Without automatisch

[henk]

Is het mogelijk bij de maximumsnelheid onderscheid te maken tussen doorgaande en stoppende treinen Klaas? Waarom zou je een trein die moet gaan stoppen eerst naar de maximale snelheid jagen?

[Peter Kleton]

Hoi Klaas ,
Maak je ook proefritten met andere treinen dan  Plan U ?
Ik weet niet wat je precies hebt aan materieel ,als het van andere merken is ,kan je wel eens verrasd worden.
Groeten ,Peter

[72sonett]

...Maak je ook proefritten met andere treinen dan Plan U ?

Dat is geen probleem want

...een aantal relaiscontacten. Voor elke treinsoort is een stel relais gedacht. Relais 1r en 1s voor treintype 1, enz...

dus geen verrasdingen als de potmeters voor iedere treinsoort eenmaal ingeregeld zijn..

[Peter Kleton]

Mooi ! 
 Dan hoef ik daar niet meer over te schrijven.
Peter

[Klaas Zondervan]

Waarom zou je een trein die moet gaan stoppen eerst naar de maximale snelheid jagen?

In bericht #29 had ik al bedacht dat ik de max. snelheid voor stoppende treinen kan overslaan. Moet alleen nog een manier verzinnen om de lage snelheid wat vlugger te bereiken, want anders komt de trein echt kruipend het station binnen. Daarvoor heb ik intussen een nieuwe list bedacht, maar die moet ik nog even uitwerken.
 
Uiteraard heb ik nog ander materieel, daarvoor was het hele spektakel opgezet, om een gevarieerd treinenbeeld te krijgen. Intussen ook proefritten gemaakt met twee DE-2's, een blauwe en een rode. Die maken gebruik van dezelfde instelpotmeters omdat ze elkaar afwisselen in de cyclus. Wordt nog een uitdaging; hoewel ze technisch identiek zijn rijdt de blauwe iets sneller dan de rode. Zal nog wat proefritjes kosten om daar een goed compromis in te vinden.
Verder wil ik nog twee getrokken treinen inzetten die niet in het station stoppen.

Dit hele circus is alleen van toepassing voor stoppende treinen. Voor de doorrijders heb ik een ander scenario in gedachten. Die vertrekken van hun respectievelijke optelspoor en trekken meteen op naar maximale snelheid. Bij terugkeer in het schaduwstation wordt op het ingangswissel de remming ingezet en bij aankomst op het eind van het opstelspoor gaat botweg de spanning er af. De boem-is-ho-methode dus. Dat blijkt de simpelste manier om de trein op een gedefinieerde plaats te laten stoppen. Aangezien het achter de coulissen gebeurt ziet het publiek er toch niks van.

[gvandersel]

Even ter overweging: Als de rode of blauwe De 2 ineens een 2200 wordt met Plan E, dan gaat je besparing aan potmeters niet door. Voor uniformiteit gewoon met dezelfde potmeters blijven werken. (Als je klaar bent mag je de oefening met een Arduino herhalen.)

Groet,

Gerard van der Sel.

[Klaas Zondervan]

Als een trein met lage snelheid uit het opstelterrein vertrekt met de bedoeling om in het station te stoppen, dan duurt het optrekken veel te lang. Feitelijk is de trein nog steeds aan het optrekken tot het moment dat hij moet gaan stoppen. Zie de rode curve in onderstaand plaatje. Dat komt omdat de spanning waaruit de elco wordt opgeladen gelijk is aan de spanning die hij uiteindelijk moet bereiken. Die spanning loopt asymptotisch op, en theoretisch komt daar nooit een eind aan.

Dat moet sneller, en vooral meer lineair kunnen door de elco te laden uit de voedingsspanning. De spanning verloopt dan volgens de groene curve. Alleen moet de elcospanning niet doorlopen naar de voedingsspanning, maar het moet stoppen als de spanning die hoort bij de lage snelheid is bereikt. Dat heb ik voor elkaar gekregen met het volgende schema:

Daarvoor heb ik de opamp weer uit zijn doosje gehaald. Die krijgt op zijn ene ingang de vraagspanning aangeboden, die via de relaiscontacten uit de potmeters komt, en op zijn andere ingang de werkelijke spanning die op de elco staat.
Als de vraagspanning hoger is dan de werkelijke spanning, dan gaat de uitgang van de opamp hoog, T1 gaat open en daarmee ook T3.
De elco wordt geladen totdat de werkelijke spanning gelijk is aan de vraagspanning, De uitgang van de opamp gaat dan ergens in het midden zitten en het laden stopt.

Als de trein moet stoppen gaat de vraagspanning naar nul, de uitgang van de opamp gaat laag, T2 en T4 gaan open en de elco wordt ontladen totdat de trein stil staat.
Wat te verwachten was gebeurde, het optrekken  en afremmen ging nu te snel. Het vergroten van de elco van 100 naar 220 uF heeft dit afdoende verholpen.

Echter, nu trad de WTBvE * in werking. Die stelt dat je problemen nooit zomaar over zijn. Het afremmen naar stilstand duurde veel te lang. De trein reed meer dan een volle treinlengte door, en wat erger was, niet elke keer even ver. De verschillen waren te groot om nauwkeurig genoeg te kunnen stoppen. Maar ook daarvoor heb ik een list verzonnen, dat komt in een volgend bericht.

(* Wet tot behoud van ellende)

[Eric B]

(* Wet tot behoud van ellende)

Ah, die ken je dus ook al

Er zijn 3 wetten die van kracht zijn bij vrijwel alle projecten, van welke aard dan ook:
- De wet van Murphy "wat fout kan gaan, zal fout gaan" (en vele varianten)
- De wet van Smith "Murphy was een optimist"
- en dus de WTBvE ook wel het ROBvE (Recht Op Behoud van Ellende) genoemd

Maar je gaat stug door en ook deze uitdaging zal vast weer tot een werkende schakeling leiden

[72sonett]

Die groene kromme ziet er uit als van een Zenerdiode, zodra de zenerspanning bereikt is, wordt die
niet hoger.
Kun je het hele circus van opamp en transistoren niet vervangen door één Zenerdiode?

[Timo]

Maar wel een instelbare zenerdiode Nu zou Klaas wel kunnen schakelen tussen wat zendediodes maar ik denk dat aan een potmeter draaien makkelijker afregelen is dan te proberen met je voorraad zeners

En ik zit nu te kijken, relais zijn natuurlijk wel makkelijk en mooi klik-klak maar je had voor den snelheidinstelling ook transistorparen kunnen gebruiken.


Timo

[Peter Kleton]

Klaas :
Mij doet jouw schakeling met de opamp denken aan een zaagtand generator,waarbij je de heenslag met de ene weerstand kan regelen en de terugslag met de andere.
Peter

[Klaas Zondervan]

En ik zit nu te kijken, relais zijn natuurlijk wel makkelijk en mooi klik-klak maar je had voor den snelheidinstelling ook transistorparen kunnen gebruiken.

Kan je dat met een schemaatje verduidelijken? Het voordeel van relais is dat ingang en uitgang galvanisch gescheiden zijn en dat je eenvoudig een omschakelfunctie hebt. Maar ik probeer ze steeds meer te vermijden als er een simpele oplossing is met halfgeleiders.

[Klaas Zondervan]

Voor het sneller stoppen  vanuit de lage snelheid heb ik 2 transistors en 3 weerstanden toegevoegd (in rood getekend):

T6 samen met de 12k zorgt voor het sneller ontladen van de elco.
Als er spanning gevraagd wordt gaat T5 open en die drukt T6 dicht. De extra ontlading doet dan niks. Als de vraagspanning naar nul schakelt gaat T5 dicht, T6 gaat dan open en veroorzaakt een snellere stop.
Dit geheel geeft tot nu toe het beste resultaat en ik ben zelf tevreden over het rem- en optrekgedrag.
Voorlopig ga ik er niet meer aan sleutelen, eerst maar eens onderdelen bestellen.

[Mar-Cas]

Klaas,

T4 en T6 met hun collectorweerstanden hebben dezelfde funktie.
De reden waarom er geen constante ontlaadtijd wordt bewerkstelligd is dat de opamp (je zij het zelf al) op ± 2 v blijft sukkelen.
Om de opamp naar 0v te dwingen moet de - aansluiting negatief gezet worden. De gewenste tijden worden dan stabieler.
Bij alleen beschikbaar zijn van een enkelvoudige voeding heb ik het navolgend trucje wel eens toegepast.
De variatie over de zener zal je plan V echt niet in een ICE veranderen



T5 en T6 kunnen vervallen en de collectorweerstand van T4 is dan de maat voor het ontladen.
SUC6

Regards Caspar

[Klaas Zondervan]

Casper, ik denk dat je een belangrijk punt mist. De opamp blijft inderdaad op 2V hangen, maar daarvoor heb ik juist T1, T2, T3 en T4 toegevoegd. Als de opamp op 2V staat gaat T2 toch open, en daarmee T4. En T4 gaat echt helemaal open. Zijn collector komt (gemeten) onder 0,1V.
Hetzelfde geldt aan de bovenkant. Ook als de opamp niet helemaal naar 15V komt gaat T1 open en daarmee T3. En T3 komt wel aan bijna 15V.
Een trucje zoals jij tekent heb ik ook overwogen, maar heb toch gekozen voor deze oplossing. De opamp hoeft niet lineair te werken, het is gewoon zo hard mogelijk aan 0V of zo hard mogelijk aan +15V. Wat de opamp in het tussengebied doet is niet zo interessant. Behalve als de elcospanning constant moet blijven. Daar zie ik de opamp een beetje "rommelen" rond het instelpunt om die spanning op peil te houden.