Deining in Dönsdorf

[ex44]

Of, nog beter, inspectieput.

[jerrytrein]

  geen of een rooster 
maar een dure putmaken en dan afdekken 
kapitaal vernichtung

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   279}


Werktafels – 1

Een goederentrein uit Stuttgart komt in Eckheim aan. Machinist Bruno Grummler kijkt zijn stoker Arne Walter aan. ‘Koppel maar af!’
‘Hoeft niet,’ zegt hij. ‘Er komt al een rangeerder op ons af.’


506   44 481 onderweg naar Dönsdorf-Eckheim.

Bruno is pas sinds een paar weken in Dönsdorf. Voorheen was hij in Aschaffenburg gestationeerd. Hij is niet altijd de makkelijkste in de omgang, maar nu lijkt er – wat zijn humeur betreft – geen vuiltje aan de lucht te zijn. Misschien komt het ook door zijn dienst, die vandaag vroeg eindigt.
De loc wordt afgekoppeld. Dan sloft de rangeerder naar de loc en informeert: ‘Jullie gaan toch naar Bw Dönsdorf, is het niet?’
‘Ja,’ meldt Bruno, ‘en dan naar huis.’
‘Dan moeten jullie een wagen ophalen bij de Bahnmeisterei.’
Bruno’s humeur daalt twee punten. ‘Waarom? Kan de plaatselijke rangeerloc dat niet even doen?’
Schouderophalend sjokt de rangeerder naar het volgende klusje.
‘Verflixt!’ vloekt Bruno en vraagt aan Arne: ‘Gebeurt dat hier vaker? Dat er van die opdrachtjes tussendoor vliegen?’
‘Ja, maar dat is toch overal bij de Bundesbahn?’
‘Schijnbaar. In Aschaffenburg ook, ja. Waar is die Meisterei ergens?’
‘Daar reden we net voorbij, toen we Eckheim binnenreden.’
‘Oh. Verderop staat toch een Fernmelder?’
‘Richtig.’
Bruno beweegt wat hendels en de 44er komt in beweging. Vlak voor het eerste wissel zet hij de loc stil en stapt van de loc om naar de Fahrdienstleiter te bellen.’
‘Hallo…? Ja, Lokführer Grummler von 44 481. Wij moeten naar Betriebswerk Dönsdorf.’
‘…’
‘Wagentje ophalen,’ zucht de machinist.
‘…’
‘Ja, maar mijn dienst…’
‘…’
‘Jaja! alles klar.’
Bruno werpt de hoorn op de haak, slaat het kastje dicht en klimt nog iets humeuriger op de loc. Het rangeersein geeft al toestemming om door te rijden. Na de wisselstraat remt de 44er af om dan een paar honderd meter achteruit te rijden. Nog een paar schaarbewegingen later komt de zware goederentreinloc bij de gereedstaande wagen.


507   Bij de Bahnmeisterei.

Leon staat er al bij en waarschuwt: ‘Voorzichtig aankoppelen, want de spullen staan er los op!’
‘Sjor ze dan vast,’ commandeert Bruno.
‘Dat hoeft voor dat kleine stukje niet, hoor. Je rijdt maar wat voorzichtiger.’
‘Op jouw verantwoording dan. Waarom geen gesloten wagen?’
‘Die hadden we even niet zo snel voorhanden.’
Arne klimt van de loc om aan te kunnen koppelen. ‘Hallo, Leon. Zijn die werktafels voor de lange loods?’
‘Goed gezien.’
‘Ze zien er netjes uit.’
‘Nou even geen kletspraatjes,’ roept Bruno vanaf de loc, ‘maar aankoppelen. Ik wil naar huis.’
‘Nou nou,’ zegt Leon tegen Arne zonder dat Bruno het kan verstaan. ‘Is-tie een beetje moeilijk in het gebruik?’
‘Ja, regelmatig en nu helemaal. Hij dacht vandaag bijtijds te kunnen aftaaien, maar toen kwam jij met dit vrachtje op de proppen.’
‘Tja, zo gaat dat soms. Hij doet me trouwens aan iemand denken.’
‘Dieter Hellwig?’
Leon knikt. ‘Ja, precies.’
De stoomloc raakt voorzichtig de wagen en staat abrupt stil, wat best knap is voor een loc met 169 ton dienstgewicht. Arne koppelt aan.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Ruud K]

Weer een mooi verhaal, Bas . En de geest van Schwarzburgse Dieter waart ook nog in het rond .

Groet,
Ruud

[jerrytrein]

leuk begin van een vervolg op een nieuwe episode 
gaat verder
En velen zullen weer smullen 

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   280}


Werktafels – 2

Kalm rijdt 44 481 tender vooruit met de enkele wagen naar het Bw. Arne Walter hangt ver uit het machinistenhuis probeert naar de lading te kijken die netjes, maar lichtjes schuddend op de wagen blijft staan. De Eckheimer Bahnmeisterei heeft de werktafels en gereedschapskasten van de lange loods opgeknapt. Waarom degelijk materiaal vervangen, als alleen wat reparaties en een nieuw verfje voldoende zijn? Bij het inrijdsein van het Bw brengt Bruno Grummler de korte trein tot stilstand. Hij meldt zich bij de volgende Fahrdiensleiter.


508   Waarheen?

Via het inrijdspoor naar de draaischijf rijden; die passeren; de wagen naast de lange loods afstellen en dan verder rijden naar het andere einde van het Bw om naar de verzorgingssporen te gaan, zijn de opdrachten uit het seinhuis.
‘Maar onze 44er past niet met een wagen op de schijf,’ protesteert de machinist.
‘Dat maakt niet uit, want je hoeft niet gedraaid te worden.’
‘Aha.’


509   Bij de lege, lange loods.

Even later koppelt Arne de wagen af. Bruno pakt ongeduldig zijn tas in. Dan rangeert de loc naar het verzorgingsspoor.
‘Zo!’ zegt Bruno als de loc boven de slakkenput staat. ‘Nu eerst ontslakken en de rookkast leeg scheppen. Je kent de procedure. Succes ermee!’ De machinist zet zijn tas op de vloer bij de deur van het machinistenhuis en klimt van de loc. Dan grijpt hij de tas beet en maakt aanstalten om weg te benen.
‘Hee!’ roept Arne verontwaardigd. ‘Moet ik alles alleen opruimen?’
‘Er loopt hier toch personeel rond? Zoals rookkastleegscheppers en slakkenverwijderaars?’
‘Ja, nou en?’
‘Die komen je wel helpen.’
‘En waar ga jij heen?’
‘Ab nach Hause. Tabee!’
‘Sjongejonge,’ moppert Arne. ‘Wat een lijntrekker.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[NS264]

Netjes hoor, Bas. Zag dat Faller nog een interessant fabrieksintereur heeft voor verdere inrichting.
Lukt het met de velichting?

[Basilicum]

Je bedoelt 180604 van Faller? Ja, die ligt klaar. Eens kijken wat ik daarvan ga gebruiken.
Het gaat goed met de verlichting, maar door andere bezigheden heeft het lange loodsproject een kabbelend karakter.

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   281}


Werktafels – 3

De stoker kijkt verontwaardigd Bruno Grummler na, die met grote passen achter een locomotief verdwijnt. ‘En dat noemt zich machinist?’ vraagt Arne Walter zich hoofdschuddend af. ‘Eigenlijk moet zo iemand het goede voorbeeld te geven.’ Zuchtend rukt hij aan een hendel in het machinistenhuis. As en slakken vallen onder de loc in de slakkenput. Arne klimt van de loc en maakt de asbak verder leeg met zijn schep.
Fabio komt aansloffen en zet zijn schep met lange steel tegen een buffer van de loc. ‘Die rookkast moet nok leekkemaakt worden, sì?’ informeert hij bij de stoker.
Arne draait zich om. ‘Graag, Fabio. Danke.’
De kleine Italiaan gaat zonder morren aan het werk. Hij is niet de snelste, maar wel nauwkeurig. Arne heeft er bewondering voor hoe hij dag in dag uit gemoedelijk en beleefd blijft bij dat zware werk. Een kwartiertje later kan de loc doorrijden naar de waterkolom en dan door naar de bekoling. Arne mag de loc zelf rijden, want hij heeft Fahrberechtigung.
‘Waar is jouw machinist?’ vraagt Horst Hausmann, terwijl hij de klep van de kolenlift laat zakken.
‘Die is hem gepeerd. Hij moest naar huis, zei die.’
‘Met wie reed je mee vandaag?’
‘Bruno Grummler.’


510   Kolenlift.

‘Grummler? Ach so. Zulke fratsen is hij dus nog steeds niet verleerd.’
‘Ken je hem dan?’
‘Al jaren.’ Horst benst op de liftknop en de eerste lorrie gaat snorrend met de lift naar boven. ‘Zijn standplaats was vroeger Aschaffenburg en kwam soms deze kant op. Hij schijnt daar woorden gehad te hebben met de Lokleitung.’
‘Oh? Vertel eens.’
De lorrie is boven en de brokken steenkool rollen luid rommelend de tender in.
‘Het fijne weet ik er ook niet van, hoor, maar het schijnt dat hij vond dat er te veel kleine klusjes tussendoor gedrukt werden. Je weet wel: zoals even een extra goederenwagen meenemen en zo.’
‘Dat heb ik gemerkt, ja. Vanmorgen hadden we ook zo’n opdrachtje. Hij dacht vroeg naar huis te kunnen, maar we moesten nog even een wagentje ophalen bij de Bahnmeisterei. Hij werd behoorlijk boos.’
De lege lorrie komt omlaag en de tweede gaat omhoog.
‘Dat is typisch Grummler. Böse Bruno werd hij in Aschaffenburg genoemd.’
Arne lacht. ‘Passende naam.’
Nieuw gerommel van een lorrielading brandstof.
‘Toen hij weer eens ruzie had gemaakt, werd hij op het matje geroepen bij de Bw-Vorsteher. Die gaf hem te verstaan, dat hij twee keuzes had: zich voortaan koest houden en aanpassen of overplaatsing naar een ander Bw.’
Horst trekt de lege lorrie uit de lift, zet er een volle in en wijst naar de liftknop. Arne drukt hem in.
‘En dat werd dus optie twee.’
‘Precies. Binnen enkele weken mocht hij zich hier in Dönsdorf gaan melden.’
‘Ik vraag mij af wat Waldstein hem gezegd heeft.’
Weer rommelt een halve ton steenkool de tender in.
‘Reken maar dat de chef was ingelicht en Grummler duidelijk op de hoogte heeft gebracht over het ordelijke reilen en zeilen hiero.’
‘Dat is dan niet helemaal blijven hangen, anders was hij vandaag niet zo snel verdwenen.’
Weer wordt een lorrie in de lift vervangen.
‘In mijn ogen is die kerel onverbeterlijk.’
‘Je zou zo maar eens gelijk kunnen krijgen,’ knikt Arne.


Met vriendelijke groet,
Bas

[jerrytrein]

Grompie heeft duidelijk geen colegiaal gevoel
En ook sociale vaardiheden zijn m onbekend
Kan je beter die koffie leut uit zwarzburg hebben
Zit die nog ergens
Ziet en hoort weinig meer van m
of zit die nu ergens in Bittburg 

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   282}


Vroeg in de morgen…

… rijden de gebroeders Pollock samen naar het Bahnbetriebswerk. Hun dienst in de loods begint om half acht. Ernst zit achter het stuur van zijn pas gekochte tweedehandsje en kijkt nog ietwat slaperig uit zijn ogen. Gisteravond was het nog lang gezellig in “Zur Krone”.
‘Een beetje te gezellig,’ zegt hij tegen de ochtendschemering en werpt een halve blik op zijn broer naast hem.
Die hangt slapend tegen het zijraam. Verderop buigen ze linksaf en rijden het Bw-Gelände op. Als de portier de tweeling herkent, opent hij de slagboom en tuft de auto verder. Op het pleintje bij de kantine remt Ernst af. Hij probeert de auto te parkeren, maar… Bonk!
‘Huh?’ vraagt Max ontwakend. ‘Wat gebeurt er?’
Ernst is meteen klaarwakker en stapt vloekend uit. ‘Verd@mmt, verd@mmt noch mal! Wie zet hier nou een bokkraan neer?’
Max laat zich gapend uit de auto rollen. ‘Heb je schade, broertje? Dat heb je niet handig gedaan.’
‘Jaja! Wrijf maar in.’ Tierend loopt Ernst om de auto heen.


511   Vloekend en tierend.

De schade valt erg mee, want de snelheid van de auto was laag. Alleen een deukje in de bumper.
‘Ooohh! Is dat alles?’ constateert Max. ‘Een piepklein deukje. Met je ogen dicht zie je d’r niks van.’
‘Piepklein?! Ik heb deze wagen net een week en nu dit. @%$#&!’
Frank Hebehoch komt op het kabaal af. ‘Mèèènsch! Was macht euch denn?’
‘Broertje heeft zijn nieuwe wagen tegen de bokkraan gereden,’ vertelt Max een gaap onderdrukkend. ‘Vroeger kwamen we altijd op de fiets en die zet hij ook altijd overal tegenaan. Daar zal het wel aan gelegen hebben, denk ik.’
Frank inspecteert de bokkraan, maar die is nog uit opa’s tijd: stevig gebouwd en kan dus wel tegen een stootje. ‘Sagma, Ernst. Waar heb jij rijles gehad?’ informeert hij. ‘Bij autorijschool Boem is ho & Plons is water?’
‘Bij Kresch.’
‘Crash? Haha! Geen wonder.’
‘Nee, Kresch in Lümmeln.’
‘Hopelijk ben je goed verzekerd, want parkeren in de buurt van bokkranen is behoorlijk onverstandig en in de meeste gevallen niet toegestaan.’
‘Waar staat dat?’ bitst Ernst.
Verwonderd kijkt Frank hem aan. ‘Als jij jouw gezonde verstand zou gebruiken, begrijp je dat de kraan niet gebruikt kan worden als een vehikel in de weg staat.’
‘Jajaaa,’ zucht Ernst. Hij stapt in zijn Pkw en parkeert tegenover de Übernachtung. Dan verdwijnt hij in de kleine loods.
‘Die is een tijdje koest,’ zegt Max meewarig en gaat aan het werk.


Met vriendelijke groet,
Bas

[ex44]

Ha! Ons illustere duo Max&Ernst Pollock weer eens in beeld! 
Fris & fruitig als altijd 

[jerrytrein]

 
moet er ook een probleem zijn
onderweg
of dirwect aankomen
weer pompen  en lagers en kettingen
kom maar weer op met de werkzaam heid   

[tijgernootje]

Wie zet er dan ook "ineens" een kraan midden op het Bw-Gelände   

[Basilicum]

Ja, die kraan stond er opeens al een jaar of zestig...

Groet,
Bas