Deining in Dönsdorf

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   323}


Staccato

Aan het einde van een koude, gure, regenachtige werkdag is een trein vol forensen onderweg naar Oberwankl. De loc van de Baureihe 78 rijdt de trein over een traject, waarvan de spoorstaven nog niet aan elkaar gelast zijn. Hierdoor bonken de wielen staccato over de railstaven. Ranketank ranketank ranketank. De verwarming in de trein functioneert goed. Erg goed. De temperatuur loopt op tot 28 graden Celsius. Dik aangeklede passagiers kijken suf naar het voorbijglijdende landschap of dommelen in. Het raam naast een krantlezende passagier rammelt in zijn sponning wat voor zich uit. Een paar banken verderop doet man een oog half open, kijkt rond en dan op zijn horloge en suft weer verder. Ranketank ranketank ranketank. De locomotief fluit bij een overweg.


562   Onderweg naar Oberwankl.

Plotseling een onheilspellend geluid: GGGRR KLAPPP!! In het tweede rijtuig is iedereen op slag wakker. Het rammelende raam is met veel geraas in de sponning gezakt. Wind en regen dringen het rijtuig binnen. De krant fladdert door het rijtuig. Een man probeert het raam weer omhoog te krijgen door aan de leren riem te trekken, maar dat ding geeft geen krimp. Een andere man komt helpen en begint aan het raam te schudden, waardoor hij loskomt en eindelijk dichtgeschoven wordt. Hij wordt vergrendeld door het juiste gat in de riem over een pen te trekken en… GGGRR KLAPPP!! Weer zakt het raam de diepte in. De mannen krijgen hem met veel moeite weer dicht. Nu wordt de riem beter vastgezet en voorzichtig losgelaten. Gelukkig, hij blijft zitten. De temperatuur in het rijtuig heeft een duikeling gemaakt. De rust is weg. Passagiers praten weer, verzamelen delen van de weggewaaide krant en kijken geïnteresseerd naar buiten om in te schatten hoe lang de reis nog zal duren. Nog een paar kilometer, dan komt de trein in het volgende station aan. Ranketank ranketank ranketank.


Met vriendelijke groet,
Bas

[ex44]

Misschien moest je eens met Guus gaan praten.

Mijn vrouw en ik hebben ook elke keer als het ter sprake komt weer ruzie: het geluid van een galopperend paard.
Zij zegt dat het "Kataklop, kataklop" is, terwijl ik vind dat "Tagadap, tagadap" veel beter klinkt.

[tijgernootje]

Doe mij toch maar kedeng kedeng 

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   324}


Zwerver

Een hond loopt snuffelend door de bekoling. Bij een paal gaat zijn rechter achterpoot omhoog en hij zet een geurvlaggetje uit.
‘Hé!’ roept Petro. ‘Wat doet die hond hier?’
‘Welke hond?’ vraagt Christian vanaf zijn locomotief.
‘Kijk, daar komt-ie aan. Is-tie niet van Paul Corell?’


563   Bekoling.

‘Nee, die is wit. Volgens mij is dit exemplaar een zwerfhond. Ik heb hem van de week ook al in Schwarzburg gezien. En in Lümmeln liep hij ook rond, werd me verteld.’
‘Lümmeln? Dat is hier vierhonderd kilometer vandaan!’
‘Ja, dat verbaasde mij ook. Hij lijkt wel een hobo.’
‘Ga weg, hond. Kssst!’ probeert Petro de viervoeter weg te jagen. ‘Het is hier veel te gevaarlijk voor je.’
De hond kijkt hem meewarig aan alsof hij zeggen wil: ‘Maak je geen zorgen. Ik ken de risico’s.’ Zijn achterpoot gaat weer omhoog. Dan loopt hij in een drafje richting de draaischijf en verdwijnt even later achter de ringloods.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Rotterdam]

Zo kennen we je weer,geweldig

[Rotterdam]

dadelijk heeft hij grote boodschap gedaan!
de kalorische waarde van kak is niet echt hoog
maar het stinkt wel
zal de stoker niet leuk vinden als er kak aan de schop zit straks

[jerrytrein]

Hele stammen bouwen er huizen van  en koken erop

[Rotterdam]

Dat weer wel natuurlijk,om met jaap kooyman te spreken.
trouwens,dat vraag ik mij al wat langer af......................
een bekolingsinstallatie was altijd,of bijna altijd open opslag
als het nu een week lang stortregen geweest is?
dan is de kolen door en door nat
dat ga je toch merken op de lok?dat brand voor geen meter? of?
verdampt het vocht direct in de grote hitte van de vuurkist?

[v140]

Maakt niet uit. Alleen maar een voordeel
Droge kolen worden voor het stoken door de locbemanning anders zelf natgespoten.
Dat Vermindert de stofproductie tijdens de verwerking van de kolen door de stoker.
Je wilt bovendien ook niet dat de stof onmiddellijk als gevolg van de trek door de schoorsteen wordt gezogen zonder fatsoenlijk te verbranden. de temperatuur in de vuurkist is hoog genoeg om het vocht te laten verdampen.
Blijft overigens een gave loc die 78, ik zet hem in voor een set Brawa 4 as ombouwers.

Gr. Ron

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   325}


Salontafel – 1

Paul Corell zit op een druilerige avond met zijn vrouw lui op de bank. Zij leest de krant; hij heeft een spoorwegtijdschrift op schoot en kijkt dagdromend naar buiten. Paul heeft een passie voor treinen en modelspoor. Helaas is in huis niet veel ruimte beschikbaar om een modelbaan te kunnen bouwen.
Ik wacht wel tot de kinderen het huis uit zijn, mijmert hij. Nog een paar jaar, dan zou het zover kunnen zijn.
Zijn vrouw legt haar voeten op de salontafel. Die protesteert krakend en piepend.
‘Paul, het wordt tijd voor een nieuwe tafel.’
‘Huh? Wat zeg je, schat?’
‘Onze salontafel wordt gammel.’
‘Ik zal de bouten van de poten aandraaien, dan kraakt hij niet meer.’
‘Ik wil iets moderners.’
‘Maar deze tafel is toch nog goed?’
‘Het is tijd voor wat nieuws in de kamer.’
‘Oh, is het dat? Je bent erop uitgekeken.’
‘Bea van de overkant heeft sinds kort een tafel met een glazen blad. Die zou hier ook goed staan.’


⁵⁶⁴   

‘Glas? Waarom niet een degelijke, eiken tafel?’
‘Neeee, die geven zo’n kolossale indruk. Ik wil wat anders.’
‘Met zo’n stuk glas zie je alles wat eronder ligt, Helga.’
‘Ja, maar dat is nou juist mooi. Glas geeft een gevoel van ruimte.’
Paul grinnikt. ‘Dan zie ik steeds mijn voeten bewegen. Dat hoeft van mij niet.’
‘Zet er dan een van je treinen onder. Hahaha!’
‘Nou…’ Paul komt op een idee. ‘Misschien doe ik dat wel.’
‘Jij bent gek.’
Paul kijkt zijn echtgenote aan en knipoogt. ‘Dat is een aangenaam trekje van me.’ Hij staat op, pakt pen en papier en gaat aan de keukentafel zitten.
‘Die heeft weer wat, hoor,’ glimlacht Helga en slaat de bladzijde van de krant om.


Met vriendelijke groet,
Bas

[ex44]

Naast de boeiende verhalen uit Dönsdorf en Steinwalde binnenkort in dit theater:

Gerommel en Stampei in Tischhausen!

Denk ik zomaar. 

[gvandersel]

LGB in de tuin, h0 op zolder en straks Z in de salontafel. 

Groet,

Gerard van der Sel.

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   326}


Salontafel – 2

Schetsend zet Paul aan de keukentafel zijn idee op papier. Eerst een paar grote lijnen, dan meer gedetailleerd. Gaandeweg wordt hij steeds enthousiaster.
De keukendeur gaat open. Koude lucht komt binnen, gevolgd door zijn opgroeiende dochter Karin.
‘Hallo, Pap. Daar ben ik weer.’
‘Was het gezellig bij je vrienden?’
‘Ja, hoor. Wat ben je aan doen?’
‘Ik zet een ideetje op papier. Mams wil wat nieuws.’
‘Een nieuwe salontafel!’ roept Helga vanuit de huiskamer.
‘Oh, bij Angelina hebben ze ook een nieuwe. Een stuk glas op dunne, gebogen, metalen poten. Ik weet niet of ik het mooi ga vinden.’


^{565   Foto: internetlink.}

‘Veel te modern, hè?’ zegt Paul.
Karin wisselt een blik van verstandshouding met haar vader. ‘Ja, doe mij maar iets degelijkers.’
‘Jullie zijn ouderwets,’ oordeelt moeder. ‘Glas is juist mooi en hip. Ik denk dat Martin dat ook wel mooi zal vinden.’
‘Broertje zit in dienst en is dus bijna nooit thuis,’ pruttelt Karin. ‘Hem zal het dus niet veel uitmaken.’
‘Hij hoort bij het gezin,’ vindt Helga, ‘en heeft dus ook een stem.’
‘Ik denk dat mijn idee iedereen tegemoet komt,’ sust Paul.
‘Laat eens zien, Pap?’
‘Straks, meisje. Als mijn tekening klaar is.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[dimo1_dimo1]

spannend!

[Basilicum]

‘Ben je nou klaar, Pap?’
‘Bijna. Geduld!’

Groet,
Bas