Rondje Noorwegen per spoor (en bus en auto en boot...)

[Han Zijlstra]

Onderweg nog even het station opgezocht. Hier staat een snoes van een stoomlok onder een dakje:

Is het geen scheet?

Leuke woordspeling op de naam van de lok!LOL

[tijgernootje]

Inderdaad,als die lok last van kou heeft/bevroren is,dan gaat het niet goed 
(of kan een stomer ook last krijgen van "winter tenen " ?  )

[Hendrik Jan]

Ondertussen zat ik gisteravond een update van deze geschiedenis te tikken, ging er bij het verzenden iets mis.
Volgende update verstuur ik wel vanaf mijn huis,

morgenochtend om 07.02 vertrekt onze trein uit Oslo.
Via overstappen in Gøteborg, Kopenhagen en Hamburg zijn we dan vrijdagmorgen weer thuis.
Tussen Kopenhagen en Hamburg nemen we de ICE, welke ook nog op de boot gaat, van Rødby naar Puttgarden.
Een gelukkig toeval, omdat er werkzaamheden zijn, zodat de nachttrein niet uit Kopenhagen vertrekt, maar uit Hamburg.
Om half een 's nachts.
Dat wordt een brak nachtje.
En sloten koffie vrijdag.

hilsen fra
Hendrik Jan

[nighttrain1]

Je wilt toch niet zeggen dat jullie alweer bijna thuis zijn hè?!?

[tijgernootje]

Stuur die boot maar terug,er zijn nog zat mooie plaatjes die we anders missen 

[Hendrik Jan]

Inmiddels weer thuis, maar ik zal in dit draadje nog uitgebreid verslag doen van onze verdere spoorse belevenissen.
Inclusief seinstoring en terreurdreiging, die de thuisreis nog bijna verstoorden.
Om van de tropische toestanden nog maar te zwijgen.
Volgend jaar toch maar naar Turkije, daar wordt het tenminste niet zo snoeiheet.

 
hilsen fra
Hendrik Jan

[Hendrik Jan]

Bodø, Noorwegen, 15 juli, ongeveer half acht 's avonds.

Terwijl we wachten op het vertrek van onze slaaptrein, loopt er een goederentrein binnen op dit noordelijkste station van het Noorse net. Het station van Narvik ligt nog noordelijker, maar is enkel met Zweden verbonden, niet met de rest van Noorwegen.


De lok gaat eraf, om zich te laven aan de bar
Mooie machine trouwens.

Hij heeft dorst, vanaf Trondheim naar hier is een heel eind.

Er wordt meteen begonnen met het lossen van de containers en laadbakken. In rap tempo wordt de trein leeg getrokken.


Ondertussen hangen er steeds meer mensen rond op het perron. Ook een stel Zuid Amerikanen. Ze gaan pontificaal voor de ingang zitten en roken een joint. Sjongejonge, stoer hoor...
Dan druipen ze af.

Even later rent één van hen ineens met ontbloot bovenlijf uit het stationsgebouw, springt, spreidt zijn armen en...
Valt plat op zijn mooie gezichtje! Blijkbaar iets teveel gesnoept, dacht hij dat ie kon vliegen.
Een van zijn maten regelt een ambulance, de overigen maken zich schielijk uit de voeten. Het bloed gutst uit zijn mond, afgebroken tanden liggen op het perron.
Hij wordt per ziekenauto afgevoerd, zijn maat is voor de inmiddels gearriveerde politie.
Uit tegen Bodø, altijd moeilijk.

Inmiddels staat onze trein klaar op spoor 1.

Het is half negen. De conducteur en de machinist komen aanlopen, omzeilen wat afgebroken tanden op het perron en ontgrendelen de deuren van de trein.
Vannacht brengt deze trein ons naar het zuiden, over de poolcirkel, naar Trondheim.

Tijd om aan boord te gaan, voor het slapen gaan nog wel tandenpoetsen,
ik wel ja!

wordt vervolgd
Hendrik Jan

[Hendrik Jan]

vrijdag 15 juli, 21.10 uur

de slaaptrein uit Bodø vertrekt naar Trondheim.
Ik zoek de conducteur op, want hij heeft de keycard van onze 2-persoons slaapcoupé's.
Hij staat in de restauratie, met een klembord in zijn knuisten. Ah, meneer, rijtuignr/Coupénr? Here are your keys, sir.

Blij als een kind loop ik terug, door de zitrijtuigen die redelijk gevuld zijn, naar de slaaprijtuigen. Hier wachten vrouw en kinderen al voor de deuren van onze slaapkamertjes. Maar de sleutelkaartjes blijken niet te werken.
Grr..

Wacht eens, er is nóg een slaaprijtuig. Hier passen de sleutels wèl. de conducteur heeft dus de verkeerde kaartjes uitgedeeld. Hij komt er al aan, zich tegen iedereen verontschuldigend. Even later gaat dan de deur naar onze slaapkamers eindelijk van het slot;

Moeder en dochter in de vrouwenvleugel. In de hoek nog een wastafel en twee waterflesjes "on the house". En een veiligheidsgordel om vóór het bovenste bed te spannen. Anders rol je naar beneden bij een noodremming.

we zoeken de restauratie nog even op, kinderen iets fris, moeders een glaasje droge witte, vaders een potje bier.
En ondertussen glijden het fjord en de bergen aan ons voorbij:


Dan is het tijd voor een beetje nachtrust. Maar nog niet voor mij. ik blijf zitten in de gang en probeer nog iets van de omgeving vast te leggen, terwijl de zon tergend langzaam steeds lager zakt.
Een bochtig traject langs de randen van een diepe zeearm. Nu en dan zie ik schuin vooruit de neus van de trein. U ook?

de rode streep is reflectie.

Kijk maar

Dochter kan ook nog nèt niet slapen. We zitten een tijdje samen naar buiten te kijken, dan stuur ik haar ter kooi. Ze heeft haar slaap nodig. ik ook, maar ik blijf nog een uur of wat voor het raam zitten, en als er aan deze kant niks te zien is, zoek ik stil het volgende slaaprijtuig op, deze heeft de gang aan de andere zijde. Van daaruit zie ik, hoe we landinwaarts gaan en beginnen aan een lange, zeer slingerende klim richting hoogvlakte.


Alleen maar natuur, hier woont helemaal niemand meer. En dat gaat maar door zo, kilometer na kilometer. De bergtoppen verlicht door de laatste zonnestralen.

Af en toe een tunnel of sneeuwgalerij, wanneer we de boomgrens naderen. En bocht na bocht. Regelmatig zie ik onze locomotief.


Het loopt tegen middernacht, het is bewolkt nu en de zon moet zijn ondergegaan. Maar donker is het niet. Wel adembenemend mooi. En schemerig. Ik snap wel dat ze hier in trollen, reuzen en andere vreemde wezens geloofden vroeger.
Het is echt bedtijd. Maar ik wil het passeren van de poolcirkel ook niet missen. Hoe hebben ze trouwens een spoorlijn kunnen aanleggen in deze zomp?
De trein is duidelijk boven. De hoogvlakte. Al is "vlak" een relatief begrip natuurlijk.
En dan zie ik, links van mij, de doorgaande weg, de E6. De weg die van Oslo helemaal tot aan de Noordkaap loopt. En langs die weg ontwaar ik ineens een soort TeleTubbie huis.

Dit moet de poolcirkel zijn. Naast het TeleTubbie huis staan tientallen campers op de parking. Te donker voor goede foto's. Jammer dan, ik maak ze tòch.
Daar staat een draadstalen globe op een sokkel van gestapelde stenen. De Poolcirkel. Dag middernachtszon, tot een andere keer.

En niet meer voldoende licht voor een scherpe foto. Maar over een uurtje wordt het alweer licht! Nog even wachten?
Nee.
Moe maar voldaan besluit ik dat het mooi geweest is. Ik moet echt gaan slapen, het is al bijna 1 uur 's nachts, en om half acht moeten we in Trondheim de trein uit. Ik sluip mijn slaapkamer in, waar zoon al in diepe slaap ligt op het bovenste bed. Tandenpoetsen en pitten.
Pitten... valt niet mee in deze slingertrein. Onrustig woel ik mezelf in slaap, af en toe wakker schrikkend van wéér een scherpe bocht.

wordt vervolgd
Hendrik Jan

[Han Zijlstra]

Toeval bestaat niet zegt men. Terwijl ik op monitor 1 je verhaal zit te lezen verschijnt op monitor 2 dit plaatje:

[Hendrik Jan]

Haha

16 juli, ergens in de nacht.
De trein slingert nog altijd door het Noorse land, ik probeer te slapen, maar dat valt niet mee. nu begrijp ik, waarom er papieren zakjes in de trein liggen tegen wagenziekte. uiteindelijk slaap ik zeer onrustig, tot ongeveer 6 uur. Na een tijdje wakker liggen, kleed ik me aan en verlaat ik mijn slaapcoupé. Zoon merkt niets en slaapt gewoon door.
Ik loop de trein door, op zoek naar koffie. De restauratie is 2 rijtuigen verder, eerst moet ik nog door 2 zitrijtuigen. Hier hangen mensen in allerlei onmogelijke houdingen in hun stoelen en proberen te slapen. Ik ben heel blij, dat ik in een bed heb gelegen vannacht.
de restauratie is meteen ook bagagerijtuig. Een RD-bak dus, net als het oude Nederlandse plan E. Maar dan anno 2014.
De fietsenstalling:


en het buffet. Met koffie gelukkig.
De hele bemanning van gisteravond is verdwenen. Ergens midden in de nacht zijn ze uitgewisseld met het personeel van de tegentrein uit Trondheim. Ik heb niets van een stop gemerkt, dus beter geslapen dan gedacht.

Met koffie in mijn knuistjes sluip ik terug langs de slapende mensen in de open zitafdeling en neem plaats op het klapstoeltje in de gang tegenover mijn slaapcoupé. Het is half zeven 's ochtends. Koffie, mijn lieven bij me, fraai uitzicht. Het leven kan niet beter. Als ik een katje was, zou ik spinnen.

Het is wel ander weer; zwaar bewolkt na regen. Het traject blijft bochtig, het spoor slingert langs de contouren van het volgende fjord. En de bochten zijn zo scherp, dat de locomotief regelmatig te zien is:

Mijn vrouw blijkt aardig zeeziek te zijn, de kinderen hebben nergens last van. Precies volgens dienstregeling komen we aan in Trondheim. Ook hier weer ruimte voor het laden en lossen van containertreinen. Helaas geen gelegenheid er goede foto's van te maken.

In Trondheim hebben we een half uur overstaptijd. Te weinig om mooie plaatjes te maken van het station. Het oude stationsgebouw is omringd door betonnen constructies en niet al te fraai. Wel zie ik nog wat rangeerdiesels staan.

Zijn dit opgekalefaterde oude Duitsers?

hilsen fra
Hendrik Jan

[Simplex]

Dat is een Skd 226 en is uit een serie van 12 stuks gebouwd bij Kalmar verkstad Sverige.
En is een zusje van de V4 van SJ-GreenCargo en de TGOJ.

[Hendrik Jan]

16 juli, kwart voor acht 's morgens. Trondheim.

Nogal verkreukeld van een nacht in de slaaptrein stappen we in de volgende trein. De sneltrein naar Oslo. De meeste reizigers uit de nachttrein maken deze overstap.
Keurig op tijd rijdt onze trein het station in. door de drukte lukt het me niet een fatsoenlijke foto te maken van de lok, een zustermachine van SBB en BLS loks in Zwitserland. Een logische keuze, want de omstandigheden zijn hier vergelijkbaar. Veel bochten, veel steile hellingen, veel sneeuw. Alleen zijn hier de afstanden veel groter dan in de confederatie. En 's zomers de dagen langer .
De trein beschikt over een heuse speelplaats, inclusief glijbaan. Een moeder vermaakt zich met haar kroost.


het blijft bewolkt, de lucht oogt dreigend, terwijl de trein slingerend omhoogklimt langs de rand van het dal. Het dal is eerst nog breed en vriendelijk,


maar vernauwt zich tot een kloof waar nauwelijks ruimte is voor spoorlijn en autoweg-de E6, natuurlijk!

 
Op het display boven de tussenschuifdeuren worden niet alleen de stations aangekondigd, maar ook de hoogte boven zeeniveau. Kongsvoll, 887m!
En dat is te merken aan de vegetatie. Eerst overal nog dennebomen en sparren, dan nog wat dwergberken en steeds meer rendiermos. Het landschap is één groot kerststukje.
Aan de horizon: bergen met blauwwit doorschijnende gletschers. En nog altijd gaat het traject verder omhoog, omringd door een natuurlandschap. Hier kun je geen landbouw plegen, de zomer is te kort, de bodem te drassig. Woeste natuur, genaamd Dovrefjell.

Toch wonen hier mensen. Af en toe een station, zoals dit:

Hjerkinn, 1016 m boven NAP! Het klimaat is vergelijkbaar met de Alpen op 2000m. Het ziet er somber uit. Somber maar prachtig. Weet u dat u heel mooi ben als u boos kijkt?

Dan begint de afdaling. we zakken weer door de boomgrens. Het spoor maakt een grote slinger door een dennebos op een flauwe berghelling, we duiken nog een tunnel door en dan zijn we ineens in Dombås. Ons overstapstation voor de trein naar Åndalsnes via de wereldberoemde Raumabanen. Eén van de mooiste trajecten van Noorwegen.
Eerst maar eens een plaatje van de trein die we zojuist hebben verlaten: de trein naar Oslo.

De verwantschap van deze EL 18 met de Zwitsers is duidelijk en wordt bestendigd door het fabrieksplaatje: SLM
Imposante sneeuwschuiver trouwens, zoals alle treinen hier. Na een korte stop vertrekt hij.

De zon is weer doorgebroken. De dikke wolken hingen vooral boven de hoogvlakte. Hier is het aangenaam toeven, tijd voor een wrap op het perron. Met uitzicht op de tunnels;

Rechts die naar Dovrefjell en Trondheim, links die naar Åndalsnes.


Het stationsgebouw.

Het boemeltje naar Åndalsnes staat al klaar, maar zit nog op slot. Is prima, nu kan ik nog even een plaatje van de andere kant van het emplacement maken:

Heerlijk toch? Ik ben jaloers op die Noren. Zij hebben nog polygonale loodsen en draaischijven in het wild!

wordt vervolgd
Hendrik Jan

[Eelco Storm]

Affijn, we waren in Narvik gebleven...

Narvik, daar was ik 22 jaar geleden. Toen stond daar deze fraaie werktrein bestaande uit oud reizigersmaterieel:







Die zullen er nu vast niet meer gestaan hebben 

Eelco

[Hendrik Jan]

Nou, at is te zeggen...

de chronologie van mijn betoog was al wazig, maar wordt nu nog waziger.
Narvik, 7 juli. Opstelspoor bij het station.
Werktreintje, nog niet eerder getoond in mijn verslag.
Ik dacht nog, ik hou het beknopt

Zoals je ziet, is de inventaris inmiddels ingrijpend gemoderniseerd.

hilsen fra
Hendrik Jan

[Eelco Storm]