Projekt 083-338

[ex44]

Na enig zoeken in het goed opgeruimde en geordende magazijn heeft Gerhard eindelijk zijn lampjes bij elkaar. Met de lantaarns en pitten zet hij opnieuw aan richting Werkstatt.



Dar aangekomen stalt hij eerst eens zijn vondsten voor zich uit en controleert nog eens of hij alles heeft wat hij moet hebben.



“Die Laterne oben am Rauchkammertür und zwei Stück unten am Umlaufblech. Ja, und natürlich die drei dazu gehörende Birnchen. Alles in Ordnung. Komisch, normalerweise liefert Weinert die Laternen noch am Guβbaum, irgendein überfleißiger Kollege muβ sie schon davon getrennt haben. Na schön, so kann ich mal weiter machen. Warte mal, es fehlt doch noch was! Wie bekomme ich denn die Laternen am Umlaufblech? Halterungen sind ja im Lieferumfang nicht einbegriffen!“

Ammeräth krabt noch eens nadenkend onder zijn pet.
“Tja, da muβ ich mal zeigen wie man das hinbekommt. Schlieβlich schaut so mancher Forumiot überm Schulter mit. Na gut, eben. Oder egal, wie sie wollen, ist mir… ach was, komm, an die Arbeit Ammeräth!
„Mal sehen, was brauche ich noch… Winkelprofile! Also, nochmal im Lager umschauen! Los geht’s!“

En weer stapt Ammeräth, natuurlijk met zijn kruiwagen, naar het magazijn, scharrelt daar geruime tijd rond om tenslotte weer, met kruiwagen, maar nu beladen, weer naar buiten te komen.



Nog niet halverwege de Werkstatt hoort hij de deur  van het Verwaltungsgebäude slaan.



“Zum Teufel, da hammer Blaffhart schon. Immer wenn es Ärger gibt, krempelt er die Ärmel hoch, und hochgekrempelt hat er sie!
Komisch, so ein rosarotes Hemd ist für Männer doch erst im 21. Jahrhundert Mode…“

[ex44]

Ruud, bedankt voor de tip! Zal eens wat gaan experimenteren. Eigenlijk vind ik die plastic voetjes wel handig, want je kunt zo'n poppetje gemakkelijk wat verschuiven als ze voor het fotograferen nèt even anders moeten staan. Maar proberen kan geen kwaad

Beste allemaal, ik heb zo hier en daar nog eens wat draadjes doorgelezen, en het valt me op dat de dialogen daarin veelal, met hier en daar een duitse zin of opmerking, in het nederlands worden gevoerd. Nu is dit een nederlands forum, dus ligt dat voor de hand.
Mijn dialogen daarentegen, worden vrijwel geheel in het duits gevoerd. Nu vraag ik me af of er misschien bij de lezer een voorkeur bestaat om dit toch in het nederlands te kunnen lezen. Voor mij maakt het weinig verschil, dus aan jullie de keus. Meeste stemmen gelden!

Groet,
Jan

[Basilicum]

Bitte weiter auf Deutsch.

Gruß,
der Bas

[Ruud K]

Mmmm, lastig. Ik vind die verhalen in het Duits wel mooi en heb geen enkele moeite met het lezen van de taal van onze oosterburen, maar dat zal lang niet voor iedereen hier gelden. En het is natuurlijk wel een Nederlands forum. Dat pleit dus in twee opzichten voor Nederlands.

Groet,
Ruud

[Luit]

Natuurlijk is het nederlands makkelijker alleen al door de duitse tekst met de afbeeldingen maakt het een extra leuk verhaal.
En ik ben bang dat dat niet met het ABN lukt.

[tothebeach]

Deutsch oder Niederländisch?
ist mir egal  
Es sind schöne und komische Geschichten, und beide Sprachen lese ich gern 

Grüẞ

Michel

[ex44]

Tussenstand:

Duits: 2
Nederlands: 1
Maakt niet uit: 1

Waarbij ik het verhaal van Luit interpreteer als een stem voor duits.

[Luit]

Ja zeker

[HansZ]

Steinkohlendeutsch bitte ja!
Grtz
HansZ

[ex44]

Steinkohlendeutsch... hoe toepasselijk

Tot Ammeräth's verwondering loopt Blaffhart met ferme pas richting poort. Daar staat een mooie, glimmendgepoetste Opel Kapitän, en ernaast staat iemand die, als hij Blaffhart in het oog krijgt, op hem toe loopt.
Gerhard ziet het zo eens aan, haalt zijn schouders op en gaat maar weer eens naar zijn lantaarntjes.



Het staartje komt later.....

[ex44]

Eenmaal in zijn werkplaats zet Gerhard alle gedachten over Klätzmaier, Blaffhart en de vreemdeling van zich af en wijdt zich vol ijver aan de lantaarns van de BR41.
“Würde mich gar nicht wundern”, denkt hij, „als ze van hogerhand niet op het punt zouden staan om te vragen wanneer die juffrouw nou eindelijk eens zover klaar is!”.
Maar Gerhard Ammeräth kan zich daar niet druk om maken, en is ijverig in de weer met de plaat messing, een nagelschaartje, schuifmaat, soldeerbout + tin + soldeerwater en een portie 2-componentenlijm.
Op de afbeelding hieronder zie je, nadat de dampen zijn opgetrokken, Gerhard trots poseren bij de twee lantaarns die hij onder de omloopplaat heeft bevestigd, al lijkt het alsof ze er bovenop zitten, maar dat komt straks vanzelf anders.





En terwijl Gerhard, zelf ook wel voldaan over de geleverde prestatie, na staat te denken over de volgende te nemen stap, ziet hij door het raam Blaffhart en zijn gast teruglopen naar de auto van de laatste, druk pratend en gesticulerend.
“Zal mijn tijd wel duren”, denkt Gerhard, en begeeft zich nog maar eens naar het magazijn om daar een pot rode verf op te halen. Met zijn kruiwagen, hoe anders?
Teruggekomen staat Blaffhart in de werkplaats. “Die staat op mij te wachten”, denkt Gerhard, “Jetzt geht’s los!”



Het incident met Klätzmaier en de vracht steenkool zit hem toch nog dwars. “Immer wenn’s Ärger oder sonst welche Probleme gibt, fängt er an mit „Na, mein Lieber“. Als er niks loos is, is het: „Na, Gerhard“.
„Na, mein lieber Gerhard“, zegt Blaffhart.
“Tach Herbert, was gibt’s denn?“.
„Dat zou jij niet weten hè? Of ben je dat akkefietje met dat zendinkje steenkool uit Schwarzburg alweer vergeten? Komm, geh’ mal mit mir ins Büro!”
En zo geschiedde…

Tot vervolg!

[Ruud K]

 

Groet,
Ruud

[ex44]

“Wie was dat nu eigenlijk, die gast van je, Herbert?” vraagt Gerhard als ze naar het Verwaltungsgebäude lopen. “Ergens kwam de man me bekend voor!”
“Dat was Ernst Waldstein, van Bw Dönsdorf. Maar ik zal je aanstonds vertellen wat hij hier te doen had. Het heeft ook met Joachim te maken. Maar eerst zitten, een bak koffie laten komen, en dan zal ik het je eens haarfijn uit de doeken doen!”

Zo gezegd, zo gedaan, en bij een verse kop koffie, die Herbert bij Elisabeth Willnitz, de beheerster van de kantine, besteld heeft, steekt Blaffhart van wal.
“Kijk”, zegt hij, “het zit zo. Misschien heb je al eens geruchten gehoord over diesellokomotieven die we ook hier in ons Bw in beheer krijgen. Dat worden, even afgezien van de Köf’s die we hier al hebben, loks van de serie V160, en mogelijk ook V200. Die zullen allengs de 41ers voor de Eilzugdienst op vooral de Südbahn gaan vervangen. Het zit erin dat we hier ook de V60 gaan krijgen ter vervanging van de BR94 die we hier voor de rangeerdienst hebben. Kan ook best zo zijn dat in plaats daarvan de V90 hier intocht gaat houden.”
“Dat zijn nogal veranderingen”, zegt Gerhard. ”Dan zal er personeel bij moeten of omgeschoold worden!”
Omstandig puffend en blazend steekt Blaffhart de brand in een sigaar waar Fidel Castro jaloers op zou zijn geweest.
“Pfff…pfff… weet je, pffff… daar zou je best nog wel eens gelijk in kunnen hebben. Daarom heb ik ook gevraagd of Waldstein eens langs kon komen om zo het één en ander te regelen. Want als het even kan wil ik proberen om het personeel wat we hier hebben ook te houden. Zelfs onze hofnar Klätzmaier wil ik als het even kan niet kwijt. En die gaat als eerste tijdelijk hiervandaan naar Dönsdorf, om daar de diesels te leren kennen”.
“Daar zal hij niet rouwig om zijn” meent Gerhard. “Hij heeft al meerdere keren laten merken dat hij blij zal zijn als hij een lokomotief kan rijden zonder roet, smeer en ander vuil wat normaal gesproken met een stoomlok gepaard gaat”.
“Ja, precies, mein lieber Gerhard! Maar jij zult ook je kont weer eens in de schoolbanken moeten drukken! Als Chef Betriebsstofflager moet je wel weten wat je in huis moet hebben om de diesels zonder problemen te kunnen onderhouden!”

Herbert schenkt de koppen nog eens vol.
Gerhard trekt de stoute schoenen aan en vraagt: “Maar wat heeft dat nu allemaal te maken met die Schwarz uit Schwarzburg en z’n lading steenkool?”
“Hahahaha! Eigenlijk helemaal niks! Maar ik zal Joachim laten denken dat ik hem daarom over laat plaatsen. Tenslotte is een grap niet erg, maar het moet geen geld gaan kosten!”
“Dat is ook zo, wat heb je die Schwarz verteld toen die bij je kwam?”
“Dat hij niet zo naïef moest zijn om hier, helemaal uit Schwarzburg, een vracht steenkool te brengen. Temeer daar we daar bij de DB zelf wel voor zorgen, en nog een stuk goedkoper ook!”
“Da’s zo ongeveer hetzelfde als wat ik ‘m ook al verteld heb”, bromt Gerhard tevreden.
“En de rekening dan? Heb je die verscheurd?”
“Nee, ik heb met hem afgesproken dat de helft van de transportkosten betaald wordt, de andere helft moet hij maar als leergeld zien. Sauerbeck boekt het wel weg onder de post ‘onvoorzien’. Tenslotte was het wel  54 kilometer heen en idem zoveel terug, hahaa! En dat op een trekker, met 16 kilometer per uur! Hij mag blij zijn dat het zulk mooi weer is, hahaahaa!”
“Nou, ik ben blij dat het zo gelopen is. Ik had er een beetje een hard hoofd over in”, zegt Gerhard.
“Ben je gek, dat was precies het enige goeie wat je kon doen, die Schwarz naar mij toe sturen! Komm, het is bijna vijf uur, Feierabend! Gehen wir mal in die Kneipe hier gegenüber, ich gebe einen aus!“

En gemoedelijk verder keuvelend gaan de mannen naar buiten. Heel tevreden met zichzelf ;-)

[tothebeach]

 
't is genieten!

Groet,
Michel

[ex44]

  Daar doen we het voor, Michel!

Nachtrag:

Nog een fotootje van het vertrek van Waldstein uit Lümmeln:



"Donnerwetter", foetert Ammeräth.
Vanmorgen in alle vroegte was hij al  druk in de weer met lampen en koperlakdraad.
"Vroeger kon je een peertje gewoon in een fitting draaien, of steken, net wat voor type. Maar natuurlijk is dat weer niet goed genoeg, de heren fabrikanten hebben weer iets beters uitgevonden. Nu heb ik een heidens karwei om die draden aan de lampen te solderen!"
Ammeräth staat temidden van een warboel draad en lampen.



"Jetzt gilt es nur, gaaanz gut aufzupassen, daß das nicht ein unheimlich großer Knoten wird!"