Deining in Dönsdorf

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 93}


Eilzug nach Würzburg

De Eilzug uit Bamberg is onderweg naar Würzburg. Volgens de dienstregeling zou een loc van de Baureihe 23 deze trein rijden, maar er is natuurlijk weer geschoven met materieel, zodat 10 001 deze keer de trein rijdt. Veel moeite heeft deze machine niet met deze vrij lichte trein, die uit drie Silberlingen en een ‘groene Silberling’ bestaat. Deze laatste is een prototype, die in groen is afgeleverd.


169   Nog in volle vaart.

Als de trein door Dönsdorf-Eckheim rijdt, kijkt machinist Müller naar links en ziet zijn stoker een beetje lummelen. ‘Hé! Niks te doen?’
Peters kijkt op. ‘Wie, bitte?’
‘Of je nog wat te doen hebt?’
Peters controleert de meters. Geen problemen. Hij steekt zijn duim op. ‘Dat heb je met zo’n licht treintje,’ merkt hij lachend op en kijkt in de vuurkist. Daar kan nog wel een kooltje bij, maar ze naderen het Hauptbahnhof. Hij wacht nog even met stoken, anders blaast straks de ketel af in het station.

De trein mindert vaart, passeert het inrijdsein van Dönsdorf Hbf en kort daarop komen ze op spoor 2 onder overkapping tot stilstand. Passagiers stappen uit en andere in. Peters stookt het vuur op. Müller bromt goedkeurend, opent de deur aan de perronkant en ziet aan het einde van de trein de conducteur staan praten met de perronopzichter.


170   In het station.

Het is vandaag drukker in Dönsdorf dan anders. Door onderhoud aan een belangrijke brug worden veel goederentreinen omgeleid. In het Hauptbahnhof staan er twee te wachten om verder te rijden.

Aan het einde van zijn trein ziet Müller beweging. De conducteur loopt naar een openstaande deur en steekt de opzichter een spiegelei in de lucht. De machinist kijkt naar voren: HP2. ‘Abfahrt!’ zegt hij, de deur achter zich dichtsmijtend. Zonder een fluitsignaal van de loc verdwijnt de trein het station uit.


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Petertrein81]

Zie je wel, ik wist het gewoon.     
Die machine staat gewoon goed op jouw baan. 

Groet Peter,

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 94}


Dagje Kerstmarkt

De familie Weiß gaat naar Schwarzburg om de beroemde Weihnachtsmarkt te bezoeken. Op Dönsdorf Hauptbahnhof wachten al meer mensen op de hiervoor speciaal ingelegde trein, die zijn beginpunt heeft in Hochstadt . De Bundesbahn zet modern materieel in: 26 meter-rijtuigen aangevuld met een Schürzenwagen getrokken door een loc van de Baureihe 10. Deze locserie is nog niet helemaal vrij van kinderziektes, zodat het altijd maar afwachten is, of deze ook echt voor de trein staat. Rainer, de jongste telg van de familie Weiß, is erg onder de indruk van al het moderne ‘ronde’ materieel van de Bundesbahn. Vau-Zwei-Hunderte, Eierköpfe en natuurlijk de VT11.5 ‘TEE’ staan hoog op zijn lijstje. Toch voert een stoomlocserie zijn lijstje vol dieselgeweld aan: de Baureihe 10. Rainer staat op het randje van het perron om te kijken of ergens zijn lievelingslocomotieven opduiken.
‘Rainer!’ waarschuwt zijn moeder. ‘Hoe vaak moet ik het nog zeggen? Niet zo dicht bij de perronrand gaan staan!’
Met een lichte teleurstelling gaat hij twee stappen achteruit.
Er klinkt er een omroep. ‘Mededeling voor de reizigers. Op spoor 7 vertrekt de trein naar Mass am See. Bitte, vorsicht bei der abfahrt. De trein naar Eschburg, Würzburg en Frankfurt am Main arriveert over enkele ogenblikken op spoor 3. Der Sonderzug nach Schwarzburg hat fünf Minuten Verspätung.’
‘Wat zei die meneer, Mama?’
‘Onze trein heeft vertraging, jongen.’
Dat vindt Rainer helemaal niet erg. Zo heeft hij meer tijd om op het station rond te kunnen kijken. Een conducteur blaast op zijn fluit; deuren vallen dicht en de trein naar Mass am See rijdt vlot het station uit. In de verte ziet Rainer iets roods bewegen. Het is de trein naar Frankfurt. ‘Een V200!’ roept hij verrukt uit en gaat weer aan de rand van het perron staan.


171   Een V200 komt aan in Dönsdorf.

Zijn vader komt er bij staan. ‘Die locomotief is toch veel te modern, jongen?’ plaagt hij.
De jongen antwoordt niet en kijkt naar de voorbij rijdende trein, die piepend tot stilstand komt.
‘Mededeling voor de reizigers. Over enkele ogenblikken arriveert op spoor 6 de extra ingelegde trein naar Schwarzburg.’
Rainer kijkt om: nog niets te zien. Oma haalt een paar zuurtjes uit haar tas en deelt die uit aan de kinderen. Hierdoor is de jongen een beetje afgeleid.
‘Wat is dat voor een trein, Rainer?’ vraagt zijn vader aan de rand van het perron.
Terwijl Rainer het zuurtje uitpakt, volgt hij vaders blik. Hij kan zijn ogen niet geloven. ‘Is dat…? Is dat de Baureihe 10? JA! Komt daar onze trein aan, Papa?’
‘Volgens mij wel, Rainer.’
‘Wouw! Mama, da kommt ein Zehner!’
Moeder vindt het best. Het maakt haar niet zo veel uit welke trein het is, als de coupés maar goed verwarmd zijn. Ze staat al te vernikkelen op het winderige perron.


172   10 001 rijdt langzaam langs het perron.

Voorzichtig rijdt de trein langs het perron. Rainer is vol bewondering voor de loc. ‘Gaan we vooraan in de trein zitten, Papa?’
‘Nee, een beetje in het midden, dan hoeft Oma straks niet zo ver te lopen op het perron van Schwarzburg. We gaan onderweg wel even voorin de trein naar de loc kijken, jongen.’
Als de trein stilstaat, ziet Rainer de stoker naar het eerste rijtuig lopen en van het perron afspringen. ‘Wat doet die meneer daar bij die wagen?’
‘Misschien moet hij iets controleren,’ antwoordt zijn vader.
De passagiers stappen in. Drie minuten later is de trein onderweg naar Schwarzburg. Met het eerste rijtuig zal wel niets aan de hand zijn.


173   Onderweg naar Schwarzburg.

Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Ruud K]

De familie Weiß loopt inmiddels rond op de Weihnachtsmarkt in Schwarzburg.

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 95}


Nieuwjaarskaart 2012 – Fotosessie

Waldstein komt de kantine binnen. ‘Morgen, Frau Kirsch.’
‘Gutenmorgen, Herr Direktor.’
‘Sind Sie heutemorgen auch dabei?’
‘Waarbij?’
‘Straks wordt een groepsfoto gemaakt voor de nieuwe kerstkaart. Lokführer Dickmann ist wieder der Weihnachtsmann.’
‘Ja, dat lijkt me wel leuk.’
‘Goed zo. Om half elf bij de ringloods.’
‘Alles klar, Herr Direktor.’

De nieuwe fotograaf arriveert even na half tien in het Betriebswerk en meldt zich bij de Verwaltung. In de hal komt hij Waldstein tegen.
‘Ah! U bent de nieuwe fotograaf van de Bundesbahndirektion,’ constateert Waldstein en schudt hem de hand. ‘Helaas is mijn secretaresse ziek, dus probeer ik het een en ander zelf te organiseren. U bent behoorlijk op tijd, Herr Blauluft.’
‘Ja, dan kan ik me goed voorbereiden. Wat zijn de wensen?’
‘Loopt u maar even mee naar mijn kamer,’ zegt de depotchef, ‘dan zal ik het haarfijn uitleggen.’

Tegen half elf laat Kraus zijn Köf het spoor naast de loods oprijden. Frank Hebehoch houdt hem aan.
‘Wat moet dat hier met die Hofhund? We gaan hier een groepsfoto maken, hoor. Kijk maar: de fotograaf heeft zijn camera al klaargezet.’
‘Dat weet ik,’ zegt Kraus. ‘maar die fotograaf wil er graag een locomotief bij hebben.’
‘Locomotief? Deze is toch veel te klein, man! Neem dan een nul-een; dat is pas een machine.’
Kraus mompelt wat en rijdt langzaam een paar meter verder.
Even later verzamelt zich een groepje mensen bij de kleine rangeerloc.


174   Gaan we beginnen?

‘Hallo, Barbara,’ zegt Horst. ‘Ook van de partij?’
‘Ja,’ lacht ze. ‘Herr Direktor kwam het me vanmorgen speciaal vragen.’
‘Terecht.’
Als ook Hans Dickmann in zijn rode kostuum erbij komt staan is de groep compleet.
Frank kijkt hem aan. ‘Doe jij vandaag de hele dag dienst in dat pak, Dicker?’
‘Toch maar niet,’ glimlacht hij. ‘Dan val ik veel te veel op.’
De fotograaf komt naar hen toe, geeft een paar aanwijzingen en kijkt naar de lucht, waar net het laatste wolkje voor de zon wegdrijft. Snel loopt hij naar de camera en roept: ‘Ja, even lachen!’


175   Guten Rutsch ins neue Jahr!


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 96}


Trein naar Eschburg

De korte trein uit Neustadt en Schwarzburg nadert Dönsdorf. De V100 heeft weinig moeite met de twee Silberlinge. Op een zijspoor wachten een paar goederenwagens, die binnenkort naar Schwarzburg-Kalteneck zullen worden gebracht.


176   De trein rijdt langs een seinhuis.


177   Binnenkomst in Dönsdorf Hbf.

Even later rijdt de personentrein het station binnen en stopt op spoor 3. Aan de andere kant van het perron wacht de sneltrein naar Frankfurt. Passagiers stappen over; de conducteur fluit en de sneltrein schuift het station uit. Na een paar minuten krijgt ook de personentrein toestemming voor vertrek en gaat verder naar Eschburg.
 

Met vriendelijke groet,
Bas

[MathynK]

Als ik toch zo een beetje fantaseer met wat groen erbij, wat moet het dan mooi zijn!
Ik blijf al die verhalen super leuk vinden Basilicum

Gr,
Mathyn

[Basilicum]

Dank, Mathyn. Zonder fantasie zijn we nergens.
Mijn aandacht ligt nu meer bij bouw van de ringloods, dan bij de groenvoorziening.
_{Oh ja... en op het forum rondhangen, natuurlijk.}

Groet,
Bas

[Ronald81]

Fijn, dat de trein goed is aangekomen...

Komt er binnenkort nog wat terug?  Heb dit eigenlijk veel te lang gemist...

Groet,

Ronald

[theokersten]

al lang geen reactie gegeven hier.
volg het nog steeds en het blijft leuk en mooi hier.
gr.theo

[C_Jabaaij]

De trein is ondertussen aangekomen in Eschburg

Koos Jabaaij.

[Basilicum]

Dank voor de reacties. Het is weer gelukt om een trein over meerdere banen te laten rijden.

Komt er binnenkort nog wat terug?

Dat kan geregeld worden. Wacht maar af.

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 97}


Twee generaties – 1

Nahgüterzug 26 rijdt door een wisselstraat in de buurt van het Bw om een paar wagens voor Schwarzburg op te pikken. Op één van die wagens staat een nieuwe machine, die een bedrijf in Kalteneck besteld heeft.


178   Ng26 in Dönsdorf.

De machinist op de loc is een oude bekende: Dieter Hellwig uit Schwarzburg. Sommige collega’s verbasteren zijn achternaam naar een iets minder plezierig klinkende naam, die hier maar niet genoemd zal worden. De stoker is er eentje van een nieuwere lichting. Het is Hendrick Coburger, die twee jaar geleden bij de Bundesbahn is aangenomen om de druk in de ketel op peil te houden. Hij kan de samenwerking met Dieter maar matig waarderen. Dat wordt niet alleen veroorzaakt door Dieters houding ten opzichte van anderen, maar ook door zijn rijstijl: zo snel mogelijk optrekken gevolgd door hard remmen. Het gevolg hiervan is, dat de lok schreeuwt om brandstof en water. Het zweet staat Hendrick al op de rug. De rangeerder in de Güterzugbegleitwagen is Harald Lorenz. Hij is nog jonger dan Hendrick. Het is de eerste week als rangeerder voor hem. Gelukkig heeft hij een oude rot in het vak als leermeester: Zugführer Fabian Maier. De jongen heeft intussen wel geleerd goed op je eigen veiligheid te letten. Vooral als Dieter de machinist is. Toch weet Dieter wat hij wel en niet kan doen en is ervan doordrongen, dat veiligheid voor alles gaat. Veiligheid staat op de eerste plaats, direct gevolgd door vlot doorrijden om in de kantine langer te kunnen luieren.


179   ‘Overleg’.

De trein komt naast de twee wachtende wagens tot stilstand. De Zugführer en de rangeerder stappen uit hun wagen en Dieter klimt van de loc.
‘Hei!’ roept Dieter naar de Zugführer.
Fabian kijkt om. ‘Was ist los?’
‘Ik wou nog effe water bijvullen, dan is deze T12 een beetje zwaarder.’
‘Dan trekt ie beter, bedoel je?’
‘Precies. Meestal heb ik een 50er voor deze dienst, maar vandaag zadelen ze mij op met dit barrel.’
‘Ja, jij hebt het zwaar,’ plaagt de Zugführer. ‘Ik loop wel even naar de Fernmelder om met de Fahrdienstleitung te overleggen.’
‘Doe dat,’ zegt Dieter.
Terwijl de Fabain telefoneert, worden de twee wachtende wagens in de trein gerangeerd.
Als dat klusje geklaard is, staan de stoker, rangeerder en machinist naast de loc te praten.
Dieter kijkt de nog jeugdige rangeerder aan. ‘Koppel jij de loc maar vast af, knul.’
‘Maar er is toch nog geen toestemming om water te gaan nemen?’
‘Maak jij je daarom maar geen zorgen. Der Onkel Fabian kriegt das schon hin.’
De rangeerder draait aan de koppeling en hangt de beugel los. Dieter stoot Hendrick aan. Nu de slang van de stoomverwarming ontkoppelen. Eerst sist de slang, dan zet de jongen meer kracht en komt er wat stoom vrij. ‘AUWW!’ schreeuwt hij.
‘Hahaha!’ giert Dieter uit. ‘Haha!’
‘Eest de kranen sluiten, jongen,’ adviseert Hendrick lachend. ‘Koel je handen maar in het natte gras daar, dan zal ik koud water halen.’
De Zugführer komt terug. ‘Was ist hier los?’
‘Jouw hulpje, haha,’ lacht Dieter, ‘heeft kans gezien zijn handen te warmen. Nu zijn ze weer te warm, hahaha!’
Hendrick geeft Harald een bakje water en ziet het vragende gezicht van de Fabian. ‘Hij vergat de kranen van de stoomverwarming te sluiten bij het afkoppelen.’
‘Oh…’
‘Je kunt je hielen nog niet lichten, Zugführer,’ grinnikt Dieter, ‘of er gaat iets mis!’
‘Zoiets doe je maar één keer in je leven,’ troost Hendrick de geschrokken jongen. ‘Waar zijn je handschoenen?’
‘In de wagen…’
Gelukkig trekt de pijn snel weg, maar de huid is nog een beetje rood.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Ruud K]

Opnieuw een prachtig verhaal, Basilicum!

Groet,
Ruud

[Basilicum]

Dank je wel, Ruud.

Groet,
Bas