Deining in Dönsdorf

[Rotterdam]

een heel leuk verhaal wederom.
kan niet wachten hoe het verder zal gaan........
die franse sneltreinloks waren inderdaad prachtig
kunnen jullie je voorstellen dat een 01.5 van de DR een 2D1 had geworden?
dit was ontbrekende schakel bij zowel DRB - DR als DB terwijl de treinen steeds zwaarder en langer werden.
die franse 2D1 is werkelijk een plaatje
de 07.001 en 08.001 werden ingezet op Berlin Ost Bhf - Dresden Hbf
maar de viercylinder Verbond loks maakten problemen
de machinisten waren er niet gek op en de werkplaats al helemaal niet
ze hebben heel weinig kilometers gemaakt,heel jammer
er zijn ook heel weinig foto's met een van deze loks met een sneltrein
de enige foto's die ik ooit gezien heb waren in BW Berlin Ostbhf,onder viaduct van de Post treinen

groetjes
willem

[charp]

Wel op mijn konto te schrijven:

"...onze D-mark weegt toch altijd een beetje zwaarder".

Moet zijn: is zwaarder of weegt meer dan.

Dat hoeft niet persé zo te zijn. Het hangt ervan af of de opmerking louter letterlijk bedoeld was. Door het tonen van de weegschalen lijkt dat inderdaad zo. Maar wat nou als er een diepere betekenis achter zit in de zin van "onze D-mark heeft een grotere economische invloed". Gelet op de kontekst is deze uitleg niet onwaarschijnlijk. In dat geval geldt: "wat zwaarder ís, moet zwaarder wégen".

Terug naar het verhaal. Het geeft op luchtige manier een beeld van spoorgerelateerde gebeurtenissen tegen de historische achtergrond van die tijd en dát met de nodige suspens. Knap gedaan heren ! Het smaakt naar meer.

Peter

[ex44]

Dat is waar. Maar door het letterlijk te zeggen kan de figuurlijke betekenis benadrukt worden.

Dank je voor het compliment! Over "meer" hebben Bas en ik het nog niet gehad. Maar omdat je nooit nooit moet zeggen, zeg ik dat ook nooit.

[tijgernootje]

En voor degen die nog iets meer willen lezen over die loc serie:
https://de.wikipedia.org/wiki/Badische_IV_h

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   368}


Nòg een IVh naar het arbeidersparadijs? – 8
^{Geschreven door Basilicum en Jan, alias 44.}

Hoofdschuddend legt Ostermann de hoorn terug op de haak. Prüfler heeft de meeluisterhoorn nog in zijn handen en kijkt zijn collega aan. ‘Wat nu?’
‘Tsja…, keine Ahnung. Eerst maar eens overleggen met Baumberg in Halle, maar dat doen we niet hier.’
Prüfler knikt instemmend. ‘Te veel luistervinken.’
‘Precies, we gaan terug naar onze trein.’
De heren nemen kil, maar beleefd afscheid van Waldstein en gaan weg. Bij de portier laten ze een taxi bellen om zo snel mogelijk terug bij hun trein te zijn.

Intussen is het Objekt der Begierde onderweg naar Dönsdorf om daar te overnachten en een testloc op te halen. Het is een 2400 van de Nederlandse Spoorwegen, die in Baden-Württemberg aan de tand gevoeld zal worden. De diesel staat bij de kleine loods te wachten naast een 45, een andere lok van LVA Minden, die uit München gekomen is.


613   2400 naast 45.

Aan het einde van de middag ruimt Waldstein zijn bureau op en staat op om zijn jas aan te trekken. Dan gaat de telefoon.
Riiiinng! Riiiinng! Rii…
‘Waldstein.’
‘Ik heb meneer Düring onder de knop.’
Waldstein gaat weer zitten. ‘Verbind maar door, Sabine.’
Uit de telefoonhoorn komt een klikkend geluid.
‘Guten Tag, Herr Düring. Sie sprechen mit Waldstein.’
‘…!’
‘Dat is zeker lang geleden. Was dat niet in Kassel een jaar of vier, vijf geleden?’
‘…’
‘Dokumenta, ja. Daar werden we toen rondgeleid door Herbert Blaffhart aus Lümmeln.’
‘…’
’18 316. Stimmt.’
‘…’
‘Wat de Hauptverwaltung in Frankfurt over die loc te zeggen denkt te hebben, is mij ook een raadsel. Ik heb diverse malen tevergeefs geprobeerd iemand in Frankfurt daarover te spreken te krijgen, maar dat liep op niets uit. Ik heb u ook al een paar keer geprobeerd te bereiken.’
‘…’
‘Begrijp ik. Ik ben blij dat u me nu zelf belt.’
‘…’
‘Twee heren. Behalve Herr Ostermann was ook ene Herr Prüfler van VES-M Halle hier in Dönsdorf om de IVh op te halen.’
‘…?!’
‘Ophalen, ja. Zij waren in de veronderstelling dat alles in kannen en kruiken was.’
‘…’
‘Waarom niet in Minden?’
‘…’
‘Zoiets heb ik intussen vernomen, ja. Waarom niet in Lümmeln?’
‘…’
‘Van overdracht is geen sprake. Aha. Dat dacht ik al, want die opdracht rammelt aan alle kanten.’
‘…’
‘Nee, die zijn vanmorgen na hun telefoongesprek met Lümmeln vertrokken. Terug naar Halle waarschijnlijk.’

En zo eindigt dit avontuur van twee dappere mannen òp, en drie eveneens dappere mannen òm het al even dappere strijdros, 18 316 geheten.
De twee dappere mannen, Franz Eigl en Peter Kohlengräber, weten alleen dat hun geliefkoosde werkplek op de 18 316 voorlopig wel weer snor zit en de rest zal hen eigenlijk worst zijn.
De drie dapperen, Waldstein, Blaffhart en Düring, hebben elkaar eens in lichte verwarring aangekeken, de schouders opgehaald en de dagelijkse draad weer opgepakt – tenslotte baart de draaischijf in Minden al genoeg zorgen.
De laatste twee protagonisten tenslotte, Ostermann en Prüfler, zijn met de staart tussen de benen teruggekeerd naar hun kameraden, hebben daar trots hun victorie gekraaid om vervolgens frank en vrij, met open blik, hun leider afwachtingvol aan te kijken om te vernemen wat hun volgende eervolle opdracht zal gaan behelzen.
En 18 316? Tja..., die is bezig een NS 2400 het leven zuur te maken op de Schwarzwaldbahn, maar daarover later meer in een volgende episode van dit deinende epos.


Met vriendelijke groet,
Jan & Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   369}


Weihnachtsmann in Oberwankl

Het is bijna traditie geworden dat Hans Dickmann zich in de loop van december verkleed als Kerstman. Zo ook dit jaar.
‘Tag, Sabine,’ groet hij in het secretariaat.
‘Hallo, Weihnachtsmann,’ giechelt de secretaresse. ‘Ik heb uw kostuum al tevoorschijn gehaald. Daar hangt het.’
‘Ah, danke. Waar wordt de foto gemaakt?’
‘In Oberwankl.’
‘Niet hier in Dönsdorf?’
‘Dat komt door Heinz Koch. Hij wilde er eens een museumloc erbij hebben en die staat daar.’
‘Oh. Ik moet straks de railbus naar Oberwankl rijden. Dan kleed ik me daar wel om. Anders denken de kinderen onderweg, dat mijn bagageruimte volgestouwd is met geschenken.’
‘Hihi! Alles klar. Gute Fahrt.’


614   Prettige feestdagen en een gelukkig 2017!


Met vriendelijke groet,
Bas

[tijgernootje]

En natuurlijk van het zelfde voor jullie 

[DJV]

Er wordt wel grondig getest met die 2400 of niet....

En uiteraard ook de beste wensen!!

[Basilicum]

Dank!
De 2400 zal al wel uit den treure getest zijn. Mijn schrijverij laat het de laatste tijd een beetje afweten; ik ben meer in de bouwmodus.

Groet,
Bas

[MHS84]

Foto 614 ziet er weer netjes uit.

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   370}


Loodsdeuren

In de Bahnmeisterei duwt Leon Fischer een filter in het koffiezetapparaat en schept er gemalen koffie in. Buiten stopt een auto van aannemersbedrijf Klüngl & Prütscher. Een man stapt uit en gaat naar binnen.
‘Ah, verse koffie! Lekker, Fischer.’
‘Tag, Baumeister. Hoe gaat het met de loods in Oberwankl? Schiet het al op?’
‘Niet echt.’
‘Waarom niet?’
‘Andere klussen hebben soms voorrang.’
‘Maar daarvoor wordt niet betaald, hoor. We zouden er toch binnen afzienbare tijd gebruik van willen gaan maken.’
‘Afzienbaar is een rekbaar begrip,’ lacht de aannemer.
Leon schudt zijn hoofd, de schakelaar van het apparaat omzettend. ‘Onverbeterlijk. Altijd hetzelfde.’
‘Maar ik lever altijd kwaliteit.’
‘Nou, dat valt te bezien! Laatst veerde een deur van de door jou gerenoveerde ringloods hier in Dönsdorf niet goed open, waardoor een trap van een diesel zodanig verboog, dat een rangeerder er niet meer fatsoenlijk gebruik van kan maken zonder acuut optredende, reumatische pijnen. Dat noem ik geen kwaliteit.’
‘Daarvoor is onderhoud is het toverwoord, Fischer. Op gezette tijden en op de juiste plaatsen wat drupjes olie doen wonderen.’
‘Hmmpfff. Waar kom je eigenlijk voor?’
‘Van jouw vers pruttelende koffie genieten en een vraag te stellen.’
‘Dan gaan we even aan mijn bureau zitten. Wat is het probleem?’
‘In het bestek van de Oberwankler Lokschuppen staat, dat we de loodsdeuren moeten schilderen. Er staat alleen niet bij in welke kleur.’
‘Deuren schilderen? Nou al? De muren zijn nog niet eens klaar!’
‘Soms gaat het werk opeens sneller dan verwacht. Dan kan ik maar beter weten wat ons te wachten staat. Deuren schilderen, bijvoorbeeld.’
Leon neemt het bestek erbij en bladert erin. ‘Loodsdeuren…, draaiend…, kleur… Hiero: blauw. Ze moeten blauw worden.’
‘Ja, dat klopt, maar welke tint? Koningsblauw, azuurblauw, parelmoerblauw, oceaanblauw, babyblauw, staalblauw?’
‘Keine Ahnung. Even kijken… Er staat ook geen RAL-nummer bij of iets dergelijks. Geen idee.’
De koffie is doorgelopen.
‘Eerst koffie inschenken. Zwart?’
‘Graag.’
Leon zet volle kopjes op het bureau. Hij laat een klont suiker in zijn koffie verdwijnen en vraagt: ‘Vorig jaar hebben we de draaischijfcabine van Bw Dönsdorf toch blauw geschilderd?’
‘Ja, grijsblauw, als ik me niet vergis.’


615   Maschinenhaus.

‘Precies. Van dat grijsblauw heb ik nog een voorraadje in mijn magazijn staan. Laten we die verf gebruiken.’
‘Is die intussen niet uitgedroogd?’
‘Dat zal wel niet. De blikken zijn nog nooit open geweest.’
‘Oké.’
‘Je kunt ze meteen meenemen.’
‘Och…, dat hoeft niet. Zo’n haast heb ik nou ook weer niet.’
Leon schudt opnieuw zijn hoofd en neemt voorzichtig een slok van zijn hete koffie.


Met vriendelijke groet,
Bas

[charp]

Tsja,...welk blauw is het nou ?

Peter

[Basilicum]

Het zal wel het op voorraad zijnde blauw worden. Lekker goedkoop.

Groet,
Bas

[Eric B]

Blauwachtig grijs, niet te verwarren met grijsachtig blauw 

[charp]

Bakema heeft opgehangen,...zodoende weet ik nog steeds het RALnummer niet .


Peter