Projekt 083-338

[tuurtje]

Hoi Jan
Ik ben bijna jaloers wat je voor elkaar krijgt zonder tijd
Gr. Joke

Helemaal mee eens Joke, het is bijna tijdloos 

Groetjes

Arthur

[ex44]

Ai... complimentjes! Dank u!

bijna jaloers

Ik ben pas rustig als je helemaal jaloers bent, Joke. 
En zonder tijd is niet het enige. Vandaag en morgen loopt de stal weer vol met visite, en aangezien mijn vrouw het dan graag 'netjes' wil hebben, mag ik mijn werkbank (oftewel de tafel) weer eens gaan 'opruimen'. Zij vindt dat dan 'netjes' staan, maar heeft wel als gevolg dat ik de eerstkomende zes weken weer bezig ben met dingen terugvinden en zo.
Zoals die wissel-stelmechanieken, die had ik net een beetje uitgesorteerd en nu ligt alles weer in één bak geflikkerd. Allemaal werk voor niks. Nou ja, voor de lieve vrede dan.
Je moet wat overhebben voor een gelukkig huwelijk, hou ik mezelf dan maar voor, en ik mag me gelukkig prijzen dat mijn geliefde wederhelft er ook zo over denkt en hier en daar wat water bij de wijn doet.

bijna tijdloos

Nou... vanavond heb ik nog wel (even) tijd, maar met een leeg werkblad kun je dan nog niks. Misschien zoek ik me m'n klos ijzerdraad wel op, om een boompje te draaien. Misschien ook niet, en ga ik Le Morte d'Arthur van Malory maar weer eens herlezen. Of De Tweeling van De Loo.

[NS264]

-O.T-Is goed om het brein even rust te geven, goed boek van Mevr. de Loo en even mooi verfilmd-O.T.

off-topic

[tuurtje]

Oei, oei.

Nu moet ik gaan uitkijken

Le Morte d'Arthur

Ik ben net een weekje 56 en wordt nu al bedreigd 

Groetjes

Arthur

[ex44]

Misschien moet je het niet zo somber bekijken, Arthur. Als ik me goed herinner wordt er in een bepaalde passage, al aardig richting het einde, een slag beschreven waar gezegd wordt dat Arthur op dat moment een leeftijd had van, naar ik meen, in de negentig.
Om er nog een schepje bovenop te doen, ene Terrence White heeft het verhaal van Malory herverteld in een boek, getiteld (nederlandse vertaling) "Arthur, Koning voor eens en altijd (Gevolgd door het boek Merlijn)". Een zeer amusant boek, zeker de moeite waard om te lezen.



Maar goed, laten we het hier maar bij laten, anders krijgt straks ene Eelco het weer op z'n heupen, of anders wel een Bert of Edsko. 

[ex44]

Toch nog maar een treinenplaatje doen dan? Anders wordt 't zo stil hier...

Het laatste licht van de naar de kim neigende zon creëert een feeëriek sfeertje in de Lokschuppen van Bw Lümmeln...

[SimonH]

Sfeervol plaatje, Jan.

Succes met het herinrichten van de werkbank 
Zelf gebruik ik kleine, stapelbare bakjes om spullen te verplaatsen van mijn werkbank op zolder naar die in de woonkamer of keuken. Dan blijft alles netjes bij elkaar en hoef ik mij geen zorgen te maken dat onze trouwe viervoeter (we hebben er meer, maar ik bedoel de harige variant die "miauw" zegt, daarvan wandelt er hier maar één rond; overigens is dat ook gelijk het enige huisdier dat vrijelijk door het huis mag wandelen) de boel "herorganiseert".

hier en daar wat water bij de wijn doet.

Bij wijze van spreken, hoop ik.

[Tulpendaal]

Ach Jan,
bij mij moet de tafel regelmatig AD HOC ontruimt worden omdat zoonlief een bastel project heeft dat niet wachten kan. Het zorgt ervoor dat men altijd opgeruimt is en de werkplek optimaal voor elke taak ingericht wordt. Alles overbodige wordt niet teruggezet.
Gr. Joke

[ex44]

@Simon: ik zorg van te voren dat ik wat doosjes van een handig formaat heb, waarin ik dan braaf m'n gereedschap en andere spullen op volgorde neervlei. Welke volgorde echter na de eerste de beste keer "even iets pakken" (een scalpeltje nr 15 bijvoorbeeld, om even in m'n eksteroog te pulken) tenietgedaan wordt.
Het frappante is, dat die doosjes er van voorgaande keren, redelijk goed gevuld, nog steeds staan, en toch koop ik nog maar zelden iets van gereedschap bij. Misschien omdat ik sowieso veel dingen dubbel heb.

@Joke: ik moet toegeven, eigenlijk schept het wel weer een fijn stukje ruimte, en maakt daarmee weer een ruim zicht op de onderhanden of te ondernemen projecten mogelijk.

Alles overbodige wordt niet teruggezet.

Nee... misschien komt het wel daardoor dat die doosjes van de vorige keer nog steeds vol zijn... 

Ondertussen, in Lümmeln, is men doende geweest met een altijd als aangenaam ondervonden activiteit: gaten boren.
Deze gaten zijn, de lezers die wat meer bekend zijn met de plaatselijke zeden en gebruiken hebben dat natuurlijk al geraden, nodig om de verbinding tussen het wissel bovengronds en de aandrijving ondergronds mogelijk te maken.



"Gut, daß hier kein Öl rauskommt!"
"Ja, oder Gas, das wäre noch schlimmer!"

Twee gaten, eentje voor de stelstang die de wisseltongen in beweging zet, en de tweede voor de wissellantaarn. De lantaarn zelf zal pas later worden ingebouwd, om elk risico dat deze beschadigd raakt vanwege nog te verrichten werkzaamheden uit te sluiten.

Vervolgens wordt er een stelmechanisme geprepareerd. Deze wordt straks ondergronds in de juiste positie bevestigd met een tweetal schroeven. Dat is nogal een nauwkeurig werkje, een kleine afwijking van minder dan een millimeter kan er voor zorgen dat de tongen net niet helemaal aansluiten. Het moet dus wel goed.



"Klapperatismus funktioniert einwandfrei?"
"Klapperatismus funktioniert einwandfrei!"

Maar voordat het zover is moet eerst de steldraad tussen mechaniek en wisselmotor op maat worden gemaakt. De moet aan het mechaniek gezet worden voordat deze wordt gemonteerd, omdat dat daarna niet meer kan.
In tegenstelling tot de door Weinert aanbevolen werkwijze zet ik namelijk die steldraad rechtstreeks op de stangetje in het mechaniek dat de stelbiels van het wissel heen en weer beweegt.
Maar eerst nog even iets over de motoraandrijving. Tot nu toe heb ik alleen nog maar exemplaren vn Fulgurex verwerkt, dit is de eerste van Lemaco die ik onder handen heb.
Feitelijk is er niet veel verschil tussen de wisselmotoren van beide merken, maar is is één verschil waar je wel degelijk rekening mee moet houden: bij de Fulgurex andrijving kun je de steldraad aan twee kanten bevestigen, bij die van Lemaco maar aan één kant:





Goed, eerst gaan we de steldraad maar eens in vorm buigen. De draad wordt aan de slede (dat heen-en-weer-gaan-ding) bevestigd door er een dubbele haakse knik in te maken (in de draad, niet in de slede):





Op voldoende afstand van de dubbele knik wordt de draad in een lus gebogen, zodanig, dat de draad na de lus weer min of meer in dezelfde lijn ligt als voor de lus.
Deze lus is nodig, om het verschil tussen de slag die de slede van de aandrijving maakt en de slag van het stelmechaniek te neutraliseren; de lus werkt als het ware als een soort veer.

Tenslotte maken we aan het uiteinde nog een oog aan de draad. Dit oog valt straks om de stelstang van het stelmechaniek. Het is wel van belang het oog zodanig te maken dat er zo weinig mogelijk speling ontstaat, dit zou namelijk nadelig voor het funktioneren van het wissel kunnen zijn.



Oeps, die Mannschaft is al gaan schaften. Laat ik ook maar gauw een krop sla aan mootjes gaan hakken.

[ex44]

Toen de digitale technieken in de modelspoorderij werden geïntroduceerd, werd wel beweerd dat het trekken van de talloze draden, nodig voor bloksystemen, remgeneratoren, stopsecties en wat al niet meer, tot het verleden zouden gaan behoren.

Welnu, persoonlijk heb ik daarvan tot nu toe niet veel gemerkt. Misschien komt dat ook wel omdat in Lümmeln de wissels nog analoog worden aangestuurd. Waarbij de schakelaars nog met de hand worden omgezet, dus ook daar is niets geautomatiseerd.

Prettige bijkomstigheid is dat men zich af en toe kan verlustigen in een vrolijk gekleurd samenspel van allerlei draden die nodig zijn voor aansturing van wissel(aandrijving) en puntstukpolarisatie:

---||---

In het draadje "Laat hier zien wat je nou weer hebt gekocht" kondigde ik aan dat mijn bibliotheek verrijkt was met deel 7 uit de Güterwagenserie van Carstens en companen. Dit deel handelt over twee-assige ketelwagens. Veel laten Carstens en Westermann niet heel van de pogingen van de heren fabrikanten om dergelijke wagons op de markt te zetten, maar er zijn er een paar die er nog redelijk genadig van af komen. Een voorbeeldje:



Oordeel van de auteurs: een in principe goed model, maar in het echie nooit voor het transport van "Mineralöl" ingezet.

[jerrytrein]

Is dat een piko of fleischmann wagen

[ex44]

Dat is er eentje van Fleischmann, nr 5416. Maar ik weet niet of die (of een soortgelijke) nog verkrijgbaar is.

[ex44]

De/het eerste wissel van dit seizoen is een feit. Mechaniek en aandrijving zijn geïnstalleerd. Nu is het nog een kwestie van draden aansluiten op een nog in het mengpaneel te integreren schakelaar. Maar daarmee wacht men nog even, totdat ook de laatste kandidaten aan de beurt zijn geweest (nog een halve engelsman met twee hele aandrijvingen en een gewoon wissel met aandrijving). Dan, als tenminste alles einwandfrei functioneert, is de fase van het rails leggen op het bovengrondse gedeelte voltooid, mogelijk dat daarna het ondergrondse gebeuren aangepakt gaat worden, misschien ook komt er eindelijk eens iets van scenery tevoorschijn.... de tijd zal het leren. 

Nu het karwei zo goed als achter de rug is, mogen de dames ook even komen kijken.

[ex44]

Hoewel er nog zat te doen is aan en om het zojuist geplaatste wissel, ben ik toch alvast een beetje bezig met een volgende stap.
Voor mezelf heb ik in de hier getoonde situatie twee opties open gehouden, onder het motto "dat zien we wel als het zover is".
Maar die D-day zit er nu wel met rasse schreden aan te komen, dus nu is het zaak om knopen door te hakken.
Misschien kan jullie frisse en onbevooroordeelde kijk op de zaak wel een blikopener opleveren.

De keus die ik mezelf voorleg heeft betrekking op het doodlopende spoor naast het gebouw van het Bww, of, zo je wilt, de Wagenwerkstatt. De gedachte is, dat het spoor bestemd is voor de 'werkvoorraad', wagons die een reparatie behoeven worden daar opgesteld totdat ze aan de beurt zijn, om dan het gebouw ingerangeerd te worden of eventueel op het stukje spoor voor het gebouw behandeld te worden (bij kleinere klusjes).

Een optie is genoemd spoor parallel aan het gebouw te laten lopen, wat met zich meeneemt, dat het navenant kort blijft, het eindigt dan ongeveer daar waar ook het gebouw ophoudt. Voordeel is dan, dat er vaker gerangeerd moet worden om de 'werkvoorraad' weer aan te vullen.



Mogelijkheid twee is het spoor parallel aan het Bw-inrijspoor te laten lopen, wat meer lengte oplevert:



Ik ben benieuwd naar jullie mening, dus: Zegt u 't maar!

[dimo1_dimo1]

Optie één staat mooier vind ik