Deining in Dönsdorf

[Johnnytrein]

Ik zie het zo al voor me 

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 209}


Koffiepot – 3

Georg schudt zijn hand. ‘Beetje boos,’ fluistert hij. ‘Ze is een beetje boos.’
‘Beetje veel,’ constateert Harri.
‘Ik deed het niet expres,’ zegt Dolf. ‘Echt niet.’
Harri knikt. ‘Dat is waar. Het was mijn schuld.’
‘Inderdaad,’ bromt Georg. ‘Je had het haar vanmorgen gewoon even moeten vragen. Je kent haar toch?’
‘Ja, ik weet het. Hoe lossen we het op?’
De machinist steekt een hand in zijn broekzak en haalt een paar Marken tevoorschijn. ‘Hier. Doe er zelf ook wat geld bij en ga bij het bloemenstalletje hier verderop een mooie bos voor haar kopen.
Dolf wil ook wat bijleggen.
‘Nee, jij hoeft niet,’ vindt de machinist. ‘Het is niet jouw schuld.’
Dolf geeft toch een tweemarkstuk aan Harri. Dan staan ze op en gaan naar buiten.


391   Neumann gaat bloemen kopen en denkt: ik kan ze net zo goed uit die lorries plukken hier…

Een kwartiertje later is Harri terug met een bos witte rozen.
‘Witte?’ moppert Georg. ‘Het is toch geen uitvaart, man! Hadden ze geen rode, gele of oranje?’
‘Een bos bloemen is een bos bloemen.’
De machinist schudt meewarig zijn hoofd. ‘Laat maar. Kom op, dan brengen we hem naar Barbara. Zijn we daar meteen van af.’
In driehoeksformatie staan ze even later in de kantine. ‘Onze excuses, Barbara. Wir haben einen Blumenstrauß für dich. Bitte.’
De kantinejuffrouw is aangenaam verrast. ‘Ah, die Blumen sind schön! Danke. Het is al goed. Vanmiddag koop ik een nieuwe pot.’ Ze gaat de bloemen in een vaas zetten.
Hiermee lijkt de kous af te zijn, totdat de deur opengaat. ‘Tag, meinen Herren!’ Waldstein komt binnen. ‘Smaakte de koffie goed? Mijn koffie?’
‘Nou… Dat weten we eigenlijk niet.’
‘Waarom niet?’
‘Onze leerling hier heeft de pot omgestoten. Per ongeluk, hoor. Dat wel.’
‘Ach. Das tut mir leid. En de rest van de dienst was dus koffieloos?’
‘Koffieloos?’
‘Zonder koffie.’
‘Ach so. Ja, Herr Waldstein.’
‘Prima.’ De chef knipoogt naar Barbara en verlaat zonder verder nog iets te zeggen de kantine, de mannen verbouwereerd achterlatend.


Met vriendelijke groet,
Bas

[ex44]

Ik zie in de lorries geen witte rozen, dus die zullen wel bij de bloemist vandaan komen. Hoop ik 

[jerrytrein]

klopt
die zijn geplukt

[ex44]

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 210}


Rammelende Unimog – 1

De Unimog van Franz Kleindorf heeft kuren. Een rammelend geluid klinkt voorin de wagen.
‘Hallo, Herr Kleindorf,’ groet Hans Döpke bij de poort van Bw Dönsdorf. ‘Dat klinkt niet helemaal zoals het hoort.’
‘Klopt. Dat is al een paar dagen zo en wordt steeds erger. Ik kan maar niet vinden wat er aan de hand is.’
Hans beweegt de slagboom. ‘Unimog-Kundendienst bellen?’
‘Hmm… Dat zou een uitkomst kunnen zijn. Is Koch binnen?’
‘Ja, die heb ik voorbij zien komen.’
‘Danke.’ Kleindorf laat de koppeling opkomen en rammelend rijdt de Unimog richting de kleine loods.


³⁹²   

Achter de Lokleitung wordt hij aangehouden door Steffen Werkstätter. ‘Tag, Franz. Jouw Unimog klinkt niet echt gezond, hoor.’
‘Ja, ik weet het. Ik kreeg van Döpke al de tip om de Kundendienst te bellen.’
‘Anders hebben wij hier nog wel een monteur rondlopen, die er eens naar kan kijken.’
‘Wirklich?’ vraagt Franz lachend. ‘Zeg, ik ben op zoek naar Heinz. Weet je waar hij is?’
‘Tien minuten geleden zag ik hem nog in de kleine loods.’
‘Danke, Steffen.’ De Unimog komt weer in beweging. Bij de bokkraan parkeert Kleindorf zijn vehikel achterwaarts naast een andere Unimog en loopt de kleine loods binnen. ‘Heinz? Bist du da?’
‘Jawohl! Ach hallo, Franz. Wie geht’s?’
‘So-so. Mijn Unimog heeft kuren. Een rammeltje. Heb jij nog aan die pijp van mijn Feldbahndiesel gedacht?’
‘Ja, die ligt daar tegen de wand. Gelast en wel.’
‘Fijn. Dank je wel. Dan kan ik die weer monteren.’
Samen pakken ze de pijp op en brengen hem naar de Unimog. Het ding past net in de laadbak en wordt met duimdik touw vastgesjord.


³⁹³   

Dan start Franz zijn wagen. Kleng kleng KLENG Kleng! ‘Wat nou weer?’
‘Noem je dat een rammeltje?’ vraagt Heinz verbaasd. ‘Volgens mij is het flink mis, hoor.’
Ze openen de motorklep en speuren naar de boosdoener. Plotseling vraagt Heinz: ‘Hoort die beugel daar achteraan zo raar te zitten?’
Franz grijpt de beugel. ‘Die zit helemaal los, joh! En is nog krom ook! Hoe kan dat nou? Ik dacht dat dit van die degelijke wagens waren.’
‘We kunnen hem eruit halen en proberen te herstellen, maar ik heb er niet veel hoop op.’
‘Dan zal ik maar de Unimog-Kundendienst bellen,’ verzucht Franz.
‘Doe dat.’
Mopperend gaat Franz naar de Lokleitung. ‘Hallo, darf ich mal anrufen?’
‘Selbstverständlich.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 211}


Rammelende Unimog – 2

Een wagen van de Unimog-Kundendienst staat naast de gestrande Unimog van Franz Kleindorf. Franz, Heinz en de monteur kijken naar de vervormde beugel. Intussen rijdt een vierde Unimog het pleintje op. Het is Jens Schönemauer, die onderhoud komt plegen aan de bokkraan. Als hij zijn wagen heeft geparkeerd, komt hij geïnteresseerd naar de gestrande Unimog kijken. ‘Tag, meine Herren. Gibt es Probleme?’


³⁹⁴   

Heinz kijkt op. ‘Gutentag, Jens. Ja, een kapotte beugel.’
‘Aha.’
‘Tja,’ zegt Egon Brödler, de man van de Unimog-Kundendienst, kijkend naar de schade. ‘Zo’n beugel heb ik volgens mij niet bij me. Ik kan nog wel even in mijn wagen kijken, maar dat zal weinig opleveren.’
‘Dan moeten we zelf iets maken, dat als tijdelijke constructie kan dienen,’ stelt Franz voor.
‘Het lastige is, dat deze beugels bij ons ook niet op voorraad zijn,’ gaat de monteur onverstoord verder, ‘maar de leverancier zou deze week nog leveren, hoorde ik op kantoor.’
‘Hoe heet die?’ informeert Jens.
‘Wie?’
‘Die leverancier.’
‘Euhh…, Brekina.’
‘Brekina? Ik heb zojuist een wagen zien staan van dat bedrijf. Hier even buiten de poort bij het café. Een witte Unimog.’
‘Echt waar?’ vraagt Heinz. ‘Dan moeten we snel zijn. Dadelijk is-ie weer weg. Wacht maar even,’ zegt hij weglopend. ‘Ik bel wel even naar de portier.’


³⁹⁵   

‘Ja, Döpke,’ zegt Heinz aan de telefoon. ‘Wilt u even buiten op straat kijken of daar nog een wagen Brekina staat? Mocht dat het geval zijn, laat hem dan naar de kleine loods komen. Het zou namelijk kunnen zijn dat hij een onderdeel bij zich heeft, die wij graag willen hebben.’
De portier pakt zijn schrijfblokje erbij. ‘Kunt u de naam nog eens herhalen?’
‘Brekina. Hij zou bij het café staan. Een witte wagen.’
‘Beim Alten Posthof?’
‘Inderdaad.’
‘Oké. Ik zal even kijken.’
‘Als u meer weet, bel dan Kottner jr maar even op. Ik licht hem wel in.’
‘Alles klar!’
‘Danke.’
De portier verlaat zijn loge, gaat de straat op en kijkt naar links. Inderdaad staat daar een witte Unimog, maar die maakt net aanstalten om weg te rijden. Gelukkig in zijn richting.  Döpke begint flink te zwaaien. ‘Hé! Hallo!’
De wagen stopt naast de zwaaiende portier en het raam wordt omlaag gedraaid. ‘Etwas los? Is er brand?’ vraagt de chauffeur.
‘U bent toch van Brekina?’
‘Ja, das steht doch auf meinen Wagen aufgeschrieben oder?’
‘Ze hebben u nodig in het Betriebswerk.’
‘Ach, Wieso?’
‘Dat weet ik niet precies, maar als u zo vriendelijke wilt zijn om even daarheen te rijden, dan doet u ons een groot plezier.’
‘Eigenlijk moet ik verder met mijn ronde, meneer,’ zegt de chauffeur zijn horloge raadplegend.
‘U zou mijn collega een groot plezier doen.’
Een zucht klinkt door de wagen. ‘Nou ja… Ik heb nog wel een paar minuten. Waar moet ik heen rijden?’
Döpke legt het hem uit en een paar minuten arriveert het vijfde Universal-Motor-Gerät bij de bokkraan.


³⁹⁶   


Met vriendelijke groet,
Bas

[mass am see]

Leuk die unimogs, heb vorig jaar bij de star een club gezien met vele varianten van dit merk, het blijven leuke voertuigen.


mvgr Evert en Bas.

[jerrytrein]

ik heb er ook een paar
  allemaal met een ster in de grille
Als ze net zo oud als de moggi's zijn vind ik t ook wel best

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 212}


Rammelende Unimog – 3

De chauffeur van Brekina is net uit zijn wagen gestapt als nieuw ronkend geluid echoot tussen de ringloodsen. Weer komt een Unimog hun kant op. Deze is van de Bahnmeisterei.
‘Welja,’ grapt Heinz. ‘Daar komt nummer zes. Het lijkt wel een Unimog-gala hier!’


³⁹⁷   

Egon loopt de man van Brekina tegemoet. ‘Gutentag. Egon Brödler ist meine Name. Unimog-Kundendienst. Fijn, dat u even langs kan komen.’
De chauffeur bromt iets onverstaanbaars.
‘We hebben een probleem met een beugel, die vervangen moet worden. Nou is het geval dat ik er geen meer in mijn wagen heb liggen. U bent toch onderweg naar de Unimog-Kundendienst in Oberwankl om onderdelen te leveren?’
‘Nou…,’ ontwijkt de chauffeur, ’dat is te zeggen…’
‘Volgens mij is de kans dan erg groot, dat u precies de juiste beugels in uw wagen heeft. Ik was er namelijk bij, toen mijn chef die beugels bestelde van de week.’
‘Oh.’
‘Nou wilde ik u vragen of ik alvast een exemplaar zou kunnen krijgen?’ Egon wijst naar Franz. ‘Dan kan ik deze meneer hier helpen.’
‘Eerlijk gezegd kan ik dat niet doen, meneer. Ik kan toch niet aan Jan en alleman zomaar dure materialen gaan uitdelen? Deze onderdelen moet ik volgens mijn papieren naar Oberwankl brengen.’
‘Dat begrijp ik. Ik ben zelf van dat bedrijf en wil graag mijn gegevens noteren en een handtekening zetten om…’
‘Neemt u mij niet kwalijk, maar dat kan ik echt niet doen, want dat is niet toegestaan volgens de voorschriften.’
‘Eén klein beugeltje…’
‘Voorschriften, meneer.’
Heb ik dat, denkt Egon en bluft: ‘Maar ze weten ervan.’
‘Ik kan er niet aan beginnen.’
‘Ja, maar…’
‘Es tut mir Leid.’
Egon kijkt Franz hulpeloos aan.
‘Ik wil er wel voor betalen,’ probeert Franz.
‘Entschuldigung, aber das ist leider nicht möglich. Ik mag geen geld aannemen van mijn baas. Dat is niet volgens…’
‘Uw voorschriften. Ja, ik begrijp het.’
De chauffeur kijkt weer op zijn horloge. ‘Had u verder nog een vraag?’
‘Nee,’ zegt Egon zwakjes. ‘Laat maar.’
Met een ‘schönen Tag noch’ klimt de chauffeur in zijn Unimog. Zonder de mannen nog een blik waardig te gunnen rijdt hij terug naar de poort.
‘Nou, dan moeten we iets anders verzinnen,’ zegt Egon hoofdschuddend. Hij kijkt weer onder de motorkap van de gestrande Unimog.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Bart van den Dam]

Leuke manier van presenteren zo met die verhaallijn.

groeten,

Bart

[Johnnytrein]

Weer een leuk verhaaltje er bij 

[Basilicum]

Dank jullie wel.
Eens kijken hoe dit verhaal verdergaat...

Groet,
Bas

[tijgernootje]

Zou m niks verbazen als er nog meer unimogjes verschijnen daar en de monteur achter de vooraad beugels aan mag gaan rijden,om dan vervlgens dat pokke eind weer terug te kunnen.
(miss dat de monteur zelf nog auto pech krijgt ondertussen ?  )
T kan zoveel kanten op_{nou de goede nog} 

[Basilicum]

Ook een leuk en tijdverslindend idee...
Sla maar even om, dan lees je het vervolg.

Groet,
Bas