Projekt 083-338

[ex44]

Zo is het, Peter!
Oh, en trouwens, ik ben van mening dat in de dialectiek korreltjes zout doorgaans misplaatst zijn. Hoewel... 

[ex44]

Voortvarend betrad Manovski de kantine, waar hij al gauw Elisabeth Willnitz ontwaarde, die doende was de tafels af te nemen.
Na een waarderende blik op haar welgevormde postuur zei hij: “Gutentag! Manovski, aus Dönsdorf! Graag eerst een kop koffie, en terwijl m’n Jägerschnitzel in de pan ligt te braden, kunnen we even een klein gesprekje voeren. Ik heb namelijk wat inlichtingen nodig!”
Met een schattende blik bekeek Elisabeth op haar beurt de indringer, en zonder iets te zeggen begaf ze zich naar de keuken, om alras met twee koppen koffie terug te komen.

De koffie op een tafeltje bij het raam zettend zei ze: “Bitte, setzen Sie sich, Herr Manovski. Was kann ich für Sie tun?”
“Danke, Fräulein…?”
“Elisabeth Willnitz. Voor u is het mevrouw Ammeräth.”
“Mevrouw? Dat zou je niet zeggen, tenslotte draag je geen trouwring!”
“Aha, dus als je geen ring draagt, ben je juffrouw, volgens uw opvattingen?”
“Euh, nou ja, ik bedoel…” stotterde Manovski, “Ik euh, ik…”
“Laat u dat maar zitten. Ik zou u aanraden uw standpunten in deze eens grondig te herzien, ik vermoed zomaar dat u daardoor een hele hoop misverstanden kunt voorkomen. Maar vertelt u eens, u zei dat u wat inlichtingen wilde hebben. Maar eerst wil ik toch wel graag weten wie ik voor me heb. U zei dat u van Dönsdorf kwam?”
Manovski schraapte zijn keel, kuchte eens en zei: “Eh, ja, van Bw Dönsdorf, er is sprake van een personeelswisseling daar, en…”
“Aha, ik snap het. U bent er eentje van de Bundesbahn! Dat is prima, want dan zou ik, voor ik überhaupt iets voor u in de pan ga gooien, graag even uw Personalausweis zien.”
“Personalausweis? O, ja, nou, dat wil zeggen…die, euh, die…”
“Die hebt u per ongeluk even niet bij u, bedoelt u? Goed, u kwam hier binnen om ‘even een gesprekje te hebben’, waarover zou dat gesprekje moeten gaan?”
“Ja, maar die Jägerschnitzel…”
“Die Jägerschnitzel gaan we het straks nog wel even hebben. U zei dat u wat inlichtingen wilde, welnu, voor zover mogelijk wil ik u graag van dienst zijn. Een personeelswisseling in Dönsdorf, zei u toch? ”



Manovski schetste in een paar zinnen wat de aanleiding voor zijn bezoek aan Lümmeln was, dat hij niet van plan was Barbara uit Dönsdorf weg te laten gaan en dat, in plaats van Barbara, Rosita mooi in de Konditorei van Barbara’s neef Konrad de leiding over kon gaan nemen.

“Tja, und deshalb, liebes Fräu… Frau Ammeräth, zou ik graag het adres van deze Rosita weten, en ook dat van de Konditorei, zodat ik de desbetreffende personen op de hoogte kan gaan stellen.”
“Ach, leider! Rosita is toevallig vandaag met haar man naar Minden. Ze wilden hun serviesgoed wat aan gaan vullen, begreep ik. Tamelijk overbodig dus, om haar adres te geven, nietwaar? En dan nog wat, bent u het niet met me eens dat dat soort zaken beter door de belanghebbenden zelf kunnen worden geregeld? Dat Barbara zelf maar moet beslissen of ze al dan niet op het aanbod van haar neef ingaat? En Rosita? Wil zij dat wel? Wat was u nu helemaal van plan, Rosita maar voor het blok zetten?
Weet u wat, Herr Manovski, ik stel voor dat u weer in uw taxi stapt en vertrekt naar Dönsdorf, om daar weer gewoon de taxichauffeur uit te gaan hangen in plaats van u te bemoeien met zaken die u niet in het minst aangaan. Misschien wachten er wel een heleboel passagiers op uw taxi daar!”
“Maar… maar… hoe weet u…”
“Das ist gar nicht so schwierig! Als hier een taxi komt voorrijden en de einige die uitstapt bent u, dan is er maar één waarschijnlijk juiste conclusie mogelijk! Bovendien staat de naam van uw firma op uw rechterborstzak. Gute Heimreise, Herr Manovski!”

[gvandersel]

Is te merken met wie ze getrouwd is.

Groet,

Gerard van der Sel.

[ex44]

Ja... is ze wel getrouwd dan?

[tijgernootje]

Frau Ammeräth "Holmes",zou zomaar familie kunne zijn met die doortastende manier van werken en info verzamelen  
In elk geval voor Manovski is het een gevalletje das pech,schnitzel weg 

[ex44]

Ja, Miss Willnitz is aardig bij de les.

En over Miss gesproken: niettegenstaande het feit dat een eventueel bezoek van Manovski aan de Konditoreimomenteel volslagen op losse schroeven staat, zijn de Lümmelners met man en macht bezig de opgebroken straat weer op orde te brengen:



Ter info voor de Miss (u weet wel, ja die, Miss Stedahult): van het gebruik van kranten- of zijdepapier is nu afgezien, de stevigheid wordt nu gewaarborgd door meerdere lagen met verf gemengde houtlijm rechtstreeks op het blauwe schuim. Putjes en deukjes, ontstaan door het ruige schuurwerk, worden met Buschblubber weggewerkt.

[charp]

Zo is het, Peter!
Oh, en trouwens, ik ben van mening dat in de dialectiek korreltjes zout doorgaans misplaatst zijn. Hoewel... 

Tsja,....niets is wat het lijkt  !


Peter

P.S. Niet voor niets ben ik een groot liefhebber van je draad(je).

[ex44]

Tja... gek eigenlijk, het is hier meer iets van: 't lijkt wel wat, maar 't is niks.

Ik ben toevallig bezig jouw draadje door te worstelen. Wanneer ben je klaar met de theorie? Want als 't zo doorgaat... hmja, dan kan 't nog ff duren...

[charp]

Ja, 't is vreselijk. Ik zal de eerste zijn om dat toe te geven. Voorlopig behelp ik me met een beetje theorie en zo nu en dan een decodertje inbouwen in het "pre-schnittstelle" spul. Maar......, als ik jouw draad nog langer blijf volgen, komt er een moment dat ik me ga wagen aan het "wheateren". Heel voorzichtig. Eerst maar een bierwagen uit de "juniorserie" van Fleischmann. Je weet wel, die blikken dingetjes.


Peter


P.S. Het moet een keer goed komen. Ik voel een dringende noodzaak om een "natuurlijke biotoop" te verschaffen aan mijn enigszins uit de hand gelopen verzameling rollend materieel .

[ex44]

Met voorzichtigheid kun je geen potten breken, Peter. Hup, gewoon doen, en lekker uitleven, kijken waarmee en hoe je wat voor effecten krijgt. Niet proberen een bepaald resultaat te bereiken, gewoon kijken wat er gebeurt. Verdunde verf, krijt met water, krijt met zonder water, krijt met spiritus of een ander goedje, aanstekerbenzine bijvoorbeeld. Uitvegen, wegvegen, laag op laag... enfin, verzin maar wat. Goed onthouden wat je doet en wat voor resultaat het oplevert, dan kun je dat later gaan toepassen (of niet natuurlijk  ).

Veel plezier!

[ex44]

Ietwat beduusd en in de war verliet Manovski de kantine, waar hij zojuist een wel zeer verhelderend gesprekje met Elisabeth… Verzeihung, Frau Ammeräth had gevoerd. Op dat moment wilde hij eigenlijk maar één ding: maken dat hij het Bw uitkwam, naar zijn hotel om z’n bullen op te halen en dan met een rotgang weer naar Dönsdorf. Manovski had er schoon tabak van. Maar…



“Donnerwetter! Wie heeft er aan m’n auto gezeten? Alle hoe… heiligen op ’n kluitje, hoe krijg je zoiets voormekaar? Of liever, hoe kom ik hier weer uit?”
Het zal geen betoog behoeven, dat bovenstaande zinnen gepaard gingen met de nodige krachttermen, die hier omwille van de tere zieltjes van onze lezertjes onder geen beding herhaald mogen worden (tenminste, zoiets staat er in het forumreglement, geloof ik).



Inderdaad. Iets of iemand had Manovski’s Mercedes vakkundig zodanig tussen de kantine en het Öllager geparkeerd, dat hij er met geen mogelijkheid meer tussenuit kon manoeuvreren.
“Gibt es Probleme?”hoorde Manovski achter zich zeggen, “Ik vermoed zo, dat u wel een beetje hulp kunt gebruiken!”
“Ja, dat kun je wel zeggen, wie haalt het in godsnaam in z’n bolle hoofd om m’n auto zo neer te zetten?”
“O, dat hebt u niet zelf gedaan? Laat me eens raden, hebt u misschien een akkefietje met onze Uwe Bulligmann gehad?”
“Uwe Bullimann…? Wie mag dat dan wel zijn?“
“Bulligmann. Maar schon gut, ik denk dat dat wel het geval geweest is. U hebt hem toch niet per ongeluk voor achterlijk of gek, of iets van dien aard uitgemaakt, is het wel?”
“Oh, ik… wel, ikke… ik moet zeggen…”
“Laat maar, ik hoor ’t al.” Gerhard Ammeräth, want daar hebben we het over, stak z’n hand uit en zei: “Ammeräth. Und Sie sind?”
“Manovski, aus Dönsdorf”, zei Manovski, terwijl hij dacht:  „Verdorie, dat is vast de vent van die feeks hierbinnen, mijn geluk kan weer niet op vandaag!”
“Ah! Dönsdorf hè? Nou, ik zal even m’n kruiwagen halen en dan hebben we uw probleempje in de kortste keren weer opgelost” zei Gerhard, en weg was Gerhard om z’n kruiwagen op te snorren en terug was Gerhard met z’n kruiwagen, en niet veel later was de zwarte Mercedes uit z’n benarde positie bevrijd en kon Manovski zijn voornemen van even tevoren alsnog ten uitvoer brengen.

[ex44]

Putjes, goten, trottoirs... verf en lijm en opvulstukjes, schuurpapier en nog meer blubber van Busch en weet ik wat al niet nog meer, maar zo staat het er in Lümmeln nu voor, de straat is weer begaanbaar:

[tuurtje]

 

Groetjes

Arthur

[Tjalling]

Die straat is heel netjes geworden 
Maarre,

"Putjes, goten, trottoirs... "

Groet,
Tjalling

[ex44]

Gehsteige, oftewel trottoirs, zie je wel op de laatste twee fotoos. Putjes en goten ook wel, maar die geef ik hier nog een keertje:



Niet miepen over slordig verfwerk en zo, dat hoort zo.