Deining in Dönsdorf

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 213}


Rammelende Unimog – 4

‘Wat nu?’ vraagt Franz Kleindorf zich hardop af.
Steffen Werkstätter komt ook eens de schade bekijken. ‘Een los beugeltje? Och… Gewoon een plakbandje erom en klaar is Kees,’ besluit hij.
‘Plakband…? Hoe kom je daar nou bij?’ vraagt Franz afkeurend. ‘Zitten jouw hersens nog in het cellofaan of zo?’
Steffen negeert de aantijging. ‘Als je dan voorzichtig dit karretje naar de Unimog-Kundendienst in Oberwankl rijdt, gaat dat best. Zeker met die nieuwe tape, waarmee we laatst de fiets van Marks vrij definitief aan de stalling hadden geplakt.’
‘Oh ja,’ grinnikt Heinz. ‘Da’s waar ook.’


³⁹⁸   

Egon kijkt lachend op. ‘Wát hebben jullie gedaan?’
‘Een geintje,’ lacht Heinz. ‘Vor vierzehn Tage bekam Focke Wulf vom Stofflager nieuw materiaal om eens uit te proberen. Daar zat een rol grijze band bij. En dat kleeft, joh! Niet normaal meer.’
‘En bij wijze van proef,’ gaat Steffen verder, ‘draaiden we een paar slagen van dat spul om het voorwiel van de fiets van onze Lokleiter en de fietsbeugel heen. Uit zijn getrek en getier uren later moesten we concluderen dat het formidabel werkt.’
‘Haha!’ lacht Franz. ‘Stelletje druiloren! Nou laten we die tape dan maar proberen.’
‘Oké,’ zegt Steffen en gaat naar het magazijn om de plakband te halen.

‘Hey Focke! Heb jij nog van die superplakband? Die grijze tape?’
‘Waar heb je dat voor nodig? Niet weer voor ongeoorloofde grappen en grollen, hè?’
‘Haha! Nee, Franz Kleindorf heeft een probleem met zijn Unimog.’
‘Ach so.’ Der Lagermeister staat op en pakt de rol van de plank. Bitte schön.’
‘Danke!’

Even later is Steffen weer terug en geeft de rol tape aan de Unimogkundendienstkerl. ‘Alsjeblieft. Probeer maar eens.’
Egon trekt drie decimeter band af en draait dat om de beugel heen die door Franz op zijn plaats gehouden wordt. ‘Nou nog even aan de andere kant, dan kunnen we hem proberen… Zo, even aandrukken… Start hem maar eens.’
Franz draait aan de sleutel en jawel: dat gaat wonderwel. Geen gerammel meer.
‘Zie je nou wel?’ vraagt Steffen. ‘Superspul, die tape.’
Egon voelt nog eens aan de beugel. ‘Handig materiaal. Voor een ritje naar Oberwankl moet het kunnen, ja.’
‘Dan ga ik daar maar direct heen,’ zegt Franz. ‘Bedankt, hoor! Moet ik nog iets betalen?’
‘Aan mij niet,’ verklaart Egon. ‘Mag ik alleen even een handtekening op een formuliertje?’
‘Tuurlijk.’
‘En Heinz en ik hebben wel een extra rondje verdiend vrijdagavond,’ vindt Steffen.
‘Komt voor elkaar,’ belooft Franz. ‘Dank voor de hulp.’
‘Graag gedaan,’ zegt Heinz. ‘Rijd voorzichtig.’


³⁹⁹   


Met vriendelijke groet,
Bas

[jerrytrein]

mis ik ineens 2 uni mogs
hopelijk gaat t verhaal verder naar de kunden dienst

[gvandersel]

Kan niet, want Bas heeft niet genoeg Unimogs om de kundendienst na te spelen 
Prachtig verhaal weer.

Groet,

Gerard van der Sel.

[jerrytrein]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 212}


Rammelende Unimog – 3

’


³⁹⁷   

.


Met vriendelijke groet,
Bas

op deze foto staan er echt 6(zes )

[Basilicum]

mis ik ineens 2 unimogs

Nee, hoor. De witte van Brekina GmbH is inmiddels vertrokken, zoals aan het einde van de derde epidose te lezen valt; de grijze van de Bahnmeisterei kwam alleen maar voorbijrijden. Dan blijven dus vier van de zes over.

Groet,
Bas

[jerrytrein]

oooooh
dacht al
@ extra en plots
Foetsjie
Had niet op remsporen gelet die ontbraken

[ANDREUS]

Ik vind die service van Brekina maar beroerd, zeker een belangrijke manager met zijn uitgedachte grollen,
oh nee, dat van die managers vinden we al veel terug in andere draadjes,

sorry hoor,
ANDREUS


maar wel een sterk verhaal met humor, graag meer!!! 

[tijgernootje]

Meer tape of meer problemen   

[jerrytrein]

beide

[ex44]

Mwoah, zo her en der lezende schijnt de service van Brekina inderdaad niet zo vlotjes te zijn...

[jerrytrein]

van BREKINA wel
van de monteur ook
van de leverancier ?
de medewerking van de transporteur wat minder
komt ook door het ontbreken van mobile telefoons (toen)
maakt t een leuke uitdaging

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 214}


Bahnpost

Am Hauptbahnhof komt de D-Zug uit Frankfurt aan. Het eerste rijtuig achter de loc is van de Bundespost. De trein staat nog niet stil of de deuren van het postrijtuig gaan al open. Daarbij komt een blauwgrijze, naar nicotine ruikende walm tevoorschijn. Veel Bundespostler schuwen een sigaar, sigaret op pijp niet. Als niet-roker is het geen pretje om in zo’n rijdend Postamt te moeten werken. Onderweg een raam openschuiven is taboe, want dan hebben rokers het idee op de tocht te staan en zou men ziek kunnen worden. Op het perron wacht een lading post op de trein, maar eerst worden postzakken en pakketten voor Kreis Dönsdorf uitgeladen. Dit gebeurt in een hoog, geroutineerd tempo.


400   De trein komt tot stilstand.

De machinist op de loc kijkt gelaten naar de mannen van de post en dan weer naar voren. Het signaal draait al op HP2, toestemming voor vertrek. Als hij weer naar achteren kijkt, ziet hij net de laatste postzak in het rijtuig verdwijnen. De mannen groeten en deuren slaan dicht. Op het laatste moment werpt een vrouw nog een brief in de brievenbus van het rijtuig. Verderop steekt de Bahnsteigvorsteher zijn spiegelei op en fluit: Abfahrt! De loc begint te sissen, blaft, blaft nog eens en slaat door. De machinist beweegt een hendel en laat de loc voorzichtiger op gang komen. In het postrijtuig worden de nieuwe postzakken geopend om de post onderweg te kunnen sorteren voor de volgende bestemmingen. Ab nach Schwarzburg, Nürnberg, Ingolstadt und München.


Met vriendelijke groet,
Bas

[tijgernootje]

Niet te hopen dat er breekbaar goed in 1 van de postzakken zat voor Donsdorf anders kan men er gelijk een rol tape bij geven of een pot lijm 

[jerrytrein]

Breekbaar goed is of goed verpakt
Of er zit een speciale sticker op ,en dan komt het apart en niet via de postzakken met reguliere post

[tijgernootje]

Wisten hun dat daar ook al dan ?
Men begon al met post te smijten nog voor de trein echt stil stond en men had schijnbaar weinig tijd/veel haast