Eifelgeschiedenis

[Krokodil68]

Ik zie in je filmpje dat je knettertaxi een koppeling heeft aan een kant. Maar in een knettertaxi is de normschacht een beetje te ver naar binnen geplaatst. Wat heb je gedaan en klopt t dat ik vermoed dat t een elektrisch geleidende koppeling is ? Graag een bouw beschrijving want bij de mijnese  de zijn de contactuele eigenschappen verre van optimaal. Eigenlijk zoals de Duitser zegt: Scheiße.


Groet Jeroen

[Reinout van Rees]

Het hele verhaal staat hier.
Er is een setje "89215" van roco voor de railbus-net-niet-NEM aansluiting. Dat is zo'n 'zwaluwstaartje' verloopstuk waar je diverse kortkoppelingskoppen in kunt stoppen. In dit geval kreeg ik een stroomvoerende koppeling ervoor aangeraden.

Inmiddels is zo'n zwaluwstaartdingetje afgebroken en rijdt de motorwagen dus los rond. Ik ga het vervangen door een reguliere vaste koppeling en dan op een of andere manier een dun draadje langs die koppeling laten lopen ofzo. Want het electrisch doorverbinden van die railbusjes beviel me wel goed: nooit problemen met stroomafname. (Hoewel de los rijdende motorwagen me ook geen problemen oplevert).

Reinout

[tothebeach]

't is mooi geworden, zo onderlangs het kasteel/ruïne. Op de film met zo'n railbusje maakt dat wel indruk!

Groet,
Michel

[Krokodil68]

Ik zat te denken om er een stekkertje onder te zetten zoals een decoder stekker inkorten tot een twee polige connector. Ik heb ooit van Noordernet een haakje voor in mijn kof gekregen want het is toch wel leuk om een goederen wagen mee te nemen. En als die bijwagen (VB /VS) in de stroom afname meedoet loopt tie gegarandeerd beter.

Beide draadjes vind ik leuk en inspirerend omdat je op haalbaar niveau modelbouwd.

Vooral doorgaan!!!

[Reinout van Rees]

Na vijf jaar stilstand ben ik eindelijk weer een verhaaltje aan het schrijven. Ik ben met dochterlief een boek met alle voorgaande verhaaltjes aan het afmaken. Idee is dat het deze zomervakantie af komt voordat dochterliefs studiejaar weer begint En... er moeten nog een paar eenvoudige verhaaltjes rondom het stationsgebouw geschreven worden.


Welke ruimte in het stationsgebouw is nou het belangrijkste? De Fahrdienstleiterausbau niet, hoewel Moritz daar vaak te vinden is. De toiletten? Nee, alleen als er een muis te vinden is. Lekkere slaapplekjes zijn er op meerdere plekken wel te vinden, bijvoorbeeld in de kantoorruimte.

Nee, de belangrijkste ruimte is uiteraard de keuken!



De echtgenote van Jakob is net met een koekenpan aan de slag. Ruikt lekker! Dezelfde koekenpan waarmee ze vorige week Moritz nog bedreigde toen die grote (en actieve) (en vooral ook ongewenste) interesse had in de net gebakken taart die op het aanrecht stond. Het likje slagroom was lekker, maar daarna moest Moritz erg snel het raam uit springen, op het dak van de Fahrdienstleiterausbau. Ach, wie niet waagt, wie niet (culinair) wint!

Vandaag is Moritz ook met winnen bezig, tenminste, hij probeert door onberispelijk gedrag (en af en toe een kopje en wat gemiauw) het hart van mevrouw de kok weer te winnen. Het ruikt namenlijk wel erg lekker...

Mit freundlichen Grüßen,

Bahnhof Kelberg

[jerrytrein]

  zo lang geleden al 

[Reinout van Rees]

De Fahrdienstleiterausbau is het uitbouwtje dat men in de jaren dertig tegen het station aan had gebouwd om daar de wisselhendels enzo onder te brengen. De capaciteit van de lijn moest in die tijd verhoogd worden, dus werden de inrijwissels op afstand bediend en verschenen er inrijseinen. Voor die apparatuur was ruimte nodig. Met een uitbouw was er gelijk goed zicht op de sporen.



Het mag aan de binnenkant wel weer eens een likje verf hebben, hoewel de vochtplekken niet eens erg opvallen ten opzichte van het vaalvaaggeelbeige kleurtje dat op de muur zit.

Ach, het funktioneert. Er staat een bureau voor de werkzaamheden van Jakob als Fahrdienstleiter: de benodigde papieren en de noodzakelijke telefoon. Op de foto heeft Jakob netjes de bijbehorende rode pet op en is hij net met de telefoon bezig.

Zijn twee gasten houden netjes hun mond even zodat Jakob alles kan verstaan. Machinist Claus en zijn leerling zullen zometeen vertrekken. Hun trein staat op spoor 2, de wissel ligt al goed voor vertrek. Daarom is er maar één blauwe wisselhendel zichtbaar in plaats van de twee die er zijn, want de tweede wijst naar beneden.

Ik ben het eindpunt van de lijn, daarom is het niet meer dan logisch dat deze ruimte de natuurlijke verzamelplaats is voor het rijdende personeel. Ik ben als station Kelberg niet zo groot dat er een aparte kantine ofzo is. Maar simpelweg een goede kop koffie gaat er altijd in. Twee stoelen en een tafeltje staan in de hoek daarvoor klaar. Op een of andere manier is het gewoon gezellig.

Wat met de gezelligheid meehelpt is de aanwezigheid van een lief katje, uiteraard. Alleen is Moritz op de foto net afwezig. Hij heeft z'n blauwe bakje met kattenbrokjes leeggegeten en verdween zonet door het open raam naar buiten. Hoogste tijd kennelijk om het perron te inspecteren.

Mit freundlichen Grüßen,

Bahnhof Kelberg

[RonaldEU-AM]

  Geweldig, ik heb het station Kelberg meer gemist dan ik wou toegeven 

[Haradigi]

Hi,

Hartstikke leuk.
Heb nu alweer zin om die kant op te gaan.

Groet
Harald

[Basilicum]

Ah, er is weer leven in Kelberg. 

Het openstaande raam is een mooi detail.
Hangt de klok aan de op dit moment niet zichtbare muur?

Groet,
Bas

[Reinout van Rees]

De muur met de deur, daar hangt in het echt geen klok aan. Dus ik moet me er maar mee af maken dat er eentje naast de kast boven de tafel hangt. Hoewel ik 'em vanaf de perronkant niet meer kan ontwaren, maar het valt me sowieso een beetje tegen wat je allemaal in de praktijk ziet van het werk dat ik in de inrichting heb gestopt In het geval van de klok ligt het eraan dat 'ie er niet hangt, moet ik toegeven. Tsk. In de foto hieronder zie je wel links een geel ding? Da's bijvoorbeeld een remschoen. Die hingen daar in het echt.



Reinout

[Jelmer]

Toch fraai inkijkje, met of zonder klok.

En leuk dat de verhalen verder gaan 

Groeten,
Jelmer

[Reinout van Rees]

Er zit een man met wat verwilderde ogen onrustig op het bankje onder de overkapping. Hij ademt diep en probeert tot rust te komen. Het lukt niet echt. Met z'n zakdoek wist hij het zweet van z'n voorhoofd. Ontslagen... Hij heeft het nieuws zonet gekregen... Bovenop de problemen die z'n gezin al heeft. Hoe moet dat nu? Adem in, adem uit...

Uitstellen helpt niet, hij kan het beste het thuisfront maar bellen. Gelukkig is er een telefooncel op het perron. Hij loopt er ietwat misselijk naar toe.



Moritz ziet vanaf een afstandje een man de telefooncel in gaan. In z'n zenuwachtigheid vallen er een paar muntjes van 1 mark en 20 pfennig uit z'n portemonnee. De man probeert ze te pakken, maar bukken in zo'n krappe telefooncel gaat lastig, dus hij duwt met z'n achterwerk de deur een stukje open. Er valt nog een mark, die een stukje over het perron rolt.

Ha! Moritz duikt er vol vreugde op. Dat levert de eerste voorzichtige glimlach van de dag op bij de man, die het muntje oppakt. Moritz duikt de telefooncel in, want daar komt 'ie niet zo vaak. Hij gaat bovenop het rijtje telefoonboeken zitten die rechts onder de telefoon hangen.



De man weet ook niet wat hij met de situatie aan moet en begint maar muntjes in de telefoon te werpen en z'n echtgenote te bellen. Het is een moeilijk gesprek en hij is zenuwachtig en bezorgd. Onbewust begint hij Moritz te aaien. Na een tijdje zegt z'n echtenote hem dat 'ie "gelukkig inmiddels wat rustiger en beheerster klinkt". Oh? Eh ja, "ik krijg geloof ik geestelijke ondersteuning van een kat". Nou, dàt moest de man natuurlijk even uitleggen

De problemen werden er niet door opgelost, maar de man bedankte Moritz na afloop hartelijk door 'em lekker achter z'n oortjes te kriebelen. Hij was stukken rustiger geworden en kon beter nadenken, dat was gezien de omstandigheden al flinke winst.

Mit freundlichen Grüßen,

Bahnhof Kelberg (dat best trots is op z'n katertje)

[Reinout van Rees]

Een deel van mijn stationsgebouw is in gebruik als goederenloods. Alles wat in 2024 door postnl, DHL en andere pakketbezorgers wordt vervoerd: daarvan ging een groot deel vroeger per spoor. De bagageafdeling in een railbus of umbauwagen was niet zozeer bedoeld voor het vervoer van bagage van de passagiers, maar meer voor de diverse pakketjes.




In het kaartjesverkoopgedeelte staat een weegschaal voor het bepalen van het correcte tarief. De klanten geven daar de te versturen pakketten af en halen ze op. Zoals je in de foto ziet slaapt Moritz nog steeds rustig door dit alles heen.

De pakketjes worden in de goederenloods opgeslagen. Via de grote deuren aan de perronkant worden ze van en naar de trein gebracht. De deuren komen uit op een verhoogd plateau, handig voor vrachtwagens die grotere vrachten brengen. Vaak zijn dit vrachtwagens van de Deutsche Bundesbahn zelf.

Omdat ik het eindpunt van de lijn ben èn omdat er nogal eens veel vracht is, wordt de goederentreinbegeleidingswagen speciaal voor Kelberg ook gebruikt voor dit vervoer. De wagen moet tijdens het rangeren sowieso al een tijdje blijven staan, dan kan van de nood gelijk een deugd gemaakt worden. Op de foto staat 'ie netjes op z'n plek.




Eerlijk gezegd is de goederenloods ook een handige plek om als "rommelzolder" te gebruiken. Er zijn allerlei handige hoekjes waar je even wat op kan bergen dat je even niet meer nodig hebt. "Even niet meer nodig hebben" is natuurlijk een eufemisme voor "dit is het voorvaderlijk archief"...

Het spreekt voor zich dat Moritz hier ook regelmatig een kijkje neemt. Met al die hoeken en gaten en archiefstukken en pallets en pakketten: interessant. Lekker spelen. En: muizenjacht. Het katje dient wel voldoende te eten!

Toevallig heeft Jakob gisteren zuchtend de boel wat opgeruimd en een paar dozen oude troep buiten gezet. Een paar dingen staan ernaast, bijvoorbeeld het kleine schoolbord dat vroeger gebruikt werd om met de hand vertragingen op te schrijven.

Moritz is inmiddels wakker geworden en slentert rond. Geeuw. Rek. Re_eeeeeek. Nou nog even lekker z'n nageltjes scherpen. Helaas op het schoolbord...


Aargh! Jakob heeft subiet het schoolbord diep onderin de vuilnisbak gestopt nadat hij z'n vullingen weer in z'n kiezen had gekregen. De kraaien keren krassend voorzichtig terug naar het dak waarvan ze zonet geschokken opstegen. Het kleine kindje op mijn perron is nog steeds aan het jammeren. Machinist Claus is met de bezem uit z'n machinistenhuis (en met een plotseling pesthumeur) nog steeds op zoek naar Moritz...

Het voordeel is wel dat we Polutus de komende twee weken niet meer in de buurt van mijn perron zullen zien, die was vijf minuten geleden in ieder geval nog steeds in blinde paniek aan het vluchten voor het akelige gekras.

Moritz heeft inmiddels een comfortabel plekje achter in de goederenloods gevonden: tijd voor een welverdiend rustgevend dutje.

Mit freundlichen Grüßen,

Bahnhof Kelberg

[WalterdeB]

Reinout,

Briljant! Echt. Ik heb het hele draadje gelezen en me enorm vermaakt. Jammer dat het station als alwetende verteller wat naar de achtergrond is verdwenen, maar als kattenmens blij met Moritz als protagonist. Ik schrijf zelf ook verhaaltjes (hele andere dan de jouwe  ) en ik kan jou (en je dochter) wel ondersteunen als jullie eens klem zitten.

Nog een taalkundige opmerking: Voor een Duits station is Kelberg wel wat slordig. ‘Mit’ is derde naamval, ‘Grüsse) is meervoud. Derde naamval meervoud krijgt een ‘n’ en moet dus ‘Grüssen’ zijn.

Jammer dat niet alle foto’s het meer doen. En ik ben erg benieuwd hoe het afloopt met Ludwig’s verliefdheid. Maar ga vooral door.