....... Tot afgelopen zaterdag. Een tankwagon van plastic is licht, heel licht. Zonder verzwaring rijdt het gewoon uit de wissels of uit de rails, als deze niet 100% correct ligt. Verzwaren was de volgende opdracht, maar waarmee? In mijn soldeerdoos lag nog een rolletje dik soldeer, dat ik nooit gebruikte. Ideaal om mee te verzwaren. Ik knipte het in kleine stukjes en vrotte het door de kleine openingen aan de onderkant van de ketel. Maar ja, dan lag het wel los in de ketel en kon het heen en weer schuiven. Dus moest dat gelijmd worden. Ik pakte een tube goedplakkende lijm en spoot deze in de ketel. Het ei van columbus, dacht ik. Tot de volgende morgen....Want de Bison-kit die ik gebruikte kon zijn damp nergens kwijt en tastte daarbij de binenkant van de ketel aan. De volgende dag vond ik een verkreukeld keteltje in een plastic bakje. Een keteltje dat nooit meer bruikbaar zou zijn voor een tankwagen, geheel zacht geworden als stugge stopverf zaten de rimpels in het bovendek. Bij het aanpakken kneep je de ketel fijn........