Projekt 083-338

[jerrytrein]

 
Draad 11
 
geintje
heb ook een idee
waknijpers per groep van 10

[ex44]

Dat is een idee, Jerry. Bovendien kun je die watervaste stift ook gebruiken om op de wasknijper iets te schrijven. De nevenfunctie van de knijper - ze zijn wel gemakkelijk als je wat was op wil hangen - hoeft daar niet onder te lijden.
Hetzelfde geldt als je de knijper gebruikt als houdertje voor kleine dingetjes die je wil schilderen, alleen moet je dan wel zorgen dat de verf droog is voordat je de knijper gebruikt als vasthouder voor was aan de waslijn.

[Basilicum]

Zo goed, Bas?

Prachtig. Heerlijk artistiek.

Nooit geweten dat wel weten is maar wel weet ik dat is van zijn komt en geen bijwoord is.

Deze zin lijkt krom. Ik struikel steeds na het vijfde woord.

Groet,
Bas

[jerrytrein]

Ik gebruik ze ipv bind ruggen
en als hulp bij het (tijdelijk) vastzetten van dingen en draden
af en toe een set bij action oid
En met wagenkaarten ed

[ex44]

Dank je, Bas.

Deze zin lijkt zo verschrikkelijk krom, dat ik na het vijfde woord struikel.

En als ik in die zin wat komma's plaats? En misschien wat aanhalingstekens her en der?

Nooit geweten, dat "wel" "weten" is, maar wel weet ik, dat "is" van "zijn" komt, en geen bijwoord is.

[Reinout van Rees]

Het zal ongetwijfeld te maken hebben met mijn beperkte denkraam, want als ik zie dat mensen als, om maar eens één iemand te noemen, Reinout de ingewikkeldste dingen in no time inelkaar en voorelkaar krijgen, dan kan het haast niet anders dan dat zij niet alleen het resultaat, maar ook de weg om dat te bereiken van aanvang aan helder voor ogen hebben.
Weliswaar heb ik vaak een redelijk omlijnd geestesbeeld van het eindresultaat waar ik naartoe wil, de weg die daarheen leidt echter moet ik al doende ontdekken - en daar heb ik tijd voor nodig.

Hm, ach, ahem.... Bovenstaande opmerking vraagt toch om enige (zelf)reflectie van ondergetekende

Mijn denkraam is weliswaar niet van professor-Prlwytzkofsky-grootte, maar ik mag geheel legaal wel "dr" en "ir" voor mijn naam zetten mocht die neiging mij bekruipen. De "ir" betekent dat het vermoeden klopt dat ik een technische achtergrond heb. Ik geef toe dat ik mijn beschikbare denkraam ook echt wel voor m'n modelbaan gebruik. Op het Duitse Stummiforum heb ik al een paar bewonderende opmerkingen gekregen dat ik mij zo goed heb ingewerkt in het Duitse seinstelsel. "Oh? Is dat dan zo?" dacht ik eerst. Maar later bedacht ik me dat ik twee tijdschriften heb verorberd. Tientallen webpagina's heb verslonden. Zelf heb nagedacht. Nog meer heb gegoogled. Mij een beeld heb gevormd. Gediscussieerd heb op fora. Enz. Dan mag ik er inmiddels ook wel zeker van zijn dat mijn idee voor in ieder geval 95% correct is.

Ditzelfde denkraam wordt uiteraard ingezet voor het zoeken van oplossingen voor technische problemen. Precies van te voren weten wat de weg richting het einddoel is? Nee. Het einddoel is (uiteraard?) wel ongeveer bekend, maar er is veel ruimte voor onzekerheid. Onzekerheid die op twee manieren opgelost kan worden.

• Brainstormen. Er zijn weinig problemen die niet door een kwartiertje brainstormen op te lossen zijn. Soms doe ik 5 brainstormen van een kwartiertje omdat ik ergens niet tevreden over ben, maar uiteindelijk komt er wel iets werkbaars uit.
• Uitproberen. Niet weten hoe je bij het eindresultaat komt. Of überhaupt niet weten wat er precies uit komt. Mijn huidige servo-wisselaandrijving is tot stand gekomen door een mix van googlen, brainstormen, rondneuzen in modelbouwwinkel, uitproberen, probleem zien, nog een bezoek aan de modelbouwwinkel en vervolgens succes.

Pruisische generaals werden opgeleid met het idee dat actie en initiatief belangrijk waren, mits in het grote plan passend. En bij twijfel: marcheren in de richting vanwaaruit de herrie van kanonnen komt. Net zoiets is het wel met mij. Ik kan 20 dagen ergens over nadenken, maar ik kan ook een half uur brainstormen en vervolgens het meest beloftevolle plan uitvoeren. Als het niet werkt: prima, geen probleem. Ik ben ten minste actief geweest. Als het niet lukt proberen we wel iets anders.

Dat is volgens mij het gros van mijn "succes": de eindrichting enigszins duidelijk hebben en onderweg veel uitproberen. Hetzij echt uit proberen, hetzij "op het whiteboard" uitproberen.

Wat er wel achter zit is de vaste gedachte "dat het wel zal lukken". Zo'n bedieningspaneel+arduino waar ik laatst mee bezig was? Het lijkt misschien complex, maar voor mijn gevoel viel het wel mee. Uurtje in de Praxis rondlopen en daar op ideeën komen door wat je ziet. Maar 'k liep wel bewust ideeën-genererend rond in die Praxis. Wetend dat het uiteindelijke computerprogramma relatief eenvoudig is. Wetende dat het daarna vooral uithoudingsvermogen is qua draadjes leggen en stekkers solderen enzo.

Maar.... in ieder geval is het niet zo dat ik alles perfect van te voren weet. Veel is improvisatie. Maar ik wordt wel geholpen door een goede hersenpan en dan vooral ook nog een hersenpan die weet dat er heeeeeel veel in principe mogelijk is en die dus blijft zoeken naar een mogelijkheid.


Hoera-Reinout-kan-mooie-zaken-bouwen, maar... heb je wel gekeken naar die loks die op z'n baan rijden? Ducttape op de tender van de 50er. Windleiplaten zitten nog niet goed. Trapje van de 86 ligt nog ergens in een doos. Verlichting 80er is nog provisorisch en veel te fel. Oh had Reinout maar de kennis en geduld en tijd van Jan, dan leek het misschien nog ergens op.



Reinout

[Basilicum]

Nooit geweten, dat "wel" "weten" is, maar wel weet ik, dat "is" van "zijn" komt, en geen bijwoord is.

Kwartje zit nu op zijn plek. Dank.

Groet,
Bas

[ex44]

Dan hoor je tot de uitverkorenen, Bas. Hopelijk worden er nog meer uitverkoren, maar ik reken er maar niet op. 

@Reinout: het recht om dat soort letters voor m'n naam te zetten heb ik nooit verworven, als ik al op zoiets mag bogen dan zijn het de letters "sr" achter m'n naam. Maar dat is nauwelijks een recht te noemen, die positie viel mij automatisch toe toen mijn naamgenoot en grootvader in 1992 overleed. Iedereen met dezelfde naam in die tak van de familie is jonger dan ik.

Maar alle gekheid op een stokje: even afgezien van verschillen in geschooldheid in technische aspecten valt mij het fenomeen "Breinstormen" op. Volgens mij is dat hetzelfde proces als wat zich in mijn grijze massa afspeelt als ik loop te piekeren over een bepaald probleem, alleen dan veel gerichter, meer gestructureerd en daardoor sneller. Misschien wel goed om dat ook eens toe te passen.

De Pruissische benadering ken ik daarentegen weer wel, zeker die in geval van twijfel. Of het van nature is, weet ik niet, maar ik ben nogal geneigd om een "probleem" van alle kanten te blijven bekijken, maar ik merk dat ik mezelf steeds vaker een schop onder de kont geef en mezelf dwing om iets te gaan doen in plaats van om de hete brij heen te draaien. "Sla d'r maar op, en al sla je er soms eens naast, dat is altijd nog beter dan niks doen!" zei iemand ooit eens in een redevoering tegenover het voltallig fabriekspersoneel dat tot een uiterste krachtsinspanning bewogen moest worden om het vereiste aantal Kriegslok te kunnen produceren.

Overigens, ik noemde de naam Reinout als voorbeeld, en daar blijf ik ook bij, maar in feite had ik nog vele anderen kunnen noemen, zoals André van Havenbaantje, Edsko van Grasland, Ruud van Neuffen en nog wel meer, maar dan zou het kader van dit bericht springen.



Hoe dan ook, mijn beperkte denkraam deed vandaag weer eens van zich spreken: ik heb al eerder eens iets gezegd over het feit dat de "modules" van het schaduwstation te hoog zijn om liggend aan de onderkant te kunnen werken, en te laag om dat zittend te kunnen doen.
Vandaag heb ik met veel gesteun en gekreun (voortkomend uit één van de meer onaangename aspecten van het ouder worden) de bedrading van het uitneembare bakje voltooid. Dat gedaan hebbende, heb ik bij wijze van proef het uitneembare bakje daadwerkelijk uitgenomen, gewoon om mezelf te demonstreren dat het gelukt was. Waarom meteen het idee bij me opkwam dat ik dat veel eerder had kunnen doen om, terwijl het ding op z'n kant op tafel had gestaan, op m'n gemak op een stoel zittend de bedrading eronder te friemelen. Als wijsheid met de jaren komt, waarom is dat dan altijd te laat?

[tuurtje]

Als wijsheid met de jaren komt, waarom is dat dan altijd te laat?

Ehhh, iets van vallen en opstaan, hoe ouder je wordt, hoe meer je valt 
Verstand komt met de jaren 
Hoe ouder,  hoe wijzer 
Er zijn zoveel spreekwoorden, gezegdes die hier over gaan, dus er moet wel een kern van waarheid in zitten.
Ik blijf zoeken....

Groetjes

Arthur

[ex44]

Er zijn zoveel spreekwoorden, gezegdes die hier over gaan, dus er moet wel een kern van waarheid in zitten.

Ja, natuurlijk, zo is dat gewoon... Het komt gewoon omdat ik het zo stom van mezelf vind: vrolijk half zittend, half liggend, met zere ellebogen en een voortdurend worstelen om de juiste afstand tussen ogen en vingers in stand te houden (ivm leesbril-brandpunt-afstand) uren bezig zijn met draadjes friemelen, terwijl dat ook anders had gekund. Jan Jurk, zo voel ik me dan, alsof je en plein public met je fiets onderuit gaat. En dan maar schichtig om je heen kijken of er ook iemand staat te lachen...

[tijgernootje]

Er zijn zoveel spreekwoorden, gezegdes die hier over gaan, dus er moet wel een kern van waarheid in zitten.

Voeg er nog maar 1 aan toe die ik vroeger erg veel hoorde:
Als je alles van te voren wist,dan kon je met een dubbeltje de wereld rond.

Draadjes werk ziet er goed uit 

[ex44]

Ik meende dat dat voor een kwartje was, maar dat zal de deflatie wel zijn. 

Draadjeswerk... tja, dat blijft ook nog wel even zo.
Soms hoor je wel eens iemand zeggen: "Ik hou van werken, ik kan er uuuuren naar kijken!". Nou, ik kan me zomaar voorstellen dat er mensen zijn die ondertussen afgehaakt zijn, onderwijl de verzuchting slakend: "Ik kijk over een jaartje wel eens weer hier, hopelijk is die dradenboel dan aan kant!".

Met andere woorden:



Ondertussen een goed gebruik aan het worden, ter verstrooinghe ende vermaeck:

[Basilicum]

Met draadjes is het altijd stug en nauwkeurig doorgaan, dan komt het goed.
Die coupérijtuigen zag ik nog niet eerder in Lümmeln. Fleischmann? Brawa? Ik heb al vaker naar de modellen van Brawa gekeken. Prachtig en prijzig...

Groet,
Bas

[tothebeach]

Zo gaat dit draadje al een aantal jaren stug door 
En blijf ik het ook volgen. Al vond ik het bouwen aan het bovengrondse interessanter. Maar dat komt ooit wel weer.

 

Hoe ouder,  hoe wijzer 
Er zijn zoveel spreekwoorden, gezegdes die hier over gaan, dus er moet wel een kern van waarheid in zitten.

Hoe ouder hoe gekker, dacht ik dat het was.

Groet,
michel

[ex44]

...draadjes is het altijd al een aantal jaren stug en nauwkeurig doorgaan...

Oké, ga ik stug door. Nog meer draadjes:



Da's voor de wissels te schakelen. Nu zijn de ledjes aan de beurt: 24 stuks + 24 weerstanden + 48 draadjes + 72 stukjes krimpkous. Misschien kan ik dat laatste ook iets beperken, tot 48 stukjes. Moet ik even bekijken.

De Abteilwagen zijn van Fleischmann, die kwamen me per ongeluk voor de voeten, en toen heb ik ze maar naar huis geschopt.
't Zijn mooie, nette tweedehandsjes, 581006...



...en 581007:

.