Deining in Dönsdorf

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 84}


Haastige posttrein

De expressposttrein uit Schwarzburg nadert Dönsdorf.


151   Vlak voor Dönsdorf.

In het Dönsdorfer Betriebswerk wordt hard gewerkt aan de ringloods. Zo te zien, moet er nog hard aan het dak gewerkt worden. Hopelijk is het dak dicht voordat de winter serieus aan de slag gaat.


152   Bij het Bw.

De posttrein zal zonder te stoppen doorrijden naar Frankfurt en daarna verder naar Treuchtlingen.


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Ruud K]

 

Groet,
Ruud

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 85}


Bladeren ruimen

De herfst slaat ook Dönsdorf niet over. Langzaam wordt het kouder en de bladeren dwarrelen uit de bomen. Horst loopt door het Bw op zoek naar Frank en vindt hem Bij Barbara in de kantine, waar hij zich een beetje opwarmt aan een kop koffie.
‘Ah! Hier ben je, Frank!’ zegt Horst.
‘Ja, even een beetje opwarmen. De temperatuur is maar een paar graden lager dan vorige week en toch heb ik het koud.’
‘Altijd wennen, ja, die overgang. Over een paar maanden weet je niet beter.’
‘En is de winter voorbij,’ giechelt Barbara.
‘Frank, straks komt de hovenier om bladeren te ruimen. Kun jij hem begeleiden?’ vraagt Horst.
‘Pfff…, die bladeren kunnen wat mij betreft de boom in.’
‘Haha!’ lacht Barbara. ‘Heb jij ooit een blaadje omhoog zien vallen? Het is herfst, weet je nog? Dan vallen de bladeren VAN de bomen!’
‘Ik wacht liever een paar weken, Horst, totdat alles eruit is. Dan hoeven we dat werk maar één keer te doen.’
‘Volgend jaar laat ik al het blad in één keer uit de boom vallen,’ zegt Horst. ‘Nou goed?’
‘Nog beter zou zijn om de blaadjes gewoon te laten zitten, dan hoeven er in het voorjaar geen nieuwe gemaakt te worden.’
‘Dan hoeven ze ook niet meer geruimd te worden,’ vult Barbara aan.
‘Inderdaad. Goed gezien. Hoe laat komt die tuinman, Horst?’
‘Half twee, geloof ik.’
‘Oké, ik offer me wel weer op.’
‘Prima,’ zegt Horst en loopt naar de deur.


153   De hovenier heeft gelukkig een veegmachine meegebracht.

Die middag zijn de mannen druk in de weer om een deel van het Betriebswerk bladvrij te krijgen. De hovenier bedient zijn machientje en zijn hulp gebruikt de bezem. De hond is ook meegekomen en probeert die bezem te pakken te krijgen. Niet zonder succes.
‘Wat een hopeloze klus,’ moppert Frank, terwijl er weer een blaadje uit de boom dwarrelt. ‘Nu lijkt het heel wat, maar tegen het einde van de middag zie je niets meer van al dit werk en kunnen we weer opnieuw beginnen…’


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Ruud K]

Mooie scène, mooi verhaal .

Groet,
Ruud

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 86}


Wielstellen – 1

Betriebswerk Dönsdorf heeft een acuut probleem met wielstellen. Een dieselloc van de Baureihe V100 is, met zes vierassige ombouwers aan de haak, in het Abstellbahnhof over een defecte railverbinding gereden. Dit gebeurde gisteravond laat in dichte mist. Hierdoor moeten veel wielen met spoed nieuwe wielbanden krijgen. De loc staat al in de loods. Vervangende wielstellen zijn voor de loc gelukkig voorradig, maar voor de rijtuigen is dat een ander verhaal. Er zijn niet voldoende geschikte wielstellen ‘auf Lager’, in het magazijn. De rijtuigen kunnen niet gemist worden in de dienstregeling, dus er moet snel een oplossing komen.


154   Defect materieel  in de loods.

Lagermeister Wulf van het Betriebswerk belt naar het Ausbesserungswerk in Darmstadt, maar krijgt bijna nul op het rekest. Darmstadt werkt hard aan een of andere spoedoperatie, die alle beschikbare assen opeist. Pas over ruim een week kunnen gewenste assen beschikbaar zijn.
Dan maar eens in de omgeving informeren, denkt Wulf en grijpt weer naar de telefoon.
Bw Mass am See heeft er niet voldoende paraat.
In Neustadt heeft intussen een extreme opruimactie plaatsgevonden. Daar is momenteel niets meer op voorraad.
‘Dan Schwarzburg maar eens bellen,’ mompelt Wulf. Hij draait een nummer. Na lang overgaan wordt de telefoon door de secretaresse opgenomen. Ze laat weten, dat de Lagermeister helemaal achterin het magazijn bezig is. ‘Kan ik hem straks laten terugbellen?’
‘Dat is prima. Dank u wel,’ zegt Wulf en legt de hoorn op de haak. Eens kijken wat Breitendorf nog te bieden heeft, denkt hij. Behalve een paar versleten exemplaren blijkt daar niet veel meer voorhanden te zijn.
In Güglingen wordt de telefoon niet beantwoord.
Baden Baden wil ze liever zelf op voorraad houden, omdat Aw Darmstadt nu niet kan leveren. ‘Anders hebben wij morgen misschien hetzelfde probleem,’ is de redenering.
‘Pfff…,’ zucht Wulf. ‘Eerst even een sanitaire stop maken.’ Hij staat op en loopt richting het toilet.


155   De ombouwer wacht op nieuwe wielstellen.

Als hij terugkomt, rinkelt zijn telefoon. Snel neemt hij op. ‘Bw Dönsdorf. Lagermeister Wulf am Apparat.’
‘Hey Focke, je spreekt met Kurt Hohenfeld uit Schwarzburg. Hoe is het?’
‘Hallo, Kurt! Ja, goed. Danke.’
‘Ga jij vanavond nog biljarten?’
‘Dat is wel de bedoeling, ja. Ik moet mijn verlies van vorige week inhalen, hè? Jij was me toen net te slim af.’
‘Haha,’ lacht Kurt. ‘Zeg, jij hebt mij gebeld. Wat kan ik voor je betekenen?’
‘Ik ben op zoek naar wielstellen voor Umbauwagen.’
‘Die heb ik wel. Hoeveel heb je er nodig?’
‘Ik heb er zelf nog negen. Met vijftien stuks ben ik compleet uit de brand.’
‘Vijftien? Waarom zo veel?’
Focke vertelt hem over het incident met de trein. ‘Nu wil de chef dus alle wielstellen van die trein vervangen hebben. Als voorzorgsmaatregel.’
‘Heb je Darmstadt al gebeld?’
‘Ja, maar die kan pas volgende week leveren.’
‘Wacht even. Ik kijk het even na.’
Aan de andere kant van de lijn hoort Focke eerst een harde bonk, dan een vloek en vervolgens flink wat papiergeritsel. Even later komt Kurt weer aan de lijn. ‘Entschuldigung,’ zegt hij, ‘mijn map donderde op de grond.’
‘Ah, dat hoorde ik dus. Heb je nu alleen maar losse papieren?’
‘Nee, gelukkig is de map dicht gebleven. Die vijftien wielstellen kan ik wel missen. Zal ik ze vandaag sturen?’
‘Graag. Komen ze over het spoor of over de weg?’
‘Ik denk, dat ik ze op een wagen laadt. Per spoor, dus.’
‘Bedankt, Kurt! Ik zie je vanavond.’
‘Vergeet je keu niet. Tschüß.’


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Ruud K]

De actuele ontwikkelingen in de regio worden prachtig verwerkt in dit verhaal .

Groet,
Ruud

[Myron]

Leuk verhaal. Gelukkig is het uiteindelijk gelukt om de nieuwe wielstellen te vinden .

Gr, Myron

[Basilicum]

Dank voor de complimenten.
Nu eens zien, dat die wielstellen in Dönsdorf komen.

Groet,
Basilicum

[Ruud K]

De wielstellen zijn onderweg vanuit Schwarzburg.

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 87}


Wielstellen – 2

Een loc van de Baureihe E80 is onderweg van Schwarzburg naar Dönsdorf met een korte trein. De eerste wagen is beladen met wielstellen, die dringend nodig zijn in het Betriebswerk. Dieter staat op de loc. Op de Dönsdorfer Steige kondigt het voorsein HP0 aan. De machinist laat de trein vaart minderen en vlak voor het onveilige sein bij Blockstelle ‘Dönsdorfer Steige’ komt de trein tot stilstand. Hij laat het raam van de deur zakken en hangt zijn hoofd naar buiten.
Stellwerkwachter Webermann staat buiten op het balkon en roept: ‘Even wachten! Alle sporen zijn bezet.’
Dieter steekt zijn hand op en maakt een afwijzend gebaar. ‘Wat een bende weer hier,’ mompelt hij. ‘Ze wisten toch allang, dat ik eraan kom?’


156   Bij Blockstelle Dönsdorfer Steige.

Er klinkt een bel in de Blockstelle; Webermann gaat naar binnen en bedient een paar hendels. De vleugels van het sein bewegen: HP2. Dieter drukt kort op de fluit en zet zijn machine in beweging. De trein rijdt door de korte tunnel en onder het verkeersviaduct door naar een inrijspoor. Een rangeerder wacht al op hem. Na de wissels stopt de trein. Dieter hangt weer uit het nog openstaande raam en kijkt naar achteren. Hij ziet het wissel omgaan en de rangeerder zwaaien. De loc rijdt achteruit om de laatste drie wagens van zijn trein op een zijspoor te zetten. De rangeerder koppelt af; zwaait weer en kan nog net de wagen met de assen grijpen. Hij had beter eerst op de wagen kunnen klimmen en dan pas zwaaien, want Dieter laat de trein direct vertrekken richting het Bw.
‘Dieter weer, hoor,’ bromt de rangeerder. ‘Die rijdt vandaag weer alsof zijn leven ervan afhangt.’


157   En weer verder naar het Bw. Een lading staal is op weg naar Stuttgart.


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Ruud K]

Dieter heeft ook altijd geluk  .

De staaltrein komt natuurlijk langs Schwarzburg. Wat hangt ervoor?

Groet,
Ruud

[Basilicum]

Er staat een 44er voor de trein, Ruud.

Groet,
Basilicum

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 88}


Wielstellen – 3

De acculoc rijdt het Bw binnen en stopt vlak voor de draaischijf. De rangeerder springt van de wagen af en gaat naar een volgend klusje. Op het naastliggende spoor staan twee van de zes ombouwers te wachten, die dringend nieuwe wielstellen nodig hebben.


158   Bij de draaischijf.

Horst Hausmann loopt naar de E80 en herkent Dieter. Ze kennen elkaar al jaren en weten dus wat ze aan elkaar hebben.
‘Hallo, Oude Mopperaar!’
‘Gutentag, Hausmännchen. Ik heb een lading oud ijzer voor je.’
‘Oud ijzer? Nieuwe wielstellen, bedoel je.’
‘Tja, het is maar hoe je het bekijkt.’
‘Grappenmaker.’
‘Waar wil je de rommel hebben, Horst?’
‘Zo snel mogelijk in de ringloods.’
‘Dat kan. Ik duw die wagen zo naar binnen. Dan ben ik weer van dit klusje af en kan ik naar de koffie. Daar is het in Schwarzburg niet meer van gekomen.’ Dieter kijkt al begerig naar de kantine.
‘Koffie?’ Horst kijkt op zijn horloge. ‘Eerst werken, dan koffie.’
Dieter gromt wat.
Horst doet alsof hij dat niet gehoord heeft. ‘We willen die assen direct afladen met de bokkraan. Rijdt dus maar de schijf op.’
‘Bokkraan?’ vraagt Dieter. ‘Er is hier toch zo’n antiek spoorkraantje? Dat is veel makkelijker. Dan hoef ik niet steeds dom heen en weer te rijden. We hijsen die dingen op de schijf en rollen het spul zo de loods binnen.’
‘Dat kraantje is in Eckheim voor een ander klusje en op jouw manier is de schijf veel te lang bezet.’
‘Het is ook altijd wat,’ zucht Dieter.
‘Jij raakt het mopperen maar niet verleerd, hè?’ zegt Horst lachend.
Dieter kijkt Horst onschuldig aan. ‘Ik mopperen? Hoe kom je daarbij?’

Even later rijdt de korte trein via de draaischijf naar de bokkraan. Horst monteert een remschoen op een rails, zodat de losse wielstellen straks niet de draaischijfput inrollen en klimt op de wagen. Karl Schmidt en Otto Jungknecht komen helpen om de wielstellen op de rails te zetten en weg te rollen. Het hijsen kan beginnen.


159   Een wielstel in de takels.


160   Als Dieter de wagen heeft weggetrokken wordt het wielstel op de rails gezet.

Met enige moeite duwt Karl het wielstel richting de schijf om ruimte te maken voor de volgende. Intussen rijdt Dieter de wagen weer onder de bokkraan.


161   Alles op de rails.

Na een half uurtje zijn de wielstellen afgeladen.
Dieter loopt naar de kraan. ‘Zeg, Horst. Dat heb jij toch niet zo handig aangepakt.’
‘Hoezo? Volgens mij ging het prima.’
‘Ik kan mijn trein niet meer wegrijden nu dat oud roest daar ligt.’
‘Oh, die wielstellen gaan toch direct de loods in. Ze moeten zo snel mogelijk onder de rijtuigen.’
‘Mooi zo. Nu ik toch niet weg kan, houdt niemand mij meer tegen om van een paar kopjes koffie te gaan genieten.’


162   De eerste wielstellen in loods.


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[MathynK]

Basilicum,

Ik reageer niet meer zo vaak, maar dat is geen reden dat ik niet van je verhaaltjes blijf genieten. Maar om nou elke keer weer oh mooi, oh leuk te zeggen, dat voegt niks toe. Maar ik wil het je nu toch weer een keer vertellen. Man oh man, je verhaaltjes blijven een genot om te lezen! Net als de foto's om te kijken.

Gr,
Mathyn

[Basilicum]

Dank je wel, Mathyn.

Groet,
Basilicum