Deining in Dönsdorf

[tijgernootje]

Fijne feestdagen en een goed en gezond 2021 gewenst.

[Robkop]

De afgelopen weken, tussen de bedrijven door, het hele verhaal ‘s doorgenomen. Heb me kostelijk vermaakt. Vooral de namen van de verschillende karakters!
Raar dat de Deining me nog niet eerder is opgevallen.
Ga binnenkort de gelinkte verhalen ‘s opzoeken
Verder wil ik alle betrokkenen een voorspoedig en vooral gezond nieuw jaar toewensen.

[Basilicum]

Dank voor de reacties.

@ Robkop: Veel leesplezier!

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   398}


Munten – 1

Aan het begin van de dag drentelen Lokführer Hans Dalchow en Heizer Erich Watke naar de Lokleitung.
‘Tag, Marks! Is er nog nieuws?’
‘Euhmm… Nee, niet echt.’
‘Mooi zo.’
Terwijl Dalchow de Langsamfahrstellen doorneemt, rekt Watke zich gapend uit.
‘Slecht geslapen?’ informeert de Lokleiter.
‘Nee, niet slecht, maar kort. Gisteren eindigde mijn dienst pas om zweiundzwanzig Uhr vierzig.’
‘Het leven van een spoorman.’
‘Precies.’
‘Jullie rijden vandaag Dg 4711 van Eckheim naar Frankfurt. 44 481 staat voor jullie klaar.’
Er komt nog een machinist binnen. Het is Rainer Hauschild.
‘Morgen! Wie is vandaag mijn stoker?’
Marks raadpleegt zijn papieren. ‘Holtzer.’
‘Ach, der Theo aus Holland. Hij mag dan wel wat ouder en niet de dunste zijn: met hem kan ik prima uit de voeten. Ng 33 naar Würzburg?’
‘Jawohl.’
‘Welke machine?’ Toch geen pieterpeuterig tenderlocje, dat bij elk station weer vers water nodig heeft?’
’Nö, ein Fuffziger. 50 2840. Das geht mit diesem Zug sowieso nicht. Der Holtzer ist schon im Schuppen.’
Rainer bromt goedkeurend. ‘Alles klar.’
‘Heren, rijden jullie samen naar Eckheim? Dat scheelt weer een treinbeweging over de Dönsdorfer Steige.’
‘Selbstverständlich. Schönen Tag noch!’
‘Hörma, Erich, weist du das deinen Zug nach O-de-Klonje riecht?’
‘Nein, wieso? Wie komst du denn darauf?’
‘Frag’ deine Frau mal. Sie weiß das bestimmt…’
Kopfschüttelnt klossen de mannen de trap van de Lokleitung af, Marks in zijn kamer achterlatend.


640   Theo Holtzer wacht op het moment om de 44 aan te koppelen.

Een goed half uur later staat 50 2840 op het uitrijspoor van het Bw. Sissend komt stoom uit de cilinderkranen om de cilinders alvast op te warmen. Hauschild kijkt naar achteren en ziet 44 481 van de draaischijf langzaam naar zich toekomen. Holtzer staat achter de tender van de 50 en kijkt vragend Dalchow op de 44 aan of hij aanwijzingen moet geven. Dat schijnt niet nodig te zijn. Als de buffers elkaar raken, koppelt Holtzer de ene loc aan de andere, klimt op de 50 en schept steenkool op het vuur. Dat doet hij zoals hij geleerd heeft: hoog aan de randen, laag in het midden van de vuurkist. Hauschild op de 50 geeft Dalchow een teken voor de remproef. Dalchow ziet een manometerbeweging en steekt zijn duim omhoog richting Hauschild, die meteen een korte stoot op de fluit geeft voor de Fahrdienstleiter. Enkele minuten later krijgen ze toestemming om te vertrekken. De 50 doet het werk en de 44 laat zich doodgemoedereerd naar Eckheim slepen.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   399}


Munten – 2

In Eckheim aangekomen klimt Watke van de 44 om af te koppelen en even later staan de locomotieven naast elkaar, elk voor hun eigen trein. Langzaam komt de remdruk omhoog.


641   Naast elkaar.

Op de 50 graait Theo in zijn broekzakken en haalt een Markstuk tevoorschijn. ‘Hast du auch eine?’ vraagt hij grinnikend aan Rainer.
‘Ich denke schon. Wofür?’
‘Dat zul je wel zien.’
De machinist haalt een munt uit zijn zak en geeft hem aan zijn stoker, die spiedend de mannen op de 44er in de gaten houdt. Dan klimt Theo van de 50, legt een munt direct voor een drijfwiel op de rails en een erachter. Heel onschuldig klautert hij weer op de 50, controleert het waterpeil en schept kolen op het vuur. Daarna hangen de mannen naar buiten en houden de seinen in de gaten, intussen vol verwachting kijkend naar hun collega’s op de 44 naast hun.

Dan draait het sein voor Dg 4711 op HP2, veilig met beperkte snelheid. Terwijl Hans de fluit van de 44 bedient, zwaait Erich naar Rainer en Theo. ‘Gute Fahrt!’ Er komt veel stoom uit de schoorsteen en de cilinderkranen, maar van enige beweging is geen sprake. Hans werkt zich in het zweet door ijverig aan het Steuerrad te draaien om de loc iets achteruit te laten rijden, zodat de verende buffers van de goederentrein in elkaar gedrukt worden. Dan kunnen de wagens bij vertrek een voor een in beweging komen in plaats van allemaal tegelijk. Opnieuw komt de loc niet van zijn plaats. Enig met scheldwoorden gepeperd getier komt uit de 44er.
‘Etwas los?’ informeert Theo medelevend.
Schouders ophalend roept Erich: ‘Keine Ahnung!’
‘Kun je even buiten gaan kijken, Erich?’ vraagt Hans op de 44. ‘Er klopt iets niet.’
De stoker draait zich om en kijkt naar de locrem op de tender. Die is zoals verwacht ontgrendeld. Hij staat snel naast de machine en controleert remblokken, koppelstangen en wielen, maar ontdekt geen mankementen. Erich verdwijnt naar de andere kant van de loc om ook daar een eventueel euvel te ontdekken. Dikke Theo klimt zo snel als zijn postuur het toelaat van de 50, pakt de Markstukken bij de 44 weg en is vlot terug bij Rainer. ‘Hier heb je je Mark terug.’
Erich vindt geen mankement en gaat het machinistenhuis van de 44er binnen. Hans heeft het Steuerrad weer teruggedraaid en probeert nogmaals zijn trein in beweging te krijgen. Nu met vol vermogen. De trein vertrekt meteen. Erich kijkt verbaasd naar de mannen op de 50er en ziet Theo vol leedvermaak met een muntstuk zwaaien. ‘Ach du blöder!’
Schaterend van de lach zien Rainer en Theo 44 481 met Dg 4711 met goederentrein richting Frankfurt afzakken. Enkele minuten later is het hun beurt om ab zu fahren. Blaffend vertrekt 50 2840 met Ng 33 naar Würzburg.


De naam Theo Holtzer komt niet zomaar uit de lucht vallen. Hij was een man met passie voor stoom, die aan het einde van het stoomtijdperk in Duitsland het nog gebracht heeft van stoker tot machinist. Later was hij machinist op diverse stoomsleepboten. Mijn vader was een goede vriend van hem. Samen met enkele andere enthousiasten richtten ze de stichting Nederlandse Belangstellenden voor Diesel- en Stoom-Materieel op, waarvan Theo lang voorzitter was.
In oktober 2020 heb ik hem nog verscheidene malen bezocht. Hij vertelde mij dat hij mijn Dönsdorfer Bauberichte en bijpassende Deining met plezier heeft gevolgd.
Dank je wel, Theo.
Het muntenverhaal is een van de anekdotes die hij mijn toen vertelde. Ik vroeg hem of ik ze kan gebruiken om ‘Deining te veroorzaken’.
‘Zeker!’ verzekerde hij me prompt. ‘Dat zou me plezier doen.’
Begin december 2020 is hij op 87-jarige leeftijd overleden.
Theo, je blijft in onze herinnering.

De treffende tekst op zijn rouwkaart is van zijn hand.

De vuren zijn gedoofd en uit de pijpen
komt geen rook meer.
Vele kilometers rails zijn onder hem door gegaan
en vele waters heeft hij bevaren.
Hij was gek op stoom en op zijn vrouw.
Nog eenmaal brandt het vuur en rookt de schoorsteen.
Dan is alles voorbij.

Met vriendelijke groet,
Bas

[Freek Jonkers]

Of het een anekdote is .........?? Na ruim 35 jaar Zaanstraat maak je wel eens wat mee. Nachtdiensten zijn uitstekend geschikt vooe een geintje.
Zo kwam ik dus op het lumieuze idee om M4 moertjes voor de wielen van Mat 64 te plaatsen. Drie keer raden wat er gebeurde ..............

Freek J.

[Reinout van Rees]

Ik zou zelf gokken dat die munten gewoon wegspringen. Als een muntje een probleem oplevert voor zo'n complete 44'er dan zou je wel erg op moeten letten waar je je lok parkeert zodat je niet net bij een plek staat waar de spoorstaven met een klein hoogteverschil aan elkaar zitten ofzo.

Maar: een leuk verhaal is het zeker!
De laastste twee regels van de rouwkaart, daar moest ik wel even aan wennen. Treffend, ja, maar ook onverwachts "praktisch".

Reinout

[Freek Jonkers]

Of plat gereden worden. Maar als je voor alle aangedreven assen een munt legt ben ik bang dat hij niet weg komt.
Een naad in de rails zal hooguit invloed hebben op 1 aangedreven as en dat is niet voldoende om hem tegen te houden.
Wat betekent dat met 2 marken een loc tegenhouden ietwat onwaarschijnlijk is.


Freek J.

[charp]

"Kopfschüttelnt klossen,....". Wat een vondst  !

Doet mij denken aan de schrijfstijl van de man die de term "Dolle Dinsdag" heeft bedacht.

Peter

[Tulpendaal]

mooi verhaal achter een mooi verhaal

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   400}


Locdepot in ontmanteling

Langzaam wordt het stiller in Dönsdorf. Afbraak van de spoorweg en alles daar omheen is in volle gang. Personeel en materieel zijn tijdelijk ondergebracht in omliggende Betriebswerke. Inmiddels worden sporen opgebroken, bomen omgehakt en komen gebouwen leeg te staan. De kantine in het Betriebswerk is nog in bedrijf voor het weinig overgebleven personeel. In de keuken roert Barbara Kirsch langzaam door een pan soep.
‘Wat een trieste toestand,’ zucht de Kantineprinzessin.
Ze houdt van reuring om zich heen, niet van de oorverdovende stilte, die steeds dichterbij komt en aanvoelt als… Als wat? Ja, als iets dreigends. Toch weet ze dat in de toekomst het locdepot weer zal terugkeren en opbloeien. Het zal anders zijn dan vroeger. Dat wel. Wanneer? Dat weet niemand.
De deur gaat open en Horst Hausmann komt de keuken in.
‘Hallo, Bärbel. Wie geht ’s dir?’
‘Ach… ik ben niet zo vrolijk vandaag. Alles verandert, niets blijft bij het oude... Zucht.’
Horst probeert haar te troosten. ‘Het komt allemaal wel goed. Waar iets eindigt, begint iets nieuws.’
Stukken vlees omdraaiend laat Barbara tranen vallen, die sissend op de bakplaat uiteenvallen. Horst slaat een arm om haar heen. ‘Heus, het komt echt goed.’


642   Kantine in een leeg depot.

Mensen komen de kantine binnen voor de lunch. Het zijn vooral medewerkers van het bouwbedrijf – dat zich beter ontmantelingsbedrijf kan noemen – die komen eten. Het zorgt gelukkig voor wat deining, zodat de stilte even op afstand blijft.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Ric]

Ben benieuwd naar het nieuwe

Grt. Ric

[Haradigi]

Ook ik ben benieuwd.

groet
Harald

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   401}


Vergadering – 1

Er zijn reeds vele vergaderingen geweest over het nieuwe Betriebswerk in Dönsdorf. Soms enerverend, regelmatig saai en nogal eens langdurig. Verschillende onderwerpen zijn al besproken, zoals over benodigde budgetten, beschikbare ruimte en welke Baureihen van Lokomotiven en Triebwagen hier gestationeerd gaan worden, evenals de aantallen daarvan. Het stoomtijdperk duurt langer voort dan de hoge heren wensen. Stoomlocomotieven van onder meer de Baureihen 01, 23, 41, 44 en 50 zullen hier een nieuw thuis vinden of vanuit andere Betriebswerke Dönsdorf als Wende-Bw aandoen.
Nadat de notuliste haar Stenoblock op tafel heeft gelegd, opent de voorzitter van de vergadering. Na een korte inleiding en bespreking van de notulen van het vorige overleg volgt een riedel agendapunten, die zijdelings met Bw Dönsdorf te maken hebben. Als een enigszins verhitte discussie in agendapunt vijf over zijn hoogtepunt heen is, zet iemand een raam open voor frisse lucht. Er volgt een korte pauze. De koffiekan gaat rond en toiletten worden bezocht.
Dan hervat de voorzitter de vergadering. ‘We zijn toe aan het laatste onderwerp van deze ochtend. Hiervoor heb ik Bw-Vorsteher Waldstein van Betriebswerk Dönsdorf uitgenodigd. We bespreken zijn wensen voor zijn nieuwe Bw. Ik geef u het woord, Herr Waldstein.’
‘Voorzitter, mevrouw, mijne heren,’ begint Waldstein, ‘voordat ik van start ga, danken mijn medewerkers en ik u voor de mogelijkheid om onze wensen met u te kunnen bespreken.’
Een zoemend geluid van waardering gonst door de zaal.
‘Het oude Bw was niet slecht. Toch zijn er altijd mogelijkheden voor verbeteringen.’ Waldstein raadpleegt de lijst die hij met zijn naaste medewerkers heeft opgesteld. ‘De eerste is een tankplaat voor diesellocomotieven. Die misten we in het oude Bw. Kan deze in de nieuwe plannen opgenomen worden?’
‘We kijken wat mogelijk is,’ komt de voorzitter Waldstein tegemoet. ‘Wellicht wordt het een installatie die beschikbaar komt wegens sluiting van een ander Betriebswerk of zeg ik nu iets verkeerd, Herr Fischer?’
Fischer van de Bahnmeisterei schudt zijn hoofd. ‘Nee, voorzitter. Die mogelijkheid staat open.
‘Als onze Bahnmeisterei daarmee uit de voeten kan,’ zegt Waldstein, ‘is dat akkoord.’
Fischer knikt. ‘Uiteraard wordt vooraf alles nagekeken en indien nodig gerepareerd.’
‘Wat is het volgende punt van uw lijst, Herr Waldstein?’ vraagt de voorzitter.
‘Tot nu toe kostte de bekoling van locomotieven veel tijd. Onze kolenlift heeft namelijk te weinig capaciteit. Een Hochbunker zou uitkomst kunnen bieden, uiteraard met bijbehorende laadkraan.’
‘Welke installatie heeft u in gedachte?’
‘Onze voorkeur heeft een bekolingsinstallatie van Faller of liever nog van Auhagen.’


643   Hochbunker in Chemnitz-Hilbersdorf.
^{Foto: Christian Bremer.}

‘Dat zijn kostbare zaken. Kibri en Vollmer bieden goedkopere producten aan, voor zover mijn kennis reikt.’
‘Zeker, maar die zijn minder mooi gedetailleerd.’
‘Dönsdorf ligt in West-Duitsland, terwijl de Hochbunker van Auhagen een Oost-Duits voorbeeld heeft,’ brengt Herr Terrain van Grondzaken in. ‘Chemnitz-Hilbersdorf, is het niet?’
‘Dat is juist. Het is een variant van de DRG-Einheitsbekohlung en zal dus evenzo goed in een West-Duits Bw kunnen staan. Bw Wuppertal-Vohwinkel beschikt over een kolenbunker, die er wel wat van weg heeft.’
‘Het staat genoteerd,’ zegt de voorzitter. ‘We komen hier later op terug.’
‘Dat is in orde,’ stemt Waldstein in. ‘Dan ons volgende punt…’


Groet,
Bas

[Chris Westerduin]

We zijn benieuwd waar dit heen gaat!