3 H0-modellen V200.1 vergeleken

[wob]

Als een soort compensatie voor het niet geheel slagen van de ombouw van een Märklin Hamo 221 met een Maxonmotor (http://forum.beneluxspoor.net/index.php/topic,70600.msg3221682296.html#msg3221682296), heb ik mijzelf enige tijd geleden een nieuwe V200.1 van Piko gegund.

Daarmee heb ik nu 3 modellen van de V200.1 / BR221 uit verschillende decennia:
1.
Een Trix 221 (221 137-3) verworven in 1984 (voor het eerst uitgebracht in 1974) catalogusnummer 2256. Aanschafprijs circa Hfl. 200. Het Trix Express-model heb ik naderhand  omgebouwd naar 2-rail gelijkstroom en later voorzien van een Faulhaber en nog weer later voorzien van een decoder voor DCC.
2.
Een Märklin Hamo 221 (221 107-6) uit begin jaren ‘90, catalogusnummer 3882, in 1994 gekocht in Duitsland voor DM 379,00  als eerste digitale model. Ik reed toen nog analoog. Het model is de aanleiding geweest om over te stappen naar digitaal. De loc bezit inmiddels haar derde decoder (nu van Zimo welke is aangesloten op een powerpack) en is inmiddels dus omgebouwd met een Maxon.
3.
Een Piko V200.1 (V200 123) uit 2016, catalogusnummer 52600. Hierin is een LoPi geprikt (die prima werkt, maar waar nog wel wat aan ingesteld moet worden) (http://forum.beneluxspoor.net/index.php/topic,71711.0.html)

Het leek me leuk de modellen eens met elkaar te vergelijken. Het geeft tevens een beeld van de ontwikkelingen van de afgelopen 30 jaar in modeltreinenland.

Wat direct opvalt als je de modellen beetpakt, is dat de Piko beduidend minder weegt dan haar oudere voorgangsters.
Het Märklinmodel is geheel van metaal en weegt 605 gram. De Trix heeft een kunststof kap met een metalen chassis maar weegt dankzij een ballastgewicht toch nog 540 gram tegen maar 428 gram van Piko. Het lagere gewicht heeft echter geen nadelige gevolgen voor de trekkracht want de Piko wordt op alle 4 assen aangedreven.
De Trix en de Märklin hebben nog een ouderwets gemotoriseerd draaistel met 2 aangedreven assen en aan de andere zijde een loopdraaistel.

De rijeigenschappen
1.
De Trix reed met haar oorspronkelijke motor als hogesnelheidstrein en dat met flink wat lawaai. De loc reeds vanuit stilstand met een schok weg en had een uitloop van nul komma nul. Trix maakte in die tijd visueel gezien heel behoorlijke modellen, maar technisch gezien liepen ze achter. De stroomafname was vanwege 4 antislipbandjes ook al vrij beroerd. Ik heb dat bij de ombouw naar 2-rail opgelost door sleepcontacten de monteren op het motordraaistel.
De Faulhaber is een enorme verbetering. Geen geluidsoverlast en de loc kan nu ook kruipen.
2.
De Märklin is altijd heel gevoelig geweest voor stof. De rails moesten perfect schoon zijn, anders bleef de loc onherroepelijk staan. Het inbouwen van een powerpack gaf wel enige verbetering, maar bleek niet voldoende voor een stroomvretende Märklinmotor. Verder blijft zo’n motor een herrieschopper, ondanks dat dit exemplaar met 3-polig anker, heel mooi liep.
Met de Maxonmoter tezamen met de powerpack is de loc nu nagenoeg ongevoelig voor stof en is tevens het geluidsniveau enorm gereduceerd. Het probleem dat de cruisecontrol niet lijkt te werken is nu ook goeddeels opgelost door de decoder anders in te stellen.
3.
De Piko loopt heel mooi. Het motorgeluid is nauwelijks te horen. Ook geen snerpende geluiden van de wielen op de rails, wat je bij veel op 4 assen aangedreven modellen van Roco vaak wel hoort (bij mij althans). Met de decoder laat de loc zich goed regelen en is een aanvaardbare minimumsnelheid mogelijk.
Het enige commentaar wat ik heb is dat de loc licht schommelt. In een poging om dit te verhelpen heb ik al een keer nieuwe antislipbandjes gemonteerd, maar het resultaat bevredigt me niet ten volle. Misschien een kromme as of een wiel dat niet helemaal goed gemonteerd is?

De verlichting
1.
De Trix moet het doen met gloeilampen aan beide zijden, die wisselend branden naar gelang de rijrichting. Alleen frontseinen, geen sluitseinen. De verlichting is tamelijk zwak en schemert sterk door in de cabine.
2.
Ook de Märklin heeft nog gloeilampen, maar beschikt in tegenstelling tot Trix ook over sluitseinen. Via de decoder kan de verlichting aan de zijde van cabine 2 worden uitgeschakeld, als er een trein aan hangt (doordat ik deze seinen separaat heb aangesloten). De verlichting heeft een mooie sterkte, maar is iets minder wit dan die van Piko.
3.
Want de Piko wordt verlicht met witte en rode Leds, die heel fel stralen (moet ik nog dimmen) maar desondanks geen licht lekken. Heel mooi.
Verder beschikt de loc over cabineverlichting, die zo zwak is dat ik die aanvankelijk niet opmerkte. Het lijkt mij echter wel conform de realiteit.

Het uiterlijk
1.
Het Trixmodel zag er niet verkeerd uit, toen het indertijd uitgebracht werd. Het was mooi op schaal 1/87 terwijl het populaire Fleischmannmodel uit dezelfde periode nog een compromis was tussen 1/82 en 1/87.
Trix heeft wel de draaistelafstand verkleind, maar dat stoorde toentertijd nog nauwelijks.
Van vrij aangezette handgrepen is geen sprake. Alles is meegegoten. Bij de cabinedeuren valt dit niet op, maar op de fronten des te meer. Het dak ziet er ook naar de huidige normen nog mooi uit. Het interieur van de cabine is als aanzet weergegeven, maar de modelmotor is gewoon zichtbaar, zij het dat deze gelukkig niet boven de vensters uitsteekt. Het interieur van de machinekamer is niet weergegeven. De opschriften zijn redelijk compleet, maar niet in meerdere kleuren aangebracht.
Van de sierstrip klopt het reliëf niet met het voorbeeld.
Aan de fronten is er geen mogelijkheid tot het aanbrengen van imitatiekoppelingen en remslagen e.d. De modelkoppeling is bevestigd aan het draaistel, dus zonder kortkoppelmechanisme. Een NEM-schacht zul je dus niet aantreffen. Ik heb een Fleischmann Profikoppeling op de houder gelijmd die het onder normale omstandigheden houdt.
Doordat draaistelafstand iets verkleind is, oogt het front toch redelijk gesloten zoals in het echt.
De draaistellen zelf zijn van metaal en heel rijk gedetailleerd, maar helaas wel veel te vlak. De remblokken liggen bijvoorbeeld ver naast het vlak van de wielen.
De loc kan afgezien van bubbels in de laklaag van het metalen chassis wat mij betreft nog best mee, zolang je de beide andere modellen er maar niet naast zet.
2.
Het Märklinmodel is echt veel mooier. Alle handgrepen zijn los aangezet en van metaal. Er zijn geen concessies gedaan aan de maatvoering. (Ik heb dat overigens niet nagemeten. Maar als ik kijk naar foto’s en tekeningen van het origineel, dan ziet het model er goed uit qua verhoudingen). De cabineramen aan de zijkant zien er mooi groot uit, en zijn mijn inziens zelfs beter dan die van Piko en sowieso beter dan de Rocomodellen van de V200.0 uit de jaren ’80. De bevestigingsclipjes van de ingezette ramen zijn nadrukkelijk zichtbaar en dat is wat jammer.
Het interieur is tot aan het niveau van de cabineramen globaal aangeduid. Dat is niet super, maar de motor is in ieder geval geheel afgedekt. De inrichting van de machinekamer is mooi aangeduid.
Het dak ziet er wat anders uit dan dat van Trix en Piko omdat het een eerdere serie betreft. Het is af fabriek licht vervuild en dat doet het heel goed.
De sierstrepen zijn bij dit model niet in reliëf maar geschilderd, wat conform de realiteit was van het getoonde tijdperk.
Het verfwerk van Märklin is hier en daar wat slordig, maar de kleuren ogen goed.
De opschriften zijn niet meerkleurig behalve het heel mooie fabrieksembleem.
Ook hier de koppelingen die aan het draaistel zijn bevestigd, maar nu wel met toepassing van een genormeerde koppelingshouder.
De sparing voor de dissel kan worden dichtgezet met een kunststof vulstuk met een (veel te) vlakke imitatie van de koppeling/remslangen e.d.. Het front oog dan wel mooi gesloten.
En dan de draaistellen. Ze zijn uitgevoerd in kunststof en door de dieptewerking veel mooier dan die van Trix.
Al met al is het model dat weinig te wensen open laat, ware het niet dat ik niet helemaal tevreden was over de ombouw met Maxon. Anders had ik de Piko wel laten staan...
3.
Verleid door een artikel in de bekend modelspoorblad zwichtte ik onlangs voor de Piko. Het model is per saldo nòg weer mooier dan de Märklin.
De meedraaiende frontschorten als kortkoppeling zijn een vondst. Huiverig vanwege de toenmalige ontsierende losse bufferbalken van Trix Express leek het me aanvankelijk maar niks. Maar rijdend door bogen met een getrokken trein valt het hoegenaamd niet op. En de rijtuigen hangen mooi kortgekoppeld aan de loc. Verder is het front aan de onderzijde prachtig gesloten. Zelfs de baanruimer is weergegeven.
Het interieur van de stuurstand is tot ver onder de cabineramen aangeven. Prachtig. En ook de nabootsing van de machinekamer ligt dieper terug dan bij Märklin.
Het dak is prachtig, met fijn geëtste roosters. Het moet nog wel wat vervuild worden, dat wel.
De sierstrip in reliëf is in tegenstelling tot de Trix conform het voorbeeld.
Het verfwerk is prima, zonder uitglijders. En meerkleurige opschriften zijn nog mooier en completer dan die van Märkiin.
Van de draaistellen tenslotte, ben ik onder de indruk. Wat een diepte en wat filigraan. Delen die bij Märklin massief zijn, zijn hier zelfs doorbroken uitgevoerd.
Er zijn al met al maar weinig concessies gedaan door Piko. Ja, de handgrepen langs de deuren zijn meegegoten, maar dat valt totaal niet op. Er verder zijn de ruitenwissers meegegoten waar ze tegenwoordig vaak los gemonteerd worden.
Terzijde:
Ik vraag me af hoe Piko het voor elkaar krijgt om dusdanig hoogwaardige modellen te leveren tegen een adviesprijs van €120. Een uitstekende prijs-kwaliteitsverhouding.

Het onderhoud.
Het Trix en Märklinmodel zijn beide eenvoudig te onderhouden. Vooral bij Trix kan zo’n beetje alles losgeschroefd worden. Bij Märklin wordt de kap net als bij Trix, ook gelost door een schroefverbinding. Het motordraaistel vormt echter één geheel. De assen kun je er niet uit halen zonder de wielen van de assen te trekken.
Bij Piko kunnen de assen er wel compleet uit gehaald worden, maar daarbij is wel enige voorzichtigheid geboden. Het kunststof draaistel is filigraan en de boel zit met klikverbindingen vast. Maar de kap is ook hier eenvoudig te openen met een schroefverbinding.

Tot besluit.
Ik heb vast nog niet alle verschillen en wetenswaardigheden genoemd. Telkens schieten me nieuwe dingen te binnen. Zoals bijvoorbeeld de kleuren die van alle modellen weer anders zijn. Welke het meest overeenkomen met de realiteit van toen, kan ik echt niet zeggen.
Al met al ben ik nu zo tevreden over het Märklinmodel dat ik dat van Piko misschien wel niet gekocht zou hebben, nu ook dit model niet geheel zonder gebreken is. Perfectionisten maken het zichzelf maar lastig....

Nu de foto's.


Trix links


Trix rechts


Märklin links


Märklin rechts


Piko links


Piko rechts


Daken van boven naar onderen:
Piko
Märklin
Trix


De onderzijde van boven naar onderen:
Piko
Märklin
Trix


Links naar rechts: Trix, Märklin, Piko


Front Trix (beide zijden gelijk, geen imitatiekoppeling)


Märklin zijde 1


Märklin zijde 2, grote sparing voor koppeling


Piko zijde 1, ondanks modelkoppeling toch gesloten front


Piko zijde 2

Ik houd me aanbevolen voor reacties en aanvullingen.

Groet, Bas

[MOVisser]

Het lijkt erop dat er de zelfde basis kap is gebruikt (zijkanten is weinig verschil te herkennen behalve dan een raamomlijsting wel of niet gekleurd).
De verschillen zitten hem in het dak en de bodemplaat.
Ik heb de modellen zelf zo nog niet geanalyseerd.

Ronald Visser

[wob]

Het zijn echt totaal verschillende modellen. Alleen al het feit dat het Märklinmodel geheel in metaal is....
Maar op het eerste gezicht zijn de gelijkenissen vrij groot (en zo hoort het natuurlijk ook met hetzelfde voorbeeld )

[Falcon10]

Fijn te zien dit.

Ben zelf hard aan het twijfelen om een V200 van ESU te kopen in de blauw beige uitvoering, zal afhangen of ie volgende week in Houten staat of niet.
Dan heb ik zelf ook 3 modellen ervan : 1 oude metalen Marklin ( men 2de "lokje" dat ik op men 8ste verjaardag kreeg en op de taart sond ( die half ingezakt was door het gewicht ) ), 1 recentere Roco, die waarschijnlijk eenmaal de ESU aangekocht buiten gaat.

[wob]

De V200 is een echte cult-loc. Er zijn dan ook al heel veel verschillende modellen door vele verschillende fabrikanten uitgebracht. In de loop van de tijd zijn de modellen over de gehele linie steeds beter en fraaier geworden.

Het model van Piko is in zekere zin weer een stapje terug, om de prijs laag te kunnen houden. Waar ik me dan over verbaas is dat er voor € 120 bijna geen concessies gedaan zijn aan de detaillering terwijl de techniek helemaal state of the art is. Daardoor is het een heel aantrekkelijk model.

Maar de creatie van ESU is natuurlijk een heel ander verhaal met alle features en los aangezette delen. Dat mag dan ook wel wat kosten.
(Ik vind het overigens wel jammer dat er maar 3 assen worden aangedreven, maar dat is een kwestie van smaak. Je ziet of merkt er verder niets van).

Groet, Bas

[wob]

....1 oude metalen Marklin....

Dat is een klassieker

[FLM1331]

Mis in deze mooie review nog de 2 Fleischmann H0 V200 cult-loc modellen: art. 1381 en art. 4235.
De "1381" is uit de jaren 60 en is uit metaal, gewicht ca. 610 gram. Alleen ontbreekt interieur motorcompartiment:
door de ruitjes is de interne bedrading goed te zien en de andere zijde. Verder geen machinist; bij de "4235" wel.
Door gewicht blijkt 2 slipbandjes voldoende en deze loc maakt meer herrie dan de "4235". Ondanks zijn leeftijd is
de diameter van de flens der wielen gunstig: ze ratelen niet op de aansluitpunten van de bielzen op de railstaven
van de Fleischmann Profi-rails.
Opvallend vind ik een halve stroomafnemer bij 1 der wielen. Bij een andere "1381" zag ik dat ook.

Overweg nu ook de Piko V200.1 (art. 52600) te kopen, alleen al om een loc uit deze eeuw te hebben.

[wob]

De Fleischmann 1381 stamt uit 1958, had losse bufferbalken en was nog op schaal 1:82.
Als je die loc noemt dan zou ook het model van Trix (TE 764) niet onvermeld mogen blijven, eveneens uit 1958 en wel schaal H0, namelijk 1:87, maar met nog veel grotere losse bufferbalken, geheel van metaal en 600gr zwaar.
Afgezien daarvan zijn er in het grijze verleden nog wel meer fabrikanten geweest die de V200 in H0 hebben uitgebracht (Gützold bijvoorbeeld).

Nog even terugkomend op de Fleischmann 4235.
Dit model baarde opzien toen het in 1968 uitkwam, overigens in de compromis-schaal van 1:85. Het is veel populairder geworden dan het model van de Trix 2256 / 2456 dat in 1975 uitkwam terwijl het in naar mijn smaak van betere verhoudingen was.
Trix is echter weinig innovatief geweest met de aandrijving. De rijeigenschappen van de Trix waren niet beter dan die van de Fleischmann 4235, anders zou het misschien wel net zo'n verkoopsucces geworden zijn.

Dit alles even ter aanvulling.

Groet, Bas

[FLM1331]

Interessant! Ik wist niet beter dat de FLM 1381 schaal 1:85 was. Dan is mijn FLM 1331 (=SNCF BB-12040) -ook uit die periode- eveneens 1:82.

De V-200 reed trouwens begin jaren 60 ook geregeld tussen Arnhem en Emmerich, omdat dit traject nog niet geëlektrificeerd was.

[FLM1331]

De Amerikaan Wayne Carini had ooit het VW cult busje "Bulli" (ook uit jaren 50) in de kleuren van de V200 in zijn tv-programma:





Alleen kon hij qua kleurstelling geen link leggen met de V200... ( Bovenstaande "Bulli" werd in 2014 verkocht voor € 190.000).

[FLM1331]

Zo ver ik weet, hadden de 3 versies van de "1381" allen 2 anti-slipbandjes (voldoende vanwege zijn gewicht, de latere lichtere V200 "1384/4235" had daarom 4 anti-slipbandjes.
Op Catawiki wordt momenteel echter een "1381" aangeboden met ook 4 anti-slibbandjes:



Vermoedelijk betreft het hier een customised "1381", cq. een modificatie/upgrade t.b.v. meer trekkracht.
Van de wielen met nu ook slipbandjes lijken de tandwielen verwijderd, vermoedelijk wielen afkomstig van een andere "1381".

[Hans Grasmaijer]

Hmm, dat lijkt me niet origineel.
MI zit het draaistel verkeerd om. Tandwielen zijn niet geïsoleerd en zitten aan linkerzijde van het achterste draaistel.

Hier een foto van twee oudjes, een V221 en een E10:



Loks uit 1965-1970 met de standaard flm koppeling zonder nem schacht.

[FLM1331]

@Hans Grasmeijer. Die bovenste lok is de V200, FLM 1384 (later omgenummerd in 4235). Deze heeft kunststof bovenbouw, is lichter dan de voorganger FLM 1381 met metalen bovenbouw,
en heeft derhalve 4 anti-slipbandjes. De FLM 1384/4235 heeft ook een interieur, de FLM 1381 niet.
Ik heb 2 versies van de FLM 1381: 1 met grijs dak en 1 met antracietkleurig dak. Beide loks hebben 2 anti-slip bandjes. Zo wordt deze versie doorgaans ook aangeboden.

Naast die FLM 1381 met 4 anti-slipbandjes, welke momenteel op Catawiki wordt geveild, wordt er momenteel toevallig ook een FLM 1381 met 4 antislipbandjes aangeboden op eBay.
Van beide veilingen heb ik de afbeeldingen onder elkaar gezet (boven: Catawiki, onder eBay):


Aan het onderste exemplaar is ook aan gesleuteld: in het midden is een kruiskopsboutje te zien en deksel zit omgekeerd t.o.v. oplevering door FLM.

ff ingezoemd op motorsectie met de 4 wielen met ASB's:


Met 4 ASB's zal de "1381" wel meer trekkracht hebben.

[Hans Grasmaijer]

Die oudere versie heeft dus wat andere uitgangspunten. Weer wat geleerd.
Heeft die lok wel de rondmotor?

[HuubvG]

Al begon dit draadje over de V200.1 (BR221), de V200.0 (BR220) wordt hier nu ook besproken.
De oude types V220 hadden een rondmotor, nog oudere hadden een langwerpige motor. 
In het deksel zit lood en op de rondmotor ook.
Langwerpige motor heb ik zonder lood, weet niet welk stukje lood daarop hoort.
Langwerpige motor met twee ASB aan een zijde, rondmotor met 4 × ASB.
Locs hadden 'al' omkerende verlichting per rijrichting.