25 jaar geleden

[Focus2]

inderdaad mooie foto's en de sfeer prima in beeld gebracht maar of je zou moeten dromen naar die tijd in dat land - ik denk het niet.

[Chris Westerduin]

Mooie plaatjes weer wim!!!  Top dat je de kakkerlakken hebt doorstaan om ons nu dit te showen! 

[Edde]

Weer een prachtserie, jammer dat ik niet zo avontuurlijk was begin jaren negentig....

gr Ed.

[Peter Korsten]

Dat word je toch gewoon nu avontuurlijk? Het resultaat zien we wel in 2041.

- Peter

[Willem1951]

Dank voor de reacties.
Op 18 juni 1991 waren wij in Arad, dat sinds 1946 een metersporige stadstram heeft.


Het toenmalige logo van het trambedrijf op het trammaterieel.


Als eerste hebben wij een enkelsporige uitloper met een wisselplaats naar het eindpunt Piata Gai bekeken. Hier reed het type Tatra T4R, gekocht in de jaren
zeventig.


De jarenlange verwaarlozing was het Tatra-materieel wel aan te zien.


Behalve de Tatra's reden er ook Timis2 trams. Een dia, gemaakt in het centrum van de stad.
Het tramstel is in 1986 gebouwd, maar ziet eruit alsof het al veel ouder is.
Zowel de eigen Tatra's als de Timis2 stellen zijn allang afgevoerd.


Na de val van dictator Ceaușescu kreeg men weer de beschikking over onderhoudsmiddelen en sommige Timis2 trams waren uiterlijk wat opgeknapt.


Na lang wachten op de tak naar Gara Aradul Nou kwam er een afgeladen Timis2 tramstel voorbij op de toenmalige Bulevardul Karl Marx.


Op die route naar Gara Aradul Nou lag een mooie brug over een riviertje (Raul Mures).


Door het beleid van Ceaușescu moest de plattelandsbevolking in de steden ondergebracht worden, waarvoor flatwijken werden gebouwd.
Dat daarvoor hele wijken (met de oorspronkelijke lage bebouwing) tegen de vlakte moesten, interesseerde de dictator niet.


Een stukje ongerepte binnenstad met nog lage huisjes.


Tegen de avond zijn wij per trein naar Timisoara gegaan. Bij het Gara de Nord in Timisoara stond deze werkwagen, een 2-asser uit de jaren vijftig.

Later in de jaren negentig heeft het trambedrijf van Arad op grote schaal tweedehands materieel van Duitse bedrijven gekregen.
Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent

[Willem1951]

Op 19 juni 1991 stond het normaalsporige trambedrijf van Resita op het programma.
Per trein konden wij van Timisoara naar Resita en weer terug. Vooraf hadden wij bij de balie van
NS-Internationaal zowat het halve spoorboek van Roemenië overgeschreven, dus we wisten welke treinen er reden.
Treinreizen in Roemenië ging destijds ook ietwat anders. Het begon al met het kopen van een treinkaartje.
Ongeveer een half uur voordat de trein zal vertrekken, wordt er een bordje met treinnummer en eindbestemming bij een loket gezet
en bij dat ene loket kunnen dan kaartjes voor die ene trein gekocht worden.
Dus in de morgen alvast een kaartje voor de terugreis in de avond kopen, dat gaat niet.
Bij vertrek van de trein wordt er niet gefloten door de conducteur: de trein gaat plots gewoon langzaam rijden,
zodat de wat late reizigers nog op de trein kunnen springen (centrale deursluiting kende men niet - tijdens het
rijden stonden sommige deuren ook gewoon open). Pas nadat de trein uit het station was, werd er vaart gemaakt.
Het was nog ouderwets treinrijden met korte railstaven en het ging niet snel.
Nog een bijzonderheid in die tijd was, dat elke wagon z'n eigen (vaak invalide) bedelaar had en dat territorium ook met hand en tand
verdedigde tegen andere bedelaars. Een keer een fikse knokpartij gezien.

Het trambedrijf van Resita is in 1988 gaan rijden met 22 Timis2 tramstellen van een flatwijk in het noorden (Renk)
naar een industriecomplex in het zuiden (lengte ongeveer 8 km).
Aangekomen in Resita bleek de tram niet te rijden: balen, maar kan gebeuren.
We zijn vanuit het noorden langs de tramlijn gaan wandelen en kwamen op een
gegeven moment bij een openluchtmuseum met stoomlocomotieven. In Resita zijn vroeger stoomlocomotieven geproduceerd.
Destijds stond het niet mooi opgesteld, zodat ik er geen dia's heb gemaakt.
Volgens Google Earth was dat museum er in 2013 nog.


Ter hoogte van dat locomotievenmuseum kwam gelukkig de eerste tram van die dag voorbij. Over klandizie kon men niet klagen.


Soms was er een fotopunt waar je nog een glimp van de oude stadsbebouwing kon zien.


De tram bleef de rest van de dag erg slecht rijden: die dag maar 5 verschillende tramstellen zien rijden. Wachttijden van een uur waren geen uitzondering.


Op de achtergrond is de zware industrie te zien.


Het eindpunt Piata Republicii in het zuiden. De tramrails lagen nog 1,5 km verder naar het eindpunt Staliva, maar dit stuk is al 3 maanden na de opening
stilgelegd vanwege fouten bij de aanleg.


Tot slot van die dag nog een dia in het noorden van het tramnet.

Het trambedrijf van Resita is in 2011 definitief stilgelegd. Het tweedehands materieel uit Dortmund en Frankfurt/Main hebben het bedrijf niet kunnen redden.

Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent

[Eelco Storm]

Droefheid troef in het toenmalige Roemenie. Voor mijn gevoel toch meer verpauperd dan de andere oost-Europese landen. Van de DDR en Polen kon je nog wel zeggen dat het zo z'n charme had (ook al is dat vanuit ons west-Europese oogpunt, er te moeten leven is weer wat anders), maar Roemenie is gewoon armzalig....

Doet overigens niets af aan de fraaie foto's, je hebt een bijzonder tijdsbeeld vastgelegd 

Eelco

[Peter Korsten]

Een keer een fikse knokpartij gezien.

Dat verklaart misschien ook waarom ze invalide waren.

Prachtige foto's weer. Niet zozeer omdat de omgeving zo mooi is; integendeel. Maar het is een soort stilleven van wat, naar ik aanneem, in de afgelopen 25 jaar totaal veranderd is.

- Peter

[Willem1951]

Sinds 2003 ben ik niet meer in Roemenië geweest, maar toen al was de algemene situatie oppervlakkig gezien veel beter dan in 1991.
Op 20 juni 1991 hebben wij de normaalsporige tram van Timisoara bekeken.


Er reden hier uitsluitend Timis2 trams. De fabriek, die deze trams sinds de jaren zeventig produceerde, is gevestigd in Timisoara.


Niet al het materieel zat goed in de verf.


De meeste dia's zijn gemaakt in het oude centrum van de stad met nog lage bebouwing.


Het trambedrijf maakte een goede indruk, al was de frequentie ook hier vaak onregelmatig.
Doordat de trams doorgaans barstens vol zaten, was een ritje met een tram niet echt leuk en deden we dat alleen als het niet anders kon.


Werkwagen VS-5 bezig met het vervoeren van tramwielen/assen.


Er werd in die tijd veel gelopen door de mensen.

Later heeft het trambedrijf van Timisoara tweedehands materieel uit Bremen, München, Frankfurt/Main, Düsseldorf en Karlsruhe gekregen.
In 2005 werden de eigen Timis2 trams voor het laatst ingezet.

Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent

[guest7823]

In de periferie van spoorzaken, en gevonden na een overnachting in een logeerkamer vol met jeugdherinneringen:

Depotdienst SHM jaren '80 stijl:



- niks geen gele vestjes ed
- kolen gewoon in de open lucht
- de transdportband voor het lossen van de in onderlossers over het spoor vervoerde kolen
- de zinken kolenbakken die lekker in je knokkels konden bijten bij verkeerde behandeling

Kortom: depotdienst zoals die jaren lang op de kleinere depots gedaan werd.

[Willem1951]

Craiova, een industriestad ten westen van Boekarest, heeft sinds 1987 een normaalsporige tram.
Ik vond er destijds niets aan: de tramlijn komt niet in het oude gedeelte van de stad, maar ligt in een
doorgaande weg onderlangs de oude stad. De tramlijn verbindt industrie in het oosten met industrie in het
westen (lengte ruim 18 km). Slechts op een ongeveer 7 km lang middenstuk kwam er zo nu en dan een tram
voorbij. De rest van het net, de uitlopers naar de industrie, werd blijkbaar alleen bereden bij ploegenwisseling
in de fabrieken. Informatie over de frequentie was er niet; soms was het al lastig om te ontdekken waar een
tramhalte was.
De (weinige) dia's van 21 juni 1991:


Ook dit bedrijf had alleen Timis2 tramstellen.


In de middenberm van een destijds al drukke weg.


Het tusseneindpunt Pasaj Electro in het oosten.


Een detail uit die tijd was het "zoeklicht" dat naast de voordeuren van de tram zat. Door de schaarste aan lampen, was het 's-avonds pikkedonker.
Bij haltes zette de trambestuurder (m/v) dan deze lamp aan, die de zijkant van de tram in het licht zette, zodat vooral de trambestuurder wat kon zien.


Waarschijnlijk was dit een Timis2 tramstel, dat buiten dienst is. De tram heeft overdag de lichten aan: in het Oostblok was dat meestal om aan te duiden, dat
de tram niet bij haltes zou stoppen. Bovendien, er zitten geen reizigers in.

De Timis2 trams zijn ook hier verdwenen (sinds 2007 volgens internet). Duits tweedehands materieel is hier terecht gekomen, alsmede de ex Weense
trams uit Rotterdam (wil je er toch weer heen).

Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent

[Post49]

@Wim, staan al die tussenwagens nou zo scheef? Het spoor ligt ogenschijnlijk goed.

Gr. Erik.

[guest7823]

Hielke en Sietse Klinkhamer ?

Dat zijn tweelingen volgens mij en ik kan je verzekeren dat Ruud en ik geen tweelingen zijn 

[KNed]

Interessant, die tramfoto's uit Roemenië!

Er werd in die tijd veel gelopen door de mensen.

Dat gebeurt nog steeds relatief veel daar. Ook langs doorgaande (80/100km!) wegen zie je altijd wel mensen lopen.

Koen

[Willem1951]

@Post49: Die Timis2 trams waren niet van een beste kwaliteit. Door jarenlange overbelasting,
het ontbreken van reserve-onderdelen was het materieel versneld versleten. Bij remises stonden
ook altijd rijen gekannibaliseerde Timis2 trams om maar een paar wagens rijdend te kunnen houden. 
Maar ook de rails, wissels waren niet tiptop in orde, zelfs bij de relatief nieuwe trambedrijven.

Ten noorden van Boekarest ligt Ploiesti, eveneens een industriestad. Eind 1987 werd de eerste tramlijn
geopend tussen het Gara de Sud en een streekziekenhuis in het noorden. Later is het Gara de Vest (Weststation)
ook aangesloten op het tramnet. Alle dia's zijn van 22 juni 1991.


Het onvermijdelijke Timis2 tramstel in de buurt van het Gara de Vest.


Eindelijk dan een ander tramtype: een dubbelgelede V3A. De werkplaats van de tram van Boekarest bouwde deze gelede trams, die overigens gebaseerd zijn
op een in 1969 geleverde acht-asser van LHB (Salzgitter).
De trambestuurder wilde blijkbaar niet gefotografeerd worden, want hij verborg zich achter het gordijntje.


Een dia, gemaakt de buurt van het Streekziekenhuis.


Zo te zien moeten de instappende passagiers flink klauteren om de tram in te komen.


Ook hier rijen hoge flatgebouwen (zelfs nog in aanbouw), die de lage bebouwing verdringen.


Het gelede materieel zag er niet al te best uit.


Er was in een ongeschonden gedeelte van de stad nog een tusseneindpunt, waar een tramlijn begon naar industrie in het oosten.
De trambestuurder had hier zijn eindpuntrust en de passagiers moeten wachten.


Nog een verlaten tramstel in die eindpuntlus.

Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent