Deining in Dönsdorf

[MHS84]

@ Lichtbild 434. Mooi camerawerk, Bas.
@ Lichtbild 423. Ik lag wat achter op schema met lezen, maar als ik zie hoe mooi die Artitec fiets bij dat menneke past, vraag ik mij af of hij van de familie Preiserlein afstamt? Uit welk setje komt-ie?

[Basilicum]

Goed gezien, Maarten.    De fiets is inderdaad van Artitec en het figuur van Preiser.
Ruim negentig procent van de figuren op mijn modelbaan heb ik zelf geschilderd. Ook de man met de fiets. Hij komt uit een doos met 120 witte figuren: 16326 ‘Verschiedene Berufe’ (bovenste rij op de foto in de link, tweede van links). Geverfd is hij verkrijgbaar in set 14030 (man met hamer, ook tweede van links). Om hem breder in te kunnen zetten in dit feuilleton, sneed ik de hamer eraf en verboog zijn armen. Met een beetje overtuigingskracht of geweld lukt dat verbuigen meestal wel. De hamer ligt nu ergens op een werktafel in de Dönsdorfse ringloods.

Heb je 08/15 van Kirst al uitgelezen?

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 238}


Tijdelijk – 2

‘Hör mal, Heinz,’ zegt Steffen. ‘Weet de chef al, dat deze Feldbahnlok hier in dit Bw afgesteld wordt?’
‘Hoezo? Hij hoeft toch niet alles te weten? De Lokleitung vraagt hem ook niet om toestemming, als hier een 24 uit Schwarzburg of een 41 uit Lümmeln overnacht.’
‘Ja, maareuh… dit is anders. Dit Bw is niet bedoeld voor smalspoormaterieel.’
‘Hmbrrll. Een loc is een loc.’
‘Ik waarschuw je alleen maar. Als de chef iets ziet in het Bw, wat er volgens hem niet hoort, is de kans op stoom uit zijn oren behoorlijk groot. Je kent hem.’
‘Och, dat zien we dan wel weer. En het is maar tijdelijk.’
‘Het is maar dat je het weet. Dan hoef je later niet te komen klagen, dat je niet gewaarschuwd bent. Weet je nog hoe het met de caravan van Ralf Peters afliep?’
‘Een caravan, ja! Maar dit is een locomotief, man.’
Steffen steekt zijn armen in de lucht. ‘Wacht maar af.’
‘Jij moet weer eens gelijk hebben, hè?’
‘Gelijk? Welnee.’


436   Woordenwisseling.

Horst kijkt de chauffeur aan. ‘Laat die twee maar bekvechten. Hoe wou je die loc afladen? Met de bokkraan?’
‘Ja, dat leek me het handigste.’
‘Maar dan staat hij nog niet op de juiste plek.’ Steffen wijst naar de kantine. ‘Het smalspoor ligt namelijk daar.’
‘Anders laten we met een paar extra spoorstaven en dwarsliggers de loc van de dieplader afrijden. Hij staat nu ook op een stukkie rails en is dienstvaardig. Mijn maat kan hem bedienen.’
‘Dat is een goed idee. Als jij nou je wagen daar aan het einde van het spoor opstelt, moet het gaan lukken.’
‘Doen we.’
De chauffeur klimt in de cabine en rijdt de vrachtwagen vooruit. Zijn maat staat inmiddels klaar om aanwijzingen te geven.
‘Zo,’ zegt Horst tegen Heinz en Steffen. ‘Ik heb het even geregeld tijdens jullie gekibbel. Met een paar bielsen en spoorstaven zal het wel gaan lukken.’
‘Die hebben we nog liggen. Ik zal het wel gaan halen,’ stelt Heinz voor. ‘Ga je mee, Steffen?’
‘Is goed. De 94 blaast toch nog af.’
Toch duurt het nog anderhalf uur om de loc afgeladen te krijgen, maar dan rijdt hij voorzichtig de dieplader af.


437   Afladen.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Krokodil68]

Jammer dat hij wat laat is want hij had mooi als een vrije interpretatie met de kerstman opgesteld kunnen worden.
Nu is het hopen op het laatste beetje kerst gedachte van de chef.



Groeten Jeroen

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 239}


Tijdelijk – 3

De volgende dag maakt Waldstein een rondje door zijn Bahnbetriebswerk. In de ringloods staan twee locomotieven van de Baureihe Nul Eins hoch Zehn, die door de gebroeders Pollock onderhouden worden. Verderop rijdt een Vau-Hundert de loods uit. Dan gaat de chef naar de Lokleitung, waar hij Marks en Hausmann treft.
‘Morgen, meine Herren!’
‘Tag, Herr Waldstein.’
‘Nog nieuwe berichten?’
‘Weinig. Alleen een 78 met een lekkage.’
‘Alweer?’
‘Ja, maar dat komt wel goed.’
Waldstein kijkt naar buiten. ‘Wat is dat nou?’
‘Wat?’
‘Daar bij de bloemenlorries van Barbara staat opeens een piepklein locje.’
‘Ja, die staat daar sinds gisteren,’ vertelt Hausmann.
‘Oh. En heb ik daarvoor toestemming gegeven?’
De mannen zwijgen.
‘Die is niet van de Bundesbahn. Van wie is die wel?’
De telefoon begint te rinkelen. Marks neemt op. ‘Gutentag…’
‘Van de Steinwalder Schmallspurverein,’ zegt Horst en vertelt Waldstein het hele verhaal. ‘Dus leek het Heinz een goed idee om hem tijdelijk hier bij de kantine te zetten. Met de lorries erbij lijkt het een hele trein, niet?’
‘Dat is wel zo, ja. Laten we maar eens gaan kijken.’


438   Blumenlorenzug.

‘Hij ziet er nog goed uit,’ vindt Waldstein. ‘Geen vuil, geen roest, goed in de verf.’
‘Zelfs de remblokken zijn als nieuw,’ wijst Hausmann.
‘Welk bouwjaar?’
‘1938. Drie ton weegt-ie.’
‘Ik mis wel de bank voor de machinist. Voor hoelang is deze loc hier?’
‘Tijdelijk.’
‘Jaja, ik ken dat… Tijdelijk duurt het langst. Maar goed. Ik ben in een milde bui, dus laat ik maar over mijn hart strijken.’

Verderop begint de draaischijf een zacht zoemend geluid te maken en draait naar een spoor met een bekende locomotief erop. Het is de langverwachte 80 uit Schweinfurt. Eindelijk is de rangeerlocomotief weer terug.


439   80 031 is weer thuis!


Met vriendelijke groet,
Bas

[Ric]

Bas, Geen geknetter, donder en bliksem deze keer. Geheel in de tijdgeest van de al voorbije kerst en de jaarwisseling dus

Groet,

Ric

[tuurtje]

Ik zou nog even de reactie van Barbara afwachten die ineens een loc zie staan voor haar mooie bloembakken 

Groetjes

Arthur

[MHS84]

Bedankt voor het antwoord, Bas. Dat het “zo” eenvoudig is een Preiserlein te veranderen had ik niet gedacht.

Heb je 08/15 van Kirst al uitgelezen?

Ja, sicher. Het is al weer een tijdje geleden dat ik ze uit had, het zal eind juli geweest zijn. Ik heb er nier meer aan gedacht om mijn “recensie” te posten. De drie films heb ik overigens ook op Youtube bekeken.
In navolging van mijn eerdere reactie, hieronder meer…
Ondanks dat het oorlogsverhalen zijn, komt er zelden actie in voor. Dat vind ik persoonlijk best jammer, want ik hou daar juist van. Zelfs niet in het tweede deel dat im Krieg heet. In het derde deel bis zum Ende moet een kruispunt veroverd worden, dat geen enkel tactisch voordeel oplevert. Maar dit ene hoofdstuk is als intro bedoeld voor de rest van het verhaal. Daarentegen beschrijft Kirst de karakters en eigenaardigheden van de personages meesterlijk. Terugkijkend vind ik het eerste deel het leukst, gevolgd door het tweede deel, waarin de spanning tussen de manschappen en de leiding voor grappige situaties zorgt.

Voor de liefhebbers gooi ik er ook een leestip in. Een autobiografische vierluik geschreven door Donald Burgett, een Amerikaanse parachutist.
1) Het begin: D-Day
2) De weg naar Arnhem
3) Zeven wegen naar de hel
4) Over de Rijn

[De Stoker]

Hallo Bas,

In station Eibergen zijn deze week de bestelde BR80 aangekomen en valt me nu dus de foto pas echt op. Is deze ook van Roco? en welke koppelingen gebruik je, Leuke loc, zijn er decals te koop om ze te her nummeren, ik heb nu tweemaal de BR80017, dan kan natuurlijk niet.

[Basilicum]

In Dönsdorf wordt gereden met Roco-kortkoppelingen. De modellen in mijn verzameling zonder de mogelijkheid om koppelingen uit te kunnen wisselen, zijn op een klein aantal na verkocht. Zo kan dus bijna alles zonder beperkingen met elkaar gekoppeld worden.

Voor andere locnummers zou je eens bij Gassner kunnen kijken, maar er zijn meer leveranciers.

Mijn 80 is een oud model van Roco, waaraan ik veel geknutseld heb. Om maar wat te noemen: er zijn modelkoppelingshaken en remslangen aangebracht; locpersoneel is aan het werk gezet en zijn veel delen rood geschilderd, die door Roco in zwart waren afgeleverd. Vergelijk de onderstaande foto’s maar eens. Tegenwoordig doet Roco dat beter.


440 en 441   Links mijn loc nu; rechts een impressie zoals die was.

De meest ingrijpende toevoeging is de frontverlichting. Hiervoor heb ik in de vier lantaarns kleine ledjes gemonteerd, die wisselend met de rijrichting licht geven. Ik had eigenlijk duoleds willen inbouwen, zodat ook rode sluitverlichting mogelijk is, maar die heb ik destijds niet gevonden in piepklein formaat.

Groet,
Bas

[Herwim Frank]

Hallo Bas

Ik heb me in jouw topic geloof ik nog niet laten horen en dat komt omdat ik ademloos dit alles lees
en de plaatjes bekijk en dan de wereld om mij heen vergeet.
Het is net, dat als je jouw verhaal aandachtig leest je mee leeft in deze wereld en er zelf bij bent.
Diep respect voor hoe jij ons laat delen in deze wonderlijke wereld.
Heb je wel eens overwogen om jouw teksten en foto's te kopiëren en te bundelen in een boekwerk.
Ik hoop dat ik nog lang hier getuigen van mag zijn.
gr,
Herwim Frank

[Basilicum]

Fijn om te lezen, Herwim.
Een boek is al vaker ter sprake gekomen. Dat idee suddert nog steeds; niet alleen bij mij.

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 240}


Fleurig en kleurig

Barbara Kirsch is blij met de loc bij de bloemenlorries, maar vindt hem nog wat kaal. Ze broedt op een idee om daar iets aan te doen. De volgende dag heeft ze bloempotten meegenomen in haar Fiatje. Weer een dag later neemt ze zakken tuinaarde mee. Er gebeurt nog niets. Niemand vraagt wat en zij verklapt niets. De volgende morgen heeft Barbara planten en klein gereedschap bij zich. Na de ochtendbesognes  gaat ze met een volle gieter en een bezem naar buiten. Dat is normaal, want de planten en bloemen in de lorries worden door haar verzorgd. Iedereen laat haar met rust. Ze haalt de planten uit de auto en zet ze bij de Feldbahnzug. Nog steeds heeft niemand in de gaten wat ze van plan is. Horst Hausmann ziet haar wel werken, maar denkt dat ze nieuwe planten in de lorries zet. Na een uurtje is ze klaar. Alleen nog even de bezem erover en de spulletjes opruimen. Ze kijkt op haar horloge. Tijd om aan de lunch te beginnen, denkt ze en gaat naar de keuken.
Als de Horst tegen half een naar kantine loopt, weet hij niet wat hij ziet. ‘Wat heeft ze nou gedaan?’
‘Wat is er?’ vraagt Heinz, die achter hem aan loopt.
‘Kijk dan… Jouw locje heeft een kuur ondergaan.’
‘Haha! Ze heeft er wel iets fleurigs van gemaakt.’
Horst vindt het maar zozo. ‘Een pot bovenop een loc… Nee, dat kan niet.’
Barbara komt naar buiten. ‘Mooi, hè?!’ roept ze.


442   Opgefleurde loc.

‘Ja, ziet er vrolijk uit,’ prijst Heinz. ‘Mijn complimenten.’
‘Maar die ene pot daar,’ wijst Horst. ‘Die kan niet op de huif, hoor. Geen gezicht.’
‘Waarom niet? Dat is juist mooi.’
‘Met een flinke windvlaag valt hij eraf.’
‘Valt wel mee, toch?’
‘Horst heeft wel een punt, Barbara,’ vindt Heinz. ‘Dan is niet alleen de pot gebroken, maar kan ook de loc gedeukt zijn.’
‘Dat is waar,’ lacht ze. ‘Helpen jullie me even om de potten beter neer te zetten?’


443   Bloemenpracht.


Met vriendelijke groet,
Bas

[SimonH]

Dan komen ze nog goed weg, voor hetzelfde geld had Barbera het hele locje volgestort met aarde

Mooi vervolgverhaal weer, Bas 

groeten Simon

[Basilicum]

Volstorten… Zover is het gelukkig niet gekomen.

Groet,
Bas