Eifelgeschiedenis

[Dewey]

Prachtig om te zien en te lezen Reinout! Vooral het 17 minuten durende filmpje van de Ng was zeer interessant om te kijken. Geeft mij ook gelijk weer inspiratie voor mijn eigen project.

Groeten Dewey

[Reinout van Rees]

Het is 2 januari, twee dagen na "het geintje" in de tunnel in Monreal. Tenminste, iedereen is er van overtuigd dat het een "geintje" van Ludwig is. Iedereen inclusief mijn stationschef, Jakob. Die ziet er best mee in zijn maag, want Ludwigs baan is in gevaar. Zelf wimpelde hij voor oudjaar het gevaar weg ("een geintje moet kunnen, daar doen ze niet moeilijk over") ondanks dat hem met ontslag op staande voet is gedreigd indien er weer een geintje uitgehaald zou worden. Ludwig is lokaal dan wel de ploegbaas van de Bahnmeisterei, maar dat betekent niet dat hij niet op zijn beurt ook een baas heeft.

Jakob maakt zich zorgen, maar heeft niets uit Ludwig los kunnen peuteren. Die wast zijn handen in onschuld en heeft niets gedaan. Dat duurt normaliter tot in februari, dan begint hij opeens op te scheppen over zijn - nu verboden - oudejaarsgeintjes.

Dus Jakob pakt de telefoonhoorn op en draait een paar keer om Berenbach te bellen.

"..."

"Kelberg hier, Fahrdienstleiter Bodemann. Zeg, die episode op oudejaarsdag met die Knallkapsel (=knalseinen), had jij toen dienst?"

"..."

"Zeg ik vroeg me af of dat onder de pet is gebleven..."

"..."

" Oooh... Dus er is door de Zugführer (=hoofdconducteur) netjes het standaardformulier ingevuld?"

"..."

"Ja, klopt, zo hoort dat. Dus hij heeft het origineel gelijk bij aankomst aan jou gegeven? En zelf de kopie gehouden?"

"..."

"Oei, dus je hebt dat origineel gelijk doorgestuurd naar de administratie in Koblenz? Ja, logisch."

"..."

"Ja, daar heb je gelijk in. Die Zugführer kan ook niets anders dan zijn eigen kopie ook netjes inleveren. Dat is in Mayen gebeurd, neem ik aan."

"..."

"Oei, dit komt allemaal dus ongetwijfeld keurig netjes met dieprode letters in Ludwig Wiggershausens dossier terecht..."

"..."

"Ja, da's de enige hoop die we hebben. Niemand weet zeker wie het gedaan heeft. Nog. Even doorvragen en hij hangt. Na gut, bedankt voor de informatie. Ik wacht rustig af wat er komen gaat. Het kan niet veel goeds zijn..."

"..."

"Ja, danke."

Jakob legt de hoorn erop en geeft Moritz nog maar eens een aai. Gevolgd door een nekvel-transportatie richting vloer omdat Moritz onverwachts weer geïnteresseerd naar de mok met koffie keek. Dat moeten we niet nog een keer hebben!

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

"Miew!" Het is de eerste maandag na de vakantie en dus zijn de scholieren ook weer aanwezig op het station. "Miew!" En dus ook zijn personeel dat hem netjes aait. kijk, zo Hoort Het, vindt Moritz. Als station kijk ik dat met plezier aan.

De trein is door Jens met de 86er gebracht. Het is de eerste keer in het nieuwe jaar dat Jens weer rijdt. Hij stapt mijn stationsgebouw binnen.

"Goededag, Jakob! Hier heb je je twee glazen terug. De asperientjes hebben we allemaal opgeknabbelt, dus die krijg je niet terug."

"Wat was er trouwens met je aan de hand? Ik heb je drie dagen lang niet gezien!"

"Barstende koppijn en gehoorproblemen. M'n leerling ook. Nou ja, leerling... het is al een oudere rot in het stokersvak, hoor, maar vooral in de depot-nachtdienst. En daar zit geen toekomst meer in nu de stoomloks er over een jaartje of tien wel uit zijn. Dus hij stookt als de beste maar wil graag voor machinist doorleren in verband met de baanzekerheid."

"Ah", zegt Jakob eloquent.

"Die was trouwens in het depot wel een periodiek oudejaarsgeintje met knalseinen gewend, maar daar is het uiteraard in de open lucht en dan heb je er geen last van. Hier in die tunnel... Auw. Hij moest ook langs de dokter voor controle."

"Dat is dan het einde voor Ludwig, neem ik aan. Heb jij daar wat van gehoord?" vraagt Jakob.

"Uiteindelijk valt de Bahnmeisterei Kelberg onder het Betriebsamt Mayen. Ik heb daar op oudejaarsdag mijn verhaal gelijk moeten doen. Die baas van Ludwig daar zat er ook mee in zijn maag en verzuchte dat er niets anders op zat dan hem te ontslaan. Toen kreeg ik een idee."

"Oh?" zegt Jakob nogmaals eloquent.

"Wraak, zoete wraak. Ik gun Ludwig zijn baan, maar hij dient ook boven een laag vuurtje geroosterd te worden. Ik wil mijn wraak. Rache. Ik vertelde herr Betriebsamt-bauingeniör-dingus-vorsteher dat ik wel een idee heb om Ludwig bibberend op z'n knietjes te krijgen zodat hij uit pure dankbaarheid zich voortaan inhoudt qua geintjes. Ludwig krijgt dus nog even respijt. Uitstel van executie. Gna gna gna gniffel..." Jens grijnst diabolisch. Het is een waardige ex-leerling van Claus.

Jakob kijkt verontrust en zet Moritz op zijn schoot en knuffelt hem eens lekker. Dat lucht een beetje op.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

"Miew! Prrrrrrrrrrrrr..."

Ludwig krauwelt Moritz lekker achter z'n oortjes. Hij is inmiddels erg gesteld geraakt op het beestje.



Hij heeft de laatste gasflessen inmiddels uit het Bahnmeisterei-busje uitgeladen en opgeborgen. De gasflessen zijn voor het verlichten van de seinen. Binnenkort moet hij de seinen weer eens langs voor de periodieke vervanging.

Na een kwartiertje heeft hij de administratie ook weer bijgewerkt. Moritz was 10 minuten eerder al naar buiten gedrenteld. Ludwig gaat nu ook naar buiten en doet de deur van de opslagplaats op slot. Zo, nu het busje even wegzetten. De sleutel in het contact, draaien en "broem" doet de motor.

En "ksssssssjjjjjjjjj iew iew ksssssssssssjjjjjj" doet de motorkap. Ludwig schakelt de motor uit en doet de motorkap open.

Een hevig geschokken Moritz wordt eruit getild. Die had zich bovenop het nog aangenaam warme motorblok gewurmd, de domme kater... Die is nog wel een uurtje bezig om alle restantjes motorolie uit zijn ietwat geschonden vachtje te likken... Ludwig doet de motorkap dicht en zet de bestelbus om het hoekje neer en gaat weer naar binnen.

Terwijl Moritz met een vieze blik probeert te redden wat er van zijn vacht en waardigheid te redden valt let hij duidelijk niet goed genoeg op. Ludwig heeft hem te pakken en dumpt hem zonder pardon in de wastobbe met zeep die hij inmiddels had gehaald. Uiteraard heeft hij de borstel niet vergeten. Onder jammerlijk hemeltergend door-merg-en-been-gaand gemiauw ondergaat Moritz de wasbeurt....

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Basilicum]

Leermoment.

Groet,
Bas

[Reinout van Rees]

"Snuf, snuf". Jakob heeft de deur net open gedaan voor Moritz. Wat ruikt hij toch? Zeep? En waarom klimt Moritz gelijk bovenop de kast en gaat daar zo hooghartig mogelijk in het rond zitten kijken?

"Tring!" De telefoon gaat.

"Jakob hier."

"..."

"Ja, Ludwig. Moritz is zonet hier binnengekomen. Hoezo?"

"... .... .... ......"

"Haa hi hi hi ha ho ho ho hi hi hi"

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Buiten de verhalen hier om wil ik toch even een echt geschiedenispuntje van exact 25 jaar geleden noemen: op vrijdag 11 januari 1991 reed de laatste reguliere reizigerstrein tussen Mayen en Gerolstein. Snif snif.

Zie ook foto's van net een paar dagen eerder (7 januari). Ik dacht foto's van de 11e gezien te hebben ("Schienenbus bei der Mittagsruhe in Daun"), maar dat zal wel in het Eifelquerbahn-boek in plaats van online zijn geweest.

Op zondag 13 januari was er nog een afscheidsrit. Op de wikipedia staat de 13e als sluitingsdatum. Dat kan aan deze rit liggen, maar ook eraan dat er in het weekend al lang geen enkele trein meer reed, dus is er in de praktijk geen verschil tussen stilleggen op de 11e of de 13e.

Later is het deel Mayen-Monreal-Kaisersesch weer heropend, dat rijdt ook nu nog netjes. De rest van het traject is tot eind 2012 voor toeristische ritten gebruikt. Zie Erg karakteristieke foto's van de laatste (dienst)treinen op het traject, inclusief een afscheidsritje op 31 december 2012.

Daarna mocht er niet meer gereden worden omdat er onderhoud aan de baan nodig was. Die episode sleept zich nog voort. Kern van het probleem is dat de plaatselijke gemeentes geen cent te makken hebben en dat er wel 15% eigen geld bij de provincie-subsidie gelegd moet worden voor restauratie van de toeristenlijn. Dat lukt dus niet. Alternatief is een her-opening van het reguliere reizigersverkeer waar ook af en toe over gepraat wordt, daar gelden andere financieringsregels voor. En dan is "financiering reizigersverkeer" en "er woont een kip en een halve paardekop" weer wat lastig.

Maar goed, snif snif, 25 jaar geleden dus...

Reinout

[Reinout van Rees]

Het is een mooie zonnige winterdag en Jakob staat voor mijn stationsgebouw naar de dakrand te kijken. Ja, het achterstallige onderhoud daaraan gaat hij zometeen gelijk melden. Voor de tweede keer, want zijn aanvraag van vorig jaar is niet gehonoreerd.

Herr Grünewald loopt net langs en schiet Jakob aan. "Mittag, herr Bodemann! Ik hoorde geruchten dat de loopbaan van onze Bahnmeisterei-baas aan een zijden draadje hangt? Hoe zit het daarmee?"

"Klopt. Geintje teveel uitgehaald terwijl dat hem expliciet verboden is. In principe moet barbertje nu hangen, maar iemand mag nog een laatste poging wagen hem in het gareel te krijgen."

"Ik hoop dat dat lukt," meent Gert Grünewald, "vakinhoudelijk is Ludwig Wiggershausen erg goed. En volgens mij draagt hij zijn kennis ook goed over op zijn medewerkers. Een nicht van mij is met een van zijn medewerkers getrouwd en die vertelde me laatst dat haar man zoveel bijleerde. Alleen..."

"Ja?" probeert Jakob Gert aan het praten te houden...

"... nou, zoals ik het zie wil Ludwig niet opgroeien. Een klein kind met groot speelgoed. Ik zeg het wat overdreven, maar daar zit wel de kern van het probleem. Ludwig lijkt er moeite mee te hebben om te accepteren dat hij een vaste baan heeft met verantwoordelijkheden en ook met verantwoordelijkheid voor anderen. Zijn tienerjaren waren erg leuk en vrijblijvend... Hij is bang dezelfde overgang richting brave-burger-zijn te maken als veel van zijn vrienden al gedaan hebben. Zich te binden aan iets of iemand: hij hoort toch vrij te zijn?"

"en dus..."

"... en dus blijft hij geintjes uithalen en rare dingen doen om voor zichzelf een toneelstuk op te voeren. Om voor zichzelf een andere realiteit te creeëren. Eigenlijk zou iemand hem eens duidelijk moeten maken dat het creeëren van een droomwereld niets te maken heeft met de realiteit. En dat de realiteit best mooi is en dat hij daarin veel mogelijkheden en vrijheden heeft als hij ze maar pakt. Hij moet wakker schikken ofzo."

"Daar zit wat in. Hij heeft wel verantwoordelijkheidsgevoel, maar meer op een technisch vlak." antwoordt Jakob. "Onderhoud plannen enzo, dat doet hij secuur. Er is op dit traject geen lamp van een seinpaal die ooit last heeft van een lege gasfles."

"Precies. En als dan nou die nep-realiteit van hem doorgeprikt wordt en hij binnen de echte realiteit om zich heen kijkt... dan kan hij een heleboel goede en leuke dingen voor elkaar krijgen."

"Nou, we zien wel. Ik ga weer naar binnen. Zie ik je de 16e weer bij de herdenkingsdienst?"

"Ja. Sterkte de komende dagen. Je bent er altijd nog best van onder de indruk."

"Danke" zegt Jakob die inderdaad met een wat sombere blik mijn stationsgebouw binnenloopt.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Richting 16 januari wordt Jakob altijd stiller. Het bombardement in 1945 (zie wikipedia) gebeurde in zijn kinderjaren en het heeft een onuitwisbare indruk op hem gemaakt.

Vaak herbeleeft hij het weer in een droom en dan ziet hij het weer allemaal voor zich. Zoals afgelopen nacht.

Iemand die het station binnenholt. "ACHTUNG! JABO! AB IN DIE KELLER!" JaBo. Jagtbomber. Duikbommenwerper. Lichte verwarring bij Jakob 'Jabo' Bodemann omdat met die term wel eens grappen werden uitgehaald. Vervolgens toch snel de kelder in omdat alle volwassenen om hem heen het ook deden.

De stations langs de lijn hadden allemaal al een kelder gekregen bij de bouw. Toen er later een uitbouw aan de voorkant kwam voor de Fahrdienstleiter en de wisselhendels kon de kelder gelijk mee-vergroot worden zodat de Spannwerke, de gewichten die de trekdraden op spanning houden, in de vergrote kelder ondergebracht konden worden in plaats dat ze buiten langs het spoor werden aangebracht.

In de (schuil)kelder hoorden ze de vliegtuigen overgieren, de mitrailleurs ratelen en de bommen inslaan. De kelder schudde toen de Bahnmeisterei een voltreffer kreeg (daar waar nu de lokloods staat). Een luide "tooooeeeeet" van de goederentrein die net uit de richting van Jünkerath kwam en ontspoorde bij het inrijwissel. (De lijn die kant uit was toendertijd uiteraard nog in dienst, Kelberg was nog geen kopstation).

De meeste dreunen kwamen uit de richting van het centrum. De militaire kolonne die daar net doorheen reed trok de meeste aandacht van de vliegtuigen. Ook de Flak op het dorpsplein kon na afloop uiteraard bij het oud ijzer.

Toen het geluid wegstierf ging iedereen naar buiten. Jakob ziet het nog voor zich als de dag van gisteren.



De ontspoorde trein. Een 57er, waarschijnlijk. Of een 50er. De rook die overal opstijgt. De ingestorte huizen.



Brrrr. Jakob schikt wakker. Gelukkig is de ellende na 16 januari weer voorbij. Iedereen op het station weet gelukkig dat ze hem de 16e grotendeels met rust moeten laten.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Het is de avond van de 15e januari. De 15e is de dag voor de bombardements-herdenking, dus Jens houdt het kort en zakelijk als hij de sleutel voor de wissel haalt en toestemming voor rangeren vraagt bij Fahrdienstleiter Jakob.

Daarna rijdt hij met zijn 86 om en gaat richting de lokloods. Voor de lokloods zet hij zijn lok neer. Even goed zetten voor de waterkraan en zijn leerling zeggen dat die de asla van slakken mag ontdoen. Hij gaat ondertussen de sleutel terugbrengen naar Jakob.

Als hij terugkomt is het waternemen klaar en de slakken liggen tussen het spoor. Als de lok straks van kolen is voorzien en in de lokloods staat, kunnen de slakken in de daarvoor bestemde grote bak worden geschept. Gelukkig kan het gros met de Fuchs graafmachine van de Bahnmeisterei worden gedaan (die deels voor dat doel is bekostigd).

Diezelfde graafmachine wordt nu door Ludwig bedient om de lok te bekolen. Schep kolen pakken. De bovenkant van de kolen netjes egaal met de bovenrand van de grijper, want die hoeveelheid kolen hebben ze ooit precies gewogen. Want er moet natuurlijk wel precies bijgehouden worden hoeveel kolen er geladen wordt!  Enfin, kolen in de grijper en een paar meter richting de lok rijden en in de bak van de tenderlok ermee. Weer paar meter terug, kolen grijpen en het hele riedeltje van voor af aan.



Wel opletten dat niemand onder de bek van de kraan staat. Daarom staat ook in de voorschriften dat er niets tegelijkertijd aan de lok mag gebeuren (zoals schoonmaken). Veiligheid voor alles.

Ludwig rijdt weer op de lok af nadat hij secuur een volle grijper met kolen heeft gepakt. Al na een paar dagen oefening had hij het - na binnenkomst van de kraan - helemaal onder de knie en hoefde er - als hij het deed - niet apart nog een schep kolen bij of af. Netjes. Secuur. Nu weer naar de lok toe rijden.

"NEIN! Ach mein Himmel! Nein!". Jens springt met duidelijk betraand gezicht uit het machinistenhuis van de lok in één sprong naar beneden en holt "ai ai ai NEIN" roepend op de Fuchs graafmachine af. Ludwig zet de machine geschokken stil. Wat is er aan de hand? Zijn hart zit in zijn keel.

Deurtje open en naar beneden klimmen. Hij ziet.....

"NEIN"

...Jens met betraand gezicht bij het voorste wiel van de graafmachine knielen...

"Ach mein Himmel!"

...en hij ziet een zwarte vacht en _{roze ingewanden} achter het wiel liggen...

"NEIN"

...en...

"zum Teufel, NEIN"

...hij hoort vaag Jens nog "och arme Moritz" zeggen...

"NEIN NEIN nicht Moritz NEIN NEIN"

...


Ludwig strompelt lijkbleek richting Bahnmeisterei en richting toilet. Lichtgroen komt hij terug. Met opengesperde ogen. Met een "ik trek het niet meer, ik ga naar huis" stapt Ludwig met roodomrande ogen in zijn auto en rijdt naar huis.

Jens kijkt hem na. Tja. De lok moet verzorgd. Daar doe je niets aan. Na het persoonlijk uitvoeren van de onsmakelijke handeling met een stoffer en blik kan verder gegaan worden met het laden van de kolen. Gelukkig heeft zijn leerling ooit ervaring op een soortgelijke graafmachine opgedaan en kan die de laatste benodigde schep kolen laden.

Lok de lokloods in en de verantwoordelijkheid overdragen aan de nachtstoker. Vervolgens kunnen Jens en zijn leerling richting Gasthaus Klemens voor hun avondeten en hun nachtrust om de volgende ochtend de eerste trein weer te rijden. Het leven gaat onverbiddelijk door, zeker als je in dienst bent bij de Bundesbahn.


Als station heb ik dit alles met verbazing en initiële ontzetting aangezien. Hoe gaat dit verder? Mijn actieradius gaat niet veel verder dan de grenzen van mijn station, maar zelfs vanaf hier voel ik dat Ludwig de komende paar uur nog wel huilend eenzaam aan zijn keukentafel zit...

Bahnhof Kelberg

[jerrytrein]

 
Hoe nu verder zonder de hoofdrol speler
Hoop dat t een andere kat was die zwart was van de kolen
Dit wordt anders een dubbele herdenking jaarlijks

[Reinout van Rees]

Mijn dochter leest de verhalen hier ook. Bij thuiskomst zag ik een memovelletje op de deur zitten:



Reinout

[Basilicum]

T E R E C H T, Rianne !!
Kater Susi is het er hartgrondig mee eens en zet een kattebelletje onder de petitie. 

Mauww!
Susi

[jerrytrein]

 
Is t toch een andere
Of effe naar ti ta tover dokter
Trouwens
die platte kan moritz niet zijn
moritz was nie plat 

[Frank103]

Ook hier een stevig protest tegen deze wending in het verhaal. Ludwig, Jens en de Fuchs lopen nu het risico door Katzilla gegrepen te worden!



Het is hachelijk!