Projekt 083-338

[ex44]

Nou en of, Michel! Ze vormen al geruime tijd een goed op elkaar ingespeeld team, al hadden ze in het begin wat strubbelingetjes, maar door een zeker voorval weten ze op een prikje wat ze aan elkaar hebben.
Hier zien we ze op de terugweg uit Vierheim:



Nou ja, we zien ze niet, toevallig even, maar ze staan op de bok, neem dat maar van me aan!

"Weißt du, was eigentlich los war, da in Vierheim?"
"Keine Ahnung, ist mir auch nicht wichtig. Wichtiger ist, daß wir fast 'ne Stunde früher als sonst daheim sind!"
"Was du nicht sagst! Heben wir noch einen hoch, wenn wir da sind?"
"Na klar!"

000

Interessante lappen tekst

Ja, tenminste, de werking van een stoomlok en dingen die daarmee samenhangen is een verdwijnende wetenschap, misschien straks alleen nog beschikbaar via Wikipedia-pagina's, met alle fouten en hiaten die daar bij horen, pagina's, die niet of nauwelijks nog worden opgezocht.
De vraag is of een hobbyist, die zo liefdevol zijn Roco, Fleischmann of willekeurig welk merk stoomlokje rond laat rijden, zich die wetenschap eigen zou moeten maken. Een schilderij, bijvoorbeeld, leer je ook beter waarderen door je te verdiepen in de achtergronden, net zoals dat voor meer dingen geldt, zoals het verdwijnen van de NTM uit Friesland, of de opkomst van het extreem rechtse in de duitse politiek van de jaren 20 vorige eeuw. Al weet ik niet of je in verband met het laatste de term "waarderen" moet bezigen.

Maar het is voor mij een onlosmakelijk aspect van de hobby, die stoomtechniek, bedoel ik

Groet,
Jan

[tijgernootje]

Ik wil de 1steliefhebber van een schilderij wel is laten opratelen wat voor compositie/samenstelling/verhouding het canvas heeft waarop een willekeurig schilderij is gemaakt,kans dat je dr 1 vind is klein 
Maargoed soms zitten er leuke wetenswaardigheden in je getypte encyclopedie 
Al geef ik de voorkeur aan meeer verhalen over het locpersoneel en hun dagelijkse belevingen 

[Basilicum]

Juist die achtergrondinformatie maakt de hobby interessant en levert mij inspiratie op voor een verhaal. Als je weet hoe iets werkt, snap je ook beter waarom iets wel of juist niet kan.
Ga zo door, Jan.

Groet,
Bas

[Roeltje!]

Hier zien we de trein, met Klaus Thaler als machinist en Jan Dödel als stoker, net na vertrek uit Lümmeln

Die namen! hoe kom je er op!

Jan, bedankt voor het Steifrahmenverhaal, volgens mij is Gützold de enige die deze tender in model heeft uitgebracht.
Aangezien dit bedrijf ter ziele is, wordt het een dagje Houten als ik er nog één wil

Jullie zijn wel lekker bezig, in beide depots proberen ze een beugelkoppeling aan een profi-koppeling te koppelen

Groet, Roelof

[tijgernootje]

Waar een wil is,is een ...   

[Speedy]

Jan,

Ik mis de schilderijen. En mocht de fotomontage het toelaten, ligt de Donderberg, Deutsche Sagen und so weiter, op de route tussen Lümmeln en Vierheim? Laten we zeggen langs de Rijn?
Met respect, boeiendste topic online....

Groente,

Robert Jan

[ex44]

@Floris: natuurlijk zijn die aspecten ook interessant, al doelde ik meer op de maatschappelijke/artistieke contexten waarin een kunstwerk ontstaat (of ontstaan is).
Verhalen over lokpersoneel en aanverwant komen vast wel weer eens aan bod....

@Bas: Dat is mooi, ik hoop het weer eens tegen te komen in je draadjes

@Roelof: Zo heten ze gewoon:



En die koppelingen... tsja... daarop heb ik bepaaldelijk even  geen specifiek commentaar

@Floris (bis): ....is een wet. Soms moet de berg naar Mozes komen.

@Robert Jan: bij gelegenheid komen die nog wel eens weer. D'r liggen er nog wat bij Blaffhart op zolder.
Donderberg? Bij Aken? Ik weet niet precies waar Vierheim ligt, dat zal ik Ronald nog eens vragen. Maar Lümmeln ligt niet aan de Rijn, in elk geval.
En wat je laatste opmerking betreft, och, ik weet niet, er zijn meer boeiende draadjes. Het mijne heb ik meestal al gelezen voordat het er staat...

Groet,
Jan

[Ronald81]

Vierheim ligt achter Drieheim... 

Groet,

Ronald

[ex44]

...dat weet een kind
Gelukkig is er hier en daar nog een reactie van een mede-forioot, zodat dit draadje ook voor mij boeiend genoeg is om te volgen.

Floris wordt vandaag, voor een keertje, op zijn wenken bediend: een verhaaltje:

Zoals hierboven al gezegd, vormen Lokführer Klaus Thaler en Heizer Jan Dödel al geruime tijd een goed op elkaar ingespeeld team. Het is niet zo, dat ze dikke vrienden zijn en de deur bij elkaar plat lopen, maar op de voetplaat kunnen ze het prima met elkaar vinden. Dat is niet vanaf het begin zo geweest. Dat kwam pas, nadat een zeker voorval had plaatsgevonden.

Toen Jan Dödel te horen kreeg, dat hij bij Klaus als stoker zou worden ingedeeld, had hij daarover zo zijn bedenkingen. Klaus stond erom bekend, zeer “pünktlich” te zijn, hij wenste met zijn stoker niet te “dutzen”, deze moest hem dus met “Sie” aanspreken. Bovendien zou hij nogal een royale linkerhand hebben.
Ook stond hij op een stipte taakverdeling tussen stoker en machinist. Van de stoker verwachtte Thaler, dat deze, naast zijn eigenlijke taken, het Führerhaus tiptop op orde zou houden. Eigenlijk een gebruik uit vroeger dagen.
Jan Dödel was weliswaar nog jong, maar verstond zijn vak uitstekend. Hij was van mening, dat machinist en stoker samen moesten werken en elkaar, waar nodig, moesten bijstaan in de uitvoering van de taak waarvoor ze beiden gesteld waren: de trein veilig en op tijd daar brengen waar deze moest zijn.

Het duurde dan ook niet lang, voor het tussen deze beide zelfbewuste mannen tot een botsing kwam. Tijdens de rit keek Jan Dödel nogal eens rond aan de “rechterkant”, even kijken welke vulling Thaler had ingesteld, welke snelheid ze hadden, dat soort dingen.
Onnodig te zeggen dat Klaus Thaler daar niet erg van gediend was. Hij nam een stuk krijt, en trok daarmee een dikke streep midden door het machinistenhuis, daarmee Dödel te verstaan gevend, dat deze aan zijn eigen kant moest blijven en aan de rechterkant niks te zoeken had.
Dat was natuurlijk tegen het zere been, en het duurde dan ook niet lang voordat Jan Dödel een tegenzet had uitgedacht.



Tijdens een korte pauze tussen twee ritten in begaf Klaus Thaler zich, zoals gewoonlijk, naar de kantine, terwijl Jan Dödel  de voetplaat op orde moest brengen. Deze deed dat dan ook zoals van hem verwacht kon worden: hij poetste de waterstandspeilglazen, poetste de ketelwand, schrobde de vloer, poetste koperen leidingen en handwielen met zand en krantenpapier tot ze glommen als spiegels – maar alleen aan ZIJN kant. Over de getrokken witte lijn kwam hij niet.
Het was dan ook geen wonder, dat Klaus grote ogen opzette toen hij terug op de bok kwam, maar  een uitbarsting, zoals je die eigenlijk zou kunnen verwachten, bleef uit.
Vanaf die dag konden Jan en Klaus het uitstekend met elkaar vinden.

Bovenstaand verhaal is geïnspireerd op een verhaal uit “Auf der Dampflok, Erinnerungen eines Lokführers” van Helmut Kaleve, uitgegeven door LokReport, 1984 Münster, en enigszins aangepast aan het Lümmelnse.

Groet,
Jan

[Ruud K]

Heeft die stoker een nieuwe schop? Het lijkt erop dat die nog niet veel kolen heeft gezien .

Groet,
Ruud

[Basilicum]

Dödel stookte het vuur ook alleen maar aan zijn kant. Aan de kant van thaler was de vuurkist leeg. dit leidde niet alleen tot spanningen tussen de mannen, maar ook in de wand van de vuurkist.

Groet,
Bas

[ex44]

@Ruud: de vorige heeft hij de dag ervoor per ongeluk achter een lading kolen aan de vuurkist ingegooid.
@Bas: Foei, dat zou héél erg gevaarlijk zijn

[MHS84]

Die Prämie bekommt der Meister und nicht der Heizer.

Erg leuk, Jan, vooral dat het waargebeurd is.

[ex44]

Ja, en dat terwijl zuinig rijden toch echt staat en valt met de samenwerking tussen Meister en Heizer. Al zal er vandaag de dag niemand meer om malen.

Mocht je ooit dat boekje tegenkomen op een beurs, of de digitale markt of ebaai, dan zou ik het zeker niet laten liggen. Ik geloof niet dat het nog regulier verkrijgbaar is.

[Basilicum]

Daar zal ik eens naar kijken. Nog een paar vragen:

• Wat is het isbnummer?
• Wat is het formaat? Handig voor herkenning in een stapeltje of rijtje boeken op een beurs, antiquariaat.
• Harde kaft?

Groet,
Bas