Deining in Dönsdorf

[gvandersel]

Tjonge, tranen in de ogen van het lachen. Trein regelen voor een koelkast   
Jammer dat het zo'n klein wagentje hem op komt halen. Een BR44 was voor deze gewichtige vracht wel passend geweest.

Groet,

Gerard van der Sel.

[nero]

zeker een 43 in dubbel tractie
is toch ook een dubbel deur koelkast

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 143}


Lotje uit de loterij – 5

De volgende morgen verlaat Dieter Hellwig de Übernachtung van Bw Dönsdorf en gaat kijken of er al ergens koffie te vinden is. ‘Eerst hier maar eens kijken,’ mompelt hij en opent de deur van de kantine. Het aroma van vers gezette koffie komt hem tegemoet. ‘Hmm, dat doet een mens goed.’
‘Gutenmorgen, Dieter!’ begroet Albert Scholl hem. ‘Schon Wach?’
‘Morgen, Albert. Jaja, wieder an die Arbeit. Zeg…, ik ruik koffie.’
‘Dat kan kloppen. Ik zet meestal een verse pot, voordat mijn dienst als nachtstoker erop zit. Dan kunnen figuren zoals jij de dag goed beginnen.’
‘Prima gedachte.’
‘Goed, dan ga ik me nu afmelden en naar huis.’
‘Schlaf gut. Auf Wiedersehen.’
‘Danke. Tschüß.’
Dieter schenk een mok vol en gaat zitten. Honger heeft hij nog niet. Straks koopt hij wel een broodje op het perron. Dan komt Marks binnen. ‘Morgen! Auch wieder da?’
‘Jawohl.’
Marks schenkt ook een mok vol en loopt weer naar de deur.
‘Zeg…,’ begint Dieter. ‘Je zorgt er toch wel voor, dat ik straks op tijd weer hier ben om mijn welverdiende maaltijd te kunnen nuttigen?’
‘Waarom?’ vraagt Marks. ‘Jij drinkt toch alleen maar koffie?’
‘Maak dat je schoonmoeder wijs!’
‘Haha. Maak je daarover maar niet druk. Om half één zitten jij, Otto Jungknecht en ik hier heerlijk te eten.’
Dieter bromt goedkeurend.


268   Op weg naar een welverdiende maaltijd.

En inderdaad. Even voor half één lopen de drie mannen gezamenlijk naar de kantine. Dieter is in een goed humeur en houdt hoffelijk de deur voor zijn collega’s open.
‘Ah, meine Herren!’ zegt Barbara als ze binnenkomen. ‘Nehmen Sie bitte Platz.’
Heinz Koch en Petro Leum zitten een tafeltje verderop en kijken verbaast op. ‘Wat? Is die gereserveerde tafel voor jullie? Zijn wij opeens minder belangrijk of zo?’
‘Dat klopt,’ verklaart Dieter. ‘Zo wordt ik altijd ontvangen…’
‘… als er iets te halen valt, zeker?’ vult Heinz aan.
‘We hebben Barbara gisteren uit de brand geholpen, waarop ze ons een speciale maaltijd heeft beloofd,’ verklaart Marks.
‘Aha, nou eet smakelijk.’
Barbara had de mannen om deze tijd al verwacht en serveert drie borden met salade. ‘Bitte Schön. Guten Appetit.’
‘Danke, Barbara.’
Na een goede vijf minuten brengt de Kantineprinzessin het hoofdmenu.
‘Wat is dat nou?’ vraagt Dieter in een voor hem vreemd uitziende worst prikkend.
‘Grünkohl mit Pinkel. Dat is een speciaal menu uit Ostfriesland. Ik kreeg het recept van Frau Willnitz en is erg lekker. Probeer maar.’
Voorzichtig neemt Marks een hapje en kijkt Barbara aan. ‘Inderdaad, heerlijk!’
Otto proeft het nu ook. ‘Waarom heb ik dit nooit eerder gegeten? Het smaakt erg goed.’
Dieter heeft iets meer tijd nodig om te wennen, maar hap voor hap begint het hem beter te bevallen.
‘Bon Appetit!’ wenst Barbara naar de keuken lopend.


Met vriendelijke groet,
Bas

[tothebeach]

Mahlzeit!

_{^{(geen fotootje uit de kantine?  )}}

Groet,
Michel

[gvandersel]

Begint Dieter verstandig te worden. Hij eet groenekool stampot""en vindt het nog lekker ook?

Groet,

Gerard van der Sel.

[ex44]

(geen fotootje uit de kantine?   )

Bitte sehr!

[Basilicum]

Dingdonggg      Dienstmededeling
 
Nu het probleem met de onzichtbare foto is opgelost, heb ik het moderatorteam gevraagd om de meldingen hierover te verwijderen. Iedereen dank voor de oplettendheid.
 
Met vriendelijke groet,
Bas

[nero]

hier ook
 

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 144}


Piepend en sputterend

De Eilzug uit Eschburg komt tot stilstand in Dönsdorf Hbf. Weinig passagiers stappen uit en nog minder in. Zo midden op de dag is de trein niet erg vol. Al snel klinkt het snerpende geluid van de conducteursfluit. Wiiiiiiiiiih! Deuren slaan dicht en de trein vertrekt. In de wisselstraat begint de loc opeens een piepend geluid te maken en kort daarop sputtert de motor. De machinist vloekt. Het gepiep stopt; de V160 huppelt even en rijdt dan onverstoord verder. ‘Wat is dat nou weer?’ vraagt de machinist zich af. Zijn vraag heeft het vraagteken nog niet bereikt of het gepiep en gesputter begint opnieuw.


269   Bij het seinhuis.

De machinist laat de trein bij het Bw tot stilstand komen en zwaait naar het seinhuis. Daar gaat een deur open. ‘Dit kreng doet het niet meer!’ roept de machinist.
In de trein gaan ramen open en kijken passagiers nieuwsgierig naar de locomotief. De conducteur komt naar voren lopen. ‘Wat is er aan de hand?’
‘Loc defect. Opeens.’
‘Kun je nog wel terug naar het station rijden?’ vraagt de seinhuiswachter.
‘Ik ga het proberen.’ De loc fluit en rijdt langzaam achteruit en staat dan weer stil. De machinist steekt zijn duim op naar de seinhuiswachter, die roept: ‘Rijd maar terug!’
De conducteur stapt weer in en informeert de passagiers. De trein rolt piepend terug naar het station. Intussen belt de seinhuiswachter met de Fahrdienstleiter, die op zijn beurt de Lokleitung belt voor een vervangende loc.


270   De V160 wordt weggesleept.

De Köf, die in het station aan het werk is, komt naar de defecte loc en wordt aangekoppeld. Even later sleurt de kleine loc het piepende en sputterende gevaar naar het Bw.


271   De vervangende locomotief.

Binnen tien minuten komt een V100 naar het station om de trein over te nemen en alsnog naar Schwarzburg te rijden.


272   Met vertraging onderweg naar Schwarzburg.

De V160 wordt op een opstelspoor gezet. Later zal blijken, dat de schade in het Aw hersteld moet worden.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Ruud K]

De trein is in Schwarzburg aangekomen.

[Basilicum]

Dat is mooi, Ruud.
De V160 is inmiddels in Ausbesserungswerk Nürnberg gearriveerd.

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 145}


Caravan – 1

Een caravan rijdt langs de Verwaltung en tussen de ringloodsen door richting de kantine. Vanuit de Lokleitung ziet Horst Hausmann het span voorbij rijden. ‘Wat doet die nou hier?’ vraagt hij aan Marks.
‘Wie?’
‘Die woonwagen.’
Marks kijkt om en ziet de caravan nu ook. ‘Is dat niet de auto van Peters?’
De bestuurder stapt uit. Het is inderdaad Ralf Peters. Ze zien hem licht verdwaasd rondkijken.
‘Daar is iets aan de hand,’ constateert Hausmann. ‘Ik voel het aan mijn water.’ Zonder verder iets te zeggen gaat hij naar buiten. Marks ziet hem naar de caravan lopen.


273   Wohnwagen im Betriebswerk.

‘Hallo, Ralf. ‘Alles gut?’
‘Ach… ’
‘Heb je plannen met de caravan voor het weekend?’
‘Nee, nee…’ Ralf geeft maar een afwezige indruk en laat zijn schouders hangen.
‘Etwas los vielleicht?’ vraagt Horst. ‘Fehlt dir was?’
Ralf mompelt wat. Dan komt het hoge woord eruit: ‘Ik mag mijn huis niet meer in.’
‘Oh? Problemen?’
Ralf zucht. ‘Pfff… Mijn vrouw wil me niet meer zien.’ Wanhopig kijkt hij Horst aan. ‘Ik dacht hier een paar nachten te kunnen staan met de caravan, totdat de storm een beetje geluwd is.’
‘Tja… Zou je dat wel doen? Je weet hoe Herr Direktor denkt over zulke zaken. Hoe vervelend het ook is…’
‘Ja, ich weiss, aber…’
Achter de caravan verschijnt een vrachtwagen. ‘We staan in de weg,’ zegt Horst. ‘Rijd even wat verder, dan heeft hij de ruimte.’


274   ‘Mag ik er even langs?’

‘Jawohl.’ Ralf stapt in zijn Ford en rijdt richting de Übernachtung. Horst zwaait naar de chauffeur en loopt achter de caravan aan.
‘Ik dacht dat als ik mijn caravan meeneem,’ vertelt Ralf even later, ‘dan ben ik niet tot last van de Kantine en Übernachtung. Dat kan toch wel voor een paar dagen?’
‘Mij maakt het niets uit, hoor. Maar je kent de chef.’
Ralf kijkt naar beneden en zucht opnieuw. ‘Ja…’
‘Ik zal wel een goed woordje voor je doen.’
‘Danke, Horst.’
‘Laten we de caravan maar bij het stootblok zetten daar. Heb je ook stroom nodig?’
‘Bitte.’


275   In een hoekje van het Bw.

Twintig minuten later staat de caravan in het hoekje voorzien van stroom uit de kleine loods en een kannetje water uit de Übernachtung. Het Fordje staat ernaast om de caravan te camoufleren. Dat lukt natuurlijk niet, want daarvoor is de auto te klein.
‘Kom. We gaan eerst een bakkie troost halen,’ besluit Horst. ‘Waarschijnlijk heeft Marks er nog wat sterkers bij ook.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[Ric]

Altijd handig om een caravan bij de hand te hebben

Grt, Ric

[Ruud K]

Dit verhaal vind ik wel een vondst, Bas

[ddv]

Wie im richtigen Leben !!