Deining in Dönsdorf

[Basilicum]

Dank je wel, Theo.

Groet,
Basilicum

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 70}


Haperende heftruck  – 4

Manni heeft de heftruck wat meer aan de kant gezet. Zo staat hij wat veiliger, is de gedachte.
Een uurtje later is de monteur uit Schwarzburg ter plaatse. Uwe legt hem het probleem uit en komt met zijn vermoeden: ‘Volgens mij, Jens, klemt de vork ergens.’
‘Dan zullen we daar eerst eens kijken,’ zegt Jens. ‘Hoe kan ik daarbij komen?’
‘Ik haal wel een ladder,’ biedt Manni aan.
Even later staat de monteur op de ladder. Uwe zit weer op de heftruck en probeert nog eens de vork te bewegen. De vork gaat omhoog, totdat die zijn limiet heeft bereikt, maar wil nog steeds niet omlaag.
‘Ja, stop maar. Even kijken…’ Jens voelt aan een paar bouten, kijkt of er een onderdeel krom is en gaat met een poetsdoek langs de geleiderail. ‘Vreemd,’ vindt hij. ‘Eigenlijk ziet alles er normaal uit. Een druppeltje olie hier en daar zou alleen geen overbodige luxe zijn.’ Hij loopt naar zijn Unimog, komt even later terug met een oliespuit en smeert een paar onderdelen. ‘Probeer het nog eens?’
Uwe beweegt de pook. Er gebeurt niets.
‘Ik blijf het raar vinden,’ zegt Jens en klimt ladder af. ‘Laat mij eens proberen.’
Uwe gaat opzij om de monteur ruimte te geven. Als hij op de bestuurdersstoel zit, valt hem direct wat op. ‘Wat zit die pook raar… Helemaal scheef…’
‘Wacht maar,’ zegt Uwe. Hij neemt de plaats van de monteur weer in en rukt flink aan de pook. ‘Zo, weer recht.’
Jens kijkt verbaast. ‘Volgens mij is die kapot…’
‘Welnee, dat doe ik altijd zo.’


Foto 130   Nog een keer proberen…

Uwe beweegt de pook. De vork komt een stuk omlaag en stopt. Nu is er weer geen beweging in te krijgen. ‘#@%$&-ding,’ moppert Uwe en rammelt flink aan de pook. Plotseling gaat de vork omlaag tot op de grond en dan is het echt afgelopen.
‘Wat nu?’ vraagt Jens.
‘Niets,’ zegt Uwe beduusd en houdt een losse pook in de lucht.
‘Zie je nou wel! Kapot. Alleen nu definitief.’
‘Wat doe je nou, Uwe?!’ roept Manni.
Uwe geeft de pook aan Jens. ‘Kan dit nog gerepareerd worden?’
‘Dat denk ik niet. Wel vervangen. Ik zal eens kijken of ik er eentje bij me heb.’
Peter komt voorbij. ‘En? Doet hij het weer?’
‘Nee, Uwe heeft de pook aan stukken gerukt,’ zegt Manni.
‘Dan heeft Jürgen toch gelijk,’ concludeert Peter. ‘Jij krijgt alles kapot, Uwe. Echt alles.’
‘Jaja…’
De monteur zoekt achter in zijn wagen en komt even later terug met een nieuwe pook. ‘Deze is niet helemaal van hetzelfde type, maar past er wel in. Hij is alleen niet goedkoop. Vrij duur zelfs.’
‘Weet je zeker, dat het probleem dan opgelost is?’ vraagt Manni.
‘Ja,’ zegt Jens, ‘met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid.’
‘Bouw maar in,’ besluit Peter. ‘Uwe betaalt toch.’
Uwe kijkt op. ‘Wat?!’


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Henk H]

Hoi Bas,

Gweldig om te lezen en weer een loepzuivere foto
We kunnen alleen maar zeggen: "vooral doorgaan!!)

gr. Henk en Rick

[racer]

Leuk weer Basilicum en Ruud
GR Bob

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 71}


Blumenerde – 1

‘Wat is dat voor een tuinaarde?’ vraagt Peters de brandstofvoorraad in de tender keurend. ‘Als ik dat op het vuur gooi, wordt het direct via de schoorsteen naar buiten geblazen!’
Georg Müller en Ralf Peters hebben vandaag dienst op een loc van de Baureihe 50.


Foto 131   In het Bw.

Müller werpt ook een blik in de tender. ‘Ja, deze kwaliteit steenkool laat duidelijk te wensen over.’
De figuur, die de brandstofvoorraad van het Dönsdorfse Bw bijhoudt, is Horst Hausmann. Hij hoort de heren klagen. ‘Is er iets mis, mannen?’
‘Jazeker!’ zegt Peters. ‘Deze kolen zijn kwalitatief uitermate teleurstellend. Voor zover je tenminste over kolen kunt spreken: het is vooral stof.’
Hausmann kijkt ook eens in de tender. ‘Ah. Dat zullen mijn restjes wel zijn, die in deze tender zijn terechtgekomen. Die moet ik ook kwijt.’
‘Kan dit spul niet beter in de verwarmingskachel van de Verwaltung gebruikt worden?’
‘Nee, zeg! Ik kan het kantoor van de chef niet laten bestoffen.’
‘Nou zitten wij ermee.’
‘Kom op! Eén keer de Dönsdorfer Steige oprijden met een flinke trein en het is weg.’


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 72}


Blumenerde – 2

De volgende trein, die Müller en Peters vandaag rijden, is de goederentrein via Neustadt naar Schwarzburg.


Foto 132    Kort na vertrek. Bij gebrek aan beter heeft de Zugführer een ‘donderbus’. Tweede klas, natuurlijk.

Müller rijdt de goederentrein het station uit en Peters probeert het vuur op gang te houden. Snel zijn ze de stad uit.
‘Moet je kijken!’ roept Peters uit. ‘Dit is toch niets anders dan stof?’
‘Smijt het overboord,’ stelt Müller voor.
‘Goed idee.’ Peters opent de deur achter Müller en gooit een paar scheppen Blumenerde de berm in.
‘Wat een stofwolken,’ merkt Müller achteromkijkend op.
‘Tja…, anders ben ik die rommel niet kwijt, voordat we in Neustadt zijn.’
De machinist mompelt wat.
‘Wat zei je?’ vraagt Peters.
‘Het depot van Neustadt is gesloten. We kunnen pas in Schwarzburg weer bunkeren.’
‘Dicht? Nu al? Dat zou toch pas over een paar maanden sluiten?’
‘De Bundesbahndirektion kon niet zo lang wachten, denk ik… Wees dus maar zuinig met je voorraad.’
De stoker gaat toch nog even door met het produceren van zijn rookgordijn.
Müller kijkt weer achterom. ‘Ik mag hopen, dat de Zugführer geen raampje heeft open staan.’
Peters grinnikt en schept even flink door, totdat er weer brokken steenkool opduiken. ‘Hé! Er zitten ook nog echte kolen tussen.’ Hij gaat direct verder met het stoken van het vuur.
‘Kan die deur achter mij weer dicht? Het tocht zo,’ moppert Müller knipogend.
‘Koud, hè?’ lacht Peters en sluit de deur. ‘Ik hoop, dat ze in Schwarzburg betere kolen voor ons hebben.’


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Kashmir47]

Je moet hier een boek van maken joh. Mooi verhaal ! 

[theokersten]

een boek maken samen met ruud.k.
dat zou mooi zijn

[Johan Keuterink]

Erg leuk Basilicum

Het blijft heerlijk om te lezen deze verhalen


Greets Johan

[Petertrein81]

Leuk verhaal Basilicum.
Er is alleen één klein dingetje, het tocht altijd op een baureihe 50 of de deur nou open is of dicht.
Het zijn namelijk maar een soort halve deurtjes, maar dit is voornamelijk afhankelijk van het type tender dat de lok heeft.

Groet Peter,

[Basilicum]

Heel goed, Peter. Je hebt de clou ontdekt.

‘Kan die deur achter mij weer dicht? Het tocht zo,’ moppert Müller knipogend.

Dank voor de reacties, iedereen.

Groet,
Basilicum

[Ronald81]

De trein is Neustadt gepasseerd... Hopelijk haalt 'ie Schwarzburg nog!

Groet,

Ronald

[Ruud K]

Hij heeft het gehaald.

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 73}


Meten is weten – 1

Bij de ingang van het Bw loopt een man met een uit de kluiten gewassen liniaal: een meetbaak. Hij gaat de portiersloge binnen en meldt zich bij Hans Döpke. Kort daarop komt hij weer naar buiten, pakt zijn baak en zet hem op een draaipuntje.
Zijn collega staat tientallen meters voor de poort te wachten bij een instrument op een statief. Als hij de man met de baak ziet zwaaien, tuurt hij door de kijker en noteert wat in zijn boekje. Hij neemt hij het statief op de schouder en loopt ook naar de poort. De portier groet hem.
‘Hallo, Herrn Metzger,’ zegt hij. ‘Heeft u weer wat te meten?’
‘Ja. Men wil weten of de loodssporen rond de draaischijf nog op één hoogte liggen.’
‘In verband met de renovatie van de ringloods?’
‘Precies.’
‘Nou, succes dan.’
‘Danke.’
Jakob Metzger loopt naar zijn collega Herbert Grünfeld, die zijn baak tegen het bord “Verboden toegang voor onbevoegden” heeft gezet. ‘Hopelijk zijn alle sporen vrijgemaakt.’
‘Volgens mij niet allemaal,’ zegt Herbert. ‘Ik zag door het groen hier en daar nog wat locomotieven staan.’
‘Hmm…, laten we eerst maar eens zorgen, dat we bij de draaischijf komen.’
Jakob loopt weer verder, zet even later behoedzaam zijn statief neer en draait wat aan de stelschroeven. Intussen heeft Herbert de baak weer op het draaipunt gezet. Als het instrument waterpas staat, kijkt Jakob door de kijker, leest de baak af en noteert weer een paar cijfertjes. ‘Ja!’ roept hij. ‘Ik heb hem!’
Zo gaan de mannen metend verder. Bij de kantine zoekt Herbert naar een spijkertje in de verharding.
‘Ah, hiero,’ mompelt hij. Herbert zet de baak erop en zwaait naar Jakob, die nu de baak afleest.
De deur achter Herbert gaat de open.
‘Hallo,’ zegt Barbara. ‘Is er iets aan de hand?’
‘Nee, hoor. We meten alleen maar wat.’
‘Oh, ik dacht dat u niet binnen durfde te komen. Hihi.’


Foto 133   Waterpassen.

Jakob loopt naar de sporen voor de kleine loods en zet daar zijn toestel neer. Als hij de baak bij de kantine heeft afgelezen, roept hij weer: ‘Ik heb hem!’


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[jakop]

............dat we bij de draaischijf komen. Jakop loopt weer verder, zet even.......

  Jakob werd heel even Jakop