Deining in Dönsdorf

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 89}


Ellokzug

Als Dieter zijn cafeïnegehalte weer op peil heeft, besluit hij eens in de Lokleitung te gaan kijken. Inmiddels zijn de assen al in de loods verdwenen en is de goederenwagen weggerangeerd voor een andere klus.


163   Dieter banjert naar de Lokleitung

‘Tag, Marks.’
‘Dag, Dieter. Weer in Dönsdorf?’
‘Ja, het Hausmännchen zat diep verlegen om een lading oud roest.’
‘Oud roest? Oh, die assen voor die Umbauwagen, bedoel je.’
‘Inderdaad. Omdat wij in Schwarzburg die rommel liever kwijt dan rijk zijn, breng ik het graag weg.’
‘Jaja, dat zal wel…’
‘Zeg, wat zijn dat allemaal voor spectaculaire verhalen over jou?’
‘Mij niets van bekend.’
‘Buikklachten, Krankenwagen.’
‘Oh, dat. Ik scheen een blinde darmontsteking te hebben en moest per ambulance afgevoerd worden.’
‘Ach so! Het verhaal ging als een lopend vuurtje rond. Dat van die ambulance is dus waar? Het klonk zo sensationeel.’
‘Als je het niet geloofd, moet je maar even een paar bladzijden terugbladeren.’
‘Hmm…,’ bromt Dieter. ‘Ik ga zo weer terug naar Schwarzburg.’
‘Ja, maar niet als losse loc.’
‘Hebbie weer wat? Wat nou weer?’
‘Je moet twee locomotieven meenemen. Een E44 en een E94.’
‘Waarom? Wat moeten wij met die draak?’
‘Het is niets speciaals, maar een hiaat in de dienstregeling. Dat zou jij toch moeten weten. Hun laatste dienst eindigde gisteren hier in Dönsdorf en de volgende begint in Schwarzburg. Waarschijnlijk verandert dat met ingang van de winterdienstregeling.’
‘Oh, voor deze keer dan. Waar staan die dingen?’
‘Voor de lange loods.’
Dieter mompelt een groet en gaat naar buiten.
Die verandert ook nooit, denkt Marks. Altijd chagrijnig.


164   De machinist en de draaischijfwachter kijken elkaar aan.

Dieter klimt weer op de E80 en rijdt richting de draaischijf.
Op de schijf heeft Frank Hebehoch weer dienst. Ah, daar hebben we het ‘zonnetje’ uit Schwarzburg, denkt hij en kijkt de machinist vragend aan.
‘Tsjonge jonge… Wat denk je, wat je moet doen, kerel?’ zucht Dieter op de loc en maakt een draaiend gebaar. ‘Draaien met dat ding!’ Als de loc op de schijf staat, zegt hij: ‘Ik moet naar dat spoor met die E44, dus euhh…’ Hij kijkt even om. ‘Dus twee sporen tegen de lok in.’
Dan beginnen Frank’s ogen te twinkelen. Hij verzet een hendel en zet de schijf in beweging.
‘Hé!’ roept Dieter. ‘Wat doe je nou? Je draait met de klok mee.’
‘Inderdaad,’ grinnikt Frank. ‘Tien spoortjes.’
Dieter schudt misprijzend zijn hoofd.

Even later is de acculoc aan de twee E-loc’s gekoppeld. Terwijl de remleiding op druk gebracht wordt, inspecteert Dieter zijn loc en maakt een rondje om de twee andere locomotieven. Geen problemen. Samen met een rangeerder wordt de remproef uitgevoerd. Na een kleine twintig minuten is hij klaar voor vertrek.
Frank heeft de schijf al klaargelegd en denkt: ik zal hem maar niet opnieuw plagen.
Dieter zet de trein in beweging en rammelt langzaam over de schijf. Bij de volgende wisselstraat branden ‘Zwei Helle’, toestemming om door te rijden. Zonder oponthoud rijdt de trein het Bw en station uit richting Schwarzburg.


165   De E80 sleept twee loc's langzaam door het Bw.


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Petertrein81]

Heee, ik zie een bekend achterkantje aan de linkerrand van de bovenste foto. En nee, ik bedoel niet de auto.   
Had Dieter geen commentaar? 

Groet Peter,

[Basilicum]

Behalve wat onverstaanbaar gemompel kwam er niet veel uit Dieter. Zijn gedachten waren niet te peilen. Hij is soms zo ondoorgrondelijk...

Groet,
Basilicum

[Petertrein81]

Ik bedoelde ook het achterkantje van Dieter   

Groet Peter,

[Basilicum]

Dieter heeft kans gezien om de drie loc's in Schwarzburg te krijgen.

Groet,
Basilicum

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 90}


Trein uit Basel

Een wandelaar maakte vanmorgen een foto van een personentrein uit Basel, die bij de tussenstop in Baden Baden drie rijtuigen korter werd.


166   Kort voor Dönsdorf.

De trein is inmiddels in Schwarzburg gearriveerd.


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[True North]

Dank. 

Edwin

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 91}


Weihnachtsmann

Vorig jaar werd Hans Dickmann in het kostuum van de Kerstman gehesen voor de nieuwjaarskaart. Bw-Direktor Waldstein was toen erg tevreden met het resultaat. ‘Voor herhaling vatbaar,’ laat hij zijn secretaresse weten. ‘Regel het maar, Frau Sommer.’

Sabine Sommer belt naar de Lokleitung. ‘Wanneer is machinist Dickmann binnen?’
‘Vanmiddag tegen drieën,’ laat Marks weten.
‘Vraag je hem dan even naar het secretariaat te komen?’
‘Dat is goed. Iets ernstigs?’
‘Nee, hoor. Herr Direktor wil hem weer als Weihnachtsmann laten optreden.’
‘Ach so. Ik geef het door.’
‘Herzlichen Dank.’


167   Hans Dickmann komt met zijn Akkutriebwagen in het Bw aan.
 
Die middag klopt de altijd rustige en beleefde Dickmann op de deur van het secratariaat.
‘Herein!’
‘U heeft naar mij gevraagd, Frau Sommer.’
‘Ja, das stimmt. Bitte, Sie dürfen auch Sabine sagen.’
‘Ah… Was möchten Sie wissen, Fr… Sabine.’
‘Ik wilde graag weten of je nog een keer wilt poseren voor de nieuwjaarskaart. Depotchef Waldstein was erg tevreden met de vorige en wil graag een nieuwe foto laten maken.’
‘Hmm…, ik hoopte, dat dat eenmalig zou zijn.’
‘Waarom? Je ziet er fantastisch uit in dat pak!’
‘Dat geloof ik direct, maar… dan liever met een andere fotograaf.’
‘Oh, waarom?’
‘De fotograaf, die normaal hier dienstfoto’s komt maken, is niet iemand waarmee goed afspraken te maken is. Vorig jaar moest ik een uur op hem wachten.’
‘Ja, dat kan ik me nog wel herinneren. Der Hausmann heeft hem ook eens gevraagd om hijswerk te fotograferen. Toen de hijskraan al lang en breed vertrokken was, kwam die fotograaf vragen wanneer er gehesen ging worden.’
‘Dat was met de Hofhund, ja.’
‘Ik heb gehoord, dat de Bundesbahndirektion een nieuwe fotograaf heeft aangesteld.’ Sabine trekt een ordner uit de kast en zoekt een brief. ‘Nee,’ zegt ze en pakt een andere ordner. Even later heeft ze hem gevonden. ‘Ja, hier staat het. Kijk maar.’
‘Blauluft,’ leest Hans. ‘Nooit van gehoord.’
‘Veertien dagen geleden schijnt hij hier geweest te zijn. Ik heb toen niemand horen klagen. Zal ik dan voor een kostuum zorgen?’
‘Dat is goed, Frau Som…, euhh, Sabine. Wanneer wordt de foto gemaakt?’
Ergens in de loop van volgende week. Ik laat het nog weten.’


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Viktor]

Wat een mooie foto!
Ook een leuk verhaaltje erbij
Nou maar hopen dat die fotograaf op tijd komt

gr. Viktor

[Serojt]

Een erg onbetrouwbaar sujet die fotograaf... iedereen was erg benieuwd naar die Hofhund, en meneer liet het afweten.

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 92}


Slechte bui

Het regent zachtjes als Steffen Werkstätter rondkijkt in de nieuwe ringloods, die nog steeds niet klaar is. Eigenlijk moet hij aan een 50er werken, waarvan een pakking van de rechter cilinder lekt, maar hij heeft geen zin in een nat pak. Omdat de ringloods nog niet is opgeleverd, heerst er een nijpend gebrek aan loodssporen: de sporen in de lange en korte loodsen zijn allemaal bezet.
‘Ik heb geen zin om die klus in weer en wind uit te voeren,’ bromt Steffen.
Een Schienen-Unimog rijdt de ringloods binnen en er stapt een bouwvakker uit.


168   Gesprek in de ringloods.

‘Zeg…,’ begint Steffen, ‘wanneer kunnen wij deze loods in gebruik nemen?’
Die vraag krijgt het mannetje de laatste tijd vaker te horen. Het Bw-personeel schijnt ongeduldig te worden. Vorige week had hij bijna ruzie, toen hij liet doorschemeren, dat het allemaal wat langer gaat duren dan verwacht. ‘Da wee ’k ok nie, hoor,’ antwoordt hij. ‘Da motte aon de aonnemer vraoge.’
Steffen probeert hem uit de tent te lokken. ‘Kom kom, dat weet jij best wel.’
‘Ech nie! Ik kom hier om te bouwe, nie om werrukschema’s bij te houwe.’
‘Ik heb een spoor in de loods nodig.’
‘Wa motte doen dan?’
‘Aan een cilinder werken van die stoomloc daar buiten,’ wijst Steffen.
De bui maakt er nu echt werk van: het water komt met bakken tegelijk uit de hemel.
‘Tja, ge mot gewôn ekkes wachte. Die rege houw van eiges wir op.’
Met een zucht draait Steffen zich om en gaat zijn beklag doen op de Lokleitung. ‘Niet dat dat helpt,’ mompelt hij, ‘maar ik moet ergens kunnen zeuren.’


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[MathynK]

Gut gut... Wat hebben ze het zwaar daar. Maar zodra die loods af is mogen zo toch echt niet meer klagen,
want die ziet er nu al super uit

Gr,
Mathyn

[Chris Westerduin]

Als spoorlui niet meer klagen is het pas echt mis! 

[Nederduitsemeester]

Inderdaad Chris, inderdaad .

Mooi verhaal weer .

[Basilicum]

Dank voor de reacties.

Na het bezoek aan de Lokleitung loopt Steffen weer mopperend door de regen en beklimt de 50er voor de kleine loods.
‘Die lui daar binnen in hun kantoortje hebben maar makkelijk praten,’ bromt hij. ‘Wat moet ik nou met hun opmerking?’
‘Ach, die ringloods is bijna klaar, joh!’ zeiden ze. ‘Maak je niet druk.’
‘Nou..., wees maar niet bang,’ gaat Steffen verder. ‘Ik maak me niet meer druk. Eerst hierbinnen in deze 50er maar eens afwachten of het vandaag nog droog wordt. Pfff...’

Groet,
Basilicum