Volgens mij heeft het weinig nut een discussie te starten waarom Roco geen markt ziet in het produceren van de ontbrekende delen van het railsprogramma van Märklin.
De vraag stellen is meteen het antwoord : Als Märklin er geen brood in ziet, dan weet je meteen waarom Roco niets doet
Aan de andere kant kan het zijn dat er patenten zijn waardoor ze het niet kunnen doen.
Waarom zou Roco of een ander merk 3 rail materiaal willen maken? Het betreft een grote investering om zo'n lijn te ontwikkelen. En dan nog het risico lopen dat het maar matig wordt verkocht omdat de prijzen van die aparte lijn relatief (te) hoog worden.
Nouja, ik kan mij voorstellen dat er nog een octrooi ligt op het systeem waarmee C rails aan elkaar klikken, alhoewel die ook alweer 20 jaar op de markt zijn (en een octrooi verloopt doorgaans na 20 jaar).
Volgens mij bestaat er ook een firma die een losse 3e rail produceerd of produceerde. Het was iets wat je vanonder tussen de bielzen doorstak. Zo kan je elk merk gebruiken.
Dat bestaat nog steeds, onder andere Van Peco. Dat gaat best bij gewone rails, mits de spoorstaaf voldoende hoog is. Maar juist het aanpassen van wissels is bijzonder lastig. De puntcontacten moeten de sleper over de rails tillen. Het puntstuk en de strijkregels moeten de flenzen faciliteren. Etc.Rails met betonbielzen is zo goed voor drierail aan te passen. Maar de ombouw van wissels is voer voor specialisten.Verder lees ik vaker over het ontbreken van bepaalde wissels in het Märklin programma. Ik denk zelf dat het aantal drierailers dat dit echt een punt vindt, eigenlijk niet zo groot is.
De 3-rail h0 baan was met Yotoflex (?) flexibele puntcontact rails en wissels opgebouwd en zag er voor die tijd heel natuurgetrouw uit. Alles was met relais en seinen blok beveiligd. Alhoewel de weduwe blij was dat wij haar konden helpen was het triest om wat haar echtgenoot in jaren had opgebouwd in een dagdeel is afgebroken.Naar mijn herinnering had de puntcontact middelrail een centrale drager welke onder een rail ondergebracht was met zijtakken onder de bielzen. Volgens mij had ook Erics Hobbyshop ook flexrails uitgebracht welke vermoedelijk ook vanwege een patentkwestie van de markt verdwenen. Ook Willy Ade heeft bij de door hem ontwikkelde Röwa en Ade bedding rails - de eerste monsters dateren uit 1963 (!) - rekening met het aanbrengen van puntcontacten gehouden. Zoals eerder gemeld zou de implementatie problemen met de bedrijfszekerheid (kortsluiting) en mogelijk patentproblemen gegeven hebben.
Wanneer is Märklin aan de CAD maatvoering gegaan? Of is dat nooit gebeurd
Volgens mij is een octrooiperiode 15 jaar en kan daarna met nog eens 15 jaar worden verlengd. Dus totaal 30 jaar.Ik dacht ook niet aan het kliksysteem van C-rail, maar meer aan het puntcontactensysteem in het algemeen. Dat stamt al uit 1955 ongeveer, dus als daar octrooi op was dan is het zeker verlopen.
Een interessante discussie.Een redenering die ik ooit eens iemand te berde heb horen brengen was de volgende: als een fabrikant een railsysteem op de markt brengt, houdt men er vanaf het begin al rekening mee dat sommige elementen nauwelijks of in het geheel niet winstgevend zullen zijn. Een standaard rechte rail zal z'n geld wel opbrengen gezien de te verwachten verkopen, maar bijvoorbeeld een engels wissel, en zeker als dit een tweede (slanke) variant betreft, zal wellicht een stuk minder rendabel zijn.Van ongeveer een jaar of veertig+ geleden stamt een jeugdherinnering: ik was toen eens op bezoek bij iemand in het zuiden des lands die een baan had gebouwd met een zelfgebouwd drierailsysteem (gelijkstroom). De middenleider werd gevormd door messing spijkertjes, die onder de grondplaat door een koperdraad met elkaar verbonden waren. Een soort voorloper van die middencontacten van Peco (zie hierboven) dus.
Print
