EifelBurgenBahn

[Ernst-Jan]

De Hollanders hebben een Duits van de plank product gekocht, dus uitstekend geschikt voor een Duitse variant. Er hoort dan alleen eigenlijk nog een lantaarn op, al kan die ook wegbezuinigd zijn natuurlijk .

Wel even die kraan tussen de ballast zetten ipv erop.

[Reinout van Rees]

En een likkie verf geven

Ok, goed om te weten dat 'ie gewoon bruikbaar is.

Reinout

[VFR]

Filmpje gekeken. Moest lachen om het tussentijds steeds "eigenwijs" in de camera kijken. 
Zitten de achtergrondplaten nog ergens achter geklemd aan de onderkant, of staan ze los tegen de wand?

Ik heb voor mijn toekomstige modelbaan bedacht dat ik de achtergrond vast maak aan de kamermuur en de modules er tegen aan schuif. Is er een reden waarom jij je achtergrond niet vast wil maken aan de kamermuur? Als je die reden al eens genoemd hebt in je draadje, dan heb ik er over heen gelezen, sorry.

[Reinout van Rees]

De achtergrondplaten staan los tegen de muur. Met drie aantekeningen:

• De hele module is voorzien van een dubbele laag blauwe 3mm plaat. Ik heb de achterste 5mm daarvan weggesneden, zodat de achtergrondplaten netjes op hun plek vallen tussen die blauwe platen en de vertikale latten van het boekenplank-systeem.
• De rechter achtergrondplaat, daar zit de landhandel aan vast. Dus dat staat ook wel redelijk stabiel. De linker plaat valt voor een cm achter de linker zijwand van de landhandel, dus dat klemt ook een beetje.
• De viadukt-module rust tegen de achtergrondplaat aan. Idem aan de linkerkant. Dat houdt het ook overeind.

Waarom ik het niet aan de kamermuur vast maak? Toendertijd niet aan gedacht Misschien is het wel makkelijk om het wel te doen. Aan de andere kant kan ik nu de achterwand loshalen om makkelijk te schilderen. Maar... niet aan gedacht oorspronkelijk.

Misschien dat ik het nog wel ga doen bij de Monreal-module, dat is zo'n grote "plak" muur die ik moet bedekken...

Reinout

[ex44]

Wat ik bij Neuerburg en Waxweiler en sommige andere kleine lokloodsen zie is juist een knik in de lengterichting. Zie bijvoorbeeld Rinteln (foto van wikipedia, gemaakt door Stefan Kunzmann).

Even een kleine correctie: de getoonde lokloods is zeer zeker niet 'geknikt'. De indruk wordt wellicht gewekt door het ontbreken van vakwerk in het laatste eindje tot de deuren, maar de muur loopt toch echt gewoon recht.



Om meer (opstel)lengte te verkrijgen is er op een gegeven moment een stuk bij de loods aangebouwd, zonder vakwerk.

Hier de andere kant (noordzijde) van de Lokschuppen:

[Reinout van Rees]

Ah, ik merk dat ik me duidelijker uit had kunnen drukken. Ik had het over "knik" en "qua dakvorm". Wat ik bedoelde was dat bij de Rinteln-loods de nok ("knik") van het dak in de lengterichting loopt en dat bij Daun/Siershahn/Gerolstein de nok over de breedte loopt

Dus geen knik in de zijwand ofzo. Maar de richting van het dak. De richting van Rinteln lijkt me vaker bij enkelsporige loodsen voor te komen, de Daun-versie voornamelijk bij meersporige.

Reinout

[ex44]

O, juist, nu snap ik wat je bedoelde met die "knik". Beschouw mijn "correctie" maar als niet geschreven. 

[Reinout van Rees]

Zo, gisteren heb ik een 10-delige aflevering in m'n verhalen-draadje afgerond. Ik weet één ding dat ik niet meer moet doen: onbewust dezelfde soort namen voor twee personen gebruiken. Ik heb gisteren vier van de 10 afleveringen moeten verbeteren omdat ik Hans als Heinrich had opgevoerd en omgekeerd.... Zucht

Ik vond het wel leuk om te doen. Even van te voren plannen en een thema verzinnen. Bedenken dat het 10 afleveringen worden en het verhaal vervolgens ophakken. Aflevering opsplitsen, aflevering samenvoegen. Twee hoofdpersonen erbij verzinnen. Per aflevering opschrijven wat er behandeld moet worden. En kijken wat ik er als visuele ondersteuning bij kan doen: foto's of filmpjes.

De interactie met mijn bouw-vorderingen is spannend. Ik voel me bijna gedwongen bepaalde dingen te bouwen omdat het goed van pas komt voor het verhalen-draadje... Ik had een "shot" nodig vanaf het viadukt naar het emplacement, "dus" moest ik een randje van de weg verven omdat dat nog wit was van de plamuur

Lange tijd dacht ik ook dat ik per sé de lokloods af moest hebben aan het eind van het verhaal. Uiteindelijk heb ik daar omheen geschreven en andere zaken benadrukt. Dàt was net iets teveel druk. Nu het 10-delige verhaal af is ga ik het weer wat rustiger aan doen. Totdat ik weer een lumineus idee krijg voor een volgend verhaal. M'n zoontje wil graag een ongeluk naspelen, zucht...

Zo'n verhaal schrijven heeft wel een paar mooie effecten:

• De baan gaat meer voor mijzelf leven. Ik kijk voortaan met een andere blik naar het simpele eenvoudige viadukt aan het eind van het station! Ik weet nu wat daar gebeurd is!
• Ik heb weer meer kennis opgedaan van de oorlogsgeschiedenis in die buurt. Via google books heb ik bijvoorbeeld wat gelezen over de beschadigingen in Mayen en hoe dat toen met de bevolking ging. En over amerikaanse spoorwegtroepen. Extra kennis opdoen is voor mijzelf best belangrijk. Hoe meer "kapstokjes" ik heb, hoe meer er in mijn hersenen blijft plakken. Dus hoe meer hoe beter
• Ik krijg een band met mijn spoorlijn.
• Het wordt ook echt mijn spoorlijn omdat ik er die hele geschiedenis omheen verzin. En omdat die geschiedenis grotendeels realistisch is. Er is zat dat ik uit mijn duim zuig, maar ook veel dat echt wel klopt. En het uit-de-duim-gezogen deel had echt gebeurd kunnen zijn.
• Ik kan me een beetje verplaatsen in de tijd van mijn eigen geboorte (1972). Ik situeer de lijn rond 1970. Zelf ben ik dus in 1972 geboren, mijn vrouw in 1969. Hoe zag de wereld er toen uit? In ieder geval was de koude oorlog er nog, met al zijn dreiging. Kunnen die jonkies van 20 van tegenwoordig zich niet meer voorstellen, toch?
• Ik leer bij over de duitse spoorwegen. Beveiliging, rangen, standen, functies. Ik weet dat ik mezelf hier nog moet verbeteren. Ik heb het afwisselend over "Jakob Bodemann" als "stationschef" en als "Fahrdienstleiter". Zelfde functie. Tenminste, zo gebruik ik het. Klopt geloof ik ook wel, maar ik moet me er nog wat verder in verdiepen. Nu schrijf ik het op alsof het hele station door die ene persoon wordt bemenst. Volgens mij waren er toendertijd vaak nog wel meer personen op zo'n station. Ook de Bahnmeisterei lijkt uit één persoon te bestaan. En... hadden ze op zo'n station een nachtstoker, bijvoorbeeld? Allemaal zaken die ik nog verder uit wil/kan/mag zoeken. Leuk!

Ik werk me op deze manier in ieder geval wel ècht in op dit lijntje. Ik weet uiteraard niet wat de toekomst mij zal brengen als modelbouwer. Ik vraag me wel eens af of ik ooit aan een tentoonstellingsbaan ga beginnen. Of aan een nederlands stoomtrammetje. Of dat ik vanwege de rijlengte de Eifelquerbahn in N na wil gaan bouwen in plaats van in h0. Zou Daun in N niet het summum zijn, bijvoorbeeld? Ook heb ik wel eens nagedacht over alternatieve geschiedenis. De Eifel in nederlandse handen. En dan smalspoor, maar dan met duidelijke NL invloeden. Dus... h0e en dan lekker met een 2100 of 3700 in smalspoorversie rijden

Aan de andere kant zou het me niet verbazen als ik tot in lengte van dagen met mijn huidige baan tevreden ben. Misschien dochterlief (zit nu in gymnasium 1) over 6 jaar het huis uit schoppen richting een studentenkamer en dan een groter deel van de zolder inpikken, maar verder de huidige opzet houden.

Wat me erg inspireert is Ted Polet met zijn Craigcorrie & Dunalistair Railway. Kijk bijvoorbeeld op de overzichtspagina of op youtube. Mijn eerste modelspoor boek, rond 1980, was van Ted Polet:



Veel foto's in dat boek waren van zijn C&DR. Dezelfde baan stond afgelopen september in Katwijk bij de smalspoortentoonstelling. Diezelfde baan is dus nu nog in bedrijf. Diezelfde baan (nou ja, dat wil zeggen, afwisselend één van de twee stations die Ted als los deel mee kan nemen naar een tentoonstelling) heb ik meerdere keren in de afgelopen 10 jaar gezien op Rijswijk/Houten/Eurospoor/Katwijk. Wow! Die hele tijd één baan hebben. Eén onderwerp. Eén maatschappij. Af en toe wat opfrissen of een lok verbeteren of wat rijtuigen nieuw bouwen of een gebouw vernieuwen. Maar essentieel steeds dezelfde baan: het maakt indruk op mij.

Het is niet iets dat bij iedereen past. Het is ook niet iets dat universeel aan te raden is. Hoeveel mensen maken er immers niet elke paar jaar een mooie compleet nieuwe baan? Ik moet wel toegeven dat het mezelf best aantrekt, het idee om de rest van mijn leven deze ene lijn "trouw te blijven". Zware woorden Het geeft hopelijk wel aan dat het schrijven van verhalen best belangrijk voor mij is geworden  Het is achtergrondinformatie waar ik potentieel een hele lange tijd mee vooruit moet kunnen.

Hm... Schaal N... de rijlengte die je daarmee haalt is wel gaaf...

Reinout

[Basilicum]

@ Reinout:
De verhalenschrijverij gaat je goed af. Ik lees ze met plezier.
De wisselwerking tussen bouwen en schrijven voel ik ook. Soms druppelt inspiratie binnen over nog te bouwen delen van de baan. Daarvan maak ik een grof verhaal en zet het in mijn archief. Als ik tijd en zin heb, ga ik bouwen. De ene keer duurt dat een paar dagen; de andere keer publiceer ik zo’n verhaal pas maanden later. Het is me ook al eens gebeurd, dat ik een interessant uitziend en aantrekkelijk geprijsd voertuig in de winkel tegenkwam, waarbij een verhaal meteen kwam bovendrijven.

@ Floris:
Om je vader te laten wennen aan een verhaal met een ongeluk erin, zou je het misschien klein moeten beginnen. Zoiets als in deze episode, bijvoorbeeld.

Groet,
Bas

[Reinout van Rees]

Mooi de sfeer getroffen: de laatste stoomgoederentreinen tussen Koblenz en Mayen (fotoserie op "drehscheibe online", hier gevonden).

Dit soort foto's helpt me veel om te kijken of ik de sfeer op m'n baan goed tref. En het toont ook goed het vervoer op zo'n lijntje. Een 50er met vier goederenwagons erachter: dat zijn tenminste lengtes die niet idioot staan op m'n baan

Reinout

[ex44]

Interessant, dat DSO-draadje. Prachtige foto's! Bedankt!
En wat is idioot... het is maar hoe je het bekijkt. Een ander zou het misschien absurd noemen.

Hoe dan ook, ik volg dit draadje met veel genoegen!

[HAR 67]

Hoi Reinout

Bij mijn laatste bezoek 3 weken geleden op het Bahnhof van Weinsheim viel mij het volgende op. Doorgaande spoor heeft houten bielzen, het omloopspoor stalen bielzen en het spoor langs de losweg heeft beton bielzen. Verder zijn de stalen bielzen toch meer bruin zwart met een vleugje rood met van kleur (zie foto). Kortom je kan er allen kanten mee uit. Wat wel opviel is dat de houten bielzen kompleet doorgerot zijn terwijl die toch nog niet zo oud lijken.
Verder veel succes met je baan.

[Reinout van Rees]

Je kan er veel kanten mee op ja. Ik zag al eerder dat het ene inrijwissel van Uersfeld houten bielzen en de andere stalen bielzen had. Voordeel: je kan het nauwelijks "verkeerd" doen

Het "Bahnhof van Weinsheim": bedoel je daarmee Gondelsheim?

Reinout

[HAR 67]

Weinsheim Gondelsheim inderdaad. Heeft nog een mooie aftakking naar een industrieterrein uit de jaren 70.

[g-j]

Het leuke van jullie twee Eifeldraadjes (en die van Reinout en die van Rotaspeed) is dat ik serieus overweeg om in de zomervakantie maar eens  een weekje in de Eifel te gaan doen met mijn tentje. Kan ik die plaatsen die jullie noemen eens van dichtbij bekijken!

Vooral beide niet stoppen, ik ben bijna om.
Gert-Jan