Eifelgeschiedenis

[Reinout van Rees]

Makkers staakt uw wild geraas!
"Wat is dat toch?" denkt Jakob verdwaasd.
Een gerammel dringt tot hem door.
Zakt er nou een paard het dak door?

Nee, zo erg is het niet.
Maar hij vergist zich niet.
Lawaai is er terdege.
Iets is op het dak aan het bewegen.

Raar, het geluid gaat naar beneden.
Geknerp, gekras. Huh? Wat is daarvoor de reden?
Hij schiet zijn broek en trui aan
en gaat op de trap aan.

Snel naar beneden en de bezem meegegrist:
misschien is het gevaarlijk. Als hij het nou eens wist
wat het was? Nou, de stoute schoenen aangedaan
en de kamer met kachel binnengegaan.

Moritz de kater sist en blaast
richting kachel, die met zijn schoenen ernaast.
De herrie uit de kachel overstemd echter
de kater. Dus Jakob richt zijn rug rechter.

Met de bezem geeft hij een tik tegen het haakje
van het kacheldeurtje. Wat een raar zaakje.
Er dwarrelt zwart stof uit de opening.
Jakob schijnt er met zijn zaklamp in.

Zwart beroet komt het eruit
met een luid krassend geluid.
Vlerken fladderen in het rond
Zwarte stof stijgt op, Jakob hoest met zijn hand voor de mond.

De kater springt er op af,
ja, die is niet laf.
En gelijk is de kamer veranderd in een strijdkamp
concludeert Jakob bij het licht van zijn trillende zaklamp.

Nou is het genoeg geweest!
Wat is dat voor een beest?
De TL balk wordt aangedaan
en de twee kemphanen vallen elkaar nogmaals aan.

Nu ziet Jakob wat het is.
Een kraai! Dat is niet mis.
Die is in de schoorsteen terechtgekomen
en wordt nu door het katertje de maat genomen.

Half bekomen van de schik
denkt de kraai "pik pik".
De aanvallende kat is nu de ontvangende partij
in deze matpartij.

De bezem scheidt de twee
en Jakobs hand neemt de kater mee.
De kraai doet wat hem het beste past
en fladdert bedremmeld naar de hoge kast.

...

De kraai zit een kwartier later nog steeds op de kast
terwijl Moritz in de keuken zijn stoffige vacht wast.
De deur is dichtgedaan
en Jakob is weer naar bed gegaan.

Hier is hij niet wakker genoeg voor.
Hij slaapt eerst nog een paar uur door.
De volgende ochtend brengt vast raad
en mentaal houdt hij ook alvast een stofzuiger en dweil paraat.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Gastheerg]

Fraai. Ben uit de kleine kinderen maar doe er altijd wat aan.

Fijne pakjesavond

[Reinout van Rees]

Hoor wie zuigt daar, kindren.
Hoor wie veegt daar, kindren,
Hoor wie haalt de zwarte vegen van het raam?

't Is de stationschef zeker.
Met zijn echtgenote zeker.
Oh wat is het toch een bende daar.
De kraai die kijkt het krassend aan.
Die krijgt je niet van z'n kast vandaan.
Hij of zij heeft toch een klap gehad
van zijn of haar creatieve entréé-pad.

Die blijft nog wel een dagje hier
denkt Jakob. Ach, met twee dieren meer plezier?
De vogel heeft in ieder geval z'n veren zelf schoongemaakt
en kijkt hem intelligent aan, dat heeft hij met kraaien vaker meegemaakt.

Nou, de boel is weer OK.
Hij neemt zijn schoenen ook gelijk maar naar boven mee.
VERDRAAID! Een dooie muis!
Zo'n schoencadeautje is niet pluis.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

De rust is weergekeerd
het rijmen kan ook weer huiswaards worden gekeerd.
De tijd is nu gekomen
van pais, vree en kindertjes die komen.

Moritz en de kraai zitten elkaar in ieder geval niet meer in de haren.
Een voorzichtige vrede heeft gewerkt als olie op de roerige baren.
Ze zitten (met veilige tussenruimte) gezamenlijk op de kast.
En zijn elkaar niet tot last.

Jakob doet het licht uit.
Waarmee ik de gedichten van dit jaar besluit.

Mit freundlichen Grüsse (en bedankt voor het lezen!),

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Machinist Claus komt mijn stationsgebouw binnen en is in een vrolijke bui.

"Moin, Jakob, hast du zwei Tassen Kaffee für mich?"

"KraaaaAAAAA" is het totaal onverwachte antwoord dat van de kast komt.

"Huh? Ik wil zwarte koffie, geen zwarte kraai! Wat doet dat prachtbeest bij jou hier binnen?" vraagt Claus terwijl hij belangstellend naar de toch nog enigszins verfrommelde kraai kijkt. Hij doet een paar stappen dichterbij. "Hissssss" is de zachte waarschuwing van Moritz die in de buurt van de kraai bovenop de kast zit. De voorzichtige vrede betekent kennelijk voor Moritz dat voor de rest iedereen van zijn nog-niet-gedefinieerde prooi/maatje/vijand af moet blijven.

"Nou", begint Jakob, "die is op vijf december door de schoorsteen naar binnen gekomen. En blieft kennelijk hier te willen blijven tot hij weer OK is.

"Zij".

"Huh?"

"Nou", vervolgt Claus, "ik voel dat het een zij is. Kraaien zijn gave beesten en ik heb er wel wat mee te maken gehad. Je ziet het lastig, maar volgens mij is zij een vrouwtje."

"Ha ha ha, zullen we aan Moritz vertellen dat hij een vrouwtje aan de haak heeft geslagen?"

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Basilicum]

Dat vraagt om foto's.

Groet,
Bas

[Reinout van Rees]

Tja. Ik zou het wel leuk vinden om de boel meer met plaatjes-met-figuren te illustreren. Het Dönsdorfvoorbeeld inspireert natuurlijk

Ik verschuil me nog even achter "ben met andere dingen bezig" zoals landschap en de buitenkant van gebouwen. Oh ja, en ik moet überhaupt nog poppetjes schilderen.

Maar... het lokt me wel. Ik ben dan van plan "decors" te maken. Dus het interieur van de Fahrdienstleiterausbau namaken zonder dak en zijwand zodat ik kan fotograferen. Interieur van Gasthaus Clemens enzo.

Wat ook op het lijstje staat, maar dan duidelijk hoger qua prioriteit, is het eindelijk eens maken van een ordentelijke lijst van personages. Ik vergeet nu soms wat de achternaam is van iemand. Ik heb wel eens een Heinrich en iets-anders-met-een-H door elkaar gehaald en na afloop moeten fixen. Oh, spelde ik Jakob nou met een k of een c. Volgens mij heb ik dat een paar keer fout gedaan de laatste tijd.

Bij zo'n lijst personages past dan mooi het selecteren van een bijpassend Preiser poppetje.

Ik wil in 2016 m'n website weer een goede update geven. Zorgen dat ik weer makkelijk foto's kan plaatsen (op m'n eigen domein). En m'n modelbaan erop noemen, want die ontbreekt volledig. En daar hoort dan bij dat ik bovengenoemde lijst personen gewoon op m'n website zet. Kan ik gelijk ook de grotere verhalen achter elkaar als een lopend verhaal daarheen copy/pasten.

Enfin.... plannen zat Dus ja, dit vraagt om fotootjes

Reinout

[Basilicum]

Een decor bouwen heb ik ook eens gedaan op een verloren dag tussen winterse feestdagen. Eens kijken of ik die weer eens kan inzetten.
Zo 'n lijst van personages gebruik ik ook. Om de paar maanden probeer ik die bij te werken.

Groet,
Bas

[Reinout van Rees]

Ah, dat decor staat op pagina 62. Ik ben na "083 t/m 338" nu Dönsdorf helemaal aan het doorlezen en was tot pagina 32 gevorderd

Reinout

[ex44]

Decors kun je met een paar losse ingrediënten al gauw per gewenste situatie arrangeren. Een huisje, of een paar, een lok, een stuk rails, een wagon, wat plastic plaat... beetje creatief denken kan goed helpen.
Eigenlijk heb ik helemaal geen "gebouwde" decors; het kantoor van Blaffhart wordt per keer opgebouwd, afhankelijk van welk schilderij hij op dat moment aan de muur wil hebben.

In dit geval is dat een bladzijde uit de bouwbeschrijving van een Kibri-model:



Wel heb ik ooit een stukje van de kantine gebouwd, maar dat ligt inmiddels al weer in stukken:



Het is net als in de film: veel van wat je denkt te zien wordt alleen maar gesuggereerd.

[Reinout van Rees]

Claus krijgt z'n twee meegebrachte mokken gevuld met versie koffie. "Danke!" zegt hij en werpt nog een blik op de kraai terwijl hij naar buiten loopt en de deur met z'n voet voorzichtig dichtduwt. Normaliter test hij de kwaliteit van het hang-en-sluitwerk uit door er een stevige duw tegen te geven, maar de kraai doet hem wat rustiger aan doen.

Bij de lok aangekomen zet hij de twee mokken op de voetplaat. Z'n leerling pakt ze op terwijl Claus naar boven klimt. "Danke Claus" zegt de leerling beleefd. Correct en beleefd moet je wel zijn bij Claus. Maar ook stevig. Zodra Claus begint te mopperen en schelden moet je terug mopperen, want anders loopt hij over je heen. Dat vindt Claus ook prima. De leerling ook, want het is wel makkelijk niet 100% op je woorden te hoeven passen. Omdat hij zelf Claus' gemopper accepteert accepteert Claus het ook als hij als leerling eens wat ongenuanceerds zegt.

En... hij leert een boel bij Claus! Het is gewoon een goede machinist. Of hij vanaf Koblenz nou met 90 langs de Moezel richting Trier rijdt met z'n 23er of dat hij met 50 km/u over een bochtig traject met herfstblaadjes en relatief forse hellingen naar Kelberg rijdt: Claus kan het aan. En... hij laat, meer dan z'n vorige machinist, de leerling zelf ook rijden. Zeker hier op de zijlijn Koblenz-Mayen-Kelberg komt het qua tijd allemaal minder nauw dan op de hoofdlijn naar Trier, dus dan geeft het niet als hij de trein bij het optrekken eens laat doorslaan.

Lastig punt trouwens, waar hij eigenlijk altijd aan de lat mag. Bij het inrijsein van Kelberg. Om een vage reden staat het inrijsein altijd op stop als hij eraan komt. En optrekken op dat viaduct, op een helling, op een plek waar eigenlijk altijd bladeren liggen... Goede oefening zullen me maar zeggen. Claus gebruikt zijn horloge elke keer om te kijken hoe rap hij de trein het station in krijgt...

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

"Trrrriiiingggg trrrriiiiiiingggggg!"

"Kelberg, Fahrdienstleiter Bodemann"

....

"Zug 2347 mit der 23er darf kommen"

...

"Richtig und Schluss"



Jakob Bodemann zet vervolgens de wissels goed en wacht op de komst van de trein. Zes minuten later hoort hij de "toet" van de 23 in de verte en zet hij het inrijsein op veilig. Even later komt de 23 met gezwinde spoed het station binnenrijden.

Dit keer komt de leerling de rangeertoestemming voor het omlopen vragen. Met twee lege mokken koffie bij zich. "Zo. 1 minuut 30. Dat is wel voldoende, vind ik. Nou, ik loop effe om, dan kom ik de mokken wel weer halen."

Jakob is ietwat verbaasd over de vrijpostigheid. De volgende opmerking van de leerling verklaart echter veel: "Tenminste, ik neem aan dat je de hendel voor de wissels gewoon kunt vinden?"



Ah, hij heeft het door. "Toet" en hij legt snel de wissels om. De 23 rijdt langs. "Toet". Wissels weer om. Zodra de lok is aangekoppeld komt de leerling weer richting stationsgebouw en doet de deur open.

"Nou, gefeliciteerd!" zegt Jakob. "Ik neem aan dat je het spelletje van mij en Claus doorhad? Dat de Fahrdienstleiter van Berenbach steeds doorgaf wanneer jij eraan kwam zodat ik je voor het inrijsein liet wachten?"

"Ja, klopt. Het viel me na een paar keer op dat er überhaupt geen andere trein hier stond waarvoor het nodig zou zijn om het inrijsein nog op stop te houden."

"Nou, ik neem aan dat het je wel lekker wat oefening qua doorslaan heeft opgeleverd. Voor een stoomlokmachnist erg nuttig, volgens Claus. Nou, hier zijn de twee mokken. Als jij die naar de lok meeneemt dan neem ik jullie twee taartpunten mee. Claus dacht al dat je het vandaag wel door zou hebben."

De mond van de leerling hangt open van verbazing. Dàt had hij niet verwacht.

"Kraaaaa!" is het commentaar van de kraai die nog steeds boven op de kast zit.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Claus ziet z'n leerling aankomen en stoot het hoofd opleidingen van BW Koblenz aan om te zorgen dat die stil in z'n hoek blijft staan. Hij pakt de twee mokken koffie aan. De leerling klimt naar boven en daarna verschijnt een dienblad met nog twee mokken en vier stukken taart op de voetplaat. De leerling kijkt er verbaasd naar, zeker nadat z'n machinist, Claus, het dienblad pakt en Jakob naar binnen klimt. Wat is dit? 4 koffie en 4 taart in totaal? Oei! Wie is die kerel met onberispelijke jas daar in de hoek?

"Ah Jens!" zegt Claus tegen zijn leerling. "Mag ik je voorstellen aan herr von Barntrup, Oberstiefelputzerlokführeraufsichtsdingus _{ik vergeet steeds hoe die functie officieel heet}? Hij zal je op de terugweg naar Koblenz officieel examineren. Ik heb je al goedgekeurd en dan vind herr von Barntrup het ook altijd goed. En hij heeft in de trein hierheen goed opgelet hoe je omging met de hellingen en die $^%%#@& blaadjes op de rails. Dat deed je prima. Dus je hoeft je ook niet meer af te vragen waarom ik de hele tijd die #$&^% schep in m'n klauwen heb gehad. Nou, opeten die taart (die je over anderhalf uur vast wel verdiend hebt), dan kunnen we pleite maken."

....

10 seconden staart Jens Grossman hem glazig aan met z'n kaak op de vloerplaat. Dan begint hij breed te lachen.

Met z'n vieren verorberen ze de taartpunten waarna Jakob met een voldaan gevoel naar z'n stationsgebouw terugloopt om de trein naar Berenbach aan te melden. En om door te geven dat Berenbach hem de 23er niet meer speciaal hoeft te melden

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[gvandersel]

Die kan door voor zijn diesel examen.

Groet,

Gerard van der Sel.

[Reinout van Rees]

Dat bedacht ik me vanochtend onder het scheren ook: "oepsie, 1970 is wel erg aan het eind van het stoomtijdperk"    Maar goed, 1977 is 7 jaar in de toekomst. Dat is een lange tijd en er zal vast in 1970 een nieuwe stoommachinist bijgekomen zijn.

Dit zijn van die tijdperk-consequenties waar ik niet altijd rekening mee hou. Gelukkig kan ik wel een 86 met een lokloodsje aan het eind van een zijlijn rechtvaardigen, bijvoorbeeld. Daar maakte ik me ook zorgen over, maar dit voorbeeld uit 1972 hielp me uit de brand.

Reinout