Projekt 083-338

[Basilicum]

Klopt.
Het is een Fremodule, dus rijdt in elke richting maximaal één trein per uur.



Groet,
Bas

[Falkenberg]

Yep, hier het zoekplaatje, waar is de module met de boerderij?

Dirkjan

[ex44]

Als je weet waar je zoeken moet heb je 'm zo.
Na Tjuchem rechtdoor de bocht om.

Ter oriëntatie nog even een bovenaanzicht van de module waar nu geen geverfde piep meer te vinden is, laat staan blauwe.



Met andere woorden: de Oude Middelweg ligt nu temidden van een basislaagje gras.



Nu moet er eigenlijk alleen nog afgewerkt worden: de dam moet nog verder worden afgemaakt (puin en wat groengroei), net als de overgang van pad naar straat (pad van voordeur naar de straat) andreaskruisen, schrikhekken, verkeersborden (bord bebouwde kom, snelheidsbeperkingen gekoppeld aan die bebouwde kom en ook de overweg), bokpalen, nog een paar bomen, denk ik, afrastering weiland, misschien een paar koebeesten erin (melkmachine zou leuk zijn, eigenlijk), en de grens tussen gazon en berm vind ik zoals die nu is nog niet lekker. Misschien dat daar nog een heg komt of zo.
Maar in de basis is de module klaar.

Nu de bedrading nog.

[ex44]

Het is een Fremodule, dus rijdt in elke richting maximaal één trein per uur.

Vaker is ook niet nodig, het arrangement waarin de module is opgenomen, of de arrangementen waarin deze nog een rol gaat spelen, is in principe geen baan bedoeld om door publiek bekeken te worden. Als deelnemer aan zo'n Fremosessie loop je als machinist misschien een paar keer langs je module (of niet, hangt er van af hoe vaak je meedoet en of je toevallig een trein hebt die die route rijdt) en dus zal er elke keer dat jij langs die module komt een trein rijden. Eigenlijk best een existentialistisch principe 
En bovendien duurt een uur bij Fremo maar een kwartier. Of tien minuten. Of... nou ja, hoe de klok ook maar ingesteld wordt.

[Rondje_HO]

.... is in principe geen baan bedoeld om door publiek bekeken te worden. ....

Maar dat is toch ook zonde? 

[Falkenberg]

Eigenlijk best een existentialistisch principe

Als je niet bij je module staat, rijdt er dan een trein? 

Maar dat is toch ook zonde?

Meer dan honderd man die er vier dagen plezier aan beleven vind ik genoeg voldoening.

dirkjan

[ex44]

Maar dat is toch ook zonde? 

Nee, juist niet. Stel dat zo'n Fremotreffen openbaar zou zijn, met entree en catering en weet ik veel wat allemaal, en de hele toko is vergeven van de bezoekers en kijkers en vragers en aanzitters en weet ik veel wat allemaal, dan heb je als Fremohikaan nauwelijks ruimte en tijd (want vragers en bemoeiers en aanzitters, en ze hebben betaald dus hebben ze rechten, vinden ze) om dat te doen waarvoor jij eigenlijk meedoet aan zo'n Treffen: rijden met je treintjes, volgens dienstregeling, van A naar B via C en D, en misschien kom je onderweg nog langs je eigen module, en dat is best een kik, vooral ook omdat je vóór die tijd al een hoop lol gehad hebt aan het bouwen van die module.
En van dat laatste jullie ook een beetje want dàt heb je hier allemaal een beetje kunnen volgen. 

En dat ondanks het gegeven dat die module in het kader van Fremo, en dus voor m'n eigen lol (en die van de collega-Fremohikaner), is gebouwd en in principe niet voor tentoonstellingsbanen met 'publiek' 

[ex44]

   

Eigenlijk best een existentialistisch principe

Als je niet bij je module staat, rijdt er dan een trein? 

Dat zou best kunnen, met iemand anders als machinist. Wie weet geniet die er in het voorbijrijden ook even van.
Maar daar heb ik dan weer geen weet van.

[Falkenberg]

Schrödingers trein

[ex44]

 

[Falkenberg]

moeten er niet nog n paar leilindes aan de weg?

[Rondje_HO]

Ah op die manier Wel logisch hoor maar toch ook een beetje vreemd, dat er allemaal van die prachtige banen zijn die de buitenwereld haast niet ziet. Maar inderdaad, als je als club daar voor kiest dan is het ook wel weer een garantie dat je zelf van het rijden kan genieten

[Erik_omBC]

Als je belangstelling hebt in het bedrijf je altijd langskomen en meegenieten. kwestie van iemand een pb-tje sturen en het kan geregeld worden.

Zoals Jan al zei, er is gewoon geen ruimte voor een publiek evenement.

[ex44]

Wel logisch hoor maar toch ook een beetje vreemd, dat er allemaal van die prachtige banen zijn die de buitenwereld haast niet ziet.

Wat is daar vreemd aan? Ik ken zat banen van mensen die er geen enkele behoefte aan hebben hun baan aan de openbaarheid prijs te geven, of het nu op een tentoonstelling is, of in een tijdschrift of via een forum zoals bijvoorbeeld dit. Als ik me niet vergis heb ik hier ooit eens een paar foto's laten zien van de stationsoverkapping die een vriendje van me had gebouwd voor de baan van een ander vriendje. Die bouwt Dresden Hfb na, zoals dat er bij lag voordat het door de amerikanen werd platgebombardeerd. Van die baan zie je nergens iets, niet in tijdschriften, niet op fora, en niet op beurzen of tentoonstellingen.

Soms krijg ik wel eens een beetje de indruk dat het ultieme doel van het bouwen van een baan het "meedoen" aan een tentoonstelling zou zijn, met als orgastisch hoogtepunt een uitnodiging om met je baan naar beurs X of tentoonstelling Y te komen. En als je dan ook nog eens met je baan in tijdschrift Z "mag" staan, is het feest helemaal compleet.

Suum cuique hoor, begrijp me niet verkeerd, maar persoonlijk ben ik uitermate tevreden met mijn thuisblijvend baantje. Mijn exhibitionistische neigingen kan ik hier op het forum ongebreideld botvieren en als kers op de taart zie ik het af en toe deelnemen aan een Fremo-Treffen, al dan niet vergezeld van mijn tot nu toe enige module.

Er wordt wel eens beweerd dat je "in vroeger dagen" er wel voor oppaste erover te reppen dat je "met treintjes speelde", omdat dat kinderachtig zou zijn of zo. Misschien dat dat wel eens speelde, maar anderzijds kun je je dan afvragen waarom merken als Fleischmann, Trix en Märklin er zoveel kapitaal in investeerden redelijk schaalgetrouwe modellen te maken. Omdat het "onder de toonbank" zo goed verkocht?
Dat je er "in vroeger dagen" vrijwel niets over hoorde lag volgens mij eerder aan het feit dat er maar door heel weinig media aandacht aan werd besteed. Of, (subtiel) anders gezegd, dat er maar heel weinig media waren die er aandacht aan besteedden. Pas toen in de tweede helft van de jaren zestig de MIBA (Miniaturbahnen) echt doorzette en ook tijdschriften als Eisenbahn Magazin (toen nog Moderne Eisenbahn geheten) zich begonnen te manifesteren kwam "de hobby" wat meer in de openbaarheid. Maar die tijdschriften moest je wel tegen het lijf lopen, lange tijd was voor mij de enige informatiebron de catalogus van Fleischmann. Pas toen begin jaren zeventig het tijdschrift "Navijven" begon met af en toe een klein stukje over modelspoor te publiceren, verbreedde zich mijn horizon enigszins. En dat alleen maar omdat mijn vader zich op dat tijdschrift had geabonneerd.

Tegenwoordig kun je kiezen uit ik weet niet hoeveel tijdschriften, word je platgegooid met boeken over elk willekeurig met (model)spoor te maken hebbend onderwerp en worden er beurzen en tentoonstellingen bij de vleet georganiseerd. Ik herinner me nog mijn enthousiasme toen ik één van die eerste beurzen (naar ik me meen te herinneren door Railhobby (destijds nog kersvers) georganiseerd) in de Brabanthallen in Den Bosch bezocht. Ook het ontstaan van beurzen als die in Dortmund en Keulen kan ik me nog goed herinneren.

Later heb ik ook als deelnemer, met de modulebaan van de plaatselijke modelspoorvereniging waar ik lid van was, aan beurzen als Eurospoor (Utrecht), Hobby & Vrije Tijd (?) (Leeuwarden) en andere bijgedragen. Daar kon je, als vereniging, eindelijk eens alle beschikbare modules in volle glorie neerzetten en je treinen voluit laten rijden. Ook bracht je daardoor je enthousiasme over op het publiek, kon je daarmee de hobby promoten en zo waste de ene hand de andere. Het enige minpuntje was, vond ik, dat volgens dienstregeling rijden niet of nauwelijks mogelijk was omdat er voortdurend door dat zelfde publiek vragen werden gesteld, omdat er elke minuut minstens drie treinen voorbij moesten komen omdat 'men' de baan anders maar waardeloos vond... Maar goed, het doel van zo'n beurs (voor onze vereniging dan, voor de organisatoren zullen ook de inkomsten een reden zijn zich druk om te maken) was natuurlijk het promoten van de hobby, dus moest die dienstregeling daaraan ondergeschikt zijn.

En dat is bij zo'n Fremo-Treffen precies andersom: omdat de dienstregeling voorop staat, zijn de vragen en wensen van het publiek, voorzover (uitgenodigd en) aanwezig, ondergeschikt.

Misschien klinkt het gek uit de mond van iemand die een meer dan duizend pagina's tellend draadje heeft zitten volkalken: het wezenlijke doel van mijn "doen" aan modelspoor is het bezig zijn met treinen, mijn eigen lol van het er mee rijden, van het bouwen en knutselen en van erover lezen. Niet om een ander er mee te vermaken. Dat zou je hooguit als collateral damage kunnen beschouwen.

[Met een sik]

welk een epistel op de Paaszaterdag