Het is voor alle veiligheidsregio's gelijkgetrokken door IFL (NIBRA). Brandweer kan alleen nog spanning testen. Dat moet ook, want is onderdeel van de verkenning/veilig werken. Dan doorgeven aan PRORAIL, zij handelen of op afstand of ter plaatse de aarding af. "Vroegah" (voor onze regionalisering (2010) waren er wel korpsen die zelf iets meer deden/konden maar dat was in training en overleg met de NS Bedrijfsbrandweer. Het ging bij ons, uit m'n hoofd, om 2 korpsen waar de spoorlijn dwarsdoor het dorp loopt. Na de regionalisering is een standaarduitrusting vastgesteld, vanuit een landelijk advies, waarbij we geen materiaal meer hebben voor dat werk. Het zit ook niet meer in de basisopleiding manschap A/B.Tevens, als "lokaal korps" hebben wij geen materiaal om een trein te kunnen ontruimen. We mogen, mits er geen acuut levensgevaar is, mensen niet uit een trein laten springen. De steiger die vroeger standaard op de bluswagen lag, zit nu in een hulpverleningsvoertuig dat 30 min. weg staat. Die komt ook wel ter plaatse, maar ProRail is er dan meestal ook al en die hebben heel veel spullen bij zich, waaronder ook de steigers etc. Dus wordt onze HV afgbesteld zodat er elders indien nodig niet gewacht hoeft te worden.Het blijft een complexe situatie. Mensen willen snel en veilig, nou voor nu is dit het snelst mogelijk.Laatste praktische ding, een trein strand soms midden in een bosrijk gebied of op een brug, dan krijg je je brandweerauto niet dichtbij en kun je gaan lopen. Met alle procedures en processen ter plaatse ben je dan al gauw veel extra tijd kwijt. Geduld is dan een schone zaak.GroetjesHoontje
In Duitsland heeft de storm ook een naam, zie ik nu: "Friederike" https://www.drehscheibe-online.de/foren/read.php?002,8435721
Hoe verklaar je dan dat het soms uren duurt voordat reizigers een gestrande trein mogen verlaten? De bevoegde monteurs moeten soms van ver komen, en dat kost tijd.
De vluchtladder is tegenwoordig een onderdeel aan boord van treinen.