Module vliegveld Jan van Mourik

[MOVisser]

Zoals te zien is zijn het nogal kleine onderdeeltjes.

Het linkse rode vierkantje heeft een miniscuul staaldraadje waarmee de wissel tongen gesteld worden.
Geen probleem om die terug te plaatsen.

Het rechtste klerenhangertje is een standrichter en houd de stand van de wisseltongen vast na verschuiven.
Wat mist op de foto is een verend plaatje van 1 mm hoog, 5 mm breed en 0,2 mm dik, dat tussen de uiteinden van het hulpstukje geplaatst moet worden.

Dat zijn deeltjes die in het tapijt verdwijnen.
(of gewoon aan je handpalm gekleefd zitten terwijl je aan het zoeken bent...)

Deze wissels zijn ook uitgerust met automatische spannings-aanlevering aan de tongen na aanpassen van de stand.
Die heb ik niet teruggeplaatst. Veel te gevoelig voor storing bleek na terugplaatsing.

Ronald Visser

[Peter Soonius]

Bedankt Ronald voor deze boeiende uitleg. Ik ken Jan al jaren en hij zou het geweldig hebben gevonden dat jij zijn gebruikte technieken verbetert. Het zal Henk Wust ook goed doen. Hij heeft de scenery van dit dit baantje verzorgd. Ik zou zeggen: kom allemaal in het weekend van 30 en 31 augustus naar de smalspoormodelbouwdagen. Daar kun je het eindresultaat bewonderen en Ronald om verdere uitleg vragen.

[MOVisser]

Op een nieuwe onderplaat (triplex 6 mm) is het "spoortraject"gerealiseerd.
Ik had toen totaal nog niet nagedacht over de verder opbouw van de module.

Eerst maar eens het dubbele spoor uittesten.
Van het gelaserde MDF is de 2 mm dikke plaat op de ondergrond gelegd en zijn de contouren van de baan op de onderplaat getekend.
De 50 mm brede baan was eruit verwijderd uiteraard.

Hiermee werd het trace van het vliegtuig ook mede bepaald.
Door de papieren aftekening is dit dan ook exact hetgeen Jan had uitgedokterd.

De mdf baan is daarna los op de onderplaat gelegd voor verdere verwerking.
Rails schaal N is op het mdf aangebracht, als flexrail.

Lange stukken gingen gemakkelijk, bochten wat minder.
Gekoppeld werd met originele Peco raillassen gekocht bij Interhobby in Nijmegen.
Voor de krappe bochten werkte dit feitelijk niet.
De dunne lasjes bogen eerder dan dat ze de baan mooi aan elkaar verbonden.

Ik was toch al van plan de overgangen te solderen, omdat je na gereedkomen er vrijwel niet meer bij kan.
Nu was dat een noodzaak.
Lasjes inelkaar, solderen en dan pas de bocht er in aanbrengen.

Ik had op de baan het traject van het spoor mee in gebrand, om deze in de juiste vorm te krijgen.
Met kleine klemmen werd de rails op de juiste plaats gefixeerd.
Dan met houtlijm tussen biels de flex vastlijmen.

Na het aanleggen van de bovenbaan met de wissels volgde de test met wagentjes.
Dit om de overgangen juist ook in de krappe bochten te testen op onvolkomenheden.

Die waren er, ook vanwege de lasjes.
Dan maar weer lossolderen en opnieuw aanbrengen.

Pas na een test met een wagentje met een magneet, bleek de ijzerenplaat onder de wissel het rijden te verstoren.

OK, niet ...... , dan maar weer loshalen en .......
een oplossing zoeken.

Wordt vervolgd.

Ronald Visser

(edit) door het buigen verkrijg je lengte verschil in de rails.
Dat moest dan weer afgeslepen worden, met kans op niet mooi aansluiten van het erop volgende stuk.

[Wim Vink]

Als ik dit allemaal lees wordt me wel duidelijk dat dit een mega klus is