Deining in Dönsdorf

[Reinout van Rees]

Het klòpt ook gewoon niet, zo'n drietonig geluid op een Duitse lok...
Doet me denken aan het verhaal van iemand die de bel van een Amsterdamse tram in z'n auto had ingebouwd en die luidde toen hij op een smal weggetje bij de vinkeveense plassen (=ver weg van alle trams) wat fietsers wilde inhalen. Binnen een seconde stonden ze allemaal in de berm te trillen

Reinout

[Basilicum]

@ Dirk Jan:
Ik zal eens kijken of het volgende deel minder lang op zich laat wachten.

@ Peter:
Inderdaad, alleen staat 10 001 op dit moment ter zijde in afwachting van nieuwe antislipbanden.

@ Reinout:
Mooie anekdote!

Groet,
Bas

[Petertrein81]

@ Peter:
Inderdaad, alleen staat 10 001 op dit moment ter zijde in afwachting van nieuwe antislipbanden.

Dan heb je er een hoop kilometers mee gemaakt.
Ik heb dat de laatste jaren alleen met 1 van mijn IORE loks gehad.
Maar die had er iets te lang op stil gestaan icm het hoge gewicht.

MvG Peter,

[DJV]

@ Dirk Jan:
Ik zal eens kijken of het volgende deel minder lang op zich laat wachten.


Groet,
Bas

 

[Ruud K]

Ik zie dat je Dönsdorf al een hele tijd hebt laten rusten ten faveure van je spoor 1-baan Dahinterhofen. Ik begrijp het wel, maar vind het toch jammer.

Groet,
Ruud

[Basilicum]

Niet alleen mijn spoor 1-avontuur is daar debet aan. Een opgroeiende kleuter vraagt ook veel tijd een aandacht. In Dönsdorf gaat wel weer gebouwd worden en daaruit vloeien vanzelf weer verhalen. Sinds kort staat de Oberwankler Lokschuppen weer in mijn blikveld, waardoor langzaam weer wat inspiratie voor H0 opborrelt.
Een ander pluspunt is dat ik vandaag de hobbykamer heb opgeruimd en er dus weer wat meer ruimte is om te knutselen.

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   381}


Pak zoek

Sabine Sommer loopt naar de zolder van de Verwaltung om een rood kostuum op te zoeken. Boven gekomen trekt ze een kast open. Er hangt en staat van alles in, maar niet het bedoelde kostuum. De volgende kast gaat open. Die hangt vol met Bundesbahn-galakostuums in allerlei maten en vooral in donkerblauwe kleur. Ook in de derde en laatste hangkast vangt de secretaresse bot. Ze kijkt om zich heen, maar ziet niets wat lijkt op het rode pak, dat ze zoekt. ‘Raar,’ mompelt ze hoofdschuddend en doet de kasten weer dicht. Sabine gaat naar beneden en komt in de gang Rolf Klatzer, de huismeester, tegen.’
‘Sagma, Rolf, weet jij misschien waar het kerstmankostuum gebleven is? Ik kan hem niet vinden.’
‘Hangt die niet in een kast op zolder?’
‘Nee, daar heb ik al gekeken.’
‘In het souterrain misschien? Ik ga daar wel even kijken.’
‘Heel fijn, dank je wel.’
Sabine is nog niet terug op haar kamer of een stem komt uit de intercom. Het is Waldstein, Vorsteher des Betriebswerkes. ‘Bitte, Frau Sommer, is er nog koffie?’
Zonder antwoord te geven gaat ze met de koffiepot naar de directiekamer.
‘Heb je het kostuum al gevonden?’
‘Op de zolder kan ik hem niet vinden. Rolf kijkt nu in het souterrain, maar ik weet zeker, dat ik het pak vorig jaar terug op zolder heb gehangen.’
‘Raar,’ vindt Waldstein.
In het secretariaat begint de telefoon te jengelen. Sabine rent er heen en neemt de hoorn op.
‘Hallo, mit… Ah, Rolf. Heb je het kostuum gevonden?’
‘Nee, maar ik ga even in de kantine informeren voor je.’
‘Alles klar. Danke.’
Maar het beroemde, rode pak is nergens te vinden. Sabine snapt er niets van.
‘En?’ informeert Waldstein. ‘Al gevonden?’
‘Zoek, kwijt, spoorloos verdwenen, helemaal foetsie.’
‘Dan moeten we onze kerstfoto maar een keer zonder kerstman maken.’
‘Er zit weinig anders op,’ moppert Sabine. ‘Over tien minuten is de fotograaf hier en hij schijnt vandaag niet veel tijd te hebben.’
En zo komt het dat de jaarlijkse kerstfoto dit jaar zonder het bekende, rode mannetje wordt gemaakt.


624   Frohe Weihnachten!


Met vriendelijke groet,
Bas

[Ric]

Het rode mannetje is solidair met de zwarte pieten dus komt hij ook niet meer

Grt. Ric

PS prettige feestdagen en een goed 2020, Bas.

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   382}


Onzeker

Op het perron van Dönsdorf Hauptbahnhof staat een oudere dame met een grote koffer. Twijfelend kijkt ze naar de klok en het perronnummer. De perronopzichter ziet het gebeuren en komt naar haar toe.
‘Kan ik u helpen, mevrouw?’
‘Euhh, ja… Dat is te zeggen. Ik ga eigenlijk niet zo vaak meer met de trein, ziet u?’
‘Ik begrijp het, mevrouw. Waar wilt u heen?’
‘Nou, euhh… Ik ben een paar dagen bij mijn dochter en schoonzoon geweest en ga nu naar huis.’
‘Natuurlijk, mevrouw.’
‘Zij wonen sinds twee jaar in Eckheim, weet u? Ze hebben een prachtig woning aan een mooie laan.’
‘Aha.’
‘Ik reisde vroeger altijd samen met mijn man, ziet u, maar hij is helaas overleden.’
‘Ik begrijp het, mevrouw. Wij helpen u graag. Waar gaat de reis heen?’
‘Mein Name ist Frau Wobinich-Wogeheichhin en ik ga vandaag naar huis.’
‘Prima. Waar woont u, als ik vragen mag?’
‘Niederbergheim. Dat is bij de Möhnesee, weet u?’
De perronopzichter laat niet blijken dat hij geen flauw benul heeft waar dat is en vraagt: ‘Mag ik uw kaartje even zien?’
‘Kaartje, euh, ogenblikje…’ Ze zoekt in haar tas en haalt er een klein kartonnen kaartje uit. ‘Bitte sehr.’
‘Danke. Ah, u reist naar Soest per F-zug.’
Ja, Soest in Nordrhein-Westfalen. Daar wordt ik opgehaald door der immer netten und hilfsbereiten
Frau Teufelstochter. Zij is mijn buurvrouw van de overkant, weet u?’
‘Ach so.’


625   Am Bahnsteig.

De perronopzichter pakt zijn boekje erbij, bladert erin en vindt de juiste treinverbinding. ‘U neemt eerst F-zug 48 “Michael Meinhold” naar Kassel en…’
‘F-Zug, jawohl.’
‘Deze trein arriveert over enkele minuten aan dit perron. In Kassel moet u dan overstappen op de trein richting Duisburg.’
‘Ohh…’ Het woord overstappen maakt mevrouw iets nerveuzer. ‘Bestaat er ook een rechtstreekse verbinding? Dat lijkt mij makkelijker, ziet u?’
‘Dat begrijp ik. Helaas bestaat er geen rechtstreekse verbinding.’
‘Kan ik ook via Frankfurt am Main reizen?’
De perronopzichter bladert weer in zijn boekje. ‘Dat kan wel, maar dan moet u ook overstappen. Twee keer zelfs. Een keer in Frankfurt en een keer in Hagen.’
‘Dan kan ik dus beter via Kassel reizen, denk ik.’
‘Inderdaad, mevrouw.’
‘Mededeling voor de reizigers!’ klinkt uit de omroepinstallatie. ‘In wenige Augenblicken arriveert op spoor 3 Fernzug 48 “Michael Meinholt” naar Würzburg, Kassel, Lümmeln, Bremen, Hamburg Hbf met als eindbestemming Hamburg Altona. Herhalinggg. In wenige Augenblicken arriveert op spoor 3 Fernzug 48 “Michael Meinholt” naar Würzburg, Kassel, Lümmeln, Bremen, Hamburg Hbf met als eindbestemming Hamburg Altona.’
‘Dit is toch spoor 3?’ informeert de dame nog steeds ietwat onzeker.
‘Jazeker, mevrouw. Kan ik u helpen met uw bagage?’
‘Heel graag. Dank u wel.’
De trein rolt het station binnen en komt piepend tot stilstand. Deuren gaan open en de kortdurende hectiek van uit- en instappende passagiers volgt. Frau Wobinich-Wogeheichhin stapt ook in en neemt dankbaar haar koffer aan, die de perronopzichter haar beleefd aanreikt.
‘Hartelijk dank, meneer.’
‘Graag gedaan en goede reis, mevrouw.’
Enkele minuten later fluit de conducteur en vertrekt de trein naar het noorden, een stil geworden perron achterlatend.


Met vriendelijke groet,
Bas

[tuurtje]

Schitterende achternaam Bas 

Groetjes

Arthur

[Reinout van Rees]

Blijft mooi, dat je die F-zug "Michael Meinhold" hebt genoemd.

Reinout

[Ruud K]

Heerlijk, dit verhaal. Oude tijden herleven .

[Chris Westerduin]

Genieten, er is weer deining! 

[Basilicum]

Dank voor de reacties.

Groet,
Bas

[Ric]

Weer top Bas,  een goed begin van het nieuwe jaar en dat er maar weer diverse mogen volgen

Grt. Ric