Deining in Dönsdorf

[jerrytrein]

En dieter knorde al
Knorrige man van de honger ,en nu door een grap
 

[SBBcargo]

Ik wens Ruud veel takt als Dieter weer in Schwarzburg terug is. Zie hem maar nog maals een keertje naar Dönsdorf te krijgen    

Marius.

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 196}


Mittagessen – 4

Al binnen een paar minuten komt Barbara met een bord de keuken uit. ‘Bitte, Dieter,’ zegt ze. ‘Guten Appetit.’
De machinist bromt iets onverstaanbaars. Zijn humeur heeft geleden onder de grap van Marks, maar de smakelijke maaltijd beurt hem wat op. Als Marks ook nog een glas bier voor hem op tafel zet, kan er weer een lachje af.
‘Alsjeblieft,’ zegt Marks. ‘Heb je verdiend.’
‘Ah…, danke.’
Een paar mannen staan op en gaan weer aan het werk. Hausmann klopt Marks op de schouder. ‘Dat was een goede grap.’


360   Zurück an die Arbeit.

Barbara komt weer de kantine binnen. Wijzend op het bier van Hellwig kijkt Manovski haar aan. ‘Mag ik ook…’
‘Nee,’ zegt de kantinejuffrouw resoluut. ‘Geen bier.’
‘Maar hij…’
‘… heeft recht op een uitzondering.’
‘Maar ik ben toch de meest in het oog lopende uitzondering hier? Geen Bundesbahner, eigen baas, auto van de zaak…’
Barbara blijft weigeren. ‘Nee, Manovski. Als ik jou bier geef, ben je hier helemaal niet meer weg te slaan. Ik ken jou al langer dan vandaag.’
De taxichauffeur zucht en kijkt haar aan. ‘Je kent me te goed.’ Hij staat op en trekt zijn portemonnee. Wat moet ik afrekenen?’
Barbara haalt een notitieblokje uit haar zak en noemt het bedrag. Manovski geeft haar een biljet van tien Mark. ‘Laat de rest maar zitten.’
‘Danke.’
‘Guter Aprilscherz, Marks,’ prijst de taxichauffeur afscheidnemend. ‘We hebben weer flink gelachen.’
‘Pas maar op,’ waarschuwt Dieter. ‘De volgende keer ben jij de pineut.’
Met een bulderende lach gaat Manovski naar buiten. ‘Auf Wiedersehen!’

Drie kwartier later zit Dieter in de beloofde V200 en wacht met een goederentrein op toestemming om te vertrekken. Als het sein op veilig springt, beginnen de zware diesels te brullen en gaat de trein op weg.


361   Güterzug nach Schwarzburg.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Ruud K]

Hallo Bas,

Het was me even helemaal ontschoten dat Dieter nog in Dönsdorf was. Ik laat hem in terugblik nog wel even aankomen. Welk bedrijfsnummer heeft die V 200?

Groet,
Ruud

[Basilicum]

Niet erg. Hij heeft de 101 meegekregen.

Groet,
Bas

[jerrytrein]

Lekker dan
Dieter vergeten
Komt ie weer onverwacht aan en niemand weet ervan
Daaaaaaaaaag goede humeur(zover dat bij dieter kan dan)

[Ruud K]

Dieter is goed aangekomen in Schwarzburg, ondanks problemen met de machine, maar die zijn ook al weer onder de knie.

Groet,
Ruud

[MHS84]

[off-topic]
Van de reeks 08/15 heb ik het eerste deel De kazerne uit. Het is best een aardig verhaal waar heel interessante personage in meespelen. De schrijfwijze is zo, dat echt draait om het wel en wee van de hoofdpersonen. Dat is de kracht van de boek. De film is (uiteraard) minder uitgebreid dan het boek, hier lijkt het alsof verhaal richting het einde wordt afgeraffeld. De scènes volgen elkaar snel op om tot de ontknoping het komen. Ik verwachtte niet dat er veel actie in dit deel zou zitten, en dat zit er ook niet in. Hopelijk wat meer actie in het tweede deel als Asch, Kowalski en Vierbein aan het front liggen.
[/off-topic]

[Chris80]

Sorry, even verder offtopic: Als we het dan toch hebben over interessante personages in oorlogsboeken, lees dan eens het boek "De grote terugtocht" van Konsalik. Erg goed boek ook trouwens.

En dan weer ontopic: Erg leuke Dönsdorf verhalen, ik lees ze altijd met plezier!

Groet,
Chris

[Basilicum]

@ Chris:  Dank, ook voor de tip.
@ Maarten:  Heb je al ontdekt op wie de Dönsdorfse taxichauffeur gebaseerd is? Veel leesplezier.

Groet,
Bas

[MHS84]

@ Chris. Leestip genoteerd.
@ Bas. Da’s niet zo moeilijk. Die taxichauffeur… Manowski… klinkt als Kowalski. Zij denken maar aan twee dingen: drank en vrouwen. _{Dat laatste valt wel mee in Dönsdorf.} Het irriteren van anderen/hun meerderen is een belangrijke eigenschap van deze figuren.

[Basilicum]

Dat is juist, Maarten.

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 197}


Ulmet – 6

Lokleiter Kottner jr. opent een envelop en haalt er een rapportje uit van Ausbesserungswerk Ingolstadt. Op het eerste oog valt hem nog niet veel opmerkelijks op, totdat hij een locomotiefnummer tegenkomt, die al een tijdje niet meer in zijn analen voorkwam. ‘98 526,’ mompelt hij. ‘Wat was daar ook al weer mee?’ Hij leest verder, maar vindt nog geen antwoord. Wel een naam: Ulmet. Er gaat nog geen lampje branden of toch wel? ‘Wacht eens… Heeft dit niet te maken met die uit hand lopende grap van Heinz Koch?’ Junior grijpt de telefoon en draait een nummer. ‘Ja, der Junior hier. Bitte, Heinz, komm’ mal hoch.’
‘Darf ich fragen? Wofür?’
‘Ulmet.’
Bij de M heeft Heinz de lijn al verbroken en bij de T stormt hij de Lokleitung binnen. ‘Erzähl mal!’
Junior geeft het rapport. ‘Lees zelf maar.’
Heinz leest het vlot door en wordt vrolijker bij elk woord. Bij ‘Hochachtungsvoll’ laat hij de brief zakken. ‘Het is gelukt, Junior! Ulmet komt naar Dönsdorf!’ Lachend verlaat hij de kamer.
‘Gek,’ constateert Junior lachend. ‘Compleet gek.’ Schouderophalend legt hij de brief in het postvakje van zijn collega Marks. Die weet er vanzelfsprekend meer van.


362   ‘98 526. Wat is daarmee?’

En dat juniors veronderstelling juist is, blijkt als Marks een uurtje later de dienst komt overnemen. ‘Ulmet?’ vraagt junior. ‘Wat was daar ook al weer mee?’
‘Dat is een project van Heinz Koch. 98 526. Hoezo?’
‘Er is een rapport binnengekomen. Kijk maar.’
Marks leest het door en bromt goedkeurend.
‘Hoe zat dat ook al weer?’ vraagt junior.
‘Weet je nog dat Heinz een paar maanden geleden met naamplaten kwam aanzetten?’
‘Ja.’
‘Daar stond “Ulmet” op en bleken van een 98.4 te zijn. Die loc is al ruim voor de oorlog gesloopt, maar de naamplaten schijnen overgebleven te zijn.’
‘Dat komt vaker voor.’
‘Precies. En je weet toch nog wel, dat we een rijtje locs in Eckheim op een opstelspoor hebben afgesteld als koude reserve of wachtend op een definitieve beslissing?’
‘Ja, dat zal wel.’
‘Kom kom. Jij bent Lokleiter! Zoiets behoor jij te weten. Heinz weet dat wel en kan, volgens mij, uit zijn hoofd vertellen welke locomotieven daar allemaal staan. Eentje is 98 526, een soortgenoot van de 98.4. Hij kwam op het idee om de 526 om te laten toveren in die vierhonderdnogwat voor zijn museumclubje.’
‘Zijn die dan gelijk aan elkaar?’
‘Op details na wel, ja. Ik geloof dat er verschillen zijn in de wieldiameters, lengte over de buffers en dergelijke. Maar meer dan een paar centimeter is het niet.’
‘Aha.’
‘Heinz kreeg het voor elkaar om de 526 in Aw Ingolstadt grondig te laten inspecteren. Daaruit bleek, dat de loc nog in relatieve goede staat is voor een nieuwe Hauptuntersuchung en omdat Ingolstadt nog wel wat capaciteit over had, kon men er snel aan beginnen.’
‘En vindt de Bundesbahndirektion dat zomaar goed?’
‘Nee, natuurlijk niet,’ grinnikt Marks. ‘Dat kostte Heinz natuurlijk veel extra tijd en overtuigingskracht om op korte termijn voor toestemming en financiën te zorgen. Hoe hij dat precies voor elkaar heeft gekregen, is me nog steeds niet helemaal duidelijk. Onze Betriebswerkvorsteher lijkt ook een vinger in de pap te hebben gehad, maar zwijgt daarover als het graf.
‘Vaag.’
‘Maakt niet uit,’ lacht Marks. ‘Dat houdt het spannend. Maar goed, volgens dit rapport is de loc klaar en komt-ie binnenkort naar Dönsdorf.’
‘Ja, dat heb ik ook gelezen. Ik ben benieuwd.’
‘Anders ik wel.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[jerrytrein]

vervolg 
En plaatjes
is dat nog steeds het modelhuis

[Basilicum]

Nee, niet hét modelhuis.
Voor binnenfoto’s heb ik rond de afgelopen kerstdagen een kerststoldoos omgebouwd tot coulissen in H0. De inspiratie kwam van Jan, die regelmatig foto’s liet zien van pratende mensen in een kantoor. Ik zou alleen nog voor meer aankleding moeten zorgen.

Groet,
Bas