Ik kreeg laatst een compliment: "Je kunt wel zien dat jouw spoorbaan gedigitaliseerd is; alles loopt zo soepel" . Ik heb maar niets gezegd, maar wel in mijn vuistje gelachen.Nou, ik wacht op de "verontruste" reacties op dit niettemin welgemeend verhaal!
Ik wordt elke dag wakker...
En dat gekoketteer met Academia is nergens voor nodig Rob.
Ik heb inderdaad de laatste week fiks van me afgebeten. Het zat me hoog. Wellicht had ik dat beter niet kunnen doen omdat ik in principe geen "leermeester" wil zijn, en vechten tegen de bierkaai levert nou eenmaal niet veel applaus op.
Dat ik persoonlijk vanwege de langdurigheid van mijn liefhebberij die al in de zestiger jaren van de vorige eeuw begon ( en daarna nooit uitgedoofd is) aan het drie-railsysteem "gebakken" zit is er het gevolg van. Maar dat is geen maatstaf.
Ware het zo dat de digitalisering van de modelbaan en de locomotieven die daarop rijden meer waarneembaar rijplezier zou opleveren dan had ik mijn mond wel gehouden.
Maar uit wat ik uit eigen professionele langdurige ervaring in mijn vele contacten met de modelspoorwereld heb en wat ik hier en in andere (ook buitenlandse) fora bijna voortdurend lees stel ik vast dat plezier in het lekker laten rijden volstrekt ondergeschikt is geraakt aan allerlei technische hoogstandjes die in de kortste tijd vervelen of gewoonweg al snel kapot gaan. Houd de oren maar eens goed open in de winkels waar dit speelgoed wordt verkocht. De omzetten aldaar rennen achteruit.
Het enige wat ik als economist (gespecialiseerd in vervoerseconomie en consumers behaviour) kan vaststellen is dat de modelspoorweghobby door die digitalisering veel duurder is geworden dan nodig en dat de jongere garde uiteindelijk het geld er niet meer voor overheeft om dat te financieren. Er zijn alternatieve "speeltjes" op de markt.
Ware de modelspoorhobby gekenmerkt door "weggooien als iets het niet meer doet" (zoals in de draagbare telefoontjeswereld) , maar zo is dat niet. Mentaal al niet, laat staan financieel.
Een van de wezenlijke (en ook opvoedende) eigenschappen van de modelspoorhobby is het aspect dat je zélf iets kunt repareren. Daarmee is bij vroegere generaties heel veel basiskennis opgedaan van overzichtelijke aloude technische processen. Maar wie kan dat vandaag de dag nog?
Ikzelf koop zo'n onbruikbaar geraakt model voor een prikkie, gooi alles eruit wat er niet toe doet en hée: dan doet de loc het weer. Ja, als de loc stilstaat gaan de lichtjes voortaan uit en de bestuurderscabine kan ook niet meer worden verlicht, nou èn?
ik zie dat analoog en digitaal en automatisch besturen heel vaak verkeert gebruikt wordt.
analoog is gewoon de trein laten rijden of dat met een regeltrafo of een Muis.
digitaal is gewoon het aan uit schakelen van de trein als beveiliging of dat gebeurd met een schakelaar of met relais of digitale componenten.en automatisch is deze twee door een programma wordt uitgevoerd
Wie krijgt het digitaal voorelkaar om een spoorwegtraject zo in te richten dat getrokken treinen en duwtreinen of ze nu kort of lang zijn door elkaar(!) erop kunnen worden ingezet waarbij steeds de kop van de trein tijdig voor een rood sein stopt?
Ronaldmet analoog bedoel ik met de hand rijden.je hebt veel kritiek .ik werk al heel lang inde industrie als technicus.ik heb me voorgenomen alleen nog te lezen maar niet meer dan dat.ik heb plezier in wat ik doe met mijn hobby .Dit is gewoon mijn model wereld wat men er ook van mag denken.groetjes Jan