Deining in Dönsdorf

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   386}


Kwijt – 1

Gisteren noteerde Heinz Koch wat korte notities op een kladblaadje. Aan het einde van de dag voegde hij er nog wat krabbels aan toe en legde het op zijn bureau. Tenminste… Zo heeft hij het onthouden. Nu zoekt hij al de hele ochtend naar dat stukje papier. Het ligt niet op zijn bureau, zoals hij verwachtte, niet in de eerste lade, niet in de tweede en niet op de vloer. Hij voelt nog eens in zijn broekzakken, maar vindt hem niet.
‘Snap je dat nou?’ moppert hij en trekt zijn jas aan om een Köf te inspecteren. Terwijl hij naar buiten loopt, voelt hij in zijn jaszakken. Wel een notitieblokje, een moertje en een splitpen, maar geen losse kladblaadjes.

De Köf staat strak tegen de loodsdeuren. Niet handig voor inspectierondjes. Een metertje opzij zetten is er niet meteen bij, want dan hangen de buffers in de weg voor de langsschuivende draaischijf.
‘Dan maar zo,’ bromt Heinz. Hij haalt zijn notitieboekje tevoorschijn en begint aan de controle.


629   Köf voor de loods.

Weer terug in zijn kamer trekt Heinz opnieuw de bovenste la van zijn bureau open en grasduint erin, maar de notities van gisteren blijven zoek. Een blik op de klok. Half een. Tijd om naar de kantine te gaan.

‘Tag, Barbara,’ groet Heinz in de kantine.
‘Hallo, ga lekker zitten. Worst pruttelt in de pan.’
‘Heerlijk. Heb jij misschien aantekeningen van mij gevonden? Ik zoek er de hele ochtend naar.’
‘Euhh, even in de la met gevonden voorwerpen kijken, hihi!’ Barbara ontdekt een blaadje en laat hem zien. ‘Bedoel je deze misschien?’
‘Euhh… nee, dat is niet mijn handschrift.’
‘Meer heb ik helaas niet.’
‘Jammer. Ik snap niet waar ze gebleven zijn.’

Na de lunch helpt Heinz de Pollock-tweeling in de kleine loods om de hendel van de Aschkastenbodenklappen van een 81er weer in het gareel te krijgen. Dat gaat gepaard met de productie van aardig wat zweetdruppels, goed gerichte hamerslagen en gepeperde krachttermen. Als de hendel weer naar behoren functioneert, wordt Heinz van hot naar her geroepen in de ringloods. Pas op de fiets naar huis denkt hij weer aan de zoekgeraakte notities.
‘Waar is dat papiertje toch gebleven?’ vraagt hij zich af.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Ric]

Hij is niet de enige die zich dat afvraagt 

Grt. Ric

[aad52]

Nee, zeker niet, hehe...

M.vr.groet,

Aad

[tuurtje]

Wordt wel spannend 

Groetjes

Arthur

[Ruud K]

Kijk, hier genieten we weer van!

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   387}


Kwijt – 2

De volgende morgen steekt Steffen zijn hoofd in de kamer van Heinz, maar hij is nog niet gearriveerd.
‘Raar,’ vindt Steffen. ‘Normaal is hij altijd op tijd.’
Als hij een kwartier later terugkomt, is Heinz net binnen.
‘Wat ben jij laat vandaag.’
‘Ik weet het, Steffen. Mijn vrouw is haar boodschappenlijst kwijt en die moesten we eerst zoeken.’
‘Oh, en gevonden?’
‘Nee, spoorloos verdwenen. Net als gisteren, trouwens.’
‘Was ze gisteren ook al een lijst kwijt?’
‘Nee, gisteren was ik zelf mijn notities kwijt. Ben ik trouwens nog steeds. Heb jij een kladblaadje gezien met krabbels van mij erop?’
‘Niet gezien. Ik houd het in de gaten. Maareuh… waar ik voor kwam… Kun je even mee naar de loods gaan? Er is een probleem met een zwoonfufftscher.’
‘Tuurlijk. Wat is er aan de hand?’
‘Er is iets met de vuurkist, wat me ernstig zorgen baart. Kom maar mee.’
Ze gaan de kamer uit.


630   De mannen lopen naar de loods.

Later in de ochtend is Heinz weer bij zijn bureau en spit door een stapel papieren, die op de hoek van zijn bureau ligt.
Horst Hausmann komt de kamer binnen. ‘De onderdelen, die je vorige week bestelde, zijn geleverd.’
‘Oh, dank je wel.’
‘Het lijkt wel alsof je iets kwijt bent.’
‘Dat klopt. Sinds gisteren ben ik wat notities kwijt.’
‘Misschien heb je ze in een map gestopt.’
‘Dat zou kunnen, ja.’
Heinz trekt de meest voor de hand liggende map bij de hand en begint te bladeren, maar komt hem niet tegen. Een blaadje dwarrelt op de vloer. Horst raapt het op. Het is niet het bewuste kladblaadje, maar de boodschappenlijst.
‘Verrek!’ bromt Heinz. ‘Daarnaar zochten mijn vrouw en ik vanmorgen! Het is ook altijd hetzelfde: als ik iets zoek, vind ik terug, wat ik de vorige keer zocht.
Bij Horst gaat een lampje branden. ‘Dat betekend, dat je nu iets anders moet gaan zoeken om jouw notities terug te vinden.’
‘Met een D?’
‘Hoezo met een D?’
‘Sinds wanneer is “betekend” in dit geval met een D?’
Horst mompelt iets onverstaanbaars.
‘Hoe zou je, bijvoorbeeld, "dat beweegt" spellen?’
‘Euhh…, met een T.’
‘Precies, dus...’
‘Dus wat?’
‘Zet je achter “beteken” een D of een T?’
‘Een T.’
‘Goed zo.’
‘Betekendt.’
‘Wat?! D-T? Nou maak je helemaal een rommeltje van jouw spelling. In dit geval zet je achter “beteken” een T, want het is derde persoon enkelvoud. Dus stam plus T: dat betekent.’
‘Hmm... Met een D ziet het er iets logischer uit, vind ik.’
‘Misschien moet je jouw logica eens laten doormeten. Als ik vroeger op school zulke fouten maakte, kreeg ik een tik op mijn vingers met de liniaal van de meester, zodanig dat het schrijven van bolletjes de rest van de dag een pijnlijke ervaring bleef. Dan leerde je wel een T schrijven in plaats van een D.’
‘Lijkt mij niet erg handig als je op zo’n moment doodsklap moet schrijven.’
‘Inderdaad,’ grinnikt Heinz.
‘Maar beteken met een D kan toch ook?’
Ja, je kunt “betekend” wel met een D schrijven, maar dan als voltooid deelwoord, zoals in: dat heeft betekend.’
‘Mooi, weer wat geleerd. Zijn we nou klaar met de taalles?’ rondt Horst nors af. ‘Zo vind je jouw notities nooit terug.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[Chris Westerduin]

Mooi verhaal en goet geschreven.
Benieuwt naar het vervolg!   

[Johnnytrein]

Mooi verhaal en goed geschreven

[Basilicum]

Dank. 

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   388}


Kwijt – 3

Na een lang en taai overleg in de Verwaltung komt Heinz weer terug bij zijn bureau en kiepert de prullenbak om. Hij zoekt tussen de rommel en papiertjes naar zijn notities, maar vindt ze nog steeds niet.
‘Wacht eens…,’ denkt hij hardop, ‘het zou kunnen, dat ik de notities in de Lokleitstelle heb laten liggen.’


631   Lokleitstelle.

‘Tag, Marks,’ groet Heinz in de Lokleitung, terwijl hij zoekend rondkijkt. ‘Heb ik misschien mijn notities hier laten liggen?’
‘Wij hebben geen verdachte papieren gezien hiero.’
‘Jammer. Ik zoek dat papiertje al sinds gisteren.’
‘Hörma…, heb jij nog iets gehoord over onze defecte Wendezuglok, die in Aw Nied staat?’
‘Jazeker. Die is nog niet klaar. Dat duurt nog wel ruim een week.’
‘Oh. We hebben nu een leenloc uit Schwarzburg. Mandler van Bw Schwarzburg belt me ongeveer om de dag wanneer hij zijn 65er weer terugkrijgt.’
‘Heb je bij de Bundesbahndirektion al geïnformeerd naar een andere vervangende loc?’
‘Jazeker. Er zou een loc van de Baureihe 38 gestuurd worden, maar meer heb ik nog niet vernomen.’
‘Eentje met Wendezugsteuerung, neem ik aan.’
‘Ja, dat heb ik – de telefoon begint te rinkelen – wel zo in de aanvraag gezet.’
Marks neemt de telefoon op.
‘Lokleitungstelle Bw Dönsdorf. Marks.’
‘…’
‘Tag, Mandler! Hoe gaat het?’
‘…’
‘Nee, die is nog niet terug.’
‘…’
‘Ja, dat begrijp ik. Ik bel…’
‘…’
‘Nee nee, dan zit jij met mijn probleem. Maak je geen zorgen. Morgen is jouw 65 018 terug.’
‘…’
‘Danke, auf wiederhören.’
Marks legt de hoorn op de haak.
‘Zal ik het Aw nog eens bellen?’ vraagt Heinz.
‘Doe dat, dan bel ik de Bundesbahndirektion.’

De rest van de dag zoekt Heinz nog regelmatig naar zijn notities, maar vindt ze niet. Hij blijft het raar vinden. Er is een kleine kans dat de schoonmaakster het papiertje ergens anders heeft neergelegd, maar om de een of andere reden gelooft Heinz dat niet.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Ric]

Je laat ons wel lang aan de "klif" hangen, Bas
Geweldig verhaaltje weer 

Grt. Ric

[tothebeach]

Volgens mij is Bas zelf de clou kwijt 

't gaat weer lekker Bas . Mooie verhalen.

Groet,
Michel

[André 1976]

Ik begin nu wel erg nieuwsgierig te worden, waar zullen die notities opduiken?

[Basilicum]

De clou? Daar zeg je wat. Even kijken…
Oh! Daar gaat-ie. Snel erachteraan.

Kind regards,
Cliff Hanger

[gvandersel]

Weer een leuk verhaal Bas

<Spoiler>Notitie is bij zijn vrouw, let maar op. Gewoon briefjes verwisseld.</Spoiler>

Groet

Gerard van der Sel.