Eifelgeschiedenis

[Reinout van Rees]

De lok is geolied. Dat heeft Claus, hij is toch niet zo gemeen als hij klinkt, zelf maar gedaan. Dan kon z'n leerling even rustig kermend z'n ribben natellen in het machinistenhuis.

De kan met olie zet hij op de vloer van het machinistenhuis en klimt daarna zelf naar boven. Wat zit die leerling nou vaag met z'n handen te doen en lieve geluidjes te maken?!?

"Zeg, wat ben je aan het luieren!?!"

Van schik laat de leerling het muisje vallen. Bij z'n val had hij het arme dier kennelijk half geraakt en het versufte muisje had hij toen maar mee de lok op genomen.

"Hoppa, weer een gratis vliegles!" Onceremonieel wordt de versufte muis onverbiddelijk met de bezem de lok uit geveegd.

Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Vangles? Ach, dat lukt bij Moritz wel. Maar een beetje oefening kan geen kwaad.

Toegegeven, Moritz was wel verbaasd toen er opeens een muis met een fraaie boog uit de lok kwam vliegen, juist toen hij langsslenterde. Hap!

Lekker

Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg

[jerrytrein]

  Dat is lui lekkerland optima forma
De muizen vliegen zo jebek in 

[Reinout van Rees]

Luilekkerland? Je moet wel eerst geoefend hebben met vangen, hoor. Da's hard werk. Een hele week een avondje lang stukjes anjovis of kattenbrokjes vangen als ze naar je toe werden gegooid! Tsk. Alsof het makkelijk is... Wel een beetje eerbied voor een kater, hè?

Moritz

[Reinout van Rees]

Jakob blaast op z'n fluit en toont met z'n Befehlsstab het teken Zp9: de trein mag vertrekken!

Hij kijkt de trek-duw trein na en ziet de sluitlichten in de verte verdwijnen.



Ze mogen die rijtuigen ook wel weer eens wassen, meent Jakob. Om het goede voorbeeld te geven haalt hij maar weer eens een sopje over de ruiten van z'n Fahrdienstleiterausbau.

Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Hans Stohm komt weer eens langs in Kelberg. Met een goederentrein. Hij loopt, om de rangeertoestemming te krijgen, bij Fahrdienstleiter Jakob Bodemann naar binnen.

"Hoi Jakob! Heb je de bejaarde dame gezien waarmee ik ben gekomen? Een ouwe 57er! Een van de laatste die nog rijdt. Vers uit het bejaardentehuis. Doet het nog prima, verder."

"Zo, jij klinkt enthousiast, Hans! Zet je haar na buitendienststelling in je achtertuin?"

"Ha ha ha "



Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg

[Reinout van Rees]

Claus Bidermann rijdt met een diesellokomotief bij mij, station Kelberg [Eifel], naar binnen:



Hij komt binnen op perron 2, het Hausbahnsteig:



Tijd zat om om te lopen met de lok. Eérst persoonlijk zeker stellen dat het vrachtje uit het bagagegedeelte van het umbaurijtuig netjes bezorgd wordt. Kijk, de Zugführer heeft de twee dozen van Maggi al uitgeladen en op het perron gezet. Zodra dat bezorgd wordt bij het Bürgerhaus, de feestzaal tegenover het station, staat niets een geslaagd kerstdiner meer in de weg. Waar Claus voor uitgenodigd is, vandaar dat hij met argwaan en gefronsde wenkbrauwen kijkt naar kater Moritz die zich subiet op zo'n doos genesteld heeft...



Even later ziet hij er hoogstpersoonlijk op toe dat de dozen bij de feestzaal worden afgeleverd. Er staat een of andere familie Van Rees bij de deur te wachten, maar dat ziet er uit als goed volk. Kater Moritz heeft zich inmiddels op een kerstbal genesteld. Even opletten of dat goed gaat met de kerstboom...



Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg

[Basilicum]

Mooie episode, Reinout.

Groet,
Bas

[Reinout van Rees]

Machinist Claus Bidermann is echt de kwaadste niet, hoor. Hij heeft weliswaar vandaag z'n leerling zonder pardon al drie keer de huid vol gescholden, maar een beetje rangeren, en dus zelf aan de regulateur staan, mag diezelfde leerling ook wel. In ieder geval in dat rustige kopstation Kelberg, daar kan het geen kwaad. En oh wee degene die suggereert dat dat niet mag volgens de regels.

Claus koppelt zelf de lok los. Is dat niet aardig? Hij houdt wel een oogje in het zeil omdat Moritz op één of andere duistere manier bovenop de wagon is geklommen:



Het waternemen mag die leerling dan ook lekker zelf doen terwijl hij een bakkie doet. Geen nat pak voor Claus, daar heb je een leerling voor, toch?

Diezelfde leerling mag vervolgens de lok voor de trein zetten. Omdat Moritz op de treeplank van de eerste wagon plaats heeft genomen om zijn vacht te wassen geeft Claus zijn leerling te verstaan dat hij hem hoogstpersoonlijk tot Schwarzburg achter de laatste wagon mee gaat slepen als meneer de Kater ook maar een millimeter van z'n plaats komt bij het aankoppelen.



Na het succesvolle aankoppelen (en een tevreden brom van Claus dat z'n leerling kennelijk niet een volledige incompetente idioot is) rijdt de trein terug richting Schwarzburg:



Mit freundlichen Grüße,

Bahnhof Kelberg

[jerrytrein]

  Ook dit is top
verhaal aansluitend op de film
Enne je dochter is nog met haar deel vh verhaal bezig 

[Reinout van Rees]

Opmerking vooraf als Reinout: dit onderstaande verhaaltje is het eerste deel (van de vijf) die dochterlief geschreven heeft! Dus... genieten


De mij vertrouwde hand van Herr Grünefeld, de directeur van de Landhandel, drukt mijn knopje in. Ik begin tevreden te pruttelen. Er wordt aan de deur gebeld. Herr Grünefeld loopt weg om open te doen. Ik vind het best. Laat mij hier maar lekker achter, dan kan ik vrolijk doorpruttelen. Ik voel mezelf helemaal warm worden. Héérlijk.

Herr Grünefeld komt samen met Jakob Bodemann weer binnen. Ik vind hem aardig. Hij is een innig liefhebber van mij. Of in ieder geval van mijn product. De stationschef heeft een zwart katje in zijn armen.

"Danke dat ik Moritz even mag lenen, Jakob," zegt Herr Grünefeld.

"Geen probleem," zegt Jakob.

Het katje springt in één vloeiende beweging uit zijn armen naar me toe. Hij snuffelt aan me. Ik pruttel. Ah, hij vindt me lekker ruiken. Het is altijd zo fijn als je door anderen bemind wordt.

"Ook een kopje, Jakob?" vraagt Herr Grünefeld.

"Ja, graag," zegt Jakob.

Er wordt weer gebeld. "Sorry, Jakob, ik moet even opendoen," excuseert Herr Grünefeld zich. "Je zult even op je kopje moeten wachten."

"Maakt niet uit," zegt de stationschef.

Moritz nestelt zich lekker tegen me aan. Ik snap hem wel, ik ben warm. Plotseling krijgt Moritz een dikke staart.

"Natuurlijk bent u welkom, burgemeester," zegt Herr Grünefeld. Er blaft een hond.

Mit freundlichen Grüßen,

Die AEG KF 613 361 000 in der Küche der Landhandel

[HAR 67]

Het schrijven zit in de genen van familie van Rees. Leuk zo'n Retro pruttelbak.

Ik wacht met plezier de volgende aflevering af.

Groet Harry

[Reinout van Rees]

Polutus komt met zijn neus hoog in de lucht de keuken binnenwandelen, met zijn baasje erachteraan. Ik sis even. De stank van de hond is bezig míjn heerlijke geur te verdrijven. Moritz sist mee. Aha, die twee hebben duidelijk geen beste band. De twee dieren kijken elkaar aan.

Al vijf seconden.

Tien seconden.

"U ook een kopje koffie, burgemeester?" zegt Herr Grünefeld.

Vijftien seconden.

"Graag," zegt de burgemeester dankbaar. "Buiten is het zo koud in deze tijd van het jaar."

Twintig seconden. Dan blaft Polutus. Moritz blaast terug. Polutus stormt naar voren. De burgemeester kan zijn halsband niet meer vasthouden en deze vliegt uit zijn hand. De hond blijft onder mijn kast staan en loopt daar wat af te blaffen. Moritz kruipt tegen mij aan met een staart als een wc-borstel. Arme kat. Stomme rothond.

Op dit soort momenten haat ik het echt dat ik niet kan bewegen, dat ik hulpeloos moet toekijken naar wat er om me heen gebeurt. Ik wil dat ik kan veranderen in een soort groot, sterk, bewegend koffiezetapparaat en me dan als een superheld op de hond kan storten. Ik wil dat ik een koffiezetapparaatsuperheld kan worden. En die hond dan mores (of Moritz ) kan leren. De stoom komt bijna uit mijn oren.
Het stopcontact waar mijn snoertje inzit denkt er zo te zien precies hetzelfde over. Ik zie de rook uit zijn stopcontactgaten komen.

Mit freundlichen Grüßen,

Die AEG KF 613 361 000 in der Küche der Landhandel

[Reinout van Rees]

Bah, verschrikkelijk: woest dierengevecht.
Kop van een stinkende hond op mijn aanrecht.
Kat kroop eerst heel erg dicht tegen mij aan,
Maar nu besluit ook hij om in de aanval te gaan.
Zijn klauwen ontbloot hij, blinkend in 't licht,
En hij haalt uit, midden in Polutus' gezicht.

De eerst woeste hond jankt nu oorverdovend luid
En rent vliegens- of eigenlijk hondensvlug de kamer uit.
Zijn baasje, de burgemeester, rent er braaf achteraan,
Om vervolgens een paar stellingkasten te gronde horen gaan.
Nu verlaten ook Jakob en Grünefeld de kamer met spoed
En geniet Moritz van zijn wraak, o zo zoet.

Moritz staart en staart aandachtig naar de deur.
Polutus komt niet meer terug, dat stelt hem niet teleur.
Het katje begint zijn zwarte vacht te likken,
Om de glans van zijn haren nog wat op te krikken.
Hij likt zijn oren, zijn rug en, met een 'miauw',
Haalt hij ook nog de restjes Polutus van zijn klauw.

Dan beweegt Moritz snuffelend zijn neusje omhoog,
Vervolgens kijkt hij naar achter met zijn rechteroog.
Daar ziet hij het stopcontact, dat knettert en smeult
En zich onderhand met vlammen omhult.
De kat miauwt angstig, rent weg en verdwijnt uit het zicht
En laat mij alleen, in het door vlammen aangewakkerde licht.

Mit freundlichen Grüßen,

Die AEG KF 613 361 000 in der Küche der Landhandel

[jerrytrein]

 
top  gedaan