De filosofie achter je baan

[wibi]

Mijn vader had in een erg grote kist blik van Märklin, spoor 0. Werd door mij en mijn broer af en toe eens uitgelgd in de woonkamer. Bij het grofvuil werd er wel eens rail gevonden, en een enkele wagen, ja er werd goed in de rotzooi van andere mensen gekeken! Bij een verhuizing vond pa dat wij ondertussen te groot werden voor de trein, ik sleutelde toen al aan brommers. Jaren later, ik was net vader geworden, kocht ik in het noorden van de BRD (!) een krokodil, gewoon zomaar.
Een collega had toen in zijn kelder een M-rail baan van ongekende lengte, en dat vond ik wel aardig.
Omdat ik daar jaren heb gewoond, ben ik ijverig gaan verzamelen, en de interesse groeide en groeide.
Spullen heb ik, wil je niet weten, maar een baan nog steeds niet.
Ik heb het spoor bekeken en gefotografeerd, waar ik maar kwam. Denemarken, Italie, maar ook in Amerika.
Ik heb dus voorbeelden zat om mijn modellen aan te schaffen, ooit als ik groot ben, komt er een baan!
Wim

[tijgernootje]

Mooi verhaal. Het is toch vaak een (groot)vader op zoon verhaal. Heel herkenbaar.

mvg,
Gert

Dank je 

[Basilicum]

Wat is de filosofie achter Dönsdorf, mijn huidige modelbaan? Dönsdorf Hauptbahnhof stelt het station voor van een middelgrote stad ergens in West-Duitsland, dat een knooppunt is van verschillende spoorwegen in tijdperk drie. Tegen de stad aan ligt een groot woud: Steinwalde. Vanuit Eckheim – een voorstad van Dönsdorf – loopt een smalspoorlijn een eind het woud in en dient voor toeristische doeleinden. Een combinatie die alleen in de fantasie bestaat, want Dönsdorf wordt gebouwd in H0-schaal op zolder en Steinwalde ligt ’s zomers in de tuin in de schaal 2.

Hoe ben ik tot dit concept gekomen? Dat is in de loop der jaren zo gegroeid. Net als vele anderen deed ik in mijn jeugd ervaringen, indrukken en ideeën op, die pas later van grote invloed blijken te zijn. Als peuter een stomende, stampende museumtrein zien, horen, ruiken en voelen langsrijden is voor mij zo ’n grote invloed geweest. Nog steeds kan dat gevoel bij me terugkomen als ik bijvoorbeeld in Beekbergen naast een vertrekkende stoomtrein sta. Toen ik oud genoeg was om te begrijpen, dat je de bladzijden in een boek of tijdschrift kunt omdraaien, begon ik plaatjes van treinen te bekijken. Vooral Duitse tijdschriften met foto’s met veel stoom erop hadden mijn voorkeur. Later probeerde ik de ondertitels te lezen. Lastig, die Duitse tekst, maar ik kreeg de taal onder de knie en kon de artikelen gaan lezen. Dit leverde, achteraf gezien, veel inspiratie op. Als ik met mijn vader alleen in de auto zat, speelde regelmatig een cassetteband, waardoor het leek alsof de treinen door de auto denderden of je het gevoel had zelf in de trein te zitten of – nog interessanter – op de voetplaat te staan. Zo leerde ik ook Britse stoomlocomotieven kennen. Als een A4-Pacific van de LNER ooit in goede kwaliteit in H0 (niet 00) wordt uitgebracht zal het concept van Dönsdorf zonder twijfel worden gewijzigd in iets wat lijkt op een grensstation.
Vijfentwintig jaar geleden had ik het gehad met mijn verzameling Lima, Jouef en dergelijke merken. Hopeloze rijeigenschappen, slechte detaillering en het gedoe als tapijtrijder waren hiervan mede de oorzaak. Op een paar opmerkelijke stukken van die verzameling na is alles verkocht, weggegeven of weggegooid. Een kerstcadeau leverde me een locomotief van de Baureihe 80 van Roco op. Wat kon die loc mooi gelijkmatig en langzaam rijden. Dat model heeft het geweten! Ik heb er op mijn nieuwe, nu vaste modelbaan zo veel mee gereden, dat-ie compleet versleten was en vervangen moest worden door een nieuwe. De baan groeide, evenals het materieelpark, de treinlengte groeide sneller en de baan werd te klein. Een nieuwe baan werd gebouwd, maar al kort daarna afgebroken, toen ik verhuisde naar een eigen appartement. Meer ruimte dan voor een rangeerbaantje was er niet. In die tijd fantaseerde ik lang over een baan met mogelijkheden voor een ruim station, bijpassend depot en een paar bedrijfsaansluitingen. De verhuizing naar een ruimere woning maakte dit mogelijk: mijn huidige project ‘Dönsdorf’ was geboren.

Met vriendelijke groet,
Bas

[Stoker]

Op mijn tiende levensjaar kreeg ik intresse in de spoorwegen via mijn broer.Ben toen begonnen met een beginset van Fleischmann.Later een paar wissels erbij en je had al gauw een baantje.Veel verder kwam ik niet.Niet veel later kocht ik alles door elkaar,omdat ik nog niet wist in welk tijdperk ik zou gaan rijden.Veel Nederlands materiaal had je toen nog niet.Dat is in de loop der jaren wel veranderd.Waar ik van hou,zijn de spoorwegen in de jaren vijftig tot in de jaren tachtig.Dus in tijdperk 111 en V1.
Heb een behoorlijke grote baan gehad,maar na een verhuizing naar een appartement is de ruimte toch beperkt.Echter het rijden geeft mij veel voldoening,ook al is het geen grote baan.
Veel materiaal staat bij mij in de vitrine,omdat ik maar met één lok kan rijden.Ik rij met de 1008 en de 2417 van Roco en met het treinstel van Piko de 348.Het is een prachtige hobby.Rest mij nog te vertellen dat ik in de zomermaanden bij een museumspoorlijn zit.

  Groetjes  Jan.

[WimC]

Leuk topic

Vroegah had ik al een N-spoor baan. Waarom ik destijds op N-spoor ben uitgekomen is me eigenlijk niet helemaal duidelijk. Mijn vader en broers hadden een trix-express baan, maar rond 1980 hebben ze die weggedaan. Vervolgens heb ik jarenlang gezeurd om een treinbaan en kreeg ik met sinterklaas 1983 een minitrix startset. Ik weet eigenlijk niet precies waarom mijn ouders me N-spoor gegeven hebben destijds, ik was er iig wel blij mee.
Vermoedelijk gaven ze dat omdat in mijn beeldvorming een modeltrein minitrix was en ik zeurde dus om minitrix, zonder precies te weten wat ik wilde.

Destijds wel een baan opgebouwd, maar in verband met een andere dure en tijdrovende hobby (wielrennen) ging die rond 1994 de treinbaan rond 1994 de deur uit.

Omdat ik in 2010 minder ging wielrennen, kwam modelspoor weer in beeld. Ik heb niet veel ruimte, dus het werd weer N-spoor. NS leek me wel leuk, maar daarvan is minder voorhanden in N en bovendien wilde ik graag met bergen aan de slag, dus werd het duits. Lekker de huidige periode, omdat je dan alles kunt laten rijden onder het mom van museumspoor

Bij de planning kwam ik erop uit dat gezien mijn ruimte een station moeilijk in te passen was op mijn baan. Omdat ik graag lang treinen zie rijden, kwam ik op een paradespoor, met een aftakkende zijlijn naar een kopstation. Vanuit het kopstation gaat ook nog een zijlijntje. Op het paradespoor kunnen lange treinen rijden (max. 2 meter, op een baan van 3 meter in de lengte). Het station kan een treinlengte van max. een meter aan, maar korter is beter.

Mijn baanplan vind ikzelf wel origineel, omdat het afwijkt van veel banen. De meeste treinen bij mij komen namelijk nooit op het station op mijn baan, maar rijden alleen over het paradespoor. In principe is heel gevarieerd treinverkeer mogelijk, ook omdat ik voor de grootte van mijn baan een gruwelijk groot schaduwstation heb. Dat is nog niet helemaal klaar, maar omvat 6 sporen voor doorgaande treinen en 6-7 kopsporen.
Ik heb overigens al wel gemerkt dat het schaduwstation snel volloopt. Automatisering is ook een vereiste, daar wordt nog aan gewerkt.

Groeten,
Wim

[haes]

Als lid van Fremo werd ik aangetrokken door het sporenplan van de MBS(station Boekelo).
Daarnaast kreeg ik een vriendin uit Hengelo en zo is mijn interesse ontstaan voor de spoorwegen in Twente.
Het boek van Evert Heusinkveld heb ik doorgespit en doorgespit tot ik het station van Hellendoorn koos als railplan.
Het probleem deed zich voor dat dit station al lang geleden was opgebroken, dus heb ik het fictief aangepast voor dienst aan het eind van stoomtijdperk en begin van het dieselgeweld in Nederland.
Nog steeds aanhet bouwen, maar ja het is een hobby he?

[Chris80]

Hier mijn verhaal. Vroeger had mijn oom een treinbaan op zolder en als klein kind vond ik dat prachtig. Daarna eigenlijk nooit meer aan gedacht totdat ik een jaar of 3 geleden bij de intrantuin op de kerstafdeling een treinbaantje zag rijden. Op de een of andere manier ben ik toen weer aangestoken met het virus .

Ik heb gekozen voor de periode 1970 tot +/- 1985. Zou kan ik mooi bijna alle soorten en kleuren NS treinen laten rijden. Daarnaast probeer ik ook een aantal internationale treinen te laten rijden. Verder heb ik gekozen voor een kopstation met een klein goederenemplacement. Aan de andere kant van de tafel heb ik een schaduwstation, dus zo pendel ik heen en weer.

Groet,
Chris

[Bello]

Idd leuk topic

Mijn treinbaan is de plaats waar alle oude treinmodellen van de jaren 60 en 70 rond rijden. De eis is dat het model en het grote voorbeeld uit de zelfde tijd komen.

Vanaf mijn 6e ben ik ongeveer met treintjes bezig en eigenlijk nooit gestopt. De treinmodellen van de jaren 60 en 70 hebben een bepaalde zorg nodig zodat ze goed rijden. Als je dit doet dan heb je een uitstekend functionerende spoorweg, die de charme van toen in zich heeft.


Of


De jouef lok is 50 jaar oud en in perfecte staat, zit een zware orginele Distler motor in.

Het leuke is om een oude loks en wagens weer geheel rijvaardig te maken en zo te maken dat ze beter rijdt dan ze ooit gereden hebben. De loks moet je dan geheel opnieuw demonteren, monteren en afstellen. Voor rijtuigen en wagons geldt dat er nieuwe gedraaide wielen en assen op komen.



Het andere spektakel is het Hornby live steam waar ik twee fraaie locs van heb. Dit is de golden fleece, de andere lok is de flying scotsman.


De baan is gericht op het laten rijden van alle loks en treinen die ik verzamel. Die zijn van Lima, Jouef, Electrotren, Ibertren en een klein beetje Fleischmann en anderen. Spoor ho en 00 komen beide voor. Als ik 00 rijdt dan plaats ik een Engels stationsgebouw, als ik h0 rijdt een Franse. Een heel mooi 00 model,vind ik de Blue Pullmann van Kitmaster.




Sent from my iPad using Tapatalk HD

[Rob Bogers]

Mijn verhaal??, druk maar op het wereldbolletje onder mijn naam en dan zie je mijn treinverhaal in zeven lekker leesbare delen (denk ik). Als dat niet genoeg is!

Rob Bogers

[NS264]

Beetje saai om alleen te schrijven, omdat beelden meer zeggen dan woorden...
De man op de achtergrond is bekend van de (F)rijlinkbaan in Sneek.

Geboren en getogen in Utrecht alles meegekregen van spoorweggebeuren van Puntenburg tot Hgb4. Dat ik geen machinist ben is een wonder.Mijn  (Stief)Pa bouwde een aantal tafels met Marklinrails en heeft ooit nog een begin van het digitale tijdperk gemaakt met de nodige elektronica, nooit van de grond gekomen omdat de decoders en centrale in feite ontbraken en nogal intensieve bouwwerken waren voor toendertijd..
De laatste tafel begon ik een beetje serieus te worden maar is nooit afgekomen ik ging dan ook het huis uit in die periode.
Restantje spullen voordat ik de boel verkocht:
Nu is dit zo'n beetje de verzameling:
Ik rommel nog een beetje omdat ik geen bal van elektronika weet en alles moet uitvinden, het enige wat een beetje frustratie oplevert aan de hobby voor mij. Marklin was toen redelijk te volgen.

Het is voor mij een onderdeel van mijn leven, hoe kom ik er ooit vanaf?   Wel een beetje met de billen bloot maar, ach, what the f**ck.
Hoop binnenkort weer eens wat te beginnen maar geniet ondertussen van het forum, vanmorgen nog wagentjes overgenomen van onze aller Gert.

Hoop dat de hobby nog lang doorgaat...

Groeten Koen.

[Herwim Frank]

Hallo
Wat een mooie verhalen hoe jullie aan je ideeen zijn gekomen om je gedachten en ideeen te realiseren
Hier mijn verhaal achter mijn modelspoor moduulbaan.

Jaren geleden heb ik door verschillende omstandigheden mijn hobby modelspoor voorlopig in de kast gezet met de bedoeling om later de hobby weer op te pakken maar dan op een kleinere schaal.
En dan bedoel ik niet schaal HO of N of O maar meer in de zin van minder ruimte geen grote oppervlakten waar je niet bij kan, en bij deze nieuwe opzet dan uitgaande van een thema.
In eerste instantie had ik een ontwerp gemaakt op 5 moduuls met het thema, het logistieke proces van kolen en staal en deze deels al opgezet, maar gezien een verhuizing binnen korte tijd onverwachts een feit ging worden en mijn vrouw zeer ernstig ziek werd en na een gevecht van 1 jaar en 8 maanden overleed heb ik nu besloten een andere opzet te maken.

Dit wordt een beschrijving van de bouw van de FRANKLIN RAIL COMPAGNIE   gelegen bij het denkbeeldig stadje ROSE GARDEN ergens op de grens van Nederland en België, ik kies voor deze omgeving omdat de sfeer hier uitermate geschikt is om in detail na te bouwen en Rose mijn vrouw en ik hier graag naar toe gingen.
Denk hierbij aan de bestrating en de sfeervolle stijl van de huizen.
De naam FRANKLIN RAIL COMPAGNIE is een verzonnen grootmacht voortgekomen uit een eenvoudige achternaam en wel die van ons zelf, verder is de naam van het stadje ROSE GARDEN een eerbetoon aan mijn lieve vrouw Rose die mij altijd de vreugde van het leven heeft laten zien door mijn belangstelling in techniek en oog voor alles wat leeft in de natuur te stimuleren.

De moduul baan wordt opgezet in het tijdperk 1930-1960 het logistieke proces van kolen en klein staal industrie. De meeste huisgezinnen gebruikten kolen om te stoken en te koken, en kolen waren vooral de energiebron in de industrie. In vele stations of nabije omgeving had de lokale kolenboer dan ook een kleine opslagplaats.
Soms werden de kolen van de wagons rechtstreeks overgeladen op een vrachtwagen, maar meestal werden ze tijdelijk opgeslagen in een kolenloods, waar ze opgezakt werden en verder per vrachtauto huis aan huis gebracht.
Voor verre afgelegen afname punten werd veel gebruik gemaakt van de goederen trein die veelal vaste trajecten had naar deze ver gelegen oorden maar kon dit niet per trein dan ging het vervoer naar een overslag punt, denk daarbij bijv. aan de binnenvaart.
Een ander hoofd thema is de klein metaal industrie, een bouwbedrijfje met via het spoor aangevoerde grondstoffen (staalplaat, profielen en brandstof) en dat langs dezelfde weg zijn afgewerkte producten vervoert (gietijzeren stukken en scheep  onderdelen). Maar ik weet nog niet of ik plaats heb om dit te realiseren.
Wat ik zeker wil realiseren is in een kleine opzet  een lok depot voor de onderhoud van de stoom Loks die in Franklin land werkzaam zijn en een stukje dorp met de sfeer van de 50 er jaren de arbeiders woningen waar ik mijn Rose je en haar familie heb leren kennen.
Als inspiratie bron om tot een dergelijke opzet te komen en de nodige technieken te behappen heb ik gebruik gemaakt van de vele artikelen die ik de afgelopen 30 jaar heb gelezen in diverse hobbybladen waarbij de verschillende  bouwtechnieken beschreven stonden  plus ik heb veel geleerd uit het boek van Jacques Le Plat (groetjes uit Ferbach) plus vele fijne contacten via email en site met ook modelspoor hobbyisten.
     
Eén daarvan wil ik graag noemen en dat is Chris Slieker (een vriend op afstand) noem ik hem, hij heeft mij erg op weg geholpen met de gedachte hoe om te gaan met elektronica aspecten maar belangrijker nog mij gesteund en aandacht gegeven in de moeilijkste tijd van mijn leven waarin ik uiteindelijk afscheid heb moeten nemen van mijn Rose je.
Inmiddels heb ik vernomen van zijn vrouw Leny dat ook Chris later aan die verschrikkelijke ziekte leed en inmiddels nu is overleden.

Voor mij belangrijke artikelen in al die hobby bladen heb ik gebundeld in een makkelijk op te zoeken verzamelmap op de computer waar ik voorbeelden en technieken uit kan halen.
Voor het realiseren van dit moduul heb ik o.a. artikelen uit Amerika en België en Frankrijk nodig, gelukkig heb ik een paar zaken en mede hobbyisten gevonden die mij daarbij voortreffelijk helpen en natuurlijk internet voor de directe bestellingen.





Hoop nog vele andere mooie verhalen te lezen
Met vr.gr.
Herwim Frank

[1200blauw]

Schitterende verhalen mensen! Het wordt een geweldige verzameling zo! 

[charp]

Mijn periodeloze tijdperk.
Door de verkoop van het ouderlijk huis enkele jaren geleden, was ik genoodzaakt de baan op zolder af te breken. Zodoende stak Het Virus weer de kop op. Hoewel ik bijna twintig jaar niet of nauwelijks op die zolder van mijn vader was teruggekeerd, ben ik nooit van Het Virus helemaal genezen verklaard geweest. Om de zoveel tijd kocht ik weer nieuw rollend materieel en ik bleef boeken en tijdschriften over treinen en treintjes verslinden. Zoals alles in het leven zijn ook mijn interesses op modelspoor gebied gaandeweg verschoven. Dit begon eigenlijk al in 1975 toen ik op vijftienjarige leeftijd met een paar vriendjes een z.g. Inter-rail ticket kocht, waarmee we  voor nog geen fl 230,- een maand lang met de trein door Europa konden reizen. Door een misverstand zijn wij ergens in Duitsland midden in de nacht per abuis op een verkeerd station uitgestapt. Het toeval wilde dat naast dit station een fors Bw lag, inclusief draaischijf en Ringlokschuppen. Terwijl mijn vrienden zich noodgedwongen opmaakten om de nacht in slaapzakken op het verlaten perron door te brengen (zij waren niet besmet met Het Virus), heb ik ademloos het nachtelijk bedrijf in het Bw gevolgd. Later bleek mij dat ik getuige was geweest van de nadagen van het stoomtijdperk, maar dat realiseerde ik mij toen niet. Vanaf dat moment vatte ik het plan op om ooit een Bw op mijn baan te bouwen, iets waar voorheen mijn interesse niet had gelegen. Na een kort rijpingsproces van ruim 35 jaar ben ik nu eindelijk zover. Inmiddels heeft dat proces er ook toe geleid dat mijn belangstelling veel meer is gericht op treinsamenstellingen naar het grote voorbeeld. Zowel op mijn eerste - nog grotendeels door mijn vader aangelegde - baantje, als op de tweede samen met mijn broer in de zeventiger jaren gebouwde grotere baan, had ik hier veel minder oog voor.

Een nieuw begin. 
Gemaakte fouten in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Wat ik hiermee bedoel is dat ik niet dezelfde fouten als bij de vorige twee banen wil maken, maar dat ik mij tegelijkertijd realiseer dat nieuwe fouten op de loer liggen. Zo is het digitale tijdperk voor mij nog even wennen.
Wat heb ik achteraf als fouten ervaren ? Om te beginnen een onderbouw in de vorm van een vaste tafel. Voor onze tweede baan kregen mijn broer en ik de beschikking over een tafel van zwaar en keihard spaanplaat met een diepte van 2,5 meter, die onze vader rondom alle muren van de zolder had gebouwd. Lekker veel ruimte, maar veel te veel nauwelijks bereikbare gedeelten en schaduwstations waar ik zonder zaagwerk van onder uit, niet goed meer bij kon. Het wordt nu dus een open raamconstructie met spanten met een maximale diepte van 1,6 meter en van twee kanten bereikbaar (drie, als ik de onderkant meereken). Omdat het afbreken van de vorige baan mij slecht is bevallen, wil ik nu het geheel verhuisbaar houden door met los te koppelen segmenten van maximaal 2 meter lengte te werken. Verder wil ik niet meer hebben dat treinen een tunnel in rijden terwijl de "staart" zich nog in de vorige tunnel bevindt, wil ik geen standaardbogen meer zien in het zichtbare bereik (zelfs niet Fleischmann's ruimste met r = 647 mm), wil ik geen "volgepropte" baan meer hebben met teveel onsamenhangende thema's, etc., etc. Kortom, in weerwil van alle helaas onvermijdelijke compromissen streef ik ernaar om zoveel mogelijk een "natuurlijke biotoop" te creëren voor de treinen die ik graag zie rijden. En zo kwam ik tot het volgende.

Bahnhofsvorfeld als Thema.
Om de meer realistische treinsamenstellingen beter tot hun recht te laten komen, wilde ik ditmaal veel meer ruimte beschikbaar houden voor een vrije baan (zonder wissels). Het verzamelde rollende materieel omvat treinen met lengtes van 2,35 tot 2,5 meter die ik wil zien rijden op baanvakken van 2,5 à 3 keer die lengte, zodat ik moest rekenen met baanvakken van ruim 6 tot 7,5 meter. Al snel realiseerde ik mij dat ik dan geen ruimte meer zou hebben voor een doorgangsstation. Inclusief wisselstraten neemt zo'n station dusdanig veel ruimte in dat daarmee de wens van een langer vrij liggend paradespoor niet door kon gaan. Het kind zou met het badwater worden weggegooid. Het station werd dus geschrapt. Maar hiermee was het probleem nog niet opgelost. Ik had immers ook de wens om een Bw te bouwen. Inmiddels was dit van wens geworden tot noodzaak, omdat de verzameling stoomloks enigszins uit de hand gelopen was. Maar wat moest ik met een Bw in "the middle of nowhere", naast een mooi vrij baanvak zonder wissels ? De oplossing kwam toen ik in het bezit raakte van een MIBA Spezial uit juni 2007. De in dit nummer beschreven baan bestond uit twee uit verschillende richtingen komende paradesporen, een nevenbaan en een Bw. En dat alles zonder een station. Het geheel wekte de indruk dat er in de nabijheid een groot station moest liggen. De auteur noemde het door hem gekozen motief "Bahnhofsvorfeld". Mijn ontwerp is losjes daarop gebaseerd, maar in ieder geval hierdoor geïnspireerd. Uiteindelijk is er toch ook nog ruimte gevonden voor een bescheiden kopstation door de aanvankelijke L vorm van de baan uit te breiden met een derde poot tot U vorm en recent zelfs tot een M vorm voor een efficiënter gebruik van de beschikbaar komende ruimte.

Duitsland Periode IIIb/IVa.
Als ik vandaag voor het eerst door Het Virus geveld zou worden, zou ik waarschijnlijk kiezen voor Nederlands materieel. Maar omdat mijn vader nu eenmaal in de zestiger jaren voor ons voornamelijk Duits spul kocht en ik later door toeval verdwaalt raakte op een Duits Bw is het verdere aankoopbeleid op een enkele uitzondering na Duits gebleven. De gekozen periode is eind zestiger, begin zeventiger jaren, omdat dit mij de gelegenheid geeft om naast oudere E-loks en Dieselloks ook nog Stoomloks in bedrijf te houden. Tot slot geeft het mij een heerlijk nostalgisch gevoel om vooroorlogse rijtuigen tegelijk met de vroege UIC 26,4 meter rijtuigen te zien rijden, zoals ik in mijn vroege jeugd gewend was om dat bij het grote voorbeeld te zien.


Peter

[Edwin2121992]

Laat ik mijn tweede bericht eens plaatsen in het (her)beginners forum

Het onstaan van het virus,
Lees al jaren mee op BNLS omdat ik zelf erg geïnteresseerd ben in treinen, vooral Nederland en Zwitserland (vaak op vakantie geweest), maar Duitsland vind ik ook erg leuk. Toen ik klein was hadden we op zolder een treinbaan, achterin de baan lag een vijfsporig schaduwstation en nog een klein tweesporig schaduwstation. Er reden vijf treinen om de beurt vanuit het schaduwstation naar de voorkant van de baan, gingen een helling op achterin de baan, reden op een verhoging nog een keer langs de voorkant en kwamen dan weer bij het schaduwstation en de volgende trein deed het zelfde en dat werd automatisch geschakeld. Het andere schaduwstation werd gebruikt door twee lokaal treintjes en reden een rondje via de voorkant en weer terug, terug in het schaduwstation werd het spoor omgepoold en ging de tweede trein in de andere richting het rondje doen. Alles reed automatisch en m'n pa en ik zaten 's avonds nog uren te kijken hoe het ging, helaas alleen hout en rails van landschapsbouw was nog niks terecht gekomen, behalve een groot gat in de tafel, met bruggen, waar ooit water zou moeten komen. Vaak was mijn moeder ons, m'n zusje en ik, aan het instoppen en dan riep mijn vader van zolder of we nog even kwamen. En dan sprongen we uit bed om voor het slapen gaan nog even naar de treintjes te kijken, waren ze allemaal voorbij gekomen dan moesten we van moeder toch wel heel erg snel ons bed weer in.
Door ons dorp kwam geen trein maar als we naar Arnhem reden over de dijk, kwam we onder de spoorbrug bij Oosterbeek door (welke iemand hier op het forum geweldig heeft nagebouwd!), ik kan mij nog herinneren een keer een 1200 met ICR te hebben zien rijden, dat vond ik geweldig! Want wat ik de mooiste loc op mijn vaders baan vond/vind, was de fleischmann 1215, geweldig stoere loc vond/vind ik dat, dat was/is mijn favoriet. En zo zal het treinen virus wel zijn ontstaan en de liefde voor de serie 1200 zeker door die 1215.

Even tussen door:
In een stapel tijdschriften van m'n pa, stond een foto van een gesloopte 1200 (dat tijdschrift heb ik nog) en ik was als jochie bang er nooit meer een te zien.. Tot ik vanaf de snelweg een keer de 1202 van het spoorweg museum zag met de 1312 achterop. Later kwam ik er zelfs achter dat ze nog rondreden als ACTS locs, toen ik in Maarssen ging wonen, vaak in Breukelen uren staan spotten, maar nooit geen 1200 gezien, gelukkig kom ik nu vanwege school vaak langs Amsterdam Centraal en zit dan met m'n neus tegen de ruit en een grote glimlach te kijken naar de 1200'en van EETC

Ik wilde ze zelf,
Toen al wilde ik eigenlijk ook wel mijn eigen treintje, dat kwam er alleen nooit van (wel in de vorm van een houtentrein en een plastic batterij trein, en nog wat later heel veel LEGO treinen, want LEGO was voor mij echt hét speelgoed) later verhuisde we en werd alles in dozen gestopt en de baan afgebroken, er was geen plek meer voor een baan dus alles bleef in dozen, met de uitzondering dat ik stiekem eens de 1215 uit de doos viste, gewoon omdat het virus zo hardnekkig door m'n bloedvaten stroomt. Laatste jaren nu ik wat ouder ben en wat meer geld verdien met bij baantjes en stage kwam het toch steeds wat dichterbij om stiekem toch treintjes te kopen.

Het tegenwoordige idee,
Afgelopen tijd wist ik het zeker, het zou toch maar moeten gebeuren. Jaren had ik altijd wel een idee wat ik wilde gaan doen qua baan en tijdperk maar ik wist het nooit zeker en zag ik weer wat anders dan was dat het wel weer. Maar afgelopen tijd kwam dan toch iets meer vast te staan wat ik wilde. Ik vind de 1200 geweldig maar vooral een oerversie in geel/grijs vind ik een prachtige uitvoering, en dat zal wel weer komen door de geel/grijze 1215 uit mijn vaders doos die ik zo geweldig vond. Dat werd dus jaren 70, nadenkend daarover kwam ik tot de conclusie dat de begin jaren van spoorslag 70 wel het mooiste zouden zijn, alle kleuren kwamen bijna nog voor bij de NS en ik hou erg van bonte treinen, anders wordt het ook maar zo'n saaie sliert. Juist daarom vind ik internationale treinen erg interessant, dus het moest een grens station worden, zoiets als Oldenzaal, en ongeveer in de periode 1968-1972. Daarnaast vind ik Zwitserland in die tijd interessant, maar mijn vader ook en die verzameld (langzaam) vooral zwitsers materieel uit die tijd en omdat te doen vond ik dan wat dubbel, en door het topic van Mispoes over de Bad Harzburg express raakte ik overtuigd, want voor niet te veel geld en moeite heb je dan een mooie trein. Ook de dia's van ene Fasca op het NMLD forum inspireerde mij.
Eurospoor kwam eraan, en was er vaak geweest met mijn vader, dus ik wist dat je daar een grote tweedehands markt hebt, aangezien ik nu in Maarssen woon kon ik daar makkelijk op zondag ochtend heen fietsen. Ik ben nog student dus het budget was beperkt, gewapend met 165 euro ging ik de beurs op, met de gedachte met iets simpels te beginnen, ik dacht aan een groene hippel met logo en drie of vier goederenwagons, uiteraard in de bedachte periode passend. Na drie keer de beurs over lopen en zo in kaart te hebben gebracht waar ze wat en voor welke prijs hadden, kocht ik een geel/grijze hippel, omdat een groene met logo niet te vinden was en de geel/grijze ook mooi vond en een werkend zwaailicht had. Daarna kocht ik gelijk de Grolsch koelwagon van Artitec, want ik vind dat lekker bier (ik schop vast mensen tegen de schene, die het daar niet mee eens zijn ) en het paste in mijn tijdperk. Daarna kocht ik zo hier en daar nog drie wagons erbij, een post wagon, een zelflosser en een rongenwagon. Niet alle revisie data's kloppen, maar dan moet je met een loep gaan kijken dus daar knipoog ik maar even naar, als het maar ongeveer past qua kleur en uitvoering (ik ga uiteraard geen DB schenker wagons kopen ). Ik blij, want ik had eindelijk een modeltreintje!

Na jaren eindelijk weer spelen met modeltreintjes,
Bij mij vader begon het te kriebelen en een week later stond ineens de drie dozen met treinen spullen op de zolder overloop in plaats van achterin het hok, en zo zijn we vandaag de hele dag bezig geweest met locomotieven testen en schoonmaken en testen, de 1215 reed uiteraard het beste
En het niet verstofte hippeltje hippelt ook goed over de oude modelrails van fleischmann, voorlopig leen ik dat van mijn pa plus een trafo, tot ik zelf een keuze ga maken (rails en welk digitaal systeem) als ik een baan wil gaan maken. Hij heeft toen der tijd voor een symbolisch bedrag van 1000 gulden de hele treinen zooi van zijn oom overgenomen en daar zit veel niet Zwitsers bij, dus hij denkt er ook aan om een deel te gaan verkopen, aangezien er toch ook wel veel van in de weg staat.
Tussen de zooi zat ook een roco VAM wagon, deze rijd inmiddels al in mijn goederentrein, waar hij beter past dan in een Zwitserse. Daarnaast neem ik waarschijnlijk ook een fleischmann br218 over, welke nog zeer goed rijd, helaas wel veel gebruikssporen en geen OVP maar dat maakt mij niet zo veel uit op dit moment, deze gaat later het grens verkeer regelen met een stuk of drie silberlingen of de goederentreinen de grens over trekken (de silberlingen ga ik waarschijnlijk van mijn verjaardags geld kopen).
Ik ben van plan digitaal te gaan rijden, waarschijnlijk met de roco multimouse. Deze zit namelijk toch bij de startset die ik graag wil hebben. Deze set bestaat uit vier keer plan D en een 1100, met logo's, dat zal het begin worden van de Bad Harzburg express. Daarbij komen dan uiteraard nog een Artitec stalen D en nog twee Roco plan D's en de aangekondigde br220 van roco staat ook op mijn verlanglijstje. Daarnaast neus ik gewoon op beurzen en in het aangeboden forum, naar leuke goederenwagons, ik vind gemengde treinen het leukst dus hoef ik niet steeds te sparen voor een zelfde soort wagon, elke keer een unieke dus Ow ja en uiteraard staan de nieuwe roco 1200'en op het verlanglijstje, het liefst twee oer 1200'en een in geel/grijs en een in blauw met logo. En dan het liefst geen 1215 want die heb ik al, want die neem ik graag van mijn vader over, de lok die bij mij het treinen virus aanstak, wil ik graag zelf hebben, ook al is ze niet meer naar de huidige maatstaven van nu qua detaillering, daarvoor komen de Roco's de 1215 krijgt een mooie plaats in een nog aan te schaffen vitrine en zal af en toe wel even de benen, uhm wielen mogen strekken 
Er staat nog veel meer op de verlanglijst maar dit vind ik een mooi begin om de komende jaren voor te gaan sparen.

Baan idee,
Qua baan zal het nog wel even duren, ik ga wel beginnen met een ontwerp en ik wil de wisselstraten bedienen met een analoog bord met lampjes en schakelaars, ik leer veel over elektronica op mijn stage, en wil met relais en van alles en nog wat, allerlei schakeling doen, dat wordt een hele (leuke) klus die ik de komende jaren in het klein ga uitproberen, zodat bij een baan de perfecte versie kan toepassen. Het idee is een grens station als Oldenzaal, stoppers en sneltreinen vanuit Nederland en Duitsland stoppen er en keren om, lokwissels met internationale treinen en veel rangeer mogelijkheden met goederen, hoe? en in welke ruimte? Totaal geen idee, dat zien we de komende jaren wel. Modulair wordt het zeker, aangezien het zeker nog wel een paar keer verhuisd zal moeten worden.

Erug lang verhaal maar leuk om te vertellen, en ik hoop hier op het forum nog veel af te kunnen kijken, uhm te leren  

 

Groeten Edwin.

[1200blauw]

Heey, het droogt op hier! Niemand meer die hier zijn verhaal kwijt wil?