Deining in Dönsdorf

[tothebeach]

Mooi stukje spoorwerk weer. Leuke rit
Was ik ook maar duits gaan rijden 

Groet,
Michel

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 137}


Klaar voor de nacht

De komende nacht wordt onderhoudswerk verricht aan de spoorlijn naar Hochstadt. In de buurt van de draaischijf wachten hiervoor Muldenkippwagen met nieuwe ballast. Op het naastgelegen spoor staat de Schwerkleinwagen, die ook bij deze klus ingezet zal worden.


254   Schwerkleinwagen im Bw.


Met vriendelijke groet,
Bas

[ex44]

Grappig, dat kleine rooie ding
Lijkt toch heel goed, al is het een "uit-de-tijd-modelletje"!

Groet,
Jan

[Ronald81]

De goederentrein is in Neustad gearriveerd!

Groet,

Ronald

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 138}


Hausfrauenberatung

Een Sonderzug is onderweg van Würzburg naar Hannover en neemt de route via Dönsdorf, Frankfurt am Main, Dortmund en Lümmeln. Onderweg raakt de trein steeds meer gevuld met huisvrouwen, die een informatiedag gaan bijwonen in het kader van Hausfrauenberatung. Deze dag is georganiseerd door een aantal producenten van huishoudelijke producten – zoals Atag, Bauknecht en Miele – om  de dames alle nieuwe snufjes te laten zien. De veranderingen gaan zo snel in de vijftiger en zestiger jaren. Er zijn maar weinig mannen bij. Het vak ‘huisman’ moet tenslotte nog uitgevonden worden in die tijd. Er zijn niet alleen fornuizen, koelkasten en strijkbouten te zien, maar ook stofzuigers, wasmachines, centrifuges, noem maar op. Uit Amerika komt een collectie tupperware. Handige, eenvoudig gevormde, plastic opbergdoosjes in vrolijke kleuren.












255 – 260   De speciale trein nadert Dönsdorf Hbf.

De kantine van Bw Dönsdorf moet het vandaag zonder Barbara Kirsch stellen. Ze staat namelijk op het Hauptbahnhof en wacht op de Sonderzug. Ze is erg benieuwd wat er allemaal voor nieuws te zien is en heeft gehoord dat Elisabeth Willnitz ook mee gaat. Zij werkt in de kantine van Bw Lümmeln. Barbara heeft Joachim Klätzmaier wel eens over haar horen praten.


Met vriendelijke groet,
Bas

[Basilicum]

Barbara is intussen in Lümmeln gesignaleerd.

Groet,
Bas

[nero]

verhalen
ga door zo

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 139}


Lotje uit de loterij – 1

Barbara heeft zich goed vermaakt in Hannover op de Hausfrauenberatungsmesse. Onderweg ontmoette ze Elisbeth Willnitz, die in de kantine van Bw Lümmeln werkt,  en trok de hele dag met haar op. Bij een koelkastfabrikant werd de dames gevraagd of ze mee wilden doen aan een loterij. Ze kochten elk een lot.
‘Ik win nooit wat,’ lachte Barbara nog, ‘dus jij wint vast de prijs, Elisabeth. Hihi.’
Maar als tijdens de prijsuitreiking blijkt dat ene Frau Kirsch een koelkast heeft gewonnen, is ze sprakeloos.
‘Hartelijk gefeliciteerd, Fraulein. U mag hem direct meenemen.’
‘Was? Jetzt?’ vraagt Elisabeth. ‘Maar we zijn met de trein!’
‘Bagagewagen?’ stelt Herr Kühlschrank voor.
‘Aber natürlich!’ roept Barbara uit. ‘Opgelost.’
‘Prima, dan brengen wij straks uw koelkast naar het station. Nogmaals gefeliciteerd.’
‘Danke, danke.

De DB blijkt inderdaad zo slim geweest te zijn om een bagagerijtuig toe te voegen aan de Sonderzug; de koelkast kan zonder problemen mee.
‘Wat ga je met je prijs doen?’ vraagt Elisabeth als ze onderweg zijn naar huis.
‘Tja…, ik heb net een nieuwe gekocht voor thuis. Nu heb ik er opeens twee.’
‘Zeg je nee, dan krijg je er twee,’ giechelt Elisabeth.
‘Het zou wel wat zijn voor mijn kantine. Die koelkast is eigenlijk net te klein.’

Ruim een half uur later komt de trein in Lümmeln aan. De dames nemen afscheid.
‘Leuk je ontmoet te hebben,’ zegt Elisabeth. ‘Zoiets moeten we vaker doen.’
‘Jazeker. Je hebt mijn adres, hè?’
‘In mijn tas. Tschüß!’
‘Auf Wiedersehen!‘
Al snel is de trein weer onderweg en sukkelt Barbara in slaap.


261   De Sonderzug ergens tussen Siegen en Dillenburg.


Met vriendelijke groet,
Bas

[ex44]

De ontmoeting zal zeker nog consequenties hebben, zo zal in de kantine van Bw Lümmeln bijvoorbeeld nog wel eens Schäuferla op tafel komen en bij de mannen van Dönsdorf Grünkohl und Pinkel.

Smakelijk!
Jan

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 140}


Lotje uit de loterij – 2

Barbara zit slapend in de trein naar Dönsdorf en droomt over koelkasten, elektrische fornuizen en massa’s plastic bakjes, die ze allemaal mee naar huis mag nemen. ‘Allemaal voor u, Frau Main!’ hoort ze iemand zeggen. Dan wordt ze wakker en denkt: ‘Main? Wieso? Kirsch ist meine Name…’ Ze wrijft in haar ogen en kijkt om zich heen. De coupé is leeg.
‘Herhaling!’ wordt er omgeroepen. ‘Over enkele ogen ogenblikken komen we aan in Frankfurt am Main Hauptbahnhof. Hierna zal deze trein verdergaan richting Dönsdorf en Würzburg.’
‘Ach…,’ zegt ze zacht, ‘ik heb maar gedroomd.’
Even later komt de trein in het grote kopstation tot stilstand. Mensen stappen uit. De loc wordt afgekoppeld en aan de andere kant van de trein verschijnt een tweede, die de trein verder zal rijden.
‘Hoe zal het met mijn koelkast zijn?’ vraagt Barbara zich af.
Zeven minuten later is de trein weer op weg.

Als de trein in Dönsdorf arriveert, is Barbara klaarwakker. Op het perron kijkt ze naar de loc, maar het bagagerijtuig is weg. ‘Hoe kan dat nou?’ Ze draait haar hoofd en ziet twee mannen aan het einde van de trein een koelkast op het perron tillen. ‘Ja, das ist mein Kühlschränkchen!’ roept ze en loopt er zo snel mogelijk heen.


262   Koelkast op het perron.

‘Koelkastje?’ vraagt een van de mannen. ‘Dat ding is bijna niet te tillen! Misschien eens sparen voor een koelbox, Fraulein?’
‘Hihi,’ lacht Barbara. Ik heb hem gewonnen.’ Ze laat haar kaartje zien waarop genoteerd staat dat deze kast toch echt van haar is.
‘Schon gut,’ zegt de conducteur. ‘Viel Spaß damit.’
‘Wat nu?’ vraagt de Kantineprinzessin zich opeens af als de trein vertrekt. ‘Hoe krijg ik dat ding nou in mijn keuken?’


Met vriendelijke groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 141}


Lotje uit de loterij – 3

‘Ik had beter moeten nadenken,’ moppert Barbara naast haar koelkast. ‘Hoe kan ik nou zo ’n zware kast in mijn eentje meenemen? Herr Kühlschrank had hem toch veel beter met een koerier kunnen laten bezorgen?’ Ze kijkt om zich heen. Het perron is bijna leeg; de laatste mensen verlaten het perron. Aan de andere einde van het perron staat een seinhuis. Ze laat de koelkast staan en gaat erheen. Zoals ze al verwachtte, is de deur open.


263   Een goederentrein komt voorbij.

Barbara gaat naar binnen. ‘Hallo?’ Geen antwoord. ‘Is daar iemand?’
Boven begint een telefoon te rinkelen. Dat doet het hem. Ze krijgt een idee en gaat naar boven. De seinhuiswachter legt net de telefoon weer op de haak als hij een vrouw in zijn Stellwerk ziet verschijnen. Zijn wenkbrouwen gaan omhoog.
Barbara herkent hem direct. ‘Guten Abend, Herr Webermann. Entschuldigung, das ich störe, aber Sie kennen mich doch?’
‘Aber natürlich. Sie sind Fraulein Kirsch. Bitte, was kann ich für Sie tun?‘
Barbara vertelt hem over haar koelkast en dat ze dat apparaat onmogelijk alleen mee kan nemen.
‘Tja,’ zegt Webermann. ‘Ik mag mijn post niet verlaten.’
‘Dat begrijp ik, maar mag ik even bellen?’
Webermann schuift de telefoon naar haar toe. ‘Selbstverständlich.’
‘Danke.’ Ze kiest een nummer. De telefoon gaat drie keer over en begint dan te sputteren.
‘Gutenabend! Lokleitung, Marks.’
‘Hallo, Helmut. Ich bin ‘s: Barbara!’
‘…’
‘Ja, es war schön in Hannover. Danke.’
‘…’
Raad eens wat ik gewonnen heb.’
‘…’
‘Een koelkast! En daar bel ik ook voor.’
‘…’
‘Ik sta met die grote kast hier op het perron van het Hauptbahnhof en kan hem niet in het Betriebswerk krijgen.’
‘…’
‘Hij moet naar de keuken van de kantine.’
‘…’
‘Kun je niet even een treintje sturen,’ vraagt Barbara met een lief stemmetje, ‘om mijn koelkast te komen halen?’
‘WAS?’ klinkt er luid uit de telefoon.
‘Dat kleine werktreintje, bijvoorbeeld.’
De telefoon laat een protesterend gemurmel horen.
‘Dan zal ik morgen een uitgebreide lunch voor je maken. Gratis, natuurlijk. Ik heb net een heel lekker recept gekregen van Frau Willnitz aus Lümmeln.
Het protest zwakt af.
‘Ik zou er erg mee geholpen zijn,’ zegt Barbara zoet.
‘…’
‘Danke, lieber Helmut.’
‘…’
‘Euhhh…, Bahnsteig acht.’
Met stijgende verbazing heeft de seinhuiswachter het gesprek aangehoord en denkt: ze bestelt gewoon een trein!
‘Herzlichen Dank, Helmut!’ Barbara hangt op en zegt tegen Webermann: ‘Ik word zo opgehaald.’
‘Dat heb ik begrepen, ja.’ Hij grinnikt. ‘Hoe krijg je het voor elkaar?’
‘Charme,’ verklapt Barbara. ‘Vrouwelijke charme.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[Ruud K]

Prachtig verhaal

Groet,
Ruud

[ex44]

 

[NS6400]

 

[tothebeach]

_{^{Groet,
Michel}}