Deining in Dönsdorf

[jakop]

Moet je ons nou weer zo met de neus op de feiten drukken? 
Ik blijft dit feuilleton volgen 

Jakop

[Basilicum]

Dank voor de reacties.   Aan deel 4 wordt nog gewerkt.

Fijn dat je blijft volgen, Jakop, maar wat bedoel je met 'op de feiten drukken'?

Groet,
Bas

[jakop]

De reguliere handelswijze van vrouwen....wij zijn slechts was in hun handen....  

[44]

Als het andersom zou zijn zou het enige dat de vrouwen in hun handen hadden gehad onze was zijn 

[Ruud K]

Andersom komt ook wel voor: vrouwen smelten onder onze blikken .

[Basilicum]

Oh, zo bedoel je dat, Jakop.
Dan is het antwoord: Soms moet je de feiten onder ogen zien.

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 142}


Lotje uit de loterij – 4

Een half uurtje geleden heeft Marks een machinist voorbij zien schuifelen. Waar zou die zijn gebleven? De Lokleiter gaat eens kijken in de koffiekamer en jawel… ‘Gutenabend, Dieter! Gibt es noch Kaffee?’ De machinist mompelt iets wat lijkt op ‘vers gezet’, pakt de koffiekan en schenkt een mok vol.
‘Danke, Dieter.’ Marks doet er een wolkje melk bij. ‘Zeg, heb jij ervaring met een Schwerkleinwagen? Mag je daarmee rijden?’
‘Alles dat op rails rijdt, kan ik besturen,’ is Dieters antwoord.
‘Mooi zo. Ik heb namelijk een spoedklus voor je.’
‘Oh,’ zegt Dieter zonder interesse.
Ga met de Klv naar het station. Daar staat iemand te wachten met een koelkast.
‘Koelkast? Wat is dat nou weer voor een onzin?’
‘Echt waar. Die moet naar de kantine hier in het Bw.’
‘Oh, gelukkig. Ik hoef geen wereldreis te maken met dat treintje.’
‘Maar het moet wel nú gebeuren.’
‘Direct?’
‘Ja. De Klv staat bij de draaischijf en neem een mannetje uit de loods mee. Die koelkast schijnt niet de kleinste te zijn.’
‘En vindt de Bahnmeisterei het zo maar goed, dat ik hun karretje meeneem?’
‘Dat loopt wel los. Het staat in mijn Bw, dus ik bepaal dat.
Hoofdschuddend staat Dieter op. ‘Sjongejonge…’

Een kleine tien minuten later later arriveert de Schwerkleinwagen achteruitrijdend op spoor acht van het Hauptbahnhof.
‘Inderdaad,’ zegt Dieter tegen Otto in de cabine, ‘daar staat een koelkast.’
‘Is dat niet Barbara, die erbij staat?’ vraagt Otto.
‘Hmm…, zal wel.’


264   Im Hauptbahnhof.

‘Hallo, Barbara,’ groet Otto. ‘Hoe kom je aan die koelkast?’
‘Die heb ik gewonnen op een beurs.’
‘En die kon niet gewoon door een koerier bezorgd worden?’ informeert Dieter Bars.
Barbara bloost een beetje. ‘Dat was een beetje dom van mij, ja. Hihi. Ik ben blij jullie te zien.’
‘Nou, laten we dat veel te zware ding maar snel inladen, want dit spoor moet weer vrij. Otto, aanpakken!’
De mannen tillen de kast op en torsen hem puffend en steunend op de Klv. Als hij erop staat vraagt Otto: ‘Waarom hebben we dat kraantje niet gebruikt. Veel makkelijker.’
‘Omdat ik geen zin heb om uit te zoeken hoe dat kreng werkt.’
Dieter is weer behoorlijk chagrijnig, denkt Barbara. Ze houdt zich stil, anders duurt het misschien nog langer om haar prijs in de kantine te krijgen.
Otto kijkt rond. ‘Even kijken hoe we de kast kunnen vastbinden.’
‘Voor dat kleine stukje? Welnee, joh. Ik doe wel voorzichtig aan.’
‘Dan blijf ik er wel bij staan. Rijdt je mee, Barbara?’
‘Nou, graag.’
Even later rijden ze naar het einde van het spoor. Toestemming om door te rijden is er nog niet. Eerst passeert nog de Schnellzug naar Nürnberg en de Eilzug naar Schwarzburg. Dan worden wissels omgelegd en springt het rangeersein op veilig. Ze kunnen in één keer naar de draaischijf rijden, die al naar hun spoor draait.


265   Voor de draaischijf.

Kort daarop rolt de Klv het spoor naast de kleine loods op om vlak bij de kantine te stoppen. Zonder iets te zeggen verlaat Dieter de cabine en gaat naar de Lokleitung.


266   Dieter loopt weg.

‘Hé, Dieter!’ roept Otto. ‘Help je niet even om het apparaat in de kantine te krijgen?’
‘Nee, ik heb wel weer genoeg gesjouwd vandaag. Ik ben geen pakezel.’
Otto kijkt Barbara aan. ‘Bitte, Dieter. Zou je alsjeblieft nog even willen helpen?’ vraagt ze voorzichtig. ‘Dan zal ik morgen voor jullie een speciale maaltijd bereiden. Een maaltijd van het huis.’
‘Nou…, voor deze keer dan. Pfff.’
Marks komt nu ook naar buiten. Met zijn drieën sjouwen ze de koelkast naar de deur van de kantine.


267   Barbara opent de deuren van de kantine.

Ze werken zich nog even in het zweet, maar dan staat Barbara’s hoofdprijs in de keuken.
‘Danke! Danke!’ roept ze verrukt uit. ‘Herzlichen Dank.’
‘Wij rekenen morgen wel op die speciale maaltijd,’ knipoogt Otto.
‘Aber Selbstverständlich. Das habe ich versprochen.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[frederik19630]

mooi verhaal, maar de sterke mannen van Dönsdorf zijn blijkbaar onbekend
met het fenomeen steekkarretje

fred

[Ruud K]

Klasse

Groet,
Ruud

[Basilicum]

Dank voor de veren.
Een steekwagen was een nèt iets te voor de hand liggende oplossing.

Groet,
Bas

[NS6400]

Is dat karretje gemotoriseerd?

[Bas23]

Leuk verhaal dit

[Basilicum]

Ja, de Schwerkleinwagen Klv 51 kan zelf rijden, maar de rijeigenschappen zijn niet formidabel. Kijk maar hier en daar. De bijpassende wagen Kla 01 staat op een opstelspoor in afwachting van nieuwe avonturen.

Groet,
Bas

[nero]

weer een mooi verhaal
ga door

[tothebeach]

Ben benieuwd naar de maaltijd 
Mooi verhaal weer Bas!

Groet,
Michel