Eifelgeschiedenis

[Reinout van Rees]

"Schon gut, schon gut... Hör auf met schelden.
Je heb gelijk. Ich werde mich in fünf minuten bei Jakob melden"
Machinist Claus klimt van zijn lok en loopt
achter het stationsgebouw langs naar bestemming onverhoopt.

Jakob ziet hem gaan en zucht
"Hopelijk klaart Claus zometeen de lucht,
want dit kan zo niet verder gaan.
Wat is dat toch een rare banaan..."

"Tingeling" zegt de deur van de Edeka.
De eigenaar zegt "Wer ist da?".
"Mittag!" bromt Claus en geeft zijn bestelling door
Na ontvangst ervan gaat hij er snel weer vandoor.

De straat wordt overgestoken
en de stilte richting Jakob verbroken.
"Entschuldigung, mein Jakob,
ik haalde me stomme zaken in m'n kop."

De jongedame volgt Claus naar binnen.
Kijken of alles is naar haar zinnen.
"Die jongedame hiero gaf me een goed idee
dus daar deed ik gelijk wat mee."

"Zeg Jakob, als jij die voddebaal
van jou eens onder je bureau vandaan haal?
Ik heb hier een lekker blikkie vis.
Dat vindt hij vast niet mis."

"Enne, als het niet teveel is,
mag ik dan Rangiererlaubnis?
Dan kan ik omlopen met m'n lok,
overstemt door het gesmak van die schokop."



Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Tevreden is Moritz aan 't eten
wáárom een lekker visje, Joost mag het weten.
Lekker is het in ieder geval.
De reden interesseert hem geen bal.

Hoewel... kwam het niet van die luidruchtige kerel?
Diezelfde die hem vanochtend door de lucht liet vliegen als een merel?
Recht op zijn personeel/baasje af?
Wat enige bloedige krassen gaf?

Zo'n personage verdient eeuwig minachting.
Dat is bij katten een belangrijk ding.
Maar zo'n visje is niet te versmaden....
Misschien is het tijd voor wat genade?

Hij zal morgen eens kijken.
Misschien mag de minachting wijken.
Met het pootje over het hart strijken?
Nou, dat moet morgen maar uit des kerels gedrag blijken...

Zo gaan de gedachten des katers.
Dus als station zeg ik nu maar "tot laters!"

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[jerrytrein]

 
Ga door station Kelbergen

[gvandersel]

Station kan ik je inhuren?

Groet,

Gerard van der Sel.

[Reinout van Rees]

De buik zit vol met vis
en de brokjes later op de middag waren ook niet mis.
De nachtelijke wandelpartij
hoeft dus niet noodzakelijkerwijs te eindigen in een moordpartij.

Regulier slenteren is ook wel eens leuk
van het muizenjagen in het hoge gras krijg je toch vaak alleen maar jeuk.
Maar loopt toevallig een muis zijn blikveld in
dan heeft Moritz uiteraard best zin.

Even kijken bij de wissel naar de losweg
de hendel zit precies op de goede hoogte, zeg,
om lekker de rug tegen te krauwen.
Ondertussen moet Moritz natuurlijk wel zachtjes miauwen.

Dan langs de lokloods naar de ingang.
Dat de deur daarvan 's nachts op een kier staat weet hij allang.
En dat er binnen een lekkere warme kachel is: ook.
De stoomlok moet tegen bevriezing beschermd worden, anders raakt die van de kook.

Dus is er ook een nachtstoker aanwezig.
Helemaal in z'n eentje, dus die houdt zich wel een kwartier met de kater bezig.
Alleen is maar alleen.
Dus voor een kwartiertje geaaid-worden kan Moritz daar altijd heen.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[jerrytrein]

Wat een leven als kater op station Kelbergen
Stel er komt een mechelaar bij
Dan wordt moritz pas   

[Reinout van Rees]

Op de melodie "zie de maan schijnt door de bomen" (ongeveer...)

Zie de maan schijnt door de bomen,
katje trappelt over 't dak.
Zou hij bij het open raam komen?
Ja hoor, dat doet 'ie met gemak!

Jacob houdt van frisse lucht,
tenzij hij als een blaasbalg kucht
daarom heeft hij elke nacht
't raam op een kiertje, zoals gedacht.

Onze Moritz glipt naar binnen.
Zachtjes sluipend, geen geluid.
Jakob snurkt zachtjes onder het linnen
laken en ademt uit.

Lief klein katje spingt ongemerkt
op de deken en bewerkt
zijn slaapplek met z'n pootjes zacht
en dommelt in, de rest van de nacht.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

De wekker gaat, het katertje likt.
Lawaai en nattigheid: Jakob schikt.
Een kattetong tegen je nog-niet-wakkere neus...
Daarvan gaan de ogen wel open, heus.

Even rekken
even strekken
en vervolgens de kop onder de kraan
aankleden, en dan aan het ontbijt gaan.

Eerst het bakje van Moritz (die gelijk smult)
anders wordt de keuken met klaaglijk gemiauw gevuld.
Dan de eigen boterham
met gebakken ei, mjam, mjam.

Stipt om kwart voor is hij de Fahrdienstleiter
netjes met een rode pet (néééé, geen mijter).
Blauwe uniformjas netjes in het gareel.
En een eerste mok koffie is zijn deel.

Zijn vrouw heeft de koffie net gezet,
die mag wat later uit bed.
Het loket, dat zij het meest "bemand",
ziet over een half uur pas eventueel een klant.

Jakob's werkdag begint subiet,
het telefonisch opheffen van de Betriebsruhe vergeet hij niet.
En nadat Mayen is gebeld
wordt de wisselsleutel richting lokloods door de machinist bij hem besteld.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

De regen kletst tegen de ruit.
De kat krijg je er niet uit.
Die blijft lekker dicht bij de verwarming.
Daar lekker bij suffen is nu Zijn Ding.

Maar Jakob moet er wèl uit.
Ein Zug abfertigen mag niet vanachter een ruit.
Hij moet toch echt het perron opgaan
en duidelijk zichtbaar voor de machinist met de arm omhoog staan.

Een groen-met-witte schijf in zijn hand, uiteraard.
En de trein moet nagestaard
om een goed-verlopen vertrek vast te stellen.
Ja, dat weet het rode Fahrdienstvorschrift-boek hem keurig te vertellen.

Druipend van de regen en koud van de wind
komt Fahrdienstleiter Jakob weer gezwind
naar binnen, meewarig aangestaard door de kater.
Waarom gaat die mens toch naar buiten met al dat water?

Even later, Moritz was bijna ingedommeld,
rinkelt de telefoon en Moritz komt half-slaapdronken overeind gestommeld.
De inmiddels in Berenbach binenngekomen trein wordt teruggemeld
en het katertje is snel weer richting dromenland weggesneld...

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

De regen gutst, het houdt niet op.
Dit is allang niet meer een mop.
Jakobs regenjas, daar moet hij iets nieuws voor verzinnen.
Ik bedoel, hij is zo nat: wat is buiten, wat is binnen?
Een paraplu kan hij vergeten.
Met de huidige wind wordt die zó uit zijn handen gereten.
Lijdzaam verdragen, is het motto.
Maar langzamerhand is hij het bèst zat, oh!
Maar ach, zo zwaar is nog lang niet zijn lot,
en zo vreselijk vangt zijn comfort niet bot
als dat van de rangeerders van de binnenkomende goederentrein:
er zijn weinig vissen die zó doorweekt zijn.
Jakob zet een extra pot koffie aan
dat biedt tenminste enige verlichting in hun rotbaan.

Moritz de kater rekt zich ondertussen uit.
Die vindt alles best, het doet hem geen fluit.
Hij ziet de regen op de ruit
en slaapt een middagje uit.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Een kater is altijd wel in
voor wat speelsheid, daarin
heeft hij zin.

Dus bovenop de kast,
daar is hij (nog) niemand tot last,
wacht hij op een gast.

De deur gaat open.
Machinist Claus komt binnenlopen.
Nou ja, lopen: eerder gedropen.

Tijd om zich uit te wringen:
er is geen tijd voor dat soort dingen
als een kat plotsklaps op je af komt springen.

Wat is die Claus vlug!
Want in plaats van katteklauwtjes in z'n rug
plukt hij fluks de kater uit de lucht als een mug.

O wat een schik!
Des katers hartklep doet rikketikketik!
Dat die niet-snel-uitziende Claus hem dat flikt!

Met de net nog droge kattevacht,
droogt Claus snel z'n jas, wie had dat gedacht,
terwijl hij luid lacht.

Zachtjes wordt de kater
een half minuutje later
netjes op de grond gezet, druipend van het water.

Des katers trots is wreed gekrenkt.
Dat duurt een tijdje voordat Moritz weer aan een kwajongensstreek denkt!
Jakob glimlacht terwijl hij Claus een welverdiende kop koffie inschenkt.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Des katers oor staat plots omhoog.
Wat hoort zijn oor, wat ziet zijn oog?!?
Dat was een muis die de kamer door vloog!

Flauw hoor: terwijl hij sliep...
Dat muisje doet nu tevreden in z'n holletje "piep piep"...
"Mopper mopper", denkt Moritz, "krijg nu de leguanengriep..."

In de keuken is Christina Bodemann
(de vrouw van Jakob Bodemann)
voor de lunch iets lekkers van plan.

Een boterham met Schinken erop
en dan wat tonijn uit blik er bovenop
en een klein likje ketchup op de top.

Ze brengt het naar Jakob toe.
Die roept naar haar "hoe-
ra, da's lekker!" en hapt toe.

"Mieauw!" is Moritz' commentaar.
"Mrrrrrrrrr" weerklinkt daarna, want in haar
andere hand heeft ze een schoteltje tonijn voor Moritz klaar.

Gedrieën smullen ze ervan.
De vrouw, de kater en de man.
Nou, is dat niet gezellig en tevreden, dan?

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Jakob kijkt bedenkelijk naar buiten.
Het regent nog steets tranen met tuiten.
Eén ding is er wat niet klopt:
dat het recht onder de rand van het afdak ook zo sopt.
Aan de rand hangt een regengoot
en dat legt het probleem bloot:
het lekt overal over de rand.
Dat is een bekend probleem, want
elk jaar is het op die manier wel een keer raak
maar dìt jaar is het al de derde keer en dat is vaak.
Dat is geen kwestie van wat bladeren eruit halen:
De hele regenpijp moet de Bahnmeisterei maar weghalen.
Die is gammel en best oud.
Jakob denkt dat de regenpijp er nu ècht mee ophoudt.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

De laatste trein is abgefertigt.
Jakob heeft voor vandaag zijn laatste klusje dus erledigt.
Zijn uniformjas hangt hij over een stoel
bij de kachel. Dan droogt hij, dat is tenminste het doel.
Vannacht de kachel maar aan laten staan
anders vervloekt hij morgenochtend vroeg zijn baan.
De natte schoenen zet hij te drogen bij de kachel ¹⁾
voordat hij zelf op z'n sokken naar boven waggelt.
Voorzichtig stappend om de natte plekken heen.
Ach, wat maakt het ook uit, hij is al nat tot aan zijn teen.

Mit freundlichen Grüsse

Bahnhof Kelberg

1) Noot: dit is Duitsland, dus het is niet hebberig richting één of andere lang overleden bisschop om twee schoenen in plaats van één bij de kachel te zetten. De beste man (of zijn helper) komt alleen in Nederland voor schoenen langs, dus duitsers hoeven er geen rekening mee te houden.

[Reinout van Rees]

Moritz steekt zijn oortjes omhoog.
Hoorde hij iets dat bewoog?
Verhip, het is koud zeg...
De kachel is uitgegaan, de warmte is weg...

Iets.... bewoog....
Zoef! Bijt! Grijp! Ah, zijn gehoor bedroog
hem niet. Er was een muis.
En nu eentje minder in dit huis.

Ach, z'n maagje zit nog vol.
En om die muis nou dood terug te stouwen in z'n hol...
Ah! Hij heeft een idee. Het wordt een cadeau!
Hij stopt de muis in Jakob's schoen, dan ziet hij het morgen zó.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg