Deining in Dönsdorf

[V200-G2000]

Als ik zo'n line-up van al mijn V200'en wil maken heb ik een 26-standige locloods nodig 

[Nederduitsemeester]

Ach, kan gekker.... 

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 103}


Heisa bij een promotiefilm – 3

Betriebswerkdirektor Waldstein loopt naar de ringloods en ziet de mannen van de filmploeg overleggen met een machinist voor de nog een paar opnames voor de V200-promotiefilm.


196   De vijf hoofdrolspelers schouder aan schouder.

De chef gaat naar de mannen toe. ‘Bitte, ich habe eine Frage. Maakt u ook foto’s?’
‘Hij wel,’ zegt de geluidsman, wijzend naar zijn collega met de filmcamera.’
‘Ah, dan heb ik nog een opdracht.’
De cameraman draait zich om en kijkt Waldstein aan. ‘Als het met film of foto’s te maken heeft, ben ik uw man.’
‘Prima. Er is verderop een bout gebroken. Daarvan wil ik graag een paar foto’s hebben, die als bewijsmateriaal gebruikt kunnen worden. Heeft u daar nu tijd voor?’
‘Kan dat ook over tien minuten? Dan ben ik hier bij de schijf even niet nodig.’
‘Ja, dat kan ook.’ Waldstein wijst naar het seinhuis, waar hij net vandaan komt. ‘Daar weet men precies waar de foto’s gemaakt moeten worden.’
‘Komt in orde.’
Waldstein gaat naar de Verwaltung om een paar mensen aan de telefoon te krijgen.

Eerst belt hij naar de Fahrdienstleitung om het voorval te melden. Daarna heeft hij de Oberlokschlosser aan de telefoon. ‘Bitte, Koch,’ zegt Waldstein. ‘Kun je met spoed een monteur naar Stellwerk West sturen? Er is een bout van een wissel gebroken.’
‘Jawohl, Herr Direktor.’
Waldstein gooit de hoorn op de haak en zoekt in de klapper naar het volgende telefoonnummer.


197   Koch zoekt zijn collega.

‘Schmidt!’ roept Heinz Koch in de kleine loods.
‘Jaah! Was ist los?’
‘Laat onmiddellijk alles uit je handen vallen!’
‘Bonk!’ klinkt er achter een locomotief.
‘Wat doe je nou?’
‘Precies wat jij me opdraagt,’ antwoordt Karl Schmidt.
Heinz loopt om de loc heen en ziet een zware hamer op de grond liggen naast de voeten van Karl. ‘Du bist doof, Karl.’
‘Beter gek, dan niet normaal,’ grinnikt de Lokschlosser.
‘Oh?’ Heinz krabt aan zijn hoofd. ‘Wat is het verschil?’
‘Als je gek bent, weet je tenminste wat er met je is. Maar met “niet normaal” weet je alleen wat je niet bent.’
‘Hmm… Er is een spoedklus bij Stellwerk West. Een gebroken bout. Een wissel schijnt niet meer te werken of zoiets.’
‘Een wissel? Moet er dan niet een spoorkraan bij?’
‘Nee, het zou een eenvoudig klusje zijn. Neem wat bouten, moeren en gereedschap mee, dan lukt het wel.’
‘Oké.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 104}


Heisa bij een promotiefilm – 4

De V200-parade is voorbij. De eerste loc heeft het Bw al verlaten en staat met een goederentrein te wachten op vertrek naar Schwarzburg. De draaischijf draait naar het vijfde loodsspoor en de tweede V200 rijdt de schijf op. Elke beweging van de loc wordt gefilmd. Intussen gaat Lokschlosser Schmidt naar Stellwerk West om de gebroken bout te vervangen. Bij de schijf spreekt hij even met de presentator van de filmploeg.
‘Oh, voor een promotiefilm? Zozo. En wanneer gaat-ie in première?’
‘Over drie maanden zal die voor het eerst in Frankfurt te zien zijn. Op de Hauptverwaltung.’
Ze praten nog even door. De geluidsman komt er gezellig bijstaan. Intussen rijdt de V200 uit het beeld van de camera weg. De opnames zijn voorbij.


198   Praatje bij de schijf.

‘Ja, ik moet een bout vervangen bij Stellwerk West,’ vertelt Schmidt.
De cameraman kijkt op. ‘Oh, dan loop ik graag met u mee, want er moeten een paar foto’s van gemaakt worden.’
‘Wat? Foto’s van mij?’ lacht Schmidt. ‘Ik ben niet zo fotogeniek, hoor.’
‘Nee, van de gebroken bout.’
‘Ach so. Loop maar mee.’

De herstelklus blijkt een fluitje van een cent te zijn. Stellwerker Webermann laat zien welke bout vervangen moet worden, de cameraman schiet een paar foto’s en Schmidt draait even later de nieuwe bout stevig aan. Webermann steekt zijn hand op naar zijn collega in het seinhuis, die hierop de wissel bedient. Die gaat om en ook weer netjes terug.
‘Danke, Schmidt!’ zegt Webermann.
‘Graag gedaan.’
De cameraman is al weer terug bij de draaischijf en maakt nog een paar foto’s van de overgebleven V200’en.


199   De goederentrein naar Schwarzburg komt voorbij.

In de Verwaltung heeft Betriebswerkdirektor Waldstein intussen het hoofd van de onderhoudsploeg aan de telefoon gekregen.
‘Zeg, Fischer, er is hier een probleem met een doorgeroeste bout.’
‘…’
‘Jawel, daar heb jij zeker mee te maken, want die bout is gebroken, waardoor er een belangrijke wissel niet meer vanuit het seinhuis te bedienen is.’
‘…’
‘Jij bent toch verantwoordelijk voor het onderhoud van de wissels en seinen hier in Dönsdorf?’
‘…’
‘Wordt er dan niet gelet op roest?’
‘…’
‘Ja, dat snap ik ook wel, dat er overal roest is, maar dóórroesten vind ik wel een stapje hoger op de ladder. Daarop wordt toch gelet door de onderhoudsploeg?’
‘…’
‘Weinig?’
‘…’
‘Waarom niet?’
‘…’
‘Het is een geluk bij een ongeluk, dat dit bij daglicht gebeurde. Stel je voor, dat het midden in de nacht misgaat en een trein met een iets hogere snelheid het verkeerde spoor oprijdt.’
‘…’
‘Precies! Dat bedoel ik.’
‘…’
‘Wat ik nu wens? Dat alles zo spoedig mogelijk op roest wordt gecontroleerd.’
‘…’
‘Volgende week? Ik had eigenlijk gisteren in gedachte.’
‘…’
‘Ja, ik vind het dringend. Urgent zelfs.’
‘…’
‘Prima, dan hoor ik vanmiddag nog van je.’
‘…’
‘Auf wiederhören!’ Als Waldstein de verbinding heeft verbroken, schudt hij meewarig zijn hoofd en mompelt: ‘Wat een sukkel…’


Met vriendelijke groet,
Bas,
^{die nog niet hersteld is van het V200-virus.}

[Basilicum]

De goederentrein heeft Schwarzburg bereikt.

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 105}


Jongensdromen

Langs de spoorlijn tussen Dönsdorf en Eschburg loopt een zandpad, dat vooral door agrarisch verkeer wordt gebruikt. Over dit pad fietsen twee jongens, die druk met elkaar praten en regelmatig omkijken. Het ziet er een beetje verdacht uit. Zou er iets aan de hand zijn? Hebben ze iets op hun kerfstok?
In de verte verschijnt een rookpluim. De jongens hebben het snel in de gaten, stappen af en zetten de fietsen tegen een boom. Ze pakken camera’s uit hun tassen. De ene loopt naar de spoorlijn; de andere haalt een statief van zijn pakkendragen af en schroeft zijn camera erop.
‘Je hebt nog tijd, Werner,’ zegt Gerald, die bijna op het spoor staat en richting Dönsdorf kijkt. ‘De trein rijdt niet zo hard.’
‘Is het een vijftiger?’
‘Volgens mij twee vijftigers.’
Werner kijkt op zijn horloge en noteert wat in zijn kleine notitieboekje. ‘Zou dat de goederentrein naar Mannheim zijn? Die zijn vaak erg zwaar. Tweeduizend ton of zo.’
‘Daar heb je grote kans op, ja.’
De trein komt dichterbij. De jongens maken foto’s. Als de trein passeert, voelen ze de grond trillen. Een wagen komt bonkend voorbij.
‘Die heeft onderhoud nodig,’ merkt Werner op en schrijft de nummers van de locomotieven in zijn boekje.
De goederentrein is nog niet voorbij of de sneltrein uit Eschburg dendert langs. Werner is helaas net te laat om een goede foto te maken; Gerald heeft meer geluk. Dan is het een tijdje stil op de rails. De jongens gaan in de berm zitten en babbelen een beetje.
‘Weet je wat ik wel zou willen zien, Werner?’
‘Een frisse meid?’
‘Hmm, niet gek…, maar dat bedoel ik niet. Ik zou wel eens een trein willen zien met de twee locomotieven van de Baureihe Zehn ervoor.’
‘Twee zwarte zwanen? Je mag al blij zijn, als er eentje voorbij komt! Maar het zou inderdaad wel spectaculair zijn.’
Uit de richting van Eschburg klinkt gebrom. Even later komt een V100 met zes ombouwers voorbij. Deze samenstelling komt zo vaak voor, dat de jongens er geen foto van maken. De filmrolletjes moeten ze namelijk van hun spaargeld betalen.
Gerald komt op een idee. ‘Zeg, Werner. Ik wil eens proberen de camera mee te laten bewegen met de trein. Zo komt er misschien beweging in de foto.’
‘Ja, maar zo krijg je inderdaad bewogen foto’s. Haha! Zonde van je fotomateriaal.’
‘Ik wil het toch eens proberen.’
‘Ga dan iets verder van de spoorlijn af staan, dan krijg je er meer landschap bij, die een indruk van de snelheid kan geven.’
‘Goed idee.’
Ze lopen een stuk het akkerland in.
‘Ja, daar komt een trein aan,’ wijst Werner.
‘Hé! Het is een zwarte zwaan!’
Ze maken weer foto’s . De trein is snel voorbij.
‘Wouw!’ zegt Gerald. ‘Toch een tien voor de lens gekregen vandaag.’
‘Ja! Hopelijk is jouw meedraaifoto gelukt.’
‘Afwachten.’


200   10 001 in volle vaart.


Met vriendelijke groet,
Bas,
^{die hiermee zijn 2000e bericht achterliet.}

[Nederduitsemeester]

Mooie foto, echt een sneltrein zo

En gefeliciteerd met je 2000^e bericht

[Ruud K]

Mooi verhaal en dito foto. Ben benieuwd hoe je die foto zo hebt gekregen. Fotosjoppen?

Groet,
Ruud

[Ric]

Bas,

Je moet de verhalen bundelen en een boek uitgeven. Wie weet.

Grt. Ric

[Basilicum]

Dank, heren.

@ Ruud:
Ik heb het idee van Gerald uit het verhaal uitgevoerd. Ik bewoog dus de camera met de voorbijrazende trein mee. Na tien pogingen kreeg ik het een beetje in de vingers...

@ Ric:
Wie weet wat de toekomst brengt.

Groet,
Bas

[Basilicum]

_{Deining in Dönsdorf   –   Deel 106}


Een lading papier – 1

Bij de ingang van het Bw stopt een bestelwagen voor de slagboom. De portier, Hans Döpke, kijkt de chauffeur vragend aan.
‘Morgen!’ zegt de chauffeur. ‘Ik heb een vrachtje voor, euhh… Even in mijn papieren kijken… Voor de heer Klatzer.’
‘Aha. Dan kunt u doorrijden tot de Verwaltung. Het hoge gebouw even verderop aan de rechterkant.’
‘Danke!’
Döpke opent de slagboom.

Rolf Klatzer is de nieuwe huismeester van de Verwaltung, die kortgeleden volledig is gerenoveerd. De telefoon op zijn bureau begint te rinkelen.
‘Klatzer!’
‘Ja, Döpke am Apparat. Er is zojuist een leverancier voor u  gearriveerd. Schachtelschieber. Hij komt naar de Verwaltung.’
‘Alles klar! Danke.’


201   Bij de Verwaltung.

Als de chauffeur bij de Verwaltung uitstapt, ziet hij een gordijn bewegen. Zeker al ingelicht over mijn komst, denkt hij, lopend naar de achterkant van zijn wagen.
En jawel, de deur gaat al open en Klatzer komt op hem af. ‘Guten Morgen! Klatzer ist meine Nahme.’ Ze schudden elkaar de hand.
‘Corell, Schachtelschieber GmbH,’ stelt de chauffeur zich voor.
‘Wat heeft u voor me meegebracht? Die paar doosjes?’
‘Ja, en een lading papier.’
‘Ah, dat papier kunnen we beter bij de volgende deur uitladen, dan hoeven we de trap niet op.’


Met vriendelijke groet,
Bas

[MathynK]

Jeetje, het lijkt net een echt gebouw 1:1! Mooi foto standpunt en dito verhaal

Gr,
Mathyn

[mijnspoor]

Inderdaad net echt. Mooie plaat.

[Ruud K]

Werkelijk prachtig

Groet,
Ruud

[Peter S]

Het eindresultaat is inderdaad erg mooi geworden. Vooral de dieptewerking van de gordijnen achter de ramen is zeer goed gelukt! 

Groet, Peter