25 jaar geleden

[Willem1951]

Op 19 april 1997 naar Pyongyang, de hoofdstad van Noord Korea, gevlogen om daar de tram te zien.
Ook destijds stond Noord Korea bekend als een dictatuur van het ergste soort.
De aanwezigheid van overgenomen overtollige vierassers uit Zürich (Zwitserland) was de reden om er toch heen te gaan.
Maar al gauw had ik wel de gedachte "wat heb ik een geluk gehad, dat ik hier niet geboren ben".
Als toerist krijg je maar een klein beetje mee, dat het regime je doen en laten volledig bepaalt.
En ik kon na 2,5 dag weer weg.




Bij het hotel, in de buurt van het station van Pyongyang, reed tramlijn 1.
Gezien de bovenleiding reed er ook nog een trolleybus.
Destijds waren er 2 normaalsporige tramlijnen (thans 3). Er reden op lijn 1 Tatra's van het type T6 en de gelede KT8.


Gezicht vanuit de hotelkamer met de ondergaande zon.
We mochten het hotel niet op eigen houtje verlaten. Je kon geld wisselen en dan kreeg je coupons waarmee je in het hotel drank oid. kon kopen.
Er was een tv op de hotelkamer met 2 kanalen: de eerste was alleen gewijd aan het succesverhaal van de overleden eeuwige president Kim il sung.
Het tweede kanaal ging over de militaire belevenissen van deze Kim, die getuigden van de kracht van het leger.
Hoewel er vanaf 1994 al een hongersnood in het land heerste, kregen wij genoeg te eten;
al ging dat lastig met de ronde metalen breinaalden in plaats van de hoekige houten stokjes in China en Japan.
Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent

[Willem1951]

20 april 1997.
De dag begon teleurstellend: er reden geen trams. Volgens de gidsen vanwege groot onderhoud.
Wij vonden dat een raar verhaal.
Hoogstwaarschijnlijk was er een stroomstoring (ik heb die ochtend ook geen trolleybus zien rijden) en wilden ze dat niet zeggen.
Een toeristisch programma was het alternatief.


Als eerste werden we naar een centraal plein met allerlei overheidsgebouwen gereden. De reclame voor het regiem is allom aanwezig.
Het portret is van Kim jong il, destijds de baas van het land.


In april viert Noord Korea feest en zijn er allerlei parades ter meerdere eer en glorie van het land.
Op deze dia een vrachtauto vol met zingende, vrolijke mensen, die naar zo'n parade (of een oefening daarvoor) gaan.
Op de achtergrond een van de twee geimporteerde Japanse autobussen, waarmee wij vervoerd werden.
Behalve 2 gidsen, was er een begeleider, die ons liep te filmen en bepaalde waar we als groep mochten staan.
Je kon dus  niet even een straat inlopen of zo iets.


Deze Triomfboog is in 1982 gebouwd om het einde van de Japanse overheersing te gedenken en uiteraard de rol van Kim il sung hierbij.
Het is een soort kopie van de Arc de Triomphe in Parijs, alleen 10 meter hoger.
Er marcheerden in een behoorlijk tempo rijen kinderen voorbij op weg naar een of andere manifestatie.


De trolleybussen reden ook niet. Trolleybus 903 is volgens info op het internet uit 1963/1964 (type Chollima 9.25).


Een verplicht nummer, gelukkig alleen voor de reisleiding van onze groep en niet voor de overige deelnemers, is het bloemen leggen
en buigen om eer te bewijzen bij een standbeeld van de in 1994 overleden Kim il sung.
Doorgeslagen persoonsverheerlijking als je het mij vraagt.

Daarna zijn wij naar de meterspoor tramlijn van Kumsusan gereden.
Deze ongeveer 3,5 km lange militaire tramlijn met vierassers met bijwagen uit Zürich verbindt een metrostation in Pyongyang met het mausoleum van Kim il sung (het Kumsusan paleis).
Die tram reed uiteraard ook niet (er zouden geen groepen zijn om te vervoeren), dus dat was wel balen.
We zijn nog even gestopt (halverwege) bij de remise, maar ook daar wilden ze niets laten zien van de Zwitserse trams.
In plaats daarvan konden wij het mausoleum bezoeken.
Behalve de overblijfselen van het voormalige staatshoofd stonden er ook zijn auto, een vette Mercedes, en een spoorrijtuig, waar hij vaak ingezeten heeft.
Aangezien iedereen zijn foto- en filmapparatuur moest afgeven, kon je dit tafereel niet vastleggen.


De stad is bezaaid met dit soort muurbeschilderingen.


Later in de middag zagen we deze (museum)trolleybus bij het treinstation rijden. Ik weet het niet zeker meer, maar mogelijk
hebben we een ritje met deze trolleybus gehad naar het volgende item: een stadion.
De trolleybus is tussen 1970 en 1974 gebouwd en van het type Chollima 70 (gebaseerd op het Ŝkoda type 706 RTO).


Voor het stadion werd nog flink geoefend in het synchroon zwaaien met een stokje en een lint.


De voorstelling in het stadion (het Kim il sung stadion uiteraard) was wel imposant. De dia is gemaakt terwijl de mensen
op de middelste rijen hun bordjes nog moesten omkeren.
De mens als gedresseerde robot.
De beeltenis van Kim il sung kwam geregeld voorbij, waarbij de koreaanse toeschouwers dan begonnen te juichen en te applaudiseren.
In het verleden is er op de Nederlandse tv een reclame geweest, waarbij de Koreaan met het bordje met een tand van de dictator zich verslapen had.
Qua tram was die eerste dag in Pyongyang toch wel een verloren dag.
Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent

[Arjan6511]

Wat een mooie rapportage uit een bizar land... Natuurlijk wel eens wat van op de televisie gezien bij bijvoorbeeld 3 op reis, op jouw foto's is wat meer van het dagelijks "leven" te zien.

Die reclame kan ik me ook nog wel herinneren, ook gezien hoe deze gemaakt is. Voor de geïnteresseerde: https://www.youtube.com/watch?v=hbsINkeRA_U

[Theo Mol]

De gelede trolleybus is heel charmant.

[Jelmer]

Bijzondere reportage Wim 

Genot om te zien.
Groeten,
Jelmer

[Willem1951]

Dia's van 21 april 1997.
Hoera, de tram in Pyongyang reed weer.


Er stonden veel mensen (wel netjes in een rij) te wachten tot er een tram van lijn 1 in de goede richting kwam.
De trappen op de voorgrond zijn een uitgang van het metrostation Yonggwang bij het treinstation.


Nadat we eerst nog het zeer eenvoudige geboortehuis van Kim il sung moesten bekijken, was er daarna eindelijk tijd voor de tram
bij het eindpunt en de remise Mangyongdae van lijn 1.
De eindpuntlus lag gedeeltelijk op het remiseterrein, wat verboden gebied voor ons was.
Volgens deze internetsite https://en.wikipedia.org/wiki/Trams_and_trolleybuses_in_North_Korea
zijn er in 1990 45 dubbelgelede tweerichting Tatra trams van het type KT8D5K gekocht. Motorrijtuig 1004 is er een van.
Het bordje met het cijfer 1 achter de voorruit is niet het lijnnummer, maar een aanduiding dat de tram alleen bij haltes met het nummer 1 stopt.


Er waren ook Tatra's van het type T6B5K in de jaren negentig gekocht.
Op de dia ook 2 bewakers, die erop moesten toezien dat wij geen contact met de lokale bewoners kregen.
Het was onduidelijk wat al die mensen bij dit eindpunt gingen doen. Waarschijnlijk moesten ze verder en zaten ze te wachten op vervoer.


Met een matige telelens kon je best een goede foto maken zonder op het remiseterrein te komen.
Motorrijtuig 1104 heeft een bordje met een 2, dat zou betekenen dat deze tram alleen bij de haltes met het nummer 2 stopt.


De mevrouw van de bewaking lette wel goed op; zij was bewapend met 2 fluitjes, voor elke hand 1.


De remise Mangyongdae. Op Google Earth is te zien dat het wel een groot complex is.
Daarna zijn we met een gereserveerde KT8 richting stad gereden.
Kan niet zeggen dat tijdens de rit de spoorligging optimaal was (veel geschommel en langzaam rijden).


Bij het treinstation eindigde de tramrit (daar lag ook een keerlus).
Sinds 2003 eindigt lijn 1 hier altijd, omdat de rest van het traject naar het eindpunt Songsin vanwege een te zwakke brug is opgeheven.




Bij de tentoonstelling van de drie revoluties stond dit prototype van een tram gemaakt door de eigen industrie.
De ruitenwisser heeft het al begeven.




Op de route van lijn 1, in de Kwangbok straat. was er gelegenheid de voorbij komende trams te fotograferen.
Brede straten met weinig autoverkeer destijds en blijkbaar een goedgekeurde locatie voor buitenlanders.
Op You Tube zie je deze straat ook vaak voorbij komen in video's over de tram van Pyongyang.


Toch was het allemaal niet zo perfect. Blijkbaar waren er geen reserveonderdelen voor de Tatratrams (meer) en werd een gescheurde ruit
door middel van 2 metalen plaatjes bij elkaar gehouden.


Daarna gingen we naar het spoorwegmuseum. Kim il sung begroette ons al bij de ingang.
Helaas was het 3 verdiepingen hoge gebouw volledig gewijd aan de rol van Kim il sung met betrekking tot de spoorwegen.
Er stonden 1 elektrisch motorwagentje en 1 stoomlocje (kon er geen dia van maken) en voor de rest allerlei vitrines
met scharen, doorgeknipte lintjes en zelfs stoelen waar de dictator ooit op gezeten had.
Echt absurd in mijn ogen en zonde van de tijd om dit te bekijken.


Op de bovenste verdieping was een groot panorama gemaakt.
Je kon niet zien waar de geschilderde achtergrond ophield en waar de echte spullen op de voorgrond lagen.
De boodschap is wel duidelijk: de dictator heeft ook van bruggen bouwen verstand en iedereen kijkt vol bewondering toe.


Er was een fotomoment in de Yonggwang straat bij het station.

Aan het eind van de middag werden wij naar tramlijn 2 aan de andere kant van de Taedong rivier  gebracht.
Bij het monument ter ere van de Noord Koreaanse arbeiderspartij op de  Chongnyon straat (later Munsu straat) kon het
geen kwaad in de ogen van de gidsen.


Ook hier reden de Tatra T6-en.
De dubbelgelede KT8 hebben wij niet op lijn 2 gezien.


Dit zou motorrijtuig 1305 moeten zijn; het was een T6, die een andere elektrische installatie zou hebben,
gezien het zogenaamde Pulgungi 2.16 embleem op het front.
Het was jammer, dat we hier niet eerder waren, gezien de zonnestand.


Deze vierassers waren eerder enkelgelede vierassers, een Chineese nabouw van de Tatra KT4.
Blijkbaar kon men de Chinese geleding niet aan de praat houden en is de geleding verwijderd en zijn beide wagendelen aan elkaar gelast.




Tot slot deze ietwat vreemde trams bij het monument van de Partij.

De volgende dag waren wij in Peking en heb ik geen "spoorse" dia's gemaakt.
Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent

[Teun]

Erg mooie foto's laat jij hier altijd zien Willem, maar die van Pyongyang vind ik helemaal bijzonder, vooral omdat ik er zelf een keer geweest ben in 1982.
Ik zat toen nog niet zo in de treinen of trams en mijn dia's zijn in de tussentijd behoorlijk in kwaliteit achteruit gegaan, het was toen trouwens ook grijs en koud weer en dat helpt ook niet mee.

Als ik mij goed herinner waren ze toen wel iets losser dan zoals jij beschrijft.
Ik voer toen als machinist en voor aankomst moesten de camera's en diverse tijdschriften in de zegelkast.
Op de dag van excursie kwamen er heel erg vroeg een paar beambten die de camera's van de excursiegangers uit de zegelkast haalden.
Op het haventerrein mochten wij absoluut geen foto's maken, zelfs niet van een stoomlocomotief tegen een blinde muur, maar wij reden de poort uit en toen was het: jullie mogen alles vrij fotograferen, geen probleem.
Alleen losgelaten werden wij ook niet, de hele excursie was strak georganiseerd.
En 's-avonds na terugkomst aan boord was het: fotocamera's inleveren en die gingen weer achter slot en grendel.

Dus bij deze, nogmaals bedankt voor deze rapportage en het opfrissen van mijn geheugen, Teun.

Aanvulling: daags na ons bezoek was Kim Il Sung (onze gidsen spraken steeds over "our great leader") jarig en er werd al druk geoefend voor de verjaardagparade


En mijn plaatje van een trolleybus:

[Chris Westerduin]

Heerlijke foto's en verhalen uit een land waar je niet snel komt Willem! 

[lrrw]

Hallo Wim,
Het is weer indrukwekkend wat je ons laat zien.
Afgezien van hoe het er in dat land aan toe gaat, ziet het materieel er niet verkeerd uit.
Beter dan in Calcutta, maar dat heeft ook zijn charme.

Groet,
Cor Lageweg.

[eemstede]

Ja, inderdaad , boeiende beelden.
Ik ben  in 2006 in DPRK geweest (dus voor deze rubriek wachten tot 2031..), toen zagen de trams er wel wat minder uit.
Die KT4's zonder geleding reden toen niet meer, wel veel T4's in verschillende kleuren. Die oude trolleybussen heb ik gemist; wij mochten trouwens alleen maar in de metro, van Glory naar Paradise en terug (zoals iedere tourist). Ook de tram naar het mausoleum van Kim il Sung was niet voor ons. Wel met de trein van Dandong naar Pyongjang, zonder gids. Boeiende reis.

Gr. Frank

[Willem1951]

Allereerst, dank voor de commentaren en aanvullingen.
23 april 1997, een reisdag van Peking naar het noord-oosten van China, de provincie Liaoning.


De locomotief van de trein werd nog even opgepoetst op het station van Peking.


Koersbord op het rijtuig. Wij gingen naar Shenyang.

Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent

[basjuh1981]

De locomotief van de trein werd nog even opgepoetst op het station van Peking.

Je zou bijna denken dat hij wat anders aan het doen is

[Jack Black (NS1220)]

Oh; ik ben dus niet de enige met dat idee   

[Willem1951]

24 april 1997 naar Anshan zo'n 90 / 100 km ten zuiden van Shenyang.
Voor de ploegenwisselingen van de staalfabrieken is er in 1956 een tramlijn van ongeveer 13 km lengte aangelegd op normaalspoor.


Halverwege de lijn is er de remise Hepinggiao. De gebouwen zaten niet zo mooi in het licht, zodat ik alleen een dia van het voorterrein heb gemaakt.


Embleem op motorrijtuig 1005.


De stuurstand van deze vierassers.




De halte bij de remise. Men had ook dit wat hoekige materieel.
Mogelijk is er een nieuwe wagenbak op een bestaand onderstel van zo'n ronde kop tram gezet. Er is helaas weinig info te vinden.




Eerst in de richting van het eindpunt Changdianpu gegaan.
Na het treinstation was er een rustig straatje (Wuyilu, volgens het plattegrondje, dat ik had gekregen) en de beide tramtypes gefotografeerd.


Bij het kopeindpunt Changdianpu.


Daarna richting het andere eindpunt Taipingcun gegaan
Op het laatste stuk (Dongjiaguolu genaamd) werd op een vrije baan langs de huizen gereden.


Het eindpunt Taipingcun.


Tot slot een dia bij het treinstation met beide wagentypes naast elkaar.
De tramlijn met het lijnnummer 501 is in 2003 opgeheven en in 2006 zijn de rails opgebroken.
De tram van Anshan is er dus niet meer.

Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent

[Willem1951]

De dia's van 25 april 1997.
Ten oosten van Shenyang ligt de stad Fushun. Bij die stad is een kolenmijn in  dagbouw vorm van gigantische afmetingen.
Een diepte van 280 meter en 6,6 km lang en 2,2 km breed, volgens de toeristische informatie van het hotel.
Het bedrijf heeft een eigen spoornet voor het vervoer van de delfstoffen.
Voor het vervoer van de werknemers (er zijn veel fabrieken in dat gebied) is er een soort voorstadsverkeer met soms oud aandoend materieel.


Het eindpunt Jixiu. Waarschijnlijk was deze voorstadslijn ook van het mijnbedrijf (uiteraard is alles van de partij van de overheid).
Gegevens over het materieel heb ik niet kunnen ontdekken op het internet.
Ik vond wel een album op Flickr met foto's uit 1983, helaas in klein formaat.
https://www.flickr.com/photos/lwdemery/albums/72157613490520320/with/4102349964/


Het "zoeklicht" op het dak van de trein.


Vertrekkende trein bij de halte Xing Tun. Er werd niet moeilijk gedaan als je over de sporen banjerde.


De kolenmijn vanaf een uitzichtplatform.


Een fris kleurtje doet veel. Vanaf halte Shi Idao Jie. Er wordt links gereden.


Eveneens bij Shi Idao Jie een stoomloc van de Chinese Spoorwegen. Het is een uitsnede van een staande dia, anders is de locomotief zo klein.
Stoomloc 6109 is van het type QJ, die tot 1988 gebouwd is.


Halte Shuini Chang.


Daar kon ik een wat kleinere locomotief van het mijnbedrijf fotograferen.


Het in mijn ogen leukste treinstel van die dag, ook bij halte Shuini Chang.


Ontmoeting tussen stoomloc 6472 (type JS) en dieselloc DFH0267.

Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent