Eifelgeschiedenis

[Basilicum]

Een 50er misschien niet, maar ik heb wel eens een drieassige tenderlocomotief tegen een mast zien hangen, nadat zij over een ontsporingsblok is gereden.
Foto's heb ik er destijds niet van gemaakt, want ik had nog geen camera in mijn bezit. Met fotografie was ik destijds nog niet bezig.

Groet,
Bas

[Reinout van Rees]

Hm. Klopt dat ik het nog-niet-bestaande stopontspoorblok heb vergeten. Dat heb je met die virtuele dingen

In werkelijkheid zit er een afhankelijkheid tussen de handwissel en het bijbehorende stopontspoorblok. Eerst stopontspoorblok open, dan komt de sleutel vrij waarmee je de wissel open kunt draaien. Ben je klaar: eerst wissel weer rechtdoor zetten en op slot doen en met die sleutel weer het stopontspoorblok vastzetten. Dan krijg je ook je oorspronkelijke sleutel weer terug.

Geweldig filmpje: https://youtu.be/xZriZwKNpv8?t=3m4s. Vanaf 3 minuten (daar gaat de link naartoe) even een minuutje kijken. Sleutel-jongleren voor gevorderden. ALLE afhankelijkheden in dat seinhuis zijn door middel van sleutels verwezenlijkt. De super-nonchalante seinhuiswachter is echt razendsnel met die dingen.

Reinout

[Reinout van Rees]

Mrrrrrrrrrrrrraauwwwwwwwrrrrrrrrr. Moritz Rekt zich Uit.

Ook de mond van Jakob Bodemann staat wagenwijd open en ook hij rekt zich uit. Hoe het de mens is gelukt om zich aan de top van de voedselketen te nestelen terwijl hij het uitrekken nauwelijks beheerst... Ach ja, als Jakob vaak naar Moritz kijkt zal het er wel langzamerhand wat beter mee lukken

De laatste trein van de dag komt, met een 86er als trekkracht, aan het perron tot stilstand. Jakob zet het inrijsein op hp0, noteert het tijdstip en belt Berenbach om de trein terug te melden. Vanaf nu heerst er Betriebsruhe totdat 's ochtends vroeg de eerste trein vertrekt.

De lok is inmiddels losgekoppeld en de machinist loopt het hokje van Jakob binnen en vraagt om toestemming om naar de lokloods te rijden. Jakob staat het toe en geeft de sleutel van het stopontspoorblok (degene bij de lokloods) aan de machinist. Die zal de sleutel straks aan de Zugführer, de hoofdconducteur, geven die zometeen als rangeerder dienst doet. Precies zoals in het Bahnhofsbuch staat.

De hoofdconducteur heeft inmiddels alle rijtuigen op de handrem gezet en afgesloten. Hij stapt ook op de lok en die rijdt tot achter het wissel. TOET. Jakob controleert of de lok inderdaad voorbij het wissel is en zet de wissel om. Tegelijkertijd zet hij ook het inrijwissel om. Die twee doet hij altijd tegelijkertijd. Dat hoort ook voor het geval er een trein of een lok doorschiet. Alle handles staan nu in de normale stand ("rechtdoor" of "hp0"). Alleen de sleutel die hij aan de machinist gegeven heeft ontbreekt nog.

De lok is inmiddels bij de wissel naar de lokloods gestopt. De Zugführer ontsluit met de sleutel het stopontspoorblok en kan dan de sleutel van de wissel uitnemen en die ontsluiten en omleggen. Lok naar de lokloods (waar de machinist en stoker aan de slag kunnen). Wissel weer terug en op slot en vervolgens het stopontspoorblok weer vast en met de sleutel naar het stationsgebouw lopen. De stoker en machinist zijn te druk met waternemen, ontslakken en kolennemen, vandaar dat het Bahnhofsbuch toestaat dat de Zugführer in plaats van de machinist, die eigenlijk de rangeerleider is, de sleutel terugbrengt. Kijk. Daar is zo'n Bahnhofsbuch nou voor: dit soort zaken praktisch en handig regelen.

Je hebt vaste regels en ook keurige regels hoe je uitzonderingen op die vaste regels mag maken. Prima geregeld.

Jakob neemt de sleutel in ontvangst en hangt hem op de daarvoor bestemde plaats. Nu is alles geregeld en kan hij het station afsluiten en naar boven, naar zijn woning in het stationsgebouw, gaan.



Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

"Pfffffffrrrrr" verzucht Jakob. Lastig hoor, die Ausländer, die buitenlanders. De laatste jaren komen er steeds meer in de Eifel.

Vooral dat type buitenlander dat hij zonet aan zijn loket had. Probeert in gruwelijk gebroken duits een kaartje te kopen. Déze van zonet viel nog een beetje mee. Maar vorig weekend had 'ie er eentje die het met engels en een restje frans probeerde. Zie het dan maar eens te verstaan als ze "Andernach" of "Koblenz" uit proberen te spreken.

Of wat was het nou? "Koohloohnjö"! Wist ik veel naar welke kolonne hij wilde met z'n koters... Een militaire kolonne? Huh? Bleek die halve zool het op z'n frans uit te spreken. "Cologne". Dat lijkt in geen velden of wegen op Köln, toch?

Tja. Ausländer... Het hoort er tegenwoordig bij. Hij geeft het duitse katertje Moritz nog maar een aai over z'n kopje.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

"Pfffffffffffffffrrrrr" verzucht machinist Heinrich Stohm tegen stationschef Jakob Bodemann. Heinrich was zonet met de railbus binnengekomen. "All diese Ausländer..."

"Miauw!" werpt Moritz tegen. Het aaien van Moritz is toch Veel Belangrijker?

"Ik bedoel," vervolgt Heinrich, "een beetje reguliere omgangsvormen moeten ze wel leren hoor. Brutaal als de pest, totaal geen respect. Vooral de kinderen. M'n conducteur heeft wel drie keer zo'n brutaal niet-duits-sprekend geval uit de stoel naast me moeten wegjagen. Duitse kinderen gaan daar niet zitten, die weten hoe het hoort. Dàt is de plek voor de conducteur!"

Een paar extra reizigers op de lijn is best lekker natuurlijk, maar dat weerhoudt Heinrich er niet van nog wat te mopperen.

Mieeeuauw! De kater wordt schaamteloos verwaarloosd! Miauw! Aandachtsgebrek!



Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Jakob loopt na zijn werkdag nog even Gasthaus Clemens binnen. Aan de bar bestelt hij een kop koffie. "Zeg, krijg jij hier ook van die Ausländer langs?" vraag hij de eigenaresse achter de bar.

"Ausländer? Jawohl. Lekker toch, al die nederlandse toeristen? Dat begint goed op gang te komen. Ik hoorde laatst geruchten dat ze twee dorpen verderop, in Gunderath, misschien een vakantiepark willen bouwen. 't Zal nog wel 10 jaar duren voordat er echt een spade de grond in gaat."

"Da's wel waar. Het is goed voor de economie. Het loop voor de rest qua economie heel langzaam steeds verder terug", geeft Jakob schoorvoetend toe. "We moeten er dus maar aan wennen?"

"Tuurlijk moeten we er maar aan wennen! Laat maar komen!"

"Hm", meent Jakob, "ik weet nog niet, hoor. Ze spreken niet fatsoenlijk duits en ik vind ze vaak een beetje bot."

"Ach, vrijgevochten volkje. Enne, praat jij vloeiend Nederlands als je naar Nederland gaat met een weekendje weg? Je was toch vorig jaar eens naar Nimwegen geweest?"

"Stimmt. Ab Koblenz ohne umsteigen via Köln, Kleve und Kranenburg nach Nimwegen."

"Weet je wel dat 'Nimwegen' niet de echte naam is? Het is 'Neimehgen' of zoiets. Wij vloeiend nederlands pratende duitsers hebben het verduitst, hi hi hi Dusssss: niet zeuren en blij zijn met die nederlandse toeristen! Zo rond kerst zul je er wel meer tegenkomen, twee gezinnen hebben hierboven een kamer gehuurd voor de week na kerst."

Jakob glimlacht. "Nou, heb je nog wat reclamefoldertjes liggen voor je Gasthaus? Dan leg ik er toeristen-vriendelijk een paar bij mij bij het loket neer."

"Ik zal ze zo even pakken. Nog een kofie?"

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[WWestley]

Gunderath, vakantiepark muziek in mijn orgen. V&D of te wel Grandorado ging daar het vakantiepark HEILBACHSEE bouwen. Ontelbare keren geweest 2 tot 3x per jaar kwamen we daar.

Wim

[Reinout van Rees]

Hels karwei (danwel onmogelijk) om openingsjaren van dat soort parken te vinden, trouwens! Ik heb het idee gekregen dat het zo begin jaren 80 is geopend. Vandaar m'n opmerking in het verhaal van "het zal wel 10 jaar duren voordat er een spade de grond in gaat".

Weet jij toevallig wanneer het geopend is?

Reinout

[WWestley]

Reinout

We kwamen daar voor de eerste keer in jan. '83 toen bestond het enkele jaren. Een exacte bouwjaar ken ik helaas niet maar het moet ver eind jaren 70 zijn geweest of anders prille begin jaren 80.

We zijn daar tot herfst 2002 2 tot 3x per jaar geweest Het was daar zalig en heb daardoor ook Kelberg heel goed leren kennen.

Groet

Wim

[HAR 67]

In de jaren 70 ging ik al met mijn ouders naar het feriendorf in Prum. Dit was toen nog van de post. Vroeger had je nog firma's die voor hun personeel zoiets hadden. Helaas ook weer afgeschaft. Nu kan iedereen hier wat huren. Ik ben even in de geschiedenis gedoken en lees het onderstaande stukje.

Das Prümer Feriendorf wurde 1974 gebaut für Mitarbeiter der damaligen Bundespost und ihre Familien, danach für die Folgeunternehmen wie Post, Postbank und Telekom. Seit 2004 steht die Anlage (mit geschätzt 40 000 Übernachtungen im Jahr) auch allen anderen Gästen offen, sie kommen aus Deutschland und den Nachbarländern. Seit November 2011 wird die Anlage von Dieter Simon geleitet, der den Posten von seinem Vorgänger Alois Tautges übernahm, der nach 20 Jahren in die Altersteilzeit wechselte. Allerdings bewirbt das Erholungswerk die Feriendörfer weiterhin nur in den oben genannten Unternehmen, nicht auf dem allgemeinen Tourismusmarkt. fpl

Kortom eind 70 er jaren zit je goed. Bij Gerolstein zit zo'n zelfde soort park.

Groetjes Harry.

[Reinout van Rees]

Auwwwww. Claus wordt wakker met een barstende koppijn.
De verkeerde soort wijn...
En de verkeerde hoeveelheid.
Ja, in de ochtend heeft hij spijt.



Hij voelde zich alsof zijn hoofd met een schoevendraaier was gespleten.
Een prettige dag kon hij op deze manier wel vergeten.
Ach, een suffige zijnlijn
is dan op een bepaalde manier wel fijn.
Geen gestress,
alleen bij overwegen bij de les.
En bij stations, uiteraard,
maar verder is het een baantje voor een luiaard.

Het is zijn stoker die ongeacht het traject
het meeste aan het kortste eindje trekt.
De schoorsteen rookt en walmt met vreugd
en des stokers conditie doet de machinist deugd.
Maar zwart wordt 'ie wel, en hij schept zich een breuk.
Ach, leerzaam is het wèl, en later machinist worden is leuk.

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg en dichtpiet

[Reinout van Rees]

Moritz de kater ligt op de loer.
Des mensen gemak, dat doet hem geen moer.
Hij ligt hier toch goed, met zicht op het gat?
Hoezo "hij verspert weer de deur, nu ben ik het zat!"?
Die mens moet maar wachten, want ìk lig hier nu
en dat ik weg zou moeten gaan, dat is toch cru?

De kater werd vervolgens onder luid misbaar
gegrepen en verplaatst via zijn nek-haar.
"Zo Jakob, vangen!
Ga met z'n vacht het toilet maar behangen!"
Welbespraakt gaf machinist Claus zijn commentaar
tja, zijn koppijn was er dan ook naar.

Arme Jakob stond toen,
wat kon hij ook anders doen,
met geopende handen in vanghouding te wachten
totdat Moritz, en ja, dat was te verwachten,
met klauwtjes en al en een klaaglijk "miauw"
zich in Jakobs arm boorde. Auw auw!

Wat een lomperd, die Claus.
Und er will auch noch schnell mit seinem Zug hinaus.
Dat kan hij vergeten!
denkt Jakob verbeten.
De verbandtrommel komt eerst, lekker op het gemak.
Vervólgens pas de Zugmeldung voor die rare lamzak.

Vijf minuten later
heeft Claus nog steeds een kater.
En ook een beetje spijt
van het katten-gesmijt.
Jakob geeft het vertrekteken
en Claus brult (zodanig dat het een voorbijganger doet verbleken)
"ENTSCHULDIGUNG, JAKOB!!!"
Maar die kijkt hem na met een nog steeds kwade kop...

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Een nog steeds wat beduuste "miew" weerklinkt op het perron.
De eerder genoemde schoolgaande jongedame draait zich om.
Wat heeft die arme kater?
Ze loopt er naar toe, de trein vertrekt toch pas later.
Ze pakt de kater op
en geeft hem een paar aaien over z'n kop.

Stationschef Jakob ziet haar bezig
en introduceert zich.
"Wat is er met Moritz gebeurd?" is haar vraag.
Jakob legt uit wat er gebeurd was, eerder vandaag.
"Wel $%^&#" is het te verwachten commentaar
want deze jongedame heeft haar weerwoord altijd klaar.

De 23 komt met z'n trein het station binnenrijden
met een machinist die elk oogcontact probeert te vermijden...
"Is dat de barbaar?"
"Ja", knikt Jakob naar haar.
Met de kat in haar armen en ogen vol haat
loopt ze richting lok, met haar vocabulair paraat.

"Jij onopgevoede vlegel!
Jij kent zeker niet de regel
dat je van Moritz af moet blijven
want anders $%#@^&" ¹⁾

"Pardon, was soll das?" is Claus' magere verweer.
Tegen een meisje van 14 trek je niet zomaar van leer.
Zijn woordenschat dient gekuist...
Heeft Jakob hem hierin geluisd?

Jakob kijkt het van een afstandje aan.
De jongedame is aardig aan het losgaan.
Een glimlach verschijnt op zijn gezicht:
ze kan er wat van, dat jonge wicht!

Mit freundlichen Grüsse,

Bahnhof Kelberg


¹: ja, dat rijmt op "blijven"

[jerrytrein]

  ik verheug me al op de kerst
en dan oud en nieuw knallen

[tothebeach]

Met vreugd' gelezen,
maar met ¹⁾, niets te vrezen,
't kan van alles wezen
als onderstaand bewezen:

Want op blijven,
kan met gemak beklijven,
in de hoek drijven
of zal ik je roodgloeiend wrijven

tot zover mijn licht
op eerder vertoond gedicht
blij da'k niet ben gezwicht
voor de werkelijke woorden van 't wicht

Groet,
Michel