Eifelgeschiedenis

[Reinout van Rees]

De vlammen grijpen om zich heen, het wordt steeds warmer. En van Moritz is ook geen spoor meer te bekennen. Geen zichtbaar spoor althans. Hij miauwt nog steeds luidkeels. Wat kan dat beestje een herrie maken, zeg! Niet normaal. Ik hoop dat er iemand door gealarmeerd wordt en mij komt redden.

"Wat heeft die kat van jou?!" hoor ik Grünefeld zeggen.

"Ich weiß es nicht. Dit is niet meer normaal!" zegt Jakob.

"InderdAUW!" Grünefelds stem klinkt een octaaf hoger dan normaal. "Hij krabt me. Rotkat!"

Er komt een luid gedonder uit het magazijn. Er vallen zo te horen een aantal dingen om.

"Gaat het, Jakob?" vraagt Grünefeld.

"Ja, het gaat wel," antwoordt deze. "Moet die kat maar geen achtjes om mijn benen heen draaien."

Allemaal leuk en aardig dat het met Jakob wel goed gaat, maar met mij niet bepaald. De vlammen zijn al iets dichterbij gekomen. Het is onderhand zo warm dat het voor mij haast niet meer uit te houden is. Mijn koffie wordt te heet.
Hij is aangebrand...

"Dit is echt niet normaal voor Moritz," zei Jakob. "Misschien is er wel iets aan de hand."

"Kijk jij even in de keuken, Jakob? Daar kwam Moritz tenslotte zonet uitrennen."

Redding! Redding! Ik gebruik mijn energie voor een klein prutteltje. Jakob komt binnenrennen. Hij ziet de vlammen en krijgt grote ogen.

"GRÜNEFELD! ZET DE AARDLEKSCHAKELAAR UIT!"

De stroom uitzetten? Ik weet niet of ik daar zo onverdeeld gelukkig mee ben. De vlammen zouden dan stoppen, maar dan zou ik gelijk geen energie meer hebben. Ik begin nu _{echt te pani...}

Mit freundlichen Grüßen,

Die AEG KF 613 361 000 in der Küche der Landhandel

[Reinout van Rees]

Plotseling ben ik me weer van mijn omgeving bewust. Er begint weer stroom door me heen te lopen. Ik zie dat mijn snoertje, dat aangetast was door de vlammen, het weer doet.

"Probeer eens even of hij het weer doet," zei een man die ik niet kende tegen Herr Grünefeld.

De mij vertrouwde hand van Herr Grünefeld, de directeur van de Landhandel, drukt mijn knopje in. Ik begin tevreden te pruttelen. Alles is weer goedgekomen.

"Dan is mijn taak hier gedaan, Herr Grünefeld," zegt de vreemde man. "Ik ga maar weer eens."

Er wordt aan de deur gebeld.

"Ik loop even met u mee," zegt Grünefeld. "Dan kan ik mijn bezoeker gelijk binnenlaten."

Ze lopen weg naar de deur. Ik vind het best. Laat mij hier maar achter, dan kan ik vrolijk doorpruttelen. Ik voel mezelf helemaal warm worden. Lekker warm, niet heet, zoals de vlammen waren. Héérlijk.

Herr Grünefeld komt samen met Jakob weer binnen. Jakob heeft een katje in zijn armen. Jou ken ik nog, katje, denk ik tegen Moritz.
Moritz springt naar me toe, alsof hij wilt zeggen: 'Ja, ik ken jou ook nog.' Pruttel.

"Ook een kopje, Jakob?" vraagt Herr Grünefeld.

"Ja, graag," zegt Jakob.

Grünefeld schenkt twee kopjes in en wendt zich daarna tot Moritz. "Ook voor jouw heb ik nog wat, katje. Kan je het al ruiken?" Hij zwaait met een pakje gekookte stukjes kip van slagerij Sickbock voor Moritz neus heen en weer. Het hoofd van het katje beweegt mee en Moritz miauwt verlangend. "Danke voor het verjagen van de muizen en het waarschuwen voor de brand," zegt de directeur van de Landhandel en hij snijdt het pakje open.
Ik bekijk het tafereel tevreden. Pruttel.

Mit freundlichen Grüßen,

Die AEG KF 613 361 000 in der Küche der Landhandel

[Reinout van Rees]

Als Reinout: hiermee is dochterliefs verhalenreeks ten einde. Nou, dat heeft ze prima gedaan. Regelmatig was ik zelf aan het lachen

Is het een goed idee over een tijdje nog eens iets uit haar proberen te peuteren? (Ze moet overigens éérst deze verhalen voor mij in het Duits vertalen. Gna gna )

Reinout

[Frank103]

Als Frank: Ja, goed idee! Ja, gutes Idee?   

[tuurtje]

Reinout,

Vielleicht wird Moritz Vati, ergens in een lokloods waar ze echt in de weg liggen 

Gruße

Arthur

[jerrytrein]

Moet ze met regelmaat doen
Misschien als een ander gebouw

[Reinout van Rees]

De Deutsche Bundesbahn houdt er, in principe, van om treinen samen te stellen uit gelijksoortig materieel. Maar ja, dat doe je wel voor een hoogwaardige internationale trein, maar niet voor een sullig zijlijntje. Hoppa: vierassige Umbauwagen, relatief nieuwe Silberling en vervolgens een koppeltje drieassige Umbaurijtuigen^a.

Ach, machinist Heinrich Stohm vind het allemaal best. Hij zit in z'n eveneens relatief nieuwe 211 diesellok en bromt gezellig door het mooie Eifellandschap richting Kelberg. Kort na Berenbach-Ulmen (1:03 in de video) zit er een leuke insnijding met daarna een blik op het Ulmener Maar. Altijd mooi. Vooral als de laaghangende herfstzon de gelige bladeren van de bomen in een goudgele gloed zet.

Na aankomst in Kelberg (2:30) loopt hij eerst om met z'n lok (2:57) om zo netjes klaar te zijn voor de terugreis. Maar eerst alle tijd voor een kopje koffie bij Fahrdienstleiter Jakob Bodemann. En natuurlijk kater Moritz achter z'n oren krabben. Daarna weer naar z'n lok, netjes op tijd voor het vertrek (3:31).



Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg

^a ik geloof dat ik één rijtuig van het koppeltje nog om moet draaien omdat het toilet niet aan het uiteinde van het koppeltje zit. Toch, Jan?

[jerrytrein]

 

[HAR 67]

Top

[ex44]

ik geloof dat ik één rijtuig van het koppeltje nog om moet draaien

Zo te zien wel. Bij mijn Brawa-rijtuigen heb ik het nog niet gedaan (omdat ik vind dat ik er gewoon goed om moet denken dat ze niet verkeerd-om worden gekoppeld), maar bij de vorige koppeltjes gebruikte ik verschillende koppelingen: tussen de gekoppelde wagens koppelingen van Fleischmann, aan de uiteinden Roco. Dan kun je vergissingen uitsluiten.

[Haradigi]

leuk 

groet
Harald

[Reinout van Rees]

2 juni 1971...

Miauw! Purrrrrrrrr....

Het is weer eens wat anders, die schoot van die irritante machinist (die hem al een paar keer bij zijn nekvel had gegrepen, en erger). Maar... afwisseling van schoot is ook wel eens aardig. En hij heeft z'n stevige werkbroek aan en heeft dus geen enkele last van eventuele klauwtjes. Dus... katertje Moritz klaagt niet en zit lekker op de benen van Claus Bidermann.

"Bedankt, Jakob, dat ik bij jou TV mag kijken. Anders was de voetbalfinale aan mijn neus voorbij gegaan!" zegt Claus.

"Schon gut", zegt stationschef Jakob Bodemann. "maar waar komt jouw onbedwingbare neiging vandaan om juist deze Europacup I finale te zien? Je hebt toch niets met Grieken?"

"Nee, het gaat mij om Ajax. Verdammte Holländer, natuurlijk, maar ze spelen geweldig attractief voetbal. Heel leuk om te kijken. Vooral die Cruijff, die gaat het nog ver schoppen."

"Nou, biertje dan maar?"

"Gerne!"

Miauw!

Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Bahnmeister Ludwig Wiggershausen loopt Gasthaus Clemens binnen. Na een dag hard werken heeft hij wel een biertje verdiend.

".... Natürlich! Hi hi hi ha ha! Auf Wiederseh'n" hoort hij de eigenaresse des etablissements zeggen. Aangezien die eigenaresse, Gertrude Kessel-Schlacht, de zus is van degene waar hij een oogje op heeft is hij uiteraard erg beschaafd ende beleefd. En dus laat hij zijn nieuwsgierigheid niet blijken als hij een biertje besteld.

Gelukkig, ze vertelt waar ze zo om moest lachen... Ze had zonet haar achternicht aan de telefoon en die had zich de stuipen gelachen op haar werk vandaag. Sommigen nemen hun werk en vooral hun werkopdrachten wel erg letterlijk. Of je er dan om moet lachen of moet huilen is een tweede. Lachen is dan altijd de beste keuze, toch?

Ludwig denkt, nippend aan zijn biertje, ondertussen aan zijn functioneringsgesprek morgenochtend in Mayen. Na de zelfs voor hem niet mis te verstane waarschuwingen heeft hij zich volgens zichzelf goed gedragen. Goed z'n best gedaan door op 1 april een vrije dag op te nemen en geen enkel (destructief) geintje uit te halen... Volgens mij is z'n baas tevreden over hem. Het hebben van een oogje op een begeerlijke dame is ook bevorderlijk voor een verhoging van de volwassenheid/netheid/beschaafdheid...

Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Tsjk pffffff; Tsjk pffffff; Tsjk pffffff; Tsjk pffffff; Tsjk pffffff; Tsjk pffffff

De luchtpomp van de stoomlok brengt de hoofdremcilinder weer op druk. Tsjk pffffff. Steeds een diepe zucht aan het eind. De lok staat voor het inrijsein bij de tunnelingang bij Monreal. Iets hoger op de berghelling, op het bankje bij de burchtruïne, zit pastoor Beibeläsen. Ook hij zucht.

Kin in z'n handen, ellebogen op de knieën. Zucht. Pfffffft.

Pffffffft.

Wat mòet hij er nu mee. Zo akelig. Het viel rauw op z'n dak, het overlijden van die vrouw van nog maar halverwege de 40. En veel rauwer nog op het dak van haar echtgenoot. Zoiets hoort niet. Zoiets mag niet. Des pastoors eigen zorgen (=hij moet de begrafenisdienst leiden) verschrompelen natuurlijk in het niets in vergelijking met dat leed.

Tsjk pffffff; Tsjk pffffff; Tsjk pffffff; Tsjk pffffff; Tsjk pffffff; Tsjk pffffff

Klllllannnggg!. Met een klap springt het sein op Hp1. De trein trekt op en verdwijnt in de tunnel.

Hm... Pastoor Beibeläsen ziet daar in ieder geval een aanknopingspunt in. Het verwoorden blijft lastig. Iets met "donkere tunnel in gaan". Maar ook met "door blijven rijden": "er is een eind aan de tunnel, dan wordt het weer lichter". "Tunnels willen ze in het echt niet aanleggen vanwege de kosten. Ze zijn zo lang als ze moeten zijn. Dus geef je verdriet de benodigde tijd die kennelijk nodig is." En "na de tunnel is er weer ruimte. Geef die ruimte aan je verdriet om een andere uiting te vinden. Een uiting de past bij het licht aan het eind van die duistere tunnel."

Oh, wat blijft het toch lastig om iets inhoudelijks te formuleren...

----

Als burchtruïne zie ik de pastoor langzaam naar beneden, richting zijn werkkamer, lopen.

Immer aufmerksam!

Philippsburg, Monreal

[jerrytrein]

Door denken
Mooi verwoord
Door die tunnel gaan wij allemaal
het eruit komen is moeilijker