Deining in Dönsdorf

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   350}


Bezichtiging – 10

Enkele sporen verderop staat de Köf ronkend te wachten. De machinist is het Stellwerk binnengelopen om zijn handen te wassen. Als hij terugkomt, staat Zweibein buiten op hem te wachten.
‘Hörma, Kraus. Je gaat nu naar Bw Dönsdorf, hè?’
‘Jawohl, en daarna naar huis.’


593   Köf III.

Zweibein wijst naar de groep mensen naast de meettrein. ‘Zou je die twee bevallige jongedames willen meenemen? Ze gaan terug naar het Bw.’
‘Niet naar het station?’
‘Nee, van Hausmann begreep ik dat zij daar een rondleiding krijgen.’
‘Oh, is dat zo? Mij best, hoor.’

Intussen nemen Isabella en Karoline afscheid van de mannen van de meettrein. ‘Herzlichen Dank und gute Fahrt!’
‘Danke,’ zegt Franz. ‘Alles Gute.’
De Badische IVh geeft een Kurzpfiff. Stoom komt uit de cilinders en de machtige machine rijdt met de korte trein weg. Peter steekt zijn hand op naar de meiden, die vrolijk terug zwaaien.
Net als de meiden over de sporen naar de Köf willen gaan, klinkt vanuit de verte een luid gesis.
PSSJSSSJHH!!!
De druk in de ketel van een zware goederentreinloc wordt te hoog en stoom spuit door de overdrukventielen hoog de lucht in. Het is een 44er, die voor een zware goederentrein staat. Zo te zien is men net klaar met de remproef. De Wagenmeister vult een formulier in en geeft dat aan de ver naar buiten hangende machinist.
‘Die wil weg,’ zegt Karoline.
Isabella kijkt naar rechts en ziet twee seinarmen verdraaien. ‘Hij mag vertrekken. Kijk maar: HP2.’
Ze heeft het nog niet gezegd of de 44 geeft een luid en lang fluitsignaal af en begint aan de trein te trekken. De wagens laten zich protesterend een voor een in gang zetten. Uit de schoorsteen komen harde klappen. De Lokführer heeft al zijn ervaring nodig om de loc niet tot schleudern te brengen. De zandstrooiers laten droog zand tussen de wielen op de rails vallen. Toch slaan de tien drijfwielen door. De machinist trekt meteen aan de stoomafsluiter en begint opnieuw. Nu gaat het goed. Na vijf omwentelingen van de drijfwielen regelt de Lokführer de schaarbeweging enigszins terug op expansie, wordt de stoomafsluiter verder geopend en begint de machine op grootse wijze te werken, waarbij het er nu vooral op aan komt de loc niet meer door te laten slaan.


594   44 481 met een zware Dg.

Vol ontzag staan de meisjes te kijken naar de langzaam voorbijrijdende driecilinderloc die op absoluut maximum vermogen wordt gebracht en blaffend het begin van de Dönsdorfer Steige nadert. Als de eindeloze rij wagens voorbij is en de loc hardwerkend de helling probeert te nemen, kijken de meisjes elkaar aan.
‘Dat had ik niet willen missen,’ zegt Isabella.
‘Wauw, daarbij loopt je het koud over je rug!’ vindt Karoline, ‘Bij een E-loc hoor je alleen de ventilatoren op volle kracht draaien om de op grenslast werkende elektromotoren te koelen, die je niet kan horen.’
‘Herinner je je nog die personentrein, toen we een excursie naar het Ruhrgebiet maakten?’
‘Am Heißener Berg in Mülheim? Ja, dat was ook gaaf.’

Kraus zit doodgemoedereerd in zijn Köf en praat wat met Zweibein. Zij hebben dit schouwspel al vaker meegemaakt.
De meiden stappen over de sporen en komen naar de Köf gelopen.
‘Sind Sie Herr Zweibein?’ vraagt Isabella.
‘Dat ben ik. U wilt weer terug naar Dönsdorf, heb ik begrepen.’
‘Ja, dat klopt.’
‘Stap maar in deze rangeerloc, dan brengt Kraus u naar het Betriebswerk.’
‘Danke.’
Isabella en Karoline stappen in de Köf. ‘Dit is wel een grote overgang van een 44er naar een Köf. Hihi!’
‘Ja, ja! Klein maar dapper,’ zegt Kraus. ‘Dit machientje presteert met haar 118 paardenkrachten ook heel wat, hoor. Is iedereen aan boord?’
‘Jawel. Wat ons betreft kunnen we gaan.’
Kraus rijdt de Köf naar de wisselstraat. Daar staat het sein op onveilig.
‘De goederentrein is het blok nog niet uit,’ verklaart Kraus. ‘Als die boven is, mogen wij de Steige op.’
Na een paar minuten sterft het geluid van de hardwerkende 44 weg. De Köf krijgt toestemming om naar Dönsdorf te gaan.
‘So, meine Damen, wir fahren ab.’
Vlot trekt de Köf op.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   351}


Bezichtiging – 11

De meisjes kijken in de cabine van de Köf om zich heen.
‘Waar komt de naam Köf eigenlijk vandaan?’ vraagt Karoline.
‘Köf is een uitvinding uit de dertiger jaren,’ vertelt Kraus. ‘Stoomlocomotieven maakten destijds nog veel meer de dienst uit dan nu. Zoals u zojuist gehoord heeft bij de 44, maken die een töff-töff-töff-geluid. Om niet te veel uit de toon te vallen, werd dit kleine rangeerlocje Köf genoemd.’
‘Hahaha!’ lachen de meiden.
‘Goed gevonden,’ vindt Isabella. ‘Köf köf köf.’
‘Niet goed?’ vraagt Kraus.
‘Nee, het is toch een afkorting?’
Kraus houdt zich van de domme. ‘K.Ö.F. Kraftfahrzeug mit Ölfeuerung. Ik zie alleen geen vuur.’
‘Hihihi! Ik heb gelezen, dat het staat voor Kleinlok mit Ölmotor und Flüssigkeitsgetriebe.’
‘Dat is helemaal juist. Wij noemen hem ook wel eens Hofhund. Bijvoorbeeld als hij alleen maar in het Bw wordt ingezet.’
Na de Dönsdorfer Steige en een wisselstraat, remt Kraus af. Hij zet de Köf naast een Fernmelder stil.
‘Ogenblik, dames. Even aanmelden.’
‘Moet dat altijd gebeuren?’
‘Ja, om het Betriebswerk in te mogen rijden, is toestemming nodig.’
‘Kraus stapt uit, opent het kastje en zegt wat in de telefoonhoorn, afsluitend met ‘Jawohl. Danke!’
Verderop gaat een wissel om, gevolgd door het rangeersein.
‘We mogen weer,’ constateert Karoline.
De kleine locomotief bromt het Betriebswerk binnen en gaat de draaischijf op. Horst ziet de meiden en de machinist uit de Köf komen, terwijl de schijf begint te draaien. De machinist wijst naar het pas verbouwde machinehuisje van de draaischijf. Daar gaan ze naar binnen.
‘Dat zit wel goed,’ zegt Horst tegen zichzelf. ‘Hebehoch zal ze wel vertellen over het wel en wee van een draaischijfwachter.’ Hij kijkt over zijn schouder naar de bekoling. Daar is het even rustig. Verderop wordt de rookkast van een stoomlocomotief leeggeschept en de vuurkist van slakken ontdaan. Een andere loc staat bij de waterkolom, waarvan de arm boven de tender gedraaid wordt. De kraan gaat open en water stroomt de lege tender in.
Steffen komt op Horst af. ‘Zijn de meiden al terug?’
Horst wijst naar de draaischijf. ‘Ze vragen nu Frank Hebehoch het hemd van het lijf. Zo te zien is hij danig onder de indruk, want de schijf draait non-stop en begint nu aan zijn derde rondje.’


595   Draaischijfdraaien.

Een machinist komt uit de ringloods en probeert tevergeefs aandacht te trekken van de draaischijfwachter. Boos keert hij om, klimt op zijn loc en laat die zo ver mogelijk naar de schijf rollen. Als het machinehuis van de schijf voor de zoveelste keer voorbijschuift, trekt de machinist aan de fluit.
WóéhoeHÓÉ!!
Iedereen op de schijf schrikt zich lam. Hebehoch zet de schijf stil en rent naar buiten. ‘Is er brand?’
‘Ja!’ roept de machinist boos. ‘In mijn vuurkist! Ik probeer al minutenlang hier weg te komen, maar jij weet niets beters te doen dan rondjes te draaien.’
Frank bromt wat en laat de schijf naar het spoor draaien, waar de Köf moet zijn. Het lokje rijdt naar dat spoor, terwijl de meiden met rode konen naar Horst lopen.
‘En?’ informeert Horst. ‘Hoe ging het?’
De meiden zijn nog danig onder de indruk van wat ze hebben meegemaakt.
‘Fantastisch!’ zegt Karoline. ‘Eerst de rit op de IVh, toen een rondleiding door de meettrein.’
‘En we zagen nog een 44er met ertstrein vertrekken. Wat een spektakel is dat, zeg!’
Horst knikt. ‘Die kwam hier ook voorbij. De Baureihe 44 is de sterkste, Duitse stoomlocserie op één na.’
‘De 45,’ vult de brunette aan. ‘Die was nog groter en had ongeveer 1000 pk meer, maar is na de oorlog nooit meer goed tot zijn recht gekomen.’
Opnieuw verbaasd kijkt Horst haar aan. ‘Inderdaad. Zullen we de rondleiding voortzetten?’
‘Graag.’
‘Dan gaan we deze kant op.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[tothebeach]

je bent erg lekker op dreef Bas! Je blijft me al 11 afleveringen boeien. Super!

Groet,
michel

[Basilicum]

Dank voor de reacties en persoonlijke berichten.

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   352}


Bezichtiging – 12

Isabella kijkt geïnteresseerd naar de bekoling. ‘Heeft dit Betriebswerk geen Hochbekohlung?’
Horst schudt zijn hoofd. ‘Nee, het is ooit wel de bedoeling geweest om hier hoge kolenbunkers te plaatsen, maar het is er nooit van gekomen. Nu de stoomtijd langzaam maar zeker afloopt, zullen we het met andere middelen moeten doen. Bijvoorbeeld met deze kolenlift. Gelukkig hebben we een Fuchs kunnen lospeuteren en hoeven dus niet meer zelf de lorries vol te scheppen.’
Terwijl de wind opsteekt, rolt een stoomloc van de Baureihe 41 langzaam naar de bekoling en stopt precies op de goede plek bij de toren. Petro Leum heeft al volle lorries klaarstaan, die even later één voor één worden opgehesen en geleegd. Rommelend en bobbelend vallen de stukken steenkool in de bijna lege tender.


596   De Fuchs verstoort het werk van de fotograaf.

‘Hoeveel brandstof kan een loc als deze meenemen?’ informeert Karoline.
‘In deze tender past tien ton steenkool. Twintig van die lorries daar. Verder is er ruimte voor 34 kubieke meter water.’
Karoline kijkt Isabella aan. ‘Dat is toch een slordige 44 ton aan voorraad.’
Petro hoort de meisjes praten over tonnages. ‘Weet u waar de overeenkomst ligt tussen een ton in gewicht en een ton in geld?’
‘Euhh… Nee, eigenlijk niet.’
‘Ah, gelukkig is er nog iets, wat u niet weet,’ grapt Horst.
‘Lang geleden kostte één kilogram zilver honderd gulden,’ legt Petro uit. ‘Duizend kilogram werd toen al één ton genoemd. Eén ton is dus f100.000,– oftewel 1 ton zilver aan geld. Zo is het gekomen. Men spreekt nu bij €100.000,– ook over 1 ton, maar niemand kent meer het historisch verband.’
‘Aha, weer wat wijzer geworden.’
Het kleine gezelschap gaat verder naar de watervoorziening, waar een V200 via een zijklep tussen de twee grote zijramen van water wordt voorzien.
Karoline vuurt weer een vraag af. ‘Heeft deze diesellocomotief nog stoomverwarming?’
‘Jazeker, daarvoor komt ze regelmatig naar de pomp.’
Op het naastliggende spoor loopt de tender van een 23 vol.
‘Hoe lang duurt het om een lege tender als deze te vullen?’ vraagt Isabella.
‘Een minuut of tien. We hebben onze eigen watervoorziening, anders duurt het vullen uren en uren. Daarom hebben de meeste Betriebswerke eigen watertorens, die voor voldoende druk en watervoorraad zorgen.’
‘Dan zijn ook nog leidingen naar de waterkolommen van behoorlijke doorsnee nodig,’ merkt Karoline op. ‘Anders duurt het wasserfassen nog steeds te lang.’
‘Dat klopt. En de toren moet ook hoog genoeg zijn, om voor voldoende druk te zorgen. Voor de druk, die we thuis gewend zijn, zou een watertoren veertig tot vijftig meter hoog moeten zijn. De toren wordt de hele dag automatisch gevuld met een kleine aansluiting op het waterleidingnet of een eigen bronpomp diep in de grond. De werking is in principe gelijk aan de stortbak van het toilet thuis.’
Het gaat harder waaien. Horst kijkt naar de lucht. ‘Zullen we naar de lange loods gaan?’


Met vriendelijke groet,
Bas

[Simon BR39]

Ik ben zeer geboeid, r valt hier op n leuke wijze veel te leren 

[Reinout van Rees]

Inderdaad. Ik geniet ook met volle teugen!

Reinout

[Basilicum]

 

Groet,
Bas

[tijgernootje]

Vooral doooorrrrgaaan 

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   353}


Bezichtiging – 13

Ze gaan naar de lange loods.
‘Ook dit pand is helemaal gerenoveerd,’ vertelt Horst. ‘Het bijzondere hieraan is dat aan beide kanten deuren zitten. Een loc kan dus aan de ene kant naar binnen en aan de andere kant naar buiten rijden. Dat heeft ook een nadeel…’
‘Ja, dat merken we. Hihi!’ De meisjes proberen angstvallig hun opwaaiende rokken omlaag te houden.
‘Soms tocht het hier inderdaad verschrikkelijk. Ga maar naar binnen, dan maak ik de deuren hier dicht.’
Isabella kijkt geïnteresseerd naar een locomotief, die in de loods staat.
‘Dit is een diesellocomotief van de Baureihe V100,’ meldt Horst. ‘Veel van deze locomotieven zijn wendezugfähig. Ze kunnen dus bediend worden vanuit een stuurstandwagen, waardoor omlopen niet nodig is.’
‘Maar deze niet,’ zegt Karoline, ‘want ik zag geen stuurkabels en extra luchtslangen aan deze machine.’
‘Goed gezien. We kunnen wel even binnen kijken.’
Ze klimmen aan boord en zijn verrast over de dubbele besturing. Isabella neemt plaats op een van beide stoelen van de machinist en probeert zich in te denken dat zij daar urenlang zou zitten om zo’n diesel te besturen. ‘Van de Baureihe V100 bestaan toch meerdere versies?’ vraagt ze.
‘Ja, dit is een V100.10 met een 1100 pk-motor. De V100.20 is sterker en heeft 1350 paardenkrachten. De laatste tien locs van deze serie hebben een hydrodynamische rem en een eindtransmissie met andere overzetverhouding, waardoor ze geschikt zijn om op trajecten met steile hellingen te rijden.’


597   V100 in de lange loods.

Bruno Grummler loopt door de loods naar de V100, waarmee hij straks een goederentrein zal rijden. Het peil van zijn humeur is, zoals gewoonlijk, net boven het vriespunt. Hij ruikt iets ongewoons.
‘Wat is dat voor een lucht? Reukwater? Parfum? Raar…’
Bij de V100 wordt het aroma sterker. Als hij op zijn loc wil klimmen, ziet hij in de cabine een meisje staan en ander meisje zit zelfs op zijn stoel.
‘Was machen Sie da?! Bitte sofort aussteigen!’
Dan verschijnt Horst Hausmann in zijn blikveld.
‘Een beetje beleefder mag ook wel, Bruno! Immer die Ruhe!’
‘Vrouwvolk op mijn loc? Waarom? Waarvoor?’
‘Ze krijgen een rondleiding door het Betriebswerk.’
‘Nou en? Dan hoeven ze nog niet in mijn loc rond te huppelen.’
‘Het is ten eerste jouw loc niet en ten tweede bepaalt onze directie dat.’
Grummler gromt binnensmonds iets onverstaanbaars.
Isabella kijkt misprijzend vanaf haar stoel naar beneden en zegt zacht tegen Karoline: ‘Wat een mispunt.’
De meisjes klauteren vanuit de V100 weer naar beneden en Grummler kijkt geërgerd recht omhoog. Horst geeft een ruk aan zijn kop en mompelt luidkeels: ‘Gedraag je, Grummi!’
Isabella blijft beleefd. ‘Herr Grummler, es war sehr nett Bekanntschaft zu machen, aber wir hoffen das Sie in der Zukunft etwas weniger grümmlich sind!’


Met vriendelijke groet,
Bas

[NS264]

Hoi Bas,

Leuke verhaallijn!

Mooi kijkje in de loods en bekolingsinstallatie.

Gr Koen.

[Basilicum]

Dank!

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   354}


Bezichtiging – 14

De regen laat nog op zich wachten.
Horst stelt voor om naar de Betriebsküche te gaan. ‘Ihr werdet vor Durst schon richtig verschmachten. We gaan die kant op.’
Op de sporen voor de lange loods staan twee locomotieven naast elkaar.
‘Twee 44ers,’ zegt Karoline.
‘De achterste is nog in oorspronkelijke staat,’ merkt Isabella op. ‘Alleen wel helemaal zwart.’
‘De zwarte loc is van de ÖBB,’ vertelt Horst. ‘Hier was een nijpend tekort aan goederentreinlocomotieven. De Bundesbahndirektion kon niet snel loc’s voor ons vrijmaken en stelde voor om een Oostenrijker te huren.’
‘Mooi om de verschillen te zien met de Bundesbahnmachine,’ vindt Karoline. ‘De Oostenrijker heeft nog schortplaten onder de rookkast, maar vooral de windleiplaten verschillen.’
Isabella knikt. ‘Die Herren Wagner und Witte.’
‘Precies,’ zegt Horst. ‘De kleine zijn een ontwerp van meneer Witte. De grote kregen de naam van zijn voorganger: Wagner.’
‘Daarover heb ik pas een artikel gelezen’, verteld de blondine. ‘Er waren verschillende redenen om de vorm en grootte te veranderen. Voor de oorlog is er al veel mee geëxperimenteerd door, onder andere, Herr Witte, maar pas in de oorlog werd er meer werk van gemaakt. Witte kreeg opdracht om locomotieven van de Baureihe 50 te vereenvoudigen. Het doel was om sneller te kunnen bouwen en materiaal te besparen. In eerste instantie vervielen de “oren”. Toen bleek dat hierdoor het zicht op de baan voor het locpersoneel verslechterde, werden kleinere platen gemonteerd: Witte-Windleitbleche. Ze zorgen ervoor dat de stoom het zicht van het personeel minder belemmert en zien er bovendien veel beter uit.


598   Flaporen.

‘Nog meer vragen?’ informeert Horst. ‘Anders gaan we naar de kantine. Ik lust wel wat.’
‘Nu even niet, maar dat kan snel veranderen,’ lacht de brunette.
Als ze over de sporen voor de kleine loods lopen, horen ze opeens een stem. Het is Waldstein die in de loods met met Koch en Werkstätter staat te praten.
‘So, meine Damen. Al veel gezien?’
‘Ja, veel meer dan we hadden durven hopen. Dank u.’
‘Gern geschehen.’
‘We gaan nu naar de kantine,’ vertelt Horst.
‘Oh, dan kom ik daar zo meteen ook naartoe.’
‘Jawel, chef.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   355}


Bezichtiging – 15

Bij de kantine staat een taxi.
Zou dat Manovski zijn, vraagt Horst zich af. Ze gaan naar binnen en…


599   Kantine.

‘Hallo, schoonheden!’ roept de taxichauffeur blij verrast en spreidt voortvarend zijn armen. ‘Aan mijn tafel zijn nog twee plaatsen vrij. Neem rustig plaats.’
‘Nu niet, Manovski,’ bitst Horst. ‘Heb jij geen passagiers te vervoeren of zo?’
‘Neuj, waarom? Ik zit hier goed.’
‘Kom op, maak dat je wegkomt. Kssst!’
‘Wat zeur je nou? Ik heb mijn koffie nog niet op en ben nog niet uitgekeken op deze frisse jongedames.’
‘Dan moet je het zelf maar weten.’
De deur gaat weer open en Waldstein komt binnen. Dat had de chauffeur niet verwacht. Hij giet snel zijn koffie achterover en stapt op. ‘Danke, Barbara.’
De chef wijst met zijn duim over zijn schouder en vraagt aan Barbara: ‘Komt hij hier vaker?’
‘Een paar keer per week. Hoezo?’
‘Hij heeft toch helemaal geen Personalausweis?’
‘Van de Bundesbahn niet, nee.’
‘Dan kan hij hier helemaal niets nuttigen, tenzij hij is uitgenodigd.’
‘U kent hem toch? Hij is van het soort dat alleen doet waar hij zelf zin in heeft en zich van regels, verboden en procedures niets komma nul aantrekt.’
‘Jaja, dat is me bekend. Gelukkig blijk ik nog wat overwicht te hebben,’ grinnikt de chef, ‘want hij vloog meteen naar buiten. Maar goed… Dames, neemt u alstublieft plaats. Wat kunnen wij u aanbieden?’
‘Kaffee, bitte.’
‘Ja, koffie graag. Lekker.’
Barbara kent haar pappenheimers. Vier koffie. Prima, zorg ik voor!’
Nadenkend kijkt Horst de meisjes aan. ‘Wat mij al de hele dag bezighoudt: hoe komt het toch dat u zo veel weet?’
‘Wir studieren Machinenbau an der Uni in Offenburg,‘ verklaart Isabella, ‘speziell Dampfmaschinen- und Dampfturbinenbau.’
‘Ach sooo…! Jetzt dämmert's bei mir. We zien niet vaak meisjes, die zo ‘n studie kiezen. Respekt! Hut ab!’
Barbara schuift een dienblad op tafel en serveert koffie uit, gevolgd door een bord met koekjes. ‘Bitte sehr. Suiker en melk staan al op tafel.’
Horst gaat meteen met de koekjes rond. ‘Danke, Bärbel.’
‘Met alle respect,’ zegt Waldstein tegen de jonge vrouwen. ‘Heeft deze studie nog toekomst voor u? Het stoomtijdperk bij de spoorwegen loopt af. In Zwitserland en Nederland, bij voorbeeld, is de stoomtractie al jaren geleden afgeschaft en de Bundesbahn bestelt geen stoomlocomotieven meer.’
‘Dat is juist,’ knikt Karoline. ‘Wij vinden dat jammer, want eigenlijk is de stoomlocomotief nog niet uitontwikkeld. Kijk maar naar de plannen die de Fransman Chapelon had. Helaas haalde de tijd hem in en kreeg hij niet meer de kans om zijn ideeën te verwezenlijken. Bij de opwekking van elektriciteit wordt wel veel gebruik gemaakt van stoomturbines.’
‘Tuurlijk,’ bevestigt Horst. ‘Een kolencentrale heeft stoomketels die stoom leveren aan turbines, die op hun beurt generatoren aandrijven, waarmee elektriciteit wordt opgewekt.’
‘Precies,’ zegt Isabella. ‘Daarin ligt onze toekomst. Verder in stationaire zuigerstoommachines en scheepsmachines. Wel steeds minder, want dieselmotoren nemen ook in de scheepsbouw de overhand.’
‘Vorig jaar mochten we meevaren op een stoomsleepboot,’ vertelt Karoline. ‘In de machinekamer stond een machine met triple-expansie. Naar de beweging van die drijfstangen kun je uren blijven kijken.’
Het gesprek kabbelt nog een tijdje voort, totdat Waldstein op de klok kijkt en ontdekt dat hij tien minuten geleden bij een vergadering in de Verwaltung had moeten verschijnen.
‘Es tut mir Leid, Fräulein, ich muß gehen. De plicht roept.’ Hij geeft de studentes een hand. ‘Wij vinden het verfrissend ook eens met vrouwen over technische zaken te kunnen praten. Ik wens u veel succes met uw studie en wellicht tot ziens.’
‘Wij danken u en de heer Hausmann hartelijk voor de tijd en prachtige ervaring, die u ons gegeven hebt. Dank u wel.’
‘Graag gedaan. Auf Wiedersehen.’


Met vriendelijke groet,
Bas

NB.  Met dank aan mijn vader. Hij kwam met het thema en schreef de helft van dit verhaal. Bedankt, Pa.

[dimo1_dimo1]

Geweldig verhaal!