"Litter Bin" voor Brits spoor en Britse modelspoorprojecten

[Hans van de Burgt]

@Leen,

Als moderator van deze draad, mag jij daar op toezien.

Ik ben over het algemeen niet zo’n fan van geweatherde locs. En al zeker niet om het zelf te doen. Maar deze voorbeelden wilde ik de lezers van de Litter Bin draad niet onthouden:



Gr, Hans

[St00mboy]

Dat zijn heel fraai geweatherde loks. 
Loks als de 42xx reden er in die tijd ongeveer zo bij.  In het boek "Wheels" van Robert Adley word je met veel fraaie foto's uit die periode verwend.
Het is ongelooflijk hoe de boel in de oorlog, maar zeker ook daarna tijdens de BR-periode, verhabbezakt is, vooral als je zag hoe mooi opgepoetst het er in de pre-grouping periode uitzag.

Leen.

[Klaas Kremer]

@Klaas,

Die tank ziet er erg realistisch uit. In het museum waar ik vrijwilliger ben, hebben we een echte. Dus ik heb vergelijkingsmateriaal. 😀

Heb je e.e.a. met een kwastje of met een airbrush gedaan?

Gr, Hans

Bedankt Hans,
Het is puur kwast werk.
Naast de Sherman zullen er nog wat oxford modelletjes aan toegevoegd worden.



gr Klaas

[Klaas Kremer]

Ziet er prima uit Klaas! Ook ik ben benieuwd naar de ontwikkelingen! 

Thijs

Thanks,
Je zult nog even geduld moeten hebben, het gaat bij mij allemaal niet zo snel.

[ReneN]

Even een link naar recente beelden van de sea wall bij Dawlish, een van de avontuurlijkste plaatsen ter wereld voor een treinreis. Fascinerend om te zien. De zeewering is inmiddels geheel hersteld nadat deze in 2014 deels was weggevaagd en tevens flink verzwaard. Bijna alles heeft een extra corrosiewerende behandeling ondergaan. Toch vraag ik me af wat de waarde van je auto nog is nadat je die meerdere jaren elke werkdag bij het station geparkeerd hebt...

https://www.youtube.com/watch?v=ENJxxOncTRs&frags=pl%2Cwn

[Noordernet]

Nou, dat gaat met zeewind heel snel. Auto’s van (Wadden)eilanders waren midden zeventiger jaren binnen een paar jaar verroest.

Wolter

[ReneN]

En dan was die videoclip de mildere variant... het kan nog heviger: https://www.youtube.com/watch?v=C-B-Bx3KjeQ&frags=pl%2Cwn

Zo'n HST krijgt honderden liters zeewater tegelijk over zich heen. Ik begreep uit de reviews dat er dan toch wel eens uitval van vooral de elektrische systemen optrad. De regel was tot 2014 dat bij storm alleen het binnenste spoor bereden werd, als reiziger zat je maar een paar meter van de golven af. Indrukwekkend ook met stoom:

https://www.youtube.com/watch?v=FENr4Ak9AQA

[GD]

Zouden die Pacers wel waterdicht zijn? Of zit iedereen na één golf dan te soppen op z’n bankje?

Groeten,
Gerard

[Thijs1271]

Wat een weer...en links onderin schuift ineens een stoel in beeld..

Thijs

[St00mboy]

Hoe moet je dat nou in model maken? 
Het zou wel mooi zijn.   

Leen.

[Klaas Kremer]

Zouden die Pacers wel waterdicht zijn? Of zit iedereen na één golf dan te soppen op z’n bankje?

Groeten,
Gerard

In het laatste filmpje van The Royal Duchy is het zeker soppen geblazen. Ze hebben de raampjes open staan.
Ook is goed zichtbaar dat de loopbrug behoorlijk aan het roesten is, niet te veel stampen zou ik zeggen.

gr Klaas

[iarnrod]

Het is de laatste tijd een beetje saai op de Litter Bin. Eén Litter Binner was zelfs al in paniek omdat er misschien een horror-ramp gebeurd zou zijn:....

Leen.

Tja, dat heb je met die Brexit..... Voorlopig nog geen daguitstappen naar Kent in de planning...

Gr,
Jan(tje)

[St00mboy]

De hobby heeft veel facetten en daarvan is het nodige hier op het forum te zien. Het meest populair zijn natuurlijk de topics over mooie gebouwen, landschappen of materieel. Vreemd genoeg is het spoor niet erg populair. Meestal komen we niet verder dan iets als: "Zal ik Fleischmann profi rail gebruiken of Roco Geoline?", en soms zie je wel eens een keer vragen langskomen over bak- en module-overgangen. Over het algemeen is het gebruikelijk om het spoor aan beide zijden van de bakovergang vast te schroeven of te spijkeren. Hiervoor is van alles bedacht, schroeven, spijkers, printplaat, engineers dowels (metalen deuvels oftewel paspennen), noem het allemaal maar op.

Ik doe nu vanaf 2014 mee met de modulebanen van de BMB en de BNLS-Forumbaan en ben er in die 5 jaar achter gekomen dat het goed leggen van rails en het maken van goede bakovergangen lang niet vanzelfsprekend is. Bij een modulebaan moet je daar niet alleen een goed principe voor hebben, maar het moet ook elke keer weer afgebroken en opgebouwd kunnen worden. En het moet gezegd worden: het nodige Britse materieel is nogal gevoelig gebleken voor slecht gelegd spoor.

Het basisprincipe is helder: als men 2 bakken aan elkaar maakt, dan worden er doorgaans bouten gebruikt om ze aan elkaar te schroeven. En als we 2 railstaven aan elkaar willen maken, dan grijpt iedereen gelijk naar passende raillasjes. Die worden door elke fabrikant geleverd. Maar als we de twee railstaven op de ene met de twee railstaven op de andere bak willen verbinden, dan gaan we ineens moeilijk doen. Waarom eigenlijk? Omdat je het lasje niet makkelijk met de vingers kan verschuiven?  Waarschijnlijk wel.

Bij de BMB gebruiken we Peco code 75, bouten we de bakken aan elkaar met M8 bouten en verbinden op bakovergangen de sporen aan elkaar met schuiflasjes:


Na een helder idee heb ik in 2015 bij de BMB het schuiflasje als bakovergang kunnen introduceren en dat werd door de overige deelnemers geaccepteerd, "totdat aantoonbaar bewezen is dat het niet goed werkt". Ik hoor het Rob nog zeggen.    Maar het schuiflasje is  sindsdien met succes al op een twintigtal rijdagen en beurzen gebruikt. Na onze publieke optredens is het schuiflasje door meer mensen gezien en er schijnen momenteel zelfs banen te zijn waarbij men het idee wil overnemen of al overgenomen heeft. 

Toen ik gisteren toevallig weer een stel schuiflasjes aan het maken was, kwam ik op het idee om hier voor geïnteresseerden (als die er tenminste zijn  ) uit te leggen hoe het werkt, hoe we ze gebruiken en hoe ik zelf mijn code-75-schuiflasjes maak. Ik wil hiermee overigens niet beweren dat er geen andere goede manieren zijn voor bakovergangen.
Hoe het werkt? Je hebt links en rechts een bak met een spoor wat je wil verbinden. Het schuiflasje zit op het ene spoor:


en je schuift het op zijn plek om de rails te verbinden:


Het Basisprincipe: flexibiliteit

Het basisprincipe is om de railuiteinden van een bak flexibel te houden i.p.v. ze te fixeren. Daarbij maken we 1) gebruik van de eigenschappen van de rail, want die is altijd recht maar wel flexibel en 2) we hebben ter hoogte van de overgang weinig tot geen last van de werking van het hout.
Bij het op de rails schuiven van het schuiflasje komt er mechanische kracht op de rails te staan. Die moet wel ergens opgevangen worden om te voorkomen dat het hele spoor loskomt. Daartoe wordt het spoor op 5 tot 15 cm vanaf het railuiteinde op een aan de ondergrond vast bevestigde biels van printplaat (PCB) vastgesoldeerd. De afstand van de PCB biels tot de bakrand hangt samen met de gewenste flexibiliteit van het railuiteinde. Twee voorbeelden hiervan:
1) Op een landschapsbak liggen dezelfde sporen altijd tegenover elkaar. Daar heb je maar een paar tienden mm's flexibiliteit nodig en kan de PCB biels op een cm of 3, 4 vastgezet worden, en omdat het daar visueel erg mooie, smalle bielzen moeten zijn doe ik er altijd twee of drie naast elkaar. Die plak en spijker ik vast op de ondergrond en daarna soldeer ik mijn rails erop vast. Als het hout van mijn bak iets gaat werken, en dat gebeurt gegarandeerd, dan heb ik op het railuiteinde ruim genoeg speling om dat op te kunnen vangen met een 100% soepele overgang als resultaat.

2) Op overgangen tussen utilitaire bakken (die buiten het landschap vallen) hebben we er bij de modulebaan mee te maken, dat er steeds weer andere bakken tegenover elkaar komen te staan. Daarom schroef ik op zulke bakken een bredere PCB biels vast op een afstand van 8 - 15 cm vanaf het railuiteinde en soldeer de sporen daarop vast.
In alle gevallen worden de railuiteinden tijdens transport beschermd door railbeschermers, gemaakt van hout, stukken kabelgoot of beide. Bij deze toepassing is dat voor onze modulebaan extra belangrijk om schade te voorkomen. Voor een thuisbaan is dat niet van toepassing.

De te overbruggen bakovergangen

Er zijn op onze BMB-baan verschillende soorten bakovergangen:
1) Tussen twee landschapsbakken. Hier dient de flexibiliteit (zie ook het voorbeeld hierboven) vooral om de werking van het hout op te vangen. Hiervoor gebruik ik afgekorte raillasjes, zodat er weinig ruimte nodig is om ze heen en weer te kunnen schuiven. Zo vallen ze bijna niet op. Op de foto zie je in het midden een heel kort schuiflasje met links en rechts daarvan twee PCB bielzen waarop de sporen vastgesoldeerd zijn. Het betreft bullhead spoor, maar dat maakt voor het principe niet uit:


2) Tussen een landschapsbak en een utilitaire bak als een black box (BB). De BB zit niet in het gezicht, maar de overgang nog net wel. Op de utilitaire bak moet het railuiteinde flexibel zijn, op het uiteinde van de landschapsbak mag het daarom gerust vastgemaakt worden. Voor deze overgang worden de standaard raillasjes gebruikt. Op de foto zie je twee aan het railuiteinde gesoldeerde PCB bielzen met links daarvan het schuiflasje om de rails van de BB met die van de bak te verbinden.


3) Tussen twee utilitaire bakken als black boxen of andere bakken waar geen landschap op zit gaan we voor maximale flexibiliteit. Hiervoor worden ook de standaard raillasjes gebruikt.
Op mijn BB zit in het midden maar één z.g. Megabiels:


4) Schuine bakovergangen op landschapsbakken. Deze komen weinig voor maar ik heb er een of twee op mijn eigen bak. Ik gebruik hiervoor afgekorte raillasjes die schuin op de PCB biels gesoldeerd zijn.

5) Schuine bakovergangen op utilitaire bakken. Afhankelijk van de situatie gebruik ik hiervoor of twee of drie standaard raillasjes of standaard raillasjes die schuin op de PCB biels gesoldeerd zijn:


Soms is een overgang wel erg schuin. Daarvan hebben we er een paar in onze keerlussen. Op deze foto zie je de heel schuine overgang van onze keerlus los liggen:


en met de rails verbonden:


Lekker KISS hè?  Op die plek zitten trouwens nu drie schuiflasjes om de boog beter te kunnen vormen. Schuiflasjes die niet te soepel over de rail glijden houden de rail goed vast. Daarvan gebruikmakend kun je de boog mooi vormen. Hiervoor knijp ik soms de raillasjes voorzichtig een beetje in.

Het maken van een schuiflasje

Voor het maken van een schuiflasje heb je nodig:
1) PCB bielzen. Die kun je zelf maken van printplaat of kopen bijv. bij C&L in Engeland.
2) Peco raillasjes. Die zijn goed te solderen.
3) Soldeer.
4) 2 stukken spoor met de rail die je gebruikt. Wij gebruiken Peco code 75.

En dan het in elkaar knutselen:
1) Eerst vertin ik de biels ongeveer op de plekken waar de rails komen:


2) Daarna vertin ik de onderkant van de raillassen waar ze op de biels moeten komen. Op de foto lijkt het alsof het nog niet helemaal goed gegaan is, maar daar gaat het nu even niet om.  :


3) Daarna verbind ik de twee stukken rails met de beide lassen en leg een dun kartonnetje onder de biels, zodat de rails goed op de biels drukken en zorg ervoor dat het midden van de raillas boven de biels zit:


5) Ik soldeer de biels vast aan de raillas. Daarbij probeer ik de raillas goed verhit te krijgen i.p.v. de printplaat en de rails niet in de las vast te solderen. 

6) Het resultaat. Natuurlijk gaat het niet altijd in één keer goed  :


Dit is de BMB-baan op de rijdag van 2 februari jl. Alle sporen op de ca. 55 bakovergangen zijn met ca. 155 schuiflasjes verbonden:


Leen.

[wpinkhof]

Top uitleg !

[Tanks+Treinen]

Ja, het was de laatste dagen weg erg rustig. De enige manier om dat te doorbreken is door te reageren.
Ik was rond de jaarwisseling begonnen met een Airfix 1:76 Sherman, voor mij een totaal nieuwe ervaring (vooral het verven).
Dit is het resultaat.





Ik ben best tevreden over het resultaat, ik denk dat er nog een wel een paar exemplaren zullen volgen.

Een beetje in tweestrijd...

Netjes gebouwd en geverfd model, maar hoe nauwkeurig willen we het hebben. Vind je van je treinen dat ze zo goed mogelijk en zo gedetailleerd mogelijk op de echte moeten lijken?

In dat geval zou ik niet meer Airfix Shermans bouwen. Het is namelijk een model uit de jaren zestig, erg vereenvoudigd weergegeven en het heeft een paar grote fouten.
Belangrijkste: De koepel is veel te klein, evenals de torenkrans
Daarnaast is het kanon te iel, de voorkant is een mix van drie verschillende types en details zoals de lampen, lampbescherming, sleepogen, de zichtsleuven en nog zowat zijn of als vage "blobs" weergegeven of niet aanwezig. Aan de achterkant missen de luchtfilters en het voorste aandrijfwiel is zwaar gesimplificeerd. De ophanging van de loopwielen missen de bovenop gelegen rupsband geleiders. En zo nog wat...

Daarentegen heeft de romp wel de goede verhoudingen en is keurig 1/76. Dat is het grote voordeel van dit model, want alle betere modellen zijn 1/72.  En ondanks alle fouten is het wel duidelijk herkenbaar als een M4 Sherman.

Uiteindelijk komt het neer op wat je persoonlijk belangrijk vind, maar ik zou gaan voor de recente 1-72 Heller M4 "D-Day Sherman" of de Heller M4A2. Niet veel duurder, maar lichtjaren beter. En als je die met dezelfde aandacht en verftechniek bouwt als het Airfix model heb je een geweldig model.
En als je alleen maar die Shermans gebruikt zal niemand het schaalverschil van 1-76 tov 1/72 opvallen!

Sierd Jan
PS: Bij Krikke in Groningen zijn diverse Hellers M4 D-Day uitvoeringen op voorraad