Waar is dit?

[Hans Reints]

Dat is correct, maar waar hebben deze heren het expliciet over? Hun gesprek was vlak voor de gebeurtenis van hier boven.

[draisinenl]

Dat rijtuig is toch het ex-DSM rijtuig dat nu bij de ZLSM rijdt?

Michael

[Eelco Storm]

Klopt.

[Hans Reints]

Op 6 september 1988 werden doormiddel van een persrit met de 3737 de plannen voor NS150 bekent gemaakt aan het grote publiek. Achter de 3737 hingen een paar historische rijtuigen waaronder de DSM Pullman 4129. Voordat het rijtuig toegelaten werd tot deze persrit kreeg het eerst nog een grote opknapbeurt. Voor deze beurt werden uit voorzorg tegen diefstal de CIWL monogrammen van de het rijtuig genomen. Na de revisie ging het rijtuig naar Roosendaal voor de finishing touch en daar werden daags voor de rit de monogrammen weer terug gehangen. En daar kijken de bewuste heren naar.

deel 1

deel 2

dee3

En daar hebben zij het dus over!!!

Foto ZLSM

 
Onderstaande tekst is geleen van het internet.
De Pullman 4129 werd in 1927 door Metropolitan Cammell in Birmingham gebouwd. Voor en na de tweede wereldoorlog liep dit rijtuig mee in de beroemde 'Etoille du Nord' tussen Parijs, Brussel en Amsterdam.
Van 1931 tot 1937 heeft de 4129 ook in de binnenlandse dienst gereden tussen Amsterdam en Vlissingen.
In 1962 werd de 4129 door DSM gekocht van Wagon Lits. Het rijtuig werd in de jaren 60 en 70 door DSM gebruikt om belangrijke gasten rond te rijden over het toen nog zeer uitgebreide eigen spoorwegnet. Daartoe is ook één van de kopeinden omgebouwd. De vouwbalg is aan deze zijde verwijderd en de gehele wand is vervangen door een groot raam.
Na inkrimping van het eigen railnet kwam het rijtuig nog maar sporadisch uit de stalling. De laatste keer dat dat gebeurde was bij de viering van 150 jaar spoorwegen in Nederland. Bij die gelegenheid bracht de NS het interieur van de 4129 terug in de oorspronkelijke staat en werd de beschildering weer in de originele Wagon Lits-kleuren gespoten (crème/donkerblauw).

Na de feestelijkheden van 150 jaar spoorwegen was de DSM op zoek naar een nieuwe bestemming voor het rijtuig. Toen de Zuid Limburgse Stoomtrein Maatschappij werd opgericht leek dit DSM een goede mogelijkheid om het rijtuig zinvol te kunnen onderbrengen.
Op vrijdag 7 juni 2003, daags voor de stoomtreindagen, werd door de directie van DSM in het kader van het 100-jarig bestaand van dit bedrijf het Pullmanrijtuig definitief geschonken aan de Zuid-Limburgse Stoomtrein Maatschappij.
http://www.nmld.nl/nl/collectie/16
http://www.nmld.nl/nl/object/1385

[Arvidus]

Mooi stukje achtergrondinfo 

Maar.... Technisch gezien kan ik het alsnog goed hebben, ik neem aan dat de CWIL monogrammen eerst gepoetst waren voor ze weer terug gehangen werden 

[Hans Reints]

Zoals je ziet, ik stond er bij en keek er naar. Ik kan je verzekeren dat het koper glom als was het goud...Zie de lappen onder het monogram

[Hans Reints]

Op een van mijn rondreizen zag ik dit in het struweel staan.
Wie weet waar dit is?

[thonis]

Hoi Sobat!
Aan de opschriften te zien in Polen. (Poznan/ Posen) Interessant voertuig, kennelijk van een bakwagen een gesloten wagen gemaakt!
Groet van Thonis

[Hans Reints]

Ik vond niet alleen deze baken maar zag ook nog iets van wat ooit een stoomlocomotief geweest moest zijn..

De ketel

Rookkast met pijpenplaat


Het voorste deelkan ik zo snel niet thuis brengen.

[Ed K.]

Rees, Dld.

Gr. Ed

[Hans Reints]

Het is inderdaad Rees in Duitsland. Dan loop je daar zo rond in die oude dakpannenfabriek aan de Reeserstrasse en Speldroperstrasse. Je loop wat te mijmeren over de inzet van het materieel en hoe mooi het allemaal had kunnen zijn.

Hier en daar vindt je op het terrein nog wat onbestendige onderdelen en enkele verroeste kipkarren.

Zoals deze

en deze


Thuisgekomen ben je toch nieuwsgierig geworden naar de bestemming van het materieel en wat voor een fabriek het eigenlijk geweest is. Niets doet vermoeden dat er een heel duistere zijde aan dit complex zit.
Google is je beste vriend en die bezorgde mij wel een heel grote schok. Ik begrijp nu waarom de locals niet zo scheutig waren met informatie over de fabriek en de bijbehorende villa.

Lees hieronder maar waarom.

Sinterklaasrazzia 1944
   
In de namiddag en vroege avond van woensdag 6 december 1944 vertrokken vanaf het station Haarlem twee treinen naar Amsterdam. In de wagons zaten bijna 1300 mannen uit Haarlem, Bloemendaal en Heemstede. 's Morgens hadden ze de schrik van hun leven gehad. In hun brievenbussen troffen ze een 'Bevel' aan, bestemd voor alle mannen in de leeftijdscategorie 17 t/m 40, om ogenblikkelijk op straat te gaan staan, voorzien van warme kleding en voeding. Ze zouden naar Duitsland afgevoerd worden om daar voor de vijand te gaan werken. De Haarlemse dwangarbeiders hadden het slecht getroffen. Ze werden tewerkgesteld in het dorp Rees, vlak over de grens aan de Rijn. Daar heerste een schrikbewind. De mannen uit Haarlem en omgeving werden eerst in Amsterdam in een loods aan de Levantkade ondergebracht. Een poging om ze vervolgens, dicht op elkaar gepropt in het ruim van een aantal Rijnaken, over het IJsselmeer te vervoeren naar Kampen mislukte. Het stormde hevig en de boten keerden weer terug. Daarna ging het per trein van Amsterdam naar Rees. Die trein werd soms beschoten door geallieerde vliegtuigen en reed vaak niet erg snel. Van die gelegenheid maakten waarschijnlijk meer dan 250 mannen gebruik om uit de trein te springen. Sommigen bekochten die sprong met de dood, veel anderen wisten onder te duiken of weer in Haarlem terug te keren. We gaan ervan uit dat ongeveer duizend mannen terechtkwamen in het kamp Rees.
Rees
Het kamp Rees was een oude steenfabriek. De Haarlemmers troffen er een grote groep dwangarbeiders aan uit Delft, Den Haag en Apeldoorn. In januari kwamen er nog tientallen burgergevangenen uit Rusland, Frankrijk, België, Polen en Italië. Op het 'hoogtepunt' werkten er meer dan drieduizend mannen, bewaakt door enige tientallen gewapende Duitsers. Droogschuren met lekkende daken en zonder muren deden dienst als overnachtingplaats. Stapels strobalen vormden een tochtige afscheiding van de buitenlucht. Op de koude, harde vloer lag wat stro. Daarop sliepen de mannen, lijf aan lijf om nog wat warmte vast te houden. Binnen de kortste keren was alles en iedereen klam en vochtig. Het eten bestond meestal uit slappe soep en enige brokken brood. Veel te weinig voor het zware werk. Uit een pomp kwam roestig water. Voorzieningen om je behoeften te doen schoten hopeloos tekort.
Veel Duitse bewoners van Rees gruwden van het kamp in hun dorp. Ze gaven wat voedsel of kledingstukken hoewel ze daarmee inhouding van hun eigen rantsoenen riskeerden. Sommige dwangarbeiders ontsnapten en wisten, geholpen door Duitse boeren, te voet Gelderland te bereiken. De Achterhoek lag vlakbij. Geschrokken door de verluisde en sterk vermagerde toestand waarin de ontsnapten verkeerden, zetten Achterhoekers in de tweede helft van januari 1945 een grote actie op touw. Semi-legaal en illegaal slaagden ze er in honderden Nederlanders uit het kamp te redden. Ze werden opgevangen in noodhospitalen. Toen Rees op 23 maart bevrijd werd door Schotse troepen waren de meeste mannen al weg. Maar voor ongeveer driehonderd Nederlanders kwam de hulp te laat. Van 81 mannen uit Haarlem, Bloemendaal en Heemstede staat vast dat ze het leven lieten in het kamp of in de noodhospitalen. Dat vaststaande aantal moet echter vermeerderd worden met tientallen vermisten die ook omkwamen.

http://www.mijngelderland.nl/#/de-dwangarbeiders-van-kamp-rees

bron. NoordHollands archief.

[Hans Reints]

Brand maar los.

[Machinist Johan]

Europoort, Bij de EBS en ADM

[Sebastiaan1201]

Botlek?

Wat een verhaal. Kom je daar en je vindt wat spoormaterieel. De gedachten gaan uit naar leuke omstandigheden en niet wat er echt is gebeurt. Ik las het met rillingen op mijn rug. Dank je wel voor de geschiedenisles.

Gr Sebas

[Hans Reints]

Ik wilde eigenlijk hier naar toe:
Na de tweede wereldoorlog volgde een schaalvergroting in de bulkscheepvaart. Ook was er behoefte aan een grotere capaciteit voor tussenopslag, omdat de rechtstreekse overslag naar binnenvaartschepen tot een te groot oponthoud leidde. In 1967 opende de GEM samen met de Graan Silo Maatschappij (GSM) een terminal in deBootlek waar schepen tot 90.000 ton konden aanleggen. Met een lange pier, waar de zeeschepen werden gelost en drie kortere van de GEM, waar de binnenschepen werden geladen en aan de andere kant van de lange pier één korte van de GSM, voor hetzelfde doel.





Het einde van een tijdperk in de Botlek.








Hier zal geen graanwagen meer geladen worden.


Over en uit.