Deining in Dönsdorf

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 65}


Ah! Goed te lezen, dat de spanning bij de lezers oploopt. Dan wordt het tijd voor een vervolg.

~~~ oOOOo ~~~

Vroege trein uit Oberwankl – 4


Foto 125   Onderonsje in de kleine loods.

Een week later vraagt Werkstätter in de kleine loods aan Dalchow: ‘Hoe is het nou afgelopen met dat hek in Oberwankl, dat jullie nodig hadden om de loc weer op te stoken?’
‘We hebben die avond een rapport geschreven en de volgende dag ingeleverd. Weer een dag later werden we op het matje geroepen bij de depotchef.’
‘Bij Waldstein zelf?’
‘Ja. We hebben hem namelijk een kopie van dat rapport gegeven.’
‘Aha. En toen?’
‘Toen Erich Watke en ik de kamer van de chef binnenkwamen, bleek de Fahrdienstleiter er ook te zijn. Eerlijk gezegd zonk het lood me in de schoenen.’
‘Ja, dat kan ik me voorstellen.’
‘De chef vroeg ons of het normaal is, dat de stoker van de rangeerdienst ’s nachts een keer naar ons vuur kijkt.’
‘Dat gaat toch al jaren zo?’
‘Ja, dat zeiden wij ook. Zo hoeven wij onze nachtrust niet te onderbreken. Weet je wat de chef toen zei?’
‘Nee.’
‘Eigenlijk,’ zei die, ’is dit voor jullie overmacht.’
‘Overmacht?’ vraagt Werkstätter.
‘Ja,’ zegt Dalchow. ‘Wij stonden de volgende morgen – onverwacht – met een zowat koude loc. Het is vervelend van dat hek, vond hij, dat wij als brandhout hebben gebruikt, maar de trein moest wel gereden worden. Erich en ik kregen geen berisping of iets dergelijks.’
‘En het hek hoeven jullie niet te betalen?’
‘Nee, gelukkig niet. De Fahrdienstleiter bood ons excuses aan voor zijn boosheid, die wij aanvaard hebben. Ik kan met hem weer door één deur.’
‘Dat is netjes. Die stoker zal er wel wat van gehoord hebben.’
‘Dat neem ik aan, maar daarover weten wij niets. Ik heb hem niet meer gezien. Vandaag zagen we, dat er al aan een nieuw hek wordt gewerkt.’
‘Voor jullie dus goed afgelopen.’
‘Inderdaad.’


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[ronald1956]

Dat is allemaal goed afgelopen .

Maar nu wil ik natuurlijk wel weten wat die stoker te horen heeft gekregen .

[laurent]

Wat een anti climax. Ik had op zijn minst een strafdienst op een flinke rotlijn met een zware trein verwacht. Lekker fotogeniek.

[Basilicum]

Tja, Laurent, wat een opluchting is voor de een, kan voor de ander een teleurstelling zijn. Zo is het leven.

Groet,
Basilicum

[laurent]

Dat weet ik, ik loop ook maar te geinen. Het blijft een leuk verhaal.

[Chris Westerduin]

Ik ben blij dat het met een sisser is afgelopen. Menig manager tegenwoordig in de 1:1 wereld is minder makkelijk!!!

[theokersten]

het blijven mooie verhalen

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 66}


Avond in het Bw

De opstelsporen in het Bw lopen langzaam vol na een drukke dag. De locomotieven wachten op een nieuwe dag, alleen de V160 achteraan zal vanavond nog een goederentrein rijden.


Foto 126   ‘Rode brigade’.


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Ruud K]

Fraaie plaat!!

Groet,
Ruud

[kevinhhw]

Idd! Mooi verhaal hoor!

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 67}


Haperende heftruck  – 1

Uwe rijdt op de heftruck, maar het gaat niet van harte. Rijden is geen probleem, maar heffen gaat minder soepel. Er moeten een paar beladen pallets verplaatst worden, die op het laadperron staan. Als hij al rijdend de vork wil laten bewegen, gebeurd er niets. Uwe stopt en probeert het nog eens. Nu gaat de vork omhoog en ook weer omlaag. Hij rijdt weer door, vrolijk de vork bedienend. ‘Een mankementje van tijdelijke aard,’ mompelt hij. De vork schuift onder een pallet en gaat omhoog. ‘Zie je wel: probleem opgelost.’ Hij rijdt voorzichtig achteruit en wil de vork laten zakken, maar de vork weigert weer. Omhoog lukt nog wel, maar omlaag niet. Uwe vloekt.


Foto 127   Een paar vaten verzetten.

Manni ziet hem ploeteren. ‘Wie geht ‘s, Uwe?’
‘Dat #@%$&-ding! Ik krijg die vork niet meer omlaag.’
‘Gewoon aan het pookje trekken!’
‘Ja, dat begrijp ik ook wel! Waar zie je mij voor aan?’
Manni heeft voldoende antwoorden op voorraad, dat gaat van ‘sukkel’ tot ‘#@%$&’, maar hij houdt zich in. ‘Nog een klein stukje verder omhoog?’ stelt hij voor. ‘Misschien werkt het dan weer.’
‘Dat heb ik al gedaan, maar ik zal het nog een keer proberen.’ Uwe rijdt wat heen en weer en probeert de vork te bewegen. De pallet gaat wel omhoog, maar nog steeds niet omlaag. Hij vloekt opnieuw.
‘Haha,’ lacht Manni. ‘Volgens mij heb je een probleem.’
‘Die vaten zijn wel vol, hoor!’ waarschuwt Uwe. ‘Was machen wir jetzt?’
‘Tja…, om te kijken wat er aan de hand is, zou eigenlijk de lading eraf moeten.’
‘Ja, maar hoe?’
Peter komt aansloffen. ‘Hallo, Jungs. Alles klar?’
‘Die #@%$&-vork heeft kuren,’ zegt Uwe.
‘Zet die vaten op de grond, dan kijken we ernaar.’
Manni lacht. ‘Dat gaat nou juist niet.’
Ze lopen een paar rondjes luid discussiërend om de heftruck heen.
‘Kom,’ besluit Peter. ‘We gaan naar de kantine. Met een kop thee erbij kun je beter nadenken.
‘Koffie,’ zegt Uwe.
‘Prima, jij krijgt koffie.’


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Johan Keuterink]

Haha ben benieuwd hoe ze dat op gaan lossen

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 68}


Haperende heftruck  – 2

Als de Manni en Peter de kantine binnenkomen, zit Jürgen daar al.
‘Weet jij,’ vraagt Manni hem knipogend, ‘dat Uwe helemaal geen heftruck kan bedienen?’
‘Hij is toch altijd veel te onvoorzichtig?’
‘Ah!’ roept Manni. Dat is het!’
Uwe maakte een omweg langs de secretaresse en komt nu de kantine binnen. ‘Wat is het? vraagt hij.
‘Jij bent te lomp met die heftruck, daarom doet-ie het niet meer,’ lacht Manni een appel pakkend.
‘Pfff…’
Peter schenkt koffie en thee in. ‘Jij nog wat, Jürgen?’
‘Nein, danke. Ik heb net ingeschonken.’


Foto 128   Heftruck met kuren.

De mannen gaan zitten.
‘Nog wat gebeurd?’ vraagt Jürgen.
‘De heftruck doet het niet meer,’ meldt Uwe.
‘Jij krijgt ook altijd alles kapot…,’ zegt Jürgen droog.
‘Ik? Hoe kom je daarbij?’
Peter komt op een idee. ‘Staat die kleine heftruck nog bij de garage even verderop in de straat, Uwe?’
‘Jawohl. Vanmorgen nog zien staan.’
‘Als we die kunnen lenen, krijgen we die vaten misschien weer naar beneden.’
‘Dat zouden we kunnen we doen,’ zegt Manni, ‘maar is die niet te klein?’.
‘Och…,’ zegt Uwe. ‘Gewoon proberen.’
Manni neemt een hap van zijn appel. ‘Ik loop er wel even heen.’
‘Waar denk je, dat het probleem zit, Uwe?’ wil Peter weten.
‘Volgens mij klemt de vork ergens, anders kwam hij wel omlaag.’
‘Zal ik het onderhoudsbedrijf van onze heftruck eens bellen? Misschien is er een monteur in de buurt.’
‘Dat is een uitstekende gedachte,’ vindt Uwe en gaat lekker onderuit zitten.


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 69}


Haperende heftruck  – 3

Peter is net naar zijn kantoortje gelopen om een monteur te bellen als Manni terugkomt van de garage. ‘Alfred komt over tien minuten helpen met zijn heftruck,’ meldt hij.
‘Prima,’ zegt Uwe, ‘dan kan ik nog even luieren.’
‘Waar is Jürgen?’
‘Bij de receptie met een klant.’
Een paar minuten later roept Peter vanuit zijn kantoor: ‘Goed nieuws!’
Intussen komt Alfred de kantine binnen. ‘Jullie hadden me nodig?’
Manni springt op. ‘Jazeker!’
‘Wat zei je, Peter? vraagt Uwe.
Peter komt de kantine weer binnenschuifelen. ‘Goed nieuws! De monteur is nu in Schwarzburg en kan over een uurtje hier zijn.’
‘Oh, Prima. Die tien minuten van Alfred zijn trouwens snel om, als je lekker kunt luieren,’ vindt Uwe en staat langzaam op. Manni en Alfred zijn al naar buiten gelopen. Als Uwe buiten komt, ziet hij Alfred met zijn heftruck naar zijn defecte machine manoeuvreren. Manni geeft driftig aanwijzingen.


Foto 129   ‘Ja, dat gaat goed zo!’

Vlot staat het vrachtje weer op de grond.
‘Bedankt, Alfred!’


Met vriendelijke groet,
Basilicum

[theokersten]

het is en blijft een mooie verhalen lijn.
geniet er elke keer van