Deining in Dönsdorf

[shipgert]

Dat is er duidelijk een met haar op dr tanden.

[a.moonen]

Echt een vrouw naar mijn hart zeg! 

Is ze al getrouwd?

[Basilicum]

Een liefdesverklaring? Verliefd op een personage? Op een treintjesforum? Sterkte, Arnold.
Jaren geleden was Barbara hoteldebotel. Wat daarvan geworden is, heeft ze mij nooit echt goed verteld.

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   286}


Ommetje

Martine en Sepp maken een lange reis van Hamburg naar Gösserbach in het zuiden van Duitsland. Sepp is blij met zijn nieuwe locomotief. De vierassige Baureihe 290 mag niet alleen sneller rijden, ook het rijcomfort is hoger. Geen gewaggel van een drieasser met koppelstangen. Vrolijk wordt Hannover gepasseerd, maar dan gaat het langzamer. Door werkzaamheden aan het spoor ten zuiden van Hannover is maar een spoor beschikbaar. In Kreiensen wordt Sepp’s vreugde getemperd door een extra opdracht. Er moet een goederenwagen naar Ottbergen gebracht worden. Dit “ommetje” kost niet alleen meer tijd, maar de snelheid is ook beperkt. De goederenwagen mag namelijk niet sneller rijden dan 50 kaa-em-haa. Terwijl Sepp zuchtend die wagen in het station aankoppelt, koopt Martine in de stationskiosk een voorraad proviand voor onderweg.

Een half uurtje later zijn ze weer onderweg. Martine zit wederom in de loc. Niet alleen voor het gezelschap van Sepp; in de donderbus is het namelijk te koud. Dat komt door de Baureihe 290, die niet is voorzien van treinverwarming. Dat is niet ongewoon voor een goederentreinloc. Ze heeft de tweede stoel in de cabine omgedraaid en geniet van het langzaam voorbijglijdende Weserbergland.


515   Ottbergen.
^{Foto gemaakt door ondergetekende bij de Modellbundesbahn in Bad Driburg.}

In het grote station van het kleine dorpje Ottbergen worden ze naar een rangeerspoor geleid. De extra goederenwagen verdwijnt richting een opstelspoor en de 290 loopt om, zodat de tocht naar Göttingen vervolgd kan worden. Nu gaat de reis weer sneller. Tegen de avond bereiken ze Fulda, om in de Übernachtung van het lokale Betreibswerk de nacht door te brengen.

De volgende dag begint vroeg. Om vijf uur veertien vertrekt de korte goederentrein naar het zuiden. Sepp kijkt vrolijk om zich heen. Martine heeft nog slaap in haar ogen, maar geniet nog steeds van de reis. Via Würzburg, Dönsdorf en Stuttgart komen ze steeds meer in de buurt van Anlage en Gösserbach.


516   Dönsdorf.


Met vriendelijke groet,
Bas

[jerrytrein]

Zal me niks verbazen als die 2 wat krijgen(hebben) met elkaar
zo meteen koopt ie nog een bos blumen op het volgende st(op)ation

[a.moonen]

Super Bas 

Op naar Anlage

ps jerry Sepp is getrouwd dus.....

[Ruud K]

Ottbergen in woord en beeld bij je verhaal betrekken vind ik echt prachtig, een supervondst

Groet,
Ruud

[jerrytrein]

Super Bas 

Op naar Anlage

ps jerry Sepp is getrouwd dus.....

_{Komt nog steeds voor getrouwd en ....}

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   287}


Kramp

Lokleiter Marks maakt een rondje om de draaischijf en door de loodsen. Altijd goed om met eigen ogen te zien welke loc waar staat en waarom. Veel loodsdeuren zijn dicht om te proberen de kou buiten te houden. Een rommelend geluid komt uit de omgeving van zijn maag. Hij haalt een paar keer diep adem. Petro Leum komt naar hem toe en ze maken een praatje.
Opeens buigt Marks een beetje voorover en kreunt zachtjes. ‘Auwww.’


517   Gesloten loodsdeuren.

‘Wat heb je?’ vraagt Petro.
‘Maagkramp.’
‘Hopelijk geen problemen met je appendix.’
‘Nee, daaraan ben ik jaren geleden al geopereerd.’
‘Iets verkeerds gegeten dan?’
‘Haring met suikerbeesten. Is dat een rare combinatie?’
Petro gruwt. ‘Geen wonder! Sterkte ermee.’
‘Dank je,’ zegt de Lokleiter. Hij legt zijn handen zuchtend op zijn darmen en sloft terug naar de Lokleitstelle.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   288}


Met de benen omhoog

Twee mannen praten in de loods.
‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’
‘Nou ja, dat ging zeg maar eigenlijk onbewust vanzelf. Ik schroefde die kap eraf en keek wat erachter zat en toen moest ik die dingen bijstellen zeg maar.’
‘Oh, dat valt dus eigenlijk wel mee?’
‘Ja, alleen die bouten zeg maar moet je daarna wel goed aandraaien zeg maar.’
‘Tuurlijk.’


518   In de ringloods.

Karl Schmidt hoort het gesprek van een afstandje aan. Elke keer als de combinatie “zeg maar” valt, begint hij meer te glunderen.
‘Wat is er, Karl? Je kijkt zo vrolijk zeg maar.’
‘Ik geniet van jullie gesprek.’
‘Waarom? Omdat ik zeg maar de oplossing gevonden heb?’
‘Dat ook.’
‘Ook? Waarvan dan nog meer?’
‘Ik heb de woordcombinatie “zeg maar” gedeponeerd.’
‘Nou en? Dat kan toch zeg maar iedereen doen?’
‘Dat klopt, maar ik ben de eerste en claim dus de rechten. Elke keer als iemand zeg maar zegt, moet hij of zij aan mij één Mark betalen.’
‘Oh? Maar zo vaak wordt dat toch niet gezegd zeg maar.’
‘Eén Mark, alstublieft.’
‘Wat? Waarom?’
‘Je zei: zeg maar.’
‘Niet waar.’
‘Toch wel. Ik hoorde het zelf. En wees maar blij, dat ik al jouw andere zegmaars niet in rekening breng.’
‘Maar dat is toch diefstal zeg maar? Ik bepaal zeg maar zelf of ik zeg maar zeg of niet, zeg maar.’
‘Vier Mark erbij. Gelijk betalen, alstublieft.’
‘Maar zo wordt je slapend rijk, zeg maar.’
‘Ja, fijn voor mij, hè? Binnenkort heeft iedereen zo veel geld bij elkaar gezegmaard, dat ik kan gaan rentenieren.’
‘Ik vind het zeg maar geldklopperij.’
‘Nog een Mark, alstublieft.’
‘Wat? Maar dat is toch belachelijk zeg maar?’
‘Nee, hoor. Jij hoeft niet zeg maar te zeggen. Die keuze is geheel aan jou. Eigenlijk is “zeg maar” compleet zinloos; een vorm van nonchalance, onverschilligheid, arrogantie; een blijk van onkunde om iets in de juiste woorden te kunnen of willen zeggen.’
‘Maar jij zegt zeg maar toch ook steeds zeg maar?’
‘Dat is juist, maar ik heb de rechten en voor mij is het zegmaren dus gratis.’ Karl heeft intussen de tel bijgehouden en houdt zijn hand op. Tien Mark. Nu betalen, alstublieft.’
‘Kom nou. Ik betaal niks zeg maar.’
‘Elf.’
‘Elf Mark?’
‘Ja, je zei weer zeg maar. Dat doe je zo vaak, dat je het zelf al niet eens meer hoort en dat is voor mijn portemonnee natuurlijk alleen maar goed nieuws.’
‘Ik vind het ronduit belachelijk zeg maar.’
‘Twaalf mark. Ik maak je erop attent, dat deze week de zegmaars in de aanbieding zijn. Dertien zegmaars voor de prijs van een dozijn.’
‘Jij bent gek geworden! Een geldwolf zeg maar.’
‘Deze was dus gratis.’
‘Nou ja! Compleet gestoord!’
‘Misschien wel. Ik denk er trouwens over na om ook “nou ja” te deponeren. Volgens mij kan dat ook wel een goudmijntje opleveren. Er wordt wat afgenouja’d de laatste tijd.’
‘Oh ja? Ik hoor dat toch niet zo vaak om zo te zeggen.’
‘Zet de radio maar eens aan. Men nouja’t en zegmaart erop los alsof het niks is. En dat heeft niets te maken met afkomst, mate van intelligentie of opleiding. Iedereen gebruikt het. Als die woordcombinaties nou nog iets zouden toevoegen aan het gesprek, dan kan ik het wel begrijpen. Maar niks hoor! Al die zegmaars en nouja’s zijn eigenlijk niet meer dan overbodige klanken. Om er toch een nuttig element aan te hangen, deponeer ik deze kreten, zodat ik binnenkort met mijn benen omhoog kan gaan zitten.’
‘Nou ja! Dat is echt belachelijk zeg maar!’
‘Goed zo,’ prijst Karl handenwrijvend. ‘Ga zo door.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[tuurtje]

Hi Bas

Ik zie ineens een bron van bijverdienste 

Heerlijk om te lezen 

zeg maar niets meer

Groetjes

Arthur

[.Vincent]

Ik zeg maar niets meer, zeg maar.

[gvandersel]

Het wordt tijd voor een "Zeg maar" expres naar Donsdorf. Bestaat uit gesloten goederenwagens rijdend volgens het TEEM regime.

Groet,

Gerard van der Sel.

[tothebeach]

Nou ja! Zeg maar, weet ik het, ik bedoel, ach,
laat ook maar...

Michel

[Basilicum]

‘Ik zou deze soort van bladzijde maar even omslaan, zeg maar, bij wijze van, om zo maar even te zeggen.’

Groet,
Bas