Conserveren en scannen van oud beeldmateriaal

[Reinout van Rees]

Inderdaad, ik heb het afgesplitst.

Reinout-als-moderator

[MarcNL]

Toppie!

Wie meldt zich om iets te meer vertellen over het inscannen van bv. foto's.
Welke resolute gebruik je, etc.

Ikzelf scan mijn oude foto's momenteel in 300 dpi.
600 dpi geeft alleen bij extreme vergroting een verbetering te zien.
Afdrukken op 9x13 cm op zijdeglans papier waren gewoon niet beter, 35 jaar geleden.

Naarmate ik recentere foto's inscan (op glanspapier, scherper, etc.), is het misschien zinvol om wel standaard op 600 dpi te gaan scannen.
Geeft natuurlijk wel groter bestanden, maar dat is tegenwoordig nauwelijks nog een probleem.

[Menno]

Zelfs van je CD's met foto's is niet zeker dat je ze over 10 jaar nog kan inlezen omdat je mogelijk geen DVD/CD speler in computer hebt.

Die heb ik nu al niet meer in een computer uit 2011. Kan er wel in, maar kost me een SATA-poort die binnenkort gebruikt gaat worden voor een derde schijf.
Externe kun je overigens gewoon krijgen en ik zie dat voorlopig niet veranderen.

En je USB-stick kan niet meer passen in de je computer met USB 3.0 poorten.

Onzin. Bij het vaststellen van de USB 3.0 standaard is bewust gesteld dat het backwards-compatible moest zijn. Alles wat USB 1, 1.1 en 2.0 is, moest fysiek gewoon in een USB 3.0 poort van een host-device (een computer dus) passen.
Dat een USB apparaat uit een lagere standaard dan niet de snelheidsvoordelen van USB 3 biedt, is natuurlijk logisch, maar fysiek past het gewoon. De extra pinnen van een USB-3 aansluiting bevinden zich namelijk aan dezelfde zijde, maar dieper in de connector.
Ik heb sinds kort 4 USB-3 poorten beschikbaar. Daar kan alles wat geen USB 3 is, gewoon in. Het wordt pas leuk bij alle tussenstandaard stekkers die voor slave-apparaten bedacht zijn (kaartlezers, drives, schijven). Daar is namelijk een behoorlijk aantal van ontstaan van een soort dubbel micro-USB (te vinden op kaartlezers), tot een soort op elkaar gestapelde USB-B, die vaak op externe schijfstations te vinden is.

[RetroJack]

Ikzelf scan mijn oude foto's momenteel in 300 dpi.
600 dpi geeft alleen bij extreme vergroting een verbetering te zien.

Hoe groot worden jouw bestanden Marc?

Ik ben van plan om nog een extra externe HD te kopen voor de veiligheid.

[MarcNL]

De 300 dpi scans waar ik nu mee werk zijn tussen ca. 110 en 230 kB.
We praten dan over JPG bestanden die direct uit een HP Photosmart komen.

Het gaat hier om 9x13 cm foto's.
10x15 cm foto's zullen iets grotere bestanden opleveren.


Met de GB of TB opslagmedia van tegenwoordig geen bestandsgrootten om van wakker te liggen.

[Willem1951]

Niets is voor eeuwig. Ook al bewaar je je foto's, negatieven en dia's nog zo goed, eens zal het
vervagen, verkleuren en tot slot verdwijnen. Nog afgezien van de vraag of er over 25 jaar voor het
vertonen van dia's nog betaalbare diaprojectoren te koop zullen zijn.

Dus ja: digitaliseer eerder vandaag dan morgen je analoge foto's, die je interessant vindt. Niet alleen
voor je zelf, maar meer vanwege de historische waarde van wat er te zien is op de foto/dia.
Maar pas op: goed digitaliseren kost vooral tijd.
In mijn visie ben je er niet door een foto op een flatbed scanner te leggen en verder niets aan het
geproduceerde digitale bestand te doen.
Fotografie is vaak het creëren van een mooi plaatje (standpunt/belichting/kleuren). Was je in het analoge
tijdperk vooral afhankelijk van derden (afdrukcentrale), thans heb je met de digitale technieken zelf meer in de hand.
Waarom zou je daar geen gebruik van maken ? Maar bovenal moet je er ook gewoon lol in hebben om van een ruwe scan
qua contrast, kleuren en helderheid een beter plaatje te maken.
Uiteraard is een ruwe scan altijd beter dan geen scan: iedereen moet zelf weten wat ie doet.

Voordat je gaat scannen, moet je eigenlijk weten waarvoor je het bestand nodig hebt.
Wil je het bestand alleen maar op internet vertonen, dan heb je minder pixels nodig, dan wanneer je een afdruk in een boek
wilt hebben.
Op dit forum zijn foto's met 800 pixels op de lange zijde de norm, terwijl voor een afdruk er gerekend wordt met 300 pixels
per inch (ongeveer 120 pixels per cm afdruk). Bij afdrukken zijn het overigens geen pixels meer, maar dots (300 dpi).
Wil je dus een afdruk van 100 % van het origineel, dan zit je met 300 pixels per inch wel goed. Wil je een vergroting afdrukken, dan
heb je aan 300 pixels per inch niet genoeg.

Zelf heb ik geen ervaring met de software van flatbed scanners, maar ik zou een instelling kiezen dat ik bijvoorbeeld een foto van
15 bij 10 cm op het formaat A4 kan afdrukken met 300 dpi. Dan heb je wat speelruimte qua pixels voor toekomstige toepassingen.
Bij het instellen van de scanner is ook de kleurdiepte/bitdiepte van belang. 16 bit heeft meer kleurentonen dan de standaard 8 bit instelling.
Alleen, niet alle bewerkingssoftware wil met 16 bitdiepte werken. (en je bestanden zijn veel groter).

Er is nog veel meer te vertellen over het scannen van foto's. Wellicht later.
Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent

[EddyK]

De 300 dpi scans waar ik nu mee werk zijn tussen ca. 110 en 230 kB.
We praten dan over JPG bestanden die direct uit een HP Photosmart komen.

Dat lijken me wel heel erg kleine bestanden... zit daar een flinke compressie op of hele erg klein van formaat? Daar is geen fatsoenlijke afdruk van te maken.
Als ik 10x15 foto's scan (ook minimaal 300 dpi) sla ik ze bijna de hoogste kwaliteit op, dan heb ik bestanden van 1 tot 3 MB groot.
Dat is ongeveer 1/3 van de grootte van een foto uit mijn digitale spiegelreflex, dus kan wel kloppen.

[Joost O]

Ik bewaar al mijn originele scans op TIFF formaat. Dat is "loss-less", in tegenstelling tot JPG, waar altijd een mate van compressie in zit. Dat is vooral te zien bij lijnen met hoog contrast, bijv. letters.

Als ik de foto´s ga verwerken, contrast en kleur verbeteren, enz,. doe ik dat op een copie. Die kan dan wel JPG zijn.

Fotos met 300 dpi, negatieven en dia´s met 1200 dpi.

Heb op zo´n manier al een paar honderd familiefoto´s gedigitaliseerd.

MVG
Joost

[MarcNL]

Van al mijn analoge foto's heb ik ook de negatieven nog, netjes gearchiveerd.
Ik zie het niet zo snel gebeuren dat ik van een ingescande foto weer een afdruk zou willen. Ik doe het ook om mijn meters boekenplank wat kleiner te krijgen.
Als ik ooit nog een afdruk nodig mocht hebben, grijp ik toch terug op mijn negatieven.

De scans zijn meer om gemakkelijk te kunnen bekijken op laptop of eventueel tv. Bewerken kan ik ze altijd nog.


Mijn negatieven bewaar ik op de (verwarmde) zolder van mijn garage.
(Daar draait ook mijn externe HD.)
Het is een vrijstaand gebouw, dus mocht er ooit iets met het huis (of garage) gebeuren, heb je altijd nog iets.

Een aparte opstal is natuurlijk een luxe, maar: Mijn vader woonde in een appartement, en stalde zijn negatieven bij mij thuis. Zo kon ook hij het risico spreiden...

[borotof]

Mijn 2 cent : Scannen : altijd in de hoogste hardwarematige (!) resolutie die je scanner aankan. Meer is onzin, minder is jammer want je gooit informatie weg terwijl het werk hetzelfde is...Om dezelfde reden is een raw bestandsformaat het mooist, vuescan kan dat bv, maar je digitale camera ook. (ik gebruik uitsluitend nog mijn dslr om te 'scannen'). Een lagere resolutie aanhouden omdat hier bv de beelden max 800 px breed worden weergegeven is zonde, de situatie over 10 jaar zal heel anders zijn als 4k beeldschermen gemeengoed zijn.

mvgrt Rob

[RetroJack]

Mijn vader woonde in een appartement, en stalde zijn negatieven bij mij thuis. Zo kon ook hij het risico spreiden...

Yup, goed idee.

[RetroJack]

In de hoogste resolutie scannen: het werk is hetzelfde en opslagkosten zijn verwaarloosbaar. Mag van mij best een paar MB groot zijn.
Ondersteunt het scanapparaat een lossless formaat neem die dan, anders JPG in de "hoogste stand".
De onbewerkte scan is je nieuwe "negatief", die moet onveranderd blijven; idd fc_del_nordeste: alleen de kopie bewerken.

En voor de nieuwe plaatjes met de digitale camera geldt hetzelfde: RAW formaat of beste JPG.

[Teun60]

JPG in de "hoogste stand"

Hier wel even opletten: afhankelijk van het programma kan het 'hoogste kwaliteit' (=laagste compressie) of 'hoogste compressie' (=laagste kwaliteit) zijn.

[Willem1951]

@MarcNL: als je digitaliseert om de bestanden snel alleen op een laptop of op tv te bekijken, dan kan je gewoon de resolutie
nemen van die beeldschermen. Meer pixels heeft in dat geval toch geen zin.
Weet je zeker dat je de bestanden nooit verder gaat bewerken, dan is opslaan in Jpeg met de minste compressie prima.
Wil je echter een soort archief maken van je foto's (om verval te voorkomen en voor toekomstige toepassingen of ga je het bestand bewerken), dan inderdaad
de hoogste resolutie en opslaan als bijv. Tiff-bestand (of een ander verliesvrij bestand). Ik zou dan niet de foto's scannen, maar de negatieven.
Persoonlijk vind ik de resolutie in zoveel dpi verwarrend. Je kan veel beter met de pixelafmetingen van het bestand (bijv. 5000 bij 3500 pixels) werken.

Denk ook na over hoe je die bestanden op je computer gaat terugvinden. Als je 100 foto's hebt, dan weet je ongeveer wel wat je hebt. Bij 1000 of 10.000
of nog meer foto's, weet je waarschijnlijk over 10 jaar niet meer wat je allemaal hebt. Kan je dan bijv. die foto met mat. 46 bij Amsterdam gauw terugvinden ?
Je zou bepaalde trefwoorden in de bestandsnaam kunnen vermelden of je kunt met zogenaamde IPTC data gaan werken.

Tot slot nog een link (met meer achtergrondinfo en helaas in het Duits).
http://www.filmscanner.info/KnowHow.html

Met vriendelijke groeten.
Wim van der Ent

 
 

[Duizendpoot]

Naast modelbouw doe ik ook nog wat anders. Namelijk het digitaliseren van de foto’s, dia’s en ansichtkaartjes voor een historische vereniging. Als ons beeldmateriaal wordt met 300 dpi gescand en niet verder digitaal bewerkt en nadien opgeborgen in zuurvrij materiaal. We hebben nu ongeveer 10.000 beelden gescand en merken dat met name foto’s en drukwerk niet echt van kwaliteit achteruit gaan in tegenstelling gaan de dia’s relatief snel achteruit. In onze bestanden zitten foto’s uit 1900 die nog steeds haarscherp zijn. Dus het valt allemaal nogal mee, maar de codering van de beelden is een ander verhaal. In een stokoud programma, Cardbox, kunnen we zoeken en met een unieke code is dan de scan terug te vinden.
En ja, we gebruiken natuurlijk de cloud om de backup te realiseren. Dus als onze accommodatie in de hens gaat zit het fysieke beeldmateriaal in een brandvrijekast.