Eifelgeschiedenis

[NS264]

Hoi,

Zou er gelijk al een wagon met lof en veren op af sturen naar Lümmln, Reinout.

Wat voor boeken laat je je dochter lezen?

Mvg Koen.

[Post49]

Beter lof dan pek met veren .

Gr. Erik.

[Reinout van Rees]

(Als Reinout)

Nou, 't is meer m'n liefhebbende echtgenote die m'n dochter "de wereld van sophie" heeft voorgelezen. Niet dat dochterlief de afgelopen week die dikke pil niet in twee dagen heeft verorberd, hoor... Het mormel leest gruwelijk snel. Ze heeft natuurlijk wel een goed voorbeeld in haar ouders. Ik bedoel, ik ben zeker dat ons huis het gemiddelde aantal boeken in de straat met een orde van grootte omhoog haalt

Maar ik geef eerlijk toe dat ik geen flauw idee had wat meneer Plato of meneer Spinoza over deze zaken te zeggen had totdat dochterlief dat aan me uitlegde. Als je aan me vraagt om drie Duitse generaals/veldmaarschalken te noemen die met een "R" beginnen dan begin ik gelijk "Rommel, Rundstedt, Reinici, Reinhard" te noemen, maar als je me drie filosofen die met een "R" beginnen vraagt op te noemen dan blijf ik stil.

Het is ook een verduiveld handige strategie van dochterlief. Die hoort om 10 uur wel in bed te liggen. Maar het is nu vakantie, dus het mag wat later. Maar als ze om 22:30 over pappa's schouder heen kijkt en het begin van een filosofische verhandeling ziet en wat opmerkingen maakt.... Dan is het zo 23:30 voordat pappa over "bedtijd" begint omdat 'ie het machtig interessant vind om te zien wat voor opmerkingen dochterlief verder maakt...

Dochterlief leest wat ik in dit draadje schrijf trouwens, dus ik weet dat ik me hiermee tot filosofische verhandelingen van dochterlief veroordeel


Als ik nu toch aan het typen ben.... En wat filosofisch aan het nadenken ben.... Twee dingen wil ik even kwijt.

• De afgelopen twee weken heb ik dit boek over oorlog aan het oostfront gelezen en dit boek over Fallschirmjäger in Frankrijk en Nederland. Ahem. Gelieve dus niet meer te piepen dat het nu zo Vreselijk is in deze wereld. Hier in Nederland zitten we op de meest zachte rozen die je je maar voor kunt stellen.
• Ik ben aan het nadenken over dit artikel over "thema". Zit er een thema in mijn verhaal? In mijn verhalenserie? "Het thema kiest mij i.p.v. dat ik het thema kies", dat is de kern van het artikel. Ik heb nogal veel over de Eifelburgenbahn geschreven: wat is daar nou het thema van? Ik heb er een paar ideeën over, maar ik ben er nog niet 100% zeker van. Wil dat thema mij iets zeggen? Weet ik het thema überhaupt? Ik weet het niet zeker. Ik denk aan "elk beetje invloed dat je op de werkelijkheid hebt is waardevol" of "je bent ingebed in je geschiedenis en hebt hooguit 10% invloed" of "je kan op veel manieren meer invloed hebben dan je denkt". Enz. Dus al iemand een goed idee heeft over wat het overkoepelende thema is van mijn "Eifelgeschiedenis".... Koppel het a.u.b. terug. Want volgens het artikel waar ik naar verwijs is het dus goed mogelijk dat ik ziende blind ben en m'n eigen thema niet zie...

Reinout

[Marc tramt]

.....die m'n dochter "de wereld van sophie" heeft voorgelezen.

Het niveau van BNLS gaat met sprongen vooruit. 

[tijgernootje]

maar als je me drie filosofen die met een "R" beginnen vraagt op te noemen dan blijf ik stil.
Reinout

Als je zo doorgaat dan is voor mij de 1ste opnoembare filosoof met een R,Reinout geworden 

[NS264]

Schrijfster in spe. (spelling gecheckt )
Zo te horen.

[Reinout van Rees]

"Goedemiddag, heren!" groet pastoor Beibeläsen de twee nijvere werkers die op het bankje voor de kerk van Monreal even uit zitten te rusten met een thermosfles koffie.

"Goedemiddag, meneer pastoor" groeten Bahnmeister Ludwig Wiggershausen en z'n collega terug. Ze hebben zonet wat werkzaamheden aan het inrijsein bij de Monrealer tunnel uitgevoerd en dan parkeren ze het busje altijd bij de kerk, vanaf daar kunnen ze het makkelijkst bij het inrijsein komen. Even het trappetje omhoog en je bent er. De dichtsbijzijnde parkeerplek bij het spoor in de buurt is een kilometertje verderop.

"Jullie waren nogal wereldbeelden aan het bediscussiëren, hoorde ik?" merkt de pastoor minzaam op.

Ludwig antwoord. "Klopt. Spoorweg-wereldbeelden, hoor. We houden ons niet met hogere zaken bezig Nee, 't ging over al die verschillende regels die je bij de spoorwegen hebt. Sommige regels lijken andere soms tegen te spreken. Soms doen ze het ook. En dan moet je weer kijken welke van die regels het belangrijkste is. En of er ergens een uitzondering staat enzo. Pffffff. Lastig om daar een compleet beeld van te krijgen."

Ludwigs collega voegt toe "En dat complete beeld, daar gaat het mij om. Ik zit nog niet zo lang bij de Bahnmeisterei en ik moet langzamerhand al die regels gaan leren. Maar losse teksten zeggen me niet zo veel, ik zoek een beetje naar de achterliggende gedachte. Zeg maar een 'kapstok' waar je alles aan kan hangen. Of liever gezegd een centrale gedachte waar je steeds op terug kan vallen en waarmee je een deel van de regels zelf ook kan verzinnen."

"Hm" zegt pastoor Beibeläsen die erbij gaat zitten. "Dat zijn eigenlijk best 'hoge' zaken. Ik zit als pastoor met hetzelfde probleem."

"Huh?" klinkt het verbaasd in koor.

"Nou, in dat optrekje van mij (hij wijst over z'n schouder naar de kerk) moet ik elke week iets uit de bijbel uitleggen. Daar staan veel verschillende verhalen in. En ook regels. En een stapel brieven. En toekomstvisioenen. Ook in de bijbel lijkt niet altijd alles op het eerste gezicht gelijk met elkaar te kloppen. Jezus zien jullie vast als een lieve, brave, aardige man, toch?"

"Klopt"

"Toch werd 'ie op een gegeven moment zó kwaad over de schreeuwerige commercie op het tempelplein ('het huis van mijn Vader') dat 'ie als een losgeslagen Viking de marktkraampjes omver gooide en schoppend en slaand het hele tuig het tempelplein afbezemde..."

"Huh? Eh, ja... ik herken het verhaal, maar op die manier heb ik er nog nooit tegenaan gekeken. En in ieder geval heeft mijn pastoor het nooit op zo'n manier vertelt "

"Nou, ik vertel het ook niet zó bot als ik m'n preek houd, hoor. M'n publiek is toch een tikkie aan de conservatieve kant. 't Is de Eifel. Maar goed, dat kapstokje waar je om vroeg? Die centrale gedachte? 'God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf' is de bekende. Daar kan je een boel aan vast plakken en eeuwen over nadenken. Zou je ook zoiets voor de spoorbeveiliging kunnen verzinnen?"

"Oei." zegt Ludwig die zo vaak niet over dit soort onderwerpen nadenkt. "Het is in ieder geval 'veiligheid boven alles', maar dat is niet het hele verhaal. Het moet ook betaalbaar blijven, dus je kan niet alles in goud uitvoeren. Hm. Misschien iets met samenwerking? Die 'naaste' klonk wel aardig. Eh.... 'veiligheid boven alles en collegiaal zorgen we daar in samenwerking voor'? Zoiets?"

"Bravo, baas! Klap klap!" applaudiseert Ludwigs collega met een brede grijns. Toch kijkt 'ie wat nadenkend... Er zit wel wat in... Hier gaat hij langer over nadenken. Dat krijg je als je je busje bij de kerk parkeert...

Immer aufmerksam!

Philippsburg, Monreal

[Reinout van Rees]

Slapende honden moet je niet wakker maken. Na de recente ervaring in deel zes met de klapperende kaken van Polutus heeft katertje Moritz opeens een zeer gezonde Ehrfurcht voor dergelijke nu-nog-snurkende beesten.

Polutus ligt namenlijk lekker in het zonnetje kort te snurken terwijl zijn baasje, de burgemeester, met iemand aan het praten is. Al 20 minuten. Snurk snurk.

In plaats van indruk proberen te maken door een hond te benaderen gaat Moritz nu maar iets minder gevaarlijks doen. Ik bedoel, wat is er erger: rechtstreeks op een vrouwtjespoes afstappen of poging twee wagen om zelfmoord te plegen tussen de scherpe tanden van hondemans?

"Miauw" zegt Moritz beleefd.

"..." zegt de vrouwtjespoes terug. Maar Moritz wordt wel een blik waardig gegund, dat is tenminste iets.

Dood of de gladiolen, straks wordt die hond weer wakker en zit ik in zijn blikveld.... Vrijpostig geeft Moritz de vrouwtjeskat een kopje.

Van pure verbazing vergeet mevrouw de vrouwtjespoes dat ze deze vrijpostigheid eigenlijk met blazen en een ferme kras over de neus dient te beantwoorden. Prrrrrrrrrrrrrrrr.

De bazin/personeel van de vrouwtjespoes ziet het ook met verbazing aan. Zo vergevingsgezind is haar poes normaliter nooit.... En nu drentelen ze zelfs getweeën om de hoek van het restaurant heen. Krijg nou wat!

Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg

[ex44]

Haha, pas maar op! Straks komen er nog allemaal kleine Moritzjes van. Of Maxjes.

[jerrytrein]

 
MINI MORI(T)Zjes

[Reinout van Rees]

Bovenop het muurtje naast het Gasthaus hebben Moritz en de poes een ver(s)makelijk gesprek. Hoewel Moritz de dame aan zijn zijde om op te vreten vind, houdt hij zijn lichamelijke escapades strikt beperkt tot het dicht tegen Mevrouw Poes aanzitten.

Verder hebben ze het over onschuldige onderwerpen zoals muizen. Moritz vindt dat het het beste werkt om ze bij de jacht eerst met je voorpoot een ferme tik te geven en daarna te bijten, terwijl Mevrouw eerst de beet probeert. Voor beide valt iets te zeggen! Als je ze een mep verkoopt hoeft het niet zoveel effect te hebben en kan het zijn dat de muis er vrolijk vandoor blijft gaan. Maar je hebt ook 50% kans dat de muis flink struikelt en even stil staat, effectief gezien, zodat je een goede beet in zijn nekvel kan plegen en je je tanden tussen zijn nekwervels krijgt en 'em binnen een seconde dood hebt. Als je gelijk probeert te bijten heb je maar in 30% van de gevallen goed genoeg beet om 'em tussen je tanden te houden. En dan nog moet je vaak je gebit anders in de muis zetten om 'em echt dood te krijgen.

Daarna komt de technische discussie op merels. Moritz bekent terecht dat hij daar weinig ervaring mee heeft. De Landhandel naast het station "levert" hem vooral muizen. Een merel heeft 'ie nog niet te pakken gekregen. Hij luistert dan ook met interesse naar Mevrouw Poes die, wonend in de stad, ruime ervaring heeft met merels. Het blijkt vooral een kwestie van intelligentie en geduld te zijn. Dom achter een merel aan hollen, dat heeft geen zin. Die beesten zijn vlug genoeg de lucht in, dat heeft geen zin. Maar.... een beetje kijken waar ze in het broedseizoen steeds heen vliegen... Dat helpt een boel. Geduld hebben.

Een "volwassen merel", dat is wat "een lekker hapje" wordt als je het niet op tijd "in zijn nest opeet". Toch? Je moet het (wegvliegende) probleem bij de bron aanpakken!

Zo discussiëren ze nog een tijdje door. Mussen. Mezen. Muizen. Mollen. Merels. Hmmmmmmmmm.....

Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

AAAAAuuuuuuuwwwwwww! Iiiiiieeeeeeeeeeeaaaaaauuuuuuuu! Blèèèèèèèèèèèèèèèèrrrrrrrrr!

Mevrouw Kessel-Schlacht, eigenaresse van het Gasthaus, grijpt naar de verbandtrommel om naar buiten te hollen. Oh. Wacht. Daar is geen kind vreselijk gevallen, da's een krolse kat. Even (met verbandtrommel in de hand) om het hoekje van de deur naar buiten kijken: Moritz... Twee nijdige stappen richting Moritz later is de kater verdwenen en de rust weergekeerd.

Lachend komt de eigenaresse van de poes, het doelwit van de serenade, naar beneden voor haar ontbijt. "Gutenmorgen! Der Katze ist noch ein bisschen ungeübt, aber kann schon richtig Lärm machen!".

"Ja, lawaai maken lukt 'em wel. Heeft 'ie nog niet eerder gedaan. Maar goed, ik neem aan dat u uw poes weer mee terugneemt en dat Moritz dan weer ordentelijk achter de muizen in plaats van de poezen aan gaat?"

"Hi hi, ja. Ik neem de trein van 9:38. M'n poes zit al klaar in haar reismand."


"Tring!!!!"

"Jakob Bodemann, Fahrdienstleiter Kelberg"

"..."

"Eh pardon? Kaisersesch? Ik krijg normaliter alleen Berenbach aan de lijn."

"..."

"Hè? Huh? Ik zou ongeoorloofde vracht verstuurd hebben? Huh?"

"..."

Jakob begint zich te ergeren. "Jaaahaaaah, ik weet dat de 'zwarte mannen' de stoker en machinist zijn. Jaaahaaah, ik weet dat die op de lok thuishoren. Jaaahaaah, ik ben er volledig mee einverstanden dat ik niet stiekum 'een zwarte man' in het rijtuig moet verstoppen, maar ik zie niet in waarom...."

"....."

Jakob barst in lachen uit. "Oh! Op die manier! Ja, klopt, mijn zwarte mannetjeskat heb ik de hele ochtend al niet gezien. Verstekeling? Oh, wacht, er is vanochtend een mevrouw vertrokken met een nogal interessante poes in een reismand."

"...."

"Is goed, dan zie ik 'em wel verschijnen. Zeker dat dat wel goed gaat, zo'n kat in de machinistenkabine?"

"..."

"Nee, klopt, bij zo'n V100 zit de kabine dicht. Van een stoomlok zou 'ie af kunnen springen. Ok, Danke!"

Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

"Danke!"

Stationschef Jakob Bodemann neemt zijn katertje Moritz in ontvangst van de machinist van de V100. Moritz springt gelijk uit zijn armen en slentert richting losweg. Therapeutische jachtpartij ofzo, zeker. Jakob loopt terug naar binnen en zet zijn telefoongesprek met de direkteur van de firma Habenichts voort. De laatste tijd zijn er wat voorvallen geweest en of meneer de stationschef weer wat extra op zou willen letten omdat er de komende tijd regelmatig een gesloten goederenwagen op de losweg komt te staan, zoals vandaag ook, met goederen voor hen bestemd.


Hmmmm. Geen muis te bekennen. Dan maar bij de Landhandel kijken en vanavond nog eens terugkomen. Moritz steekt het emplacement over.


Sluip sluip. Er zijn twee mannen in het donker nog bezig bij een van de wagons op de losweg. Aan de ene kant jammer van het geluid, meent Moritz, aan de andere kant zorgen ze voor plotselinge bewegingen waar muizen (enzo) wel eens van plegen te schikken. En dan kan je ze te pakken krijgen. Hmmm... Hij hoort iets. Oh! Het komt uit de gesloten goederenwagon! Als je goed luistert... Muis! Muis! Muis! Moritz springt door de geopende deur van de goederenwagon naar binnen.

Dit is tegen het zere been van de twee personen die rustig (èrg rustig) binnen in de wagon bezig zijn. "Wat doet die pottenkijker hier? Weg met die rotkat!" De pogingen om Moritz naar buiten te werken worden niet op prijs gesteld door het lijdend voorwerp. De pogingen zijn ook niet geheel subtiel.

Deze pogingen zijn uiteraard ook tegen het zere been van Moritz die met klinkende munt terugbetaald. Een opengekrast scheenbeen en maar liefst drie keer een ferme beet van een paar vlijmscherpe tanden is het bitter lot van de twee miscreanten die zich in de wagon ophouden.

Tijd om de aftocht te blazen. Na de laatste beet wordt Moritz achter in de wagon geslingerd en wordt de wagon dichtgesmeten. Zo.

Mit bezorgde Grüße,

Bahnhof Kelberg

[Basilicum]

Ik denk dat het niet lang meer duurt, voordat het WMF in actie komt.

Groet,
Bas

[Reinout van Rees]

"Gutenmorgen, herr Grünewald!". Jakob begroet de direkteur van de Landhandel vriendelijk en verkoopt hem daarna het gewenste 1e klas kaartje naar Kaisersesch. "Houdt Moritz de landhandel nog netjes muizenvrij?"

"Jahoor, niets te klagen over z'n bijbaantje", antwoord herr Grünewald. "Hm. Nu u het zegt... vanochtend heb ik 'em niet zien rondscharrelen. Ach, heeft hij van u een vrije ochtend gekregen?"

"Nee. Ik heb hem zelf ook niet gezien sinds gisteravond."


Gert Grünewald zit gemütlich bij het raam. Het fluitje weerklinkt en hij schikt een beetje wakker. Hij was aan het nadenken en keek onbewust naar iets kleins bewegends bij de goederenwagen op de losweg. De trein begint te rijden. Eh... Wacht even! Dat bewegende.... Voor het eerst in zijn leven springt Gert op en trekt aan de noodrem. De trein komt met een schok weer tot stilstand.

Jakob stond, als Fahrdienstleiter de trein op het perron na te kijken en zag tot z'n verbazing de noodremming. Omdat het een erg laag perron is zag hij kort daarna iemand aan de andere kant van de trein eruit springen in het ballastbed. Huh??? Snel de deur aan het perron opengetrokken en zelf ook aan de andere kant van de trein eruit.

"Herr Grünewald! Was ist los? Wat is er aan de hand?".

"Moritz! Kijk, z'n klauwtje steekt hier uit een spleet van de wagon!" Je hoort nu duidelijk "miew miew" uit de wagon terwijl Gert speels tegen het pootje aan tikt.


"Hisssss! Blaassssss! Kerm! Misbaar! Miaaaaaaaauuuuuuw!"

Een nachtje in een goederenwagon is niet zo erg, maar wel dat hij de hele nacht een muis buiten rond hoorde lopen en er niet bij kon.

Een partijtje krabben en bijten is ook niet zo erg, maar daardoor zat er wel her en der bloed (niet het zijne) in zijn vachtje en dat was genoeg reden voor Jakob (bezorgd) om Moritz goed af te soppen in een wasteil. "Water! Bblaasssss! Miaaaauuuuuwwwie!"

Gelukkig leidt een vraag van een politieman ("weer een wagon met spullen van de firma Habenichts?") Jakob net genoeg af zodat Moritz kan ontsnappen. Die maakt zijn bad zelf verder wel af, zittend op het bankje buiten.

Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg